Η γνώση δεν είναι δύναμη
Η δύναμη βρίσκεται στο είδος της γνώσης που έχει κάποιος.
Ο άνθρωπος της γνώσης έχει την ικανότητα να βλέπει, αντί απλώς να κοιτάζει.
Ποιός ο λόγος να γνωρίζεις πράγματα που είναι άχρηστα ?
Όλα αυτά τα έλεγε ο Δον Χουάν στην διδασκαλία του στον Κάρλος Καστανέντα
στον δρόμο προς την γνώση.
Αυτό έψαχνα και συνεχίζω να βρώ, την γνώση.
Αυτό που έκανα στην διαδρομή μου μέσα στη ζωή μέχρι σήμερα ήταν να βρω
ένα " σημείο " που θα μπορούσα να κάθομαι χωρίς να κουράζομαι.
Πέρασαν βέβαια πολλά και δύσκολα χρόνια για να βρω το " σημείο " και το βρήκα!
" σημείο " σημαίνει ένα μέρος στο οποίο αισθάνεσαι εντελώς φυσιολογικά
ευτυχισμένος και δυνατός.
Εδώ που κάθομαι είναι το δικό μου " σημείο " εδώ αισθάνομαι όμορφα.
Έτσι, απλά !
Στον δικό μου κόσμο τίποτα δεν προσφέρεται σα δώρο, ότι υπάρχει για να μάθω.
πρέπει να το μάθω με τον δύσκολο τρόπο.
Αυτό κάνω και θα συνεχίσω μέχρι το τέλος !
Αυτά που με βοηθούν σε αυτή μου την προσπάθεια είναι τα μάτια μου, μπορείς να νοιώσεις
και με τα μάτια, όταν τα μάτια δεν κοιτάζουν κατευθείαν τα πράγματα.
Για εμένα τουλάχιστον, δεν έχω άλλο τρόπο για να λύσω το πρόβλημα, παρά
να χρησιμοποιώ ότι έχω και δεν έχω, τα μάτια μου.
Αυτά έχω, είναι όλη η ζωή.
Όλη η ζωή περνάει μέσα από τα μάτια μου, με τα μάτια έψαχνα κοίταζα και βρήκα
το " σημείο " με τα μάτια αισθάνομαι όμορφα, ευτυχισμένος και δυνατός.
Με τα μάτια βλέπω και αισθάνομαι όλες τις ομορφιές της ζωής.
Με τα μάτια βρήκα το ¨σημείο ¨τη γνώση !
Ο Δον Χουάν είπε στον Καστανέντα.
Πρέπει να είσαι αμείλικτος με τον εαυτό σου αν θέλεις να μάθεις.
Δυο δρόμοι ανοίγονται εμπρός σου.
Η να τα εγκαταλείψεις οπότε δεν θα μάθεις ποτέ σου η να λύσεις αυτό το αίνιγμα.
Να βρείς το " σημείο "
Το σημείο είναι η ευτυχία ενος ανθρώπου, ιδιαίτερα ενός ανθρώπου που αναζητά την γνώση.
Αυτά είπε ο Δον Χουάν.
Η αναζήτηση της γνώσης δεν είναι εύκολη, όπως και η ζωή.
Θέλει πολύ κόπο και χρόνο, η προσπάθεια μου προς την γνώση γίνεται πάνω από 50 χρόνια
χωρίς σταματήματα, δεν έχω κουραστεί και συνεχίζω, αισθάνομαι πολύ όμορφα και δυνατός
και έχω το κουράγιο να συνεχίσω για την αναζήτηση της γνώσης.
Το ¨σημείο ¨και την ευτυχία τα βρήκα, συνεχίζω να βρω την γνώση.
Μέχρι το τέλος !
Έτσι απλά !
Παρασκευή 31 Μαρτίου 2006
Πέμπτη 30 Μαρτίου 2006
Η γειτονιά των αγγέλων
Βρήκα την Ιθάκη μου, είπα κάπως ζωηρά την ώρα που μονολογούσα
όπως ο Οδυσσέας την Ιθάκη την δική του.
Χωρίς πολύ σκέψη, αλλά με γνώση περί ση, την ονόμασα " γειτονιά των αγγέλων "
Και δεν έκανα λάθος.
Γεννήθηκα, μεγάλωσα σε μιά μικρή γειτονιά της Καλλιθέας στον προσφυγικό συνοικισμό
λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, που τώρα τον λέω γειτονιά των αγγέλων.
Γιατί της ημέρες που άρχισαν να κτίζουν τα μικρά σπίτια τους, όλοι αυτοί οι πρόσφυγες
από την Μικρά Ασία, με πλίθρες, που ήταν από χώμα και τις έφτιαχναν σε καλούπια ξύλινα
στάθηκαν όλοι οι άγγελοι του Ουρανού πάνω από την μικρή αυτή γειτονιά
και με τα φτερά τους προστάτευσαν όλη την γειτονιά, από την βροχή και την κακοκαιρία
του χειμώνα, μέχρι να κτιστούν όλα τα σπίτια.
Θαύμα είπαν όλοι, όταν όλα τέλειωσαν και μπήκαν όλες οι οικογένειες στα μικρά
κουκλίστικα σπίτια τους.
Ούτε σταγόνα βροχής μέσα στο καταχείμωνο.
Ο Θεός των προσφύγων μας προστάτεψε Δημητράκη μου είπε χρόνια αργότερα
η γιαγιά μου η Ελένη, η Ελένκο, μαζί με τους αγγέλους του Ουρανού.
Ναι, η γειτονιά των αγγέλων.
Η γειτονιά των παιδικών μου χρόνων, μέσα από αυτή την γειτονιά άρχισε το οδειπορικό
της δικής μου ζωής, μόνο που δεν θα τελειώσει στην ευλογημένη γειτονιά των αγγέλων
και αυτό μου φέρνει στενοχώρια, γιατί δεν υπάρχει πια, όλα χάθηκαν,
χάθηκε και η γειτονιά των αγγέλων, η γειτονιά των ονείρων μου.
Όπως χάθηκαν μέσα στον χρόνο όλες οι γειτονιές.
Έψαχνα την Αναγνωσταρά 555, τον δρόμο που ήταν το πατρικό και μητρικό μου σπίτι,
το σπίτι όλης της οικογένειας.
Πάει, δεν υπάρχει πια Καπετάνιε μου.
Τι ψάχνεις τούτη την ώρα ?
Την γειτονιά των αγγέλων ψάχνω, την γειτονιά των παιδικών μου χρόνων.
Καπετάνιε μου, όλες οι γειτονιές χάθηκαν και μαζί τους και η δική σου γειτονιά
η γειτονιά των αγγέλων όπως την λες.
Πηρα τον δρόμο της επιστροφής, αφήνοντας πίσω μου ότι πιο όμορφο και αγαπημένο
είχα στην ζωή μου, στην ψυχή μου, στην καρδιά μου.
Δεν υπάρχει πια, χάθηκε η γειτονιά των αγγέλων που μέσα της πέρασα ένα μεγάλο κομμάτι
της ζωής μου, των παιδικών μου χρόνων, των πιο όμορφων και αθώων της ζωής μου.
Συνεχίζοντας να περπατώ σήκωσα το κεφάλι μου προς τον ξάστερο Ουρανό μήπως δω
τους αγγέλους τους προστάτες της γειτονιάς μου, τίποτα όμως δεν είδα, οι άγγελοι
έφυγαν μαζί με την γειτονιά των αγγέλων, χάθηκαν, δεν ξαναγύρισαν, όπως τα χελιδόνια
που χάθηκαν και δεν ξαναγύρισαν για να κτίσουν την φωλιά τους
στην γειτονιά των αγγέλων.
Συνεχίζω να περπατώ στο δρόμο της επιστροφής, χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό μου.
Να πάω που άραγε ?
Που πηγαίνεις Καπετάνιε μου ?
Ερωτήματα πολλά.
Και συνεχίζω τον δρόμο της επιστροφής, να βρω την Ιθάκη μου σαν τον Οδυσσέα.
Την γειτονιά των αγγέλων
Έτσι απλά !
όπως ο Οδυσσέας την Ιθάκη την δική του.
Χωρίς πολύ σκέψη, αλλά με γνώση περί ση, την ονόμασα " γειτονιά των αγγέλων "
Και δεν έκανα λάθος.
Γεννήθηκα, μεγάλωσα σε μιά μικρή γειτονιά της Καλλιθέας στον προσφυγικό συνοικισμό
λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, που τώρα τον λέω γειτονιά των αγγέλων.
Γιατί της ημέρες που άρχισαν να κτίζουν τα μικρά σπίτια τους, όλοι αυτοί οι πρόσφυγες
από την Μικρά Ασία, με πλίθρες, που ήταν από χώμα και τις έφτιαχναν σε καλούπια ξύλινα
στάθηκαν όλοι οι άγγελοι του Ουρανού πάνω από την μικρή αυτή γειτονιά
και με τα φτερά τους προστάτευσαν όλη την γειτονιά, από την βροχή και την κακοκαιρία
του χειμώνα, μέχρι να κτιστούν όλα τα σπίτια.
Θαύμα είπαν όλοι, όταν όλα τέλειωσαν και μπήκαν όλες οι οικογένειες στα μικρά
κουκλίστικα σπίτια τους.
Ούτε σταγόνα βροχής μέσα στο καταχείμωνο.
Ο Θεός των προσφύγων μας προστάτεψε Δημητράκη μου είπε χρόνια αργότερα
η γιαγιά μου η Ελένη, η Ελένκο, μαζί με τους αγγέλους του Ουρανού.
Ναι, η γειτονιά των αγγέλων.
Η γειτονιά των παιδικών μου χρόνων, μέσα από αυτή την γειτονιά άρχισε το οδειπορικό
της δικής μου ζωής, μόνο που δεν θα τελειώσει στην ευλογημένη γειτονιά των αγγέλων
και αυτό μου φέρνει στενοχώρια, γιατί δεν υπάρχει πια, όλα χάθηκαν,
χάθηκε και η γειτονιά των αγγέλων, η γειτονιά των ονείρων μου.
Όπως χάθηκαν μέσα στον χρόνο όλες οι γειτονιές.
Έψαχνα την Αναγνωσταρά 555, τον δρόμο που ήταν το πατρικό και μητρικό μου σπίτι,
το σπίτι όλης της οικογένειας.
Πάει, δεν υπάρχει πια Καπετάνιε μου.
Τι ψάχνεις τούτη την ώρα ?
Την γειτονιά των αγγέλων ψάχνω, την γειτονιά των παιδικών μου χρόνων.
Καπετάνιε μου, όλες οι γειτονιές χάθηκαν και μαζί τους και η δική σου γειτονιά
η γειτονιά των αγγέλων όπως την λες.
Πηρα τον δρόμο της επιστροφής, αφήνοντας πίσω μου ότι πιο όμορφο και αγαπημένο
είχα στην ζωή μου, στην ψυχή μου, στην καρδιά μου.
Δεν υπάρχει πια, χάθηκε η γειτονιά των αγγέλων που μέσα της πέρασα ένα μεγάλο κομμάτι
της ζωής μου, των παιδικών μου χρόνων, των πιο όμορφων και αθώων της ζωής μου.
Συνεχίζοντας να περπατώ σήκωσα το κεφάλι μου προς τον ξάστερο Ουρανό μήπως δω
τους αγγέλους τους προστάτες της γειτονιάς μου, τίποτα όμως δεν είδα, οι άγγελοι
έφυγαν μαζί με την γειτονιά των αγγέλων, χάθηκαν, δεν ξαναγύρισαν, όπως τα χελιδόνια
που χάθηκαν και δεν ξαναγύρισαν για να κτίσουν την φωλιά τους
στην γειτονιά των αγγέλων.
Συνεχίζω να περπατώ στο δρόμο της επιστροφής, χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό μου.
Να πάω που άραγε ?
Που πηγαίνεις Καπετάνιε μου ?
Ερωτήματα πολλά.
Και συνεχίζω τον δρόμο της επιστροφής, να βρω την Ιθάκη μου σαν τον Οδυσσέα.
Την γειτονιά των αγγέλων
Έτσι απλά !
Τετάρτη 29 Μαρτίου 2006
Οι κόρες των ματιών μου
Φύλαξε τα μωρό μου σαν τις κόρες των ματιών σου μου έλεγε η μητέρα μου, πάντα,
όταν μου έδινε κάτι πολύ πολύτιμο.
Όσο ήμουν μικρός παιδόπουλο ακόμα, λίγο πριν πάω σχολείο, στην πρώτη δημοτικού
οι εικόνες και τα γεγονότα περνούσαν μπροστά από τα μάτια μου χωρίς να μπορώ ακόμα
να αξιολογήσω και να μετρήσω την πολυτιμότητα αυτών που μου έλεγε η μητέρα μου
για τις κόρες των ματιών μου.
Η ομορφιά της αθωότητας που βλέπεις στα μάτια του νεογέννητου, του βρέφους που μόλις
πριν λίγο ήρθε στην ζωή και κοιτάει μέσα από τις κόρες των μοναδικών ματιών του να δει
την ζωή και όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του είναι μοναδικό.
Το βλέπεις στα χαρακτηριστικά του προσώπου του και στις μοναδικές γκριμάτσες του.
Τώρα που αρχίζω να μεγαλώνω συνειδητοποιώ πόσο πολύτιμες είναι οι κόρες
των ματιών μου, των ματιών μας και αμέσως θυμάμαι αυτά που μου έλεγε η μητέρα μου
κάθε φορά, φύλαξε τα μωρό μου σαν τις κόρες των ματιών σου.
Κόρες, σπουδαία λέξη, μοναδική, τόσο στο λεξιλόγιο μας όσο κυρίως στην ζωή μας.
Κόρες, αυτές που ομορφαίνουν την ζωή μας, δίνουν χρώμα και νόημα μοναδικής ομορφιάς
και ουσίας στην ζωή μας.
Κόρες, μοναδικές και πολυαγαπημένες για την κάθε μητέρα και πατέρα.
Αυτή την ομορφιά είδε και ο δημιουργός την ώρα της δημιουργίας και τις ονόμασε Κόρες,
πολύτιμες και μοναδικές, και τις προστάτεψε με τρόπο μοναδικό γιατι είδε μέσα από τις κόρες
των δικών του ματιών την ομορφιά, το μεγαλείο και την μοναδικότητα ολόκληρου
του θαύματος της ζωής που μέσα σε αυτό ζούμε και απολαμβάνουμε.
Αυτό το θαύμα του δημιουργού μας το προσφέρουν οι κόρες των ματιών μας, απλόχερα.
Αυτήν την μοναδική ομορφιά της ζωής.
Αν αυτό δεν λέγεται ευτυχία, τότε πια είναι ?
Οι κόρες οι μοναδικές
Οι κόρες της ζωής μας, της χαράς, της ψυχής και της καρδιά μας.
Μέσα από τις κόρες περνάει όλη η ομορφιά της ζωής και μπαίνει στην ψυχή μας για πάντα,
αίσθηση μοναδικότητας για μένα, που θα μείνει χαραγμένη για πάντα
στα γαλανά μου μάτια.
Τα μάτια που μόλις ήρθα στον κόσμο, μέσα από τις κόρες των ματιών μου, αυτό που αντίκρισαν ήταν η μητέρα μου, όλος ο κόσμος, όλη η ομορφιά της ζωής.
Η Κωσταντίνα, αυτή η ομορφιά της αθωότητας που περνάει από μπροστά μου, με κοιτάει
στα μάτια και μου λέει με μοναδική γλύκα, για σου Μίμη τι κάνεις ?
για σου μωρό μου μοναδικό.
Εικόνα μοναδική και τρυφερή που μπαίνει μέσα στην ψυχή μου από τις κόρες των δικών μου
ματιών και της Κωσταντίνας.
Από τις κόρες των ματιών της κόρης μου της μοναδικής και όλες τις κόρες της ζωής μου.
Αν αυτό δεν λέγεται ευτυχία, τότε τι ?
Ακουμπισμένος στην κουπαστή της Γέφυρας αγναντεύω το απέραντο γαλάζιο του Ωκεανού
και το μοναδικό Μπλε του Ουρανού.
Ομορφιά που όμοια της δεν γίνεται, του βγάζω το καπέλο μου του δημιουργού
και υποκλίνομαι για την μεγαλοσύνη του για αυτό που βλέπουν τα μάτια μου.
Αυτό που βλέπουν τα μάτια μου μέσα από τις κόρες μπαίνουν στην ψυχή μου για πάντα.
Αυτή την μοναδική ομορφιά την κρατάω μέσα μου μέχρι το τέλος.
Λόγια βγαίνουν μέσα από την ψυχή μου ακουμπισμένος στην κουπαστή αγναντεύοντας
το πέλαγος.
Θάλασσα μάνα μου
αλμύρα μου εσύ
να πάρω ζωή από την ανάσα σου
το μοναδικό γαλάζιο σου
το Μπλε του Ουρανού
και μετά ας πεθάνω στην αγκαλιά σου την μοναδική.
Έτσι απλά !
Για σου Καπετάνιε μου, μου φωνάζει η Μέλπω περνώντας και με διακόπτει
από τις σκέψεις μου.
Να είσαι πάντα καλά Καπετάνιε μου.
όταν μου έδινε κάτι πολύ πολύτιμο.
Όσο ήμουν μικρός παιδόπουλο ακόμα, λίγο πριν πάω σχολείο, στην πρώτη δημοτικού
οι εικόνες και τα γεγονότα περνούσαν μπροστά από τα μάτια μου χωρίς να μπορώ ακόμα
να αξιολογήσω και να μετρήσω την πολυτιμότητα αυτών που μου έλεγε η μητέρα μου
για τις κόρες των ματιών μου.
Η ομορφιά της αθωότητας που βλέπεις στα μάτια του νεογέννητου, του βρέφους που μόλις
πριν λίγο ήρθε στην ζωή και κοιτάει μέσα από τις κόρες των μοναδικών ματιών του να δει
την ζωή και όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του είναι μοναδικό.
Το βλέπεις στα χαρακτηριστικά του προσώπου του και στις μοναδικές γκριμάτσες του.
Τώρα που αρχίζω να μεγαλώνω συνειδητοποιώ πόσο πολύτιμες είναι οι κόρες
των ματιών μου, των ματιών μας και αμέσως θυμάμαι αυτά που μου έλεγε η μητέρα μου
κάθε φορά, φύλαξε τα μωρό μου σαν τις κόρες των ματιών σου.
Κόρες, σπουδαία λέξη, μοναδική, τόσο στο λεξιλόγιο μας όσο κυρίως στην ζωή μας.
Κόρες, αυτές που ομορφαίνουν την ζωή μας, δίνουν χρώμα και νόημα μοναδικής ομορφιάς
και ουσίας στην ζωή μας.
Κόρες, μοναδικές και πολυαγαπημένες για την κάθε μητέρα και πατέρα.
Αυτή την ομορφιά είδε και ο δημιουργός την ώρα της δημιουργίας και τις ονόμασε Κόρες,
πολύτιμες και μοναδικές, και τις προστάτεψε με τρόπο μοναδικό γιατι είδε μέσα από τις κόρες
των δικών του ματιών την ομορφιά, το μεγαλείο και την μοναδικότητα ολόκληρου
του θαύματος της ζωής που μέσα σε αυτό ζούμε και απολαμβάνουμε.
Αυτό το θαύμα του δημιουργού μας το προσφέρουν οι κόρες των ματιών μας, απλόχερα.
Αυτήν την μοναδική ομορφιά της ζωής.
Αν αυτό δεν λέγεται ευτυχία, τότε πια είναι ?
Οι κόρες οι μοναδικές
Οι κόρες της ζωής μας, της χαράς, της ψυχής και της καρδιά μας.
Μέσα από τις κόρες περνάει όλη η ομορφιά της ζωής και μπαίνει στην ψυχή μας για πάντα,
αίσθηση μοναδικότητας για μένα, που θα μείνει χαραγμένη για πάντα
στα γαλανά μου μάτια.
Τα μάτια που μόλις ήρθα στον κόσμο, μέσα από τις κόρες των ματιών μου, αυτό που αντίκρισαν ήταν η μητέρα μου, όλος ο κόσμος, όλη η ομορφιά της ζωής.
Η Κωσταντίνα, αυτή η ομορφιά της αθωότητας που περνάει από μπροστά μου, με κοιτάει
στα μάτια και μου λέει με μοναδική γλύκα, για σου Μίμη τι κάνεις ?
για σου μωρό μου μοναδικό.
Εικόνα μοναδική και τρυφερή που μπαίνει μέσα στην ψυχή μου από τις κόρες των δικών μου
ματιών και της Κωσταντίνας.
Από τις κόρες των ματιών της κόρης μου της μοναδικής και όλες τις κόρες της ζωής μου.
Αν αυτό δεν λέγεται ευτυχία, τότε τι ?
Ακουμπισμένος στην κουπαστή της Γέφυρας αγναντεύω το απέραντο γαλάζιο του Ωκεανού
και το μοναδικό Μπλε του Ουρανού.
Ομορφιά που όμοια της δεν γίνεται, του βγάζω το καπέλο μου του δημιουργού
και υποκλίνομαι για την μεγαλοσύνη του για αυτό που βλέπουν τα μάτια μου.
Αυτό που βλέπουν τα μάτια μου μέσα από τις κόρες μπαίνουν στην ψυχή μου για πάντα.
Αυτή την μοναδική ομορφιά την κρατάω μέσα μου μέχρι το τέλος.
Λόγια βγαίνουν μέσα από την ψυχή μου ακουμπισμένος στην κουπαστή αγναντεύοντας
το πέλαγος.
Θάλασσα μάνα μου
αλμύρα μου εσύ
να πάρω ζωή από την ανάσα σου
το μοναδικό γαλάζιο σου
το Μπλε του Ουρανού
και μετά ας πεθάνω στην αγκαλιά σου την μοναδική.
Έτσι απλά !
Για σου Καπετάνιε μου, μου φωνάζει η Μέλπω περνώντας και με διακόπτει
από τις σκέψεις μου.
Να είσαι πάντα καλά Καπετάνιε μου.
Τρίτη 28 Μαρτίου 2006
Εν πολλοίς Ναι
Δηλαδή, είναι απροστάτευτος αυτός που πάει να πάρει αίμα.
Που πάει να πάρει την Ζωή.
Το μεγαλύτερο Αγαθό.
Αυτή είναι η απάντηση από αυτούς που ο λαός τους εμπιστεύθηκε.
Έτσι απλά !
Τργωδία, κρίμα....
Τίποτα άλλο δεν μπορείς να πεις, γιατί μένεις άφωνος.
Αυτοί όμως είπαν, σήμερα το πρωί.
Εν πολλοίς Ναι
Το αίμα ήταν μολυσμένο με Aids
Που πάει να πάρει την Ζωή.
Το μεγαλύτερο Αγαθό.
Αυτή είναι η απάντηση από αυτούς που ο λαός τους εμπιστεύθηκε.
Έτσι απλά !
Τργωδία, κρίμα....
Τίποτα άλλο δεν μπορείς να πεις, γιατί μένεις άφωνος.
Αυτοί όμως είπαν, σήμερα το πρωί.
Εν πολλοίς Ναι
Το αίμα ήταν μολυσμένο με Aids
Ταξιδεύω......
Στο χθες, στο παρόν, σε τόπο μοναδικό.
Ταξιδεύω σε μέρη πρωτόγνωρης ομορφιάς
και βλέπω το χθες να συναντιέται με το σήμερα.
Επισκέπτομαι τα αμέτρητα μοναστήρια στο Άγιο Όρος,
ομορφιά και ησυχία μοναδική, δεν ακούς και δεν βλέπεις
τίποτα άλλο παρά μόνο την ομορφιά της Δημιουργίας και το κελάηδημα των πουλιών.
Κατηφορίζω και σταματάω στη λίμνη, ξεκουράζομαι στα γραφικά ταβερνάκια
με ντόπιο τσίπουρο, πέστροφες και πίτες.
Περπατώ και περνώ το γεφύρι, ταξιδεύω στα μοναδικά πετρόκτιστα σπίτια του χωριού
κολυμπώ στα γαλανά ήρεμα νερά της μοναδικής Θάλασσας με θέα το νησάκι
και τα Βενετσιάνικα κάστρα.
Απολαμβάνω το ηλιοβασίλεμα και αφήνομαι στην μαγεία του.
Σταματάω να πιω νερό στις πέτρινες πηγές.
Οι επόμενες μέρες ξεκινούν με καγιάκ και ράφτινκ.
Εδώ, ξέρω πως θα ζήσω τα πάντα, γιατί τα πάντα είναι αυτή η χώρα που γεννήθηκα,
μεγάλωσα, ζω και εξακολουθώ να ζω.
Μέχρι το τέλος.
Ελλάδα, όλα τα ζεις
Έτσι, απλά.
Η χώρα των Θεών, είναι τυχαίο αυτό άραγε ?
Το Μπλε του Ουρανού και το Γαλάζιο της Θάλασσας
ομορφιά που μόνο εδώ θα βρεις, ονειρική, μοναδική.
Την ώρα της δημιουργίας ο δημιουργός είχε μεγάλα κέφια, έβαλε όλο του
το ταλέντο και το μεράκι του το μοναδικό και ιδού το αποτέλεσμα.
Ελλάδα, Είπε !
Εδώ θα μείνω για πάντα, και έμεινε, για να απολαύσει και να ζήση μέσα σε όλη
αυτή την μοναδική ομορφιά της Δημιουργίας.
Σε τόπο μοναδικό, παρέα με τους Θεούς του Ολύμπου.
Ονειρεύτηκα έναν κόσμο παραμυθένιο και τον βρήκα.
Λουσμένο μέσα στο φως του ήλιου, το Μπλε του Ουρανού
και το απέραντο γαλάζιο της Θάλασσας.
Έτσι, απλά !
Ταξιδεύω σε μέρη πρωτόγνωρης ομορφιάς
και βλέπω το χθες να συναντιέται με το σήμερα.
Επισκέπτομαι τα αμέτρητα μοναστήρια στο Άγιο Όρος,
ομορφιά και ησυχία μοναδική, δεν ακούς και δεν βλέπεις
τίποτα άλλο παρά μόνο την ομορφιά της Δημιουργίας και το κελάηδημα των πουλιών.
Κατηφορίζω και σταματάω στη λίμνη, ξεκουράζομαι στα γραφικά ταβερνάκια
με ντόπιο τσίπουρο, πέστροφες και πίτες.
Περπατώ και περνώ το γεφύρι, ταξιδεύω στα μοναδικά πετρόκτιστα σπίτια του χωριού
κολυμπώ στα γαλανά ήρεμα νερά της μοναδικής Θάλασσας με θέα το νησάκι
και τα Βενετσιάνικα κάστρα.
Απολαμβάνω το ηλιοβασίλεμα και αφήνομαι στην μαγεία του.
Σταματάω να πιω νερό στις πέτρινες πηγές.
Οι επόμενες μέρες ξεκινούν με καγιάκ και ράφτινκ.
Εδώ, ξέρω πως θα ζήσω τα πάντα, γιατί τα πάντα είναι αυτή η χώρα που γεννήθηκα,
μεγάλωσα, ζω και εξακολουθώ να ζω.
Μέχρι το τέλος.
Ελλάδα, όλα τα ζεις
Έτσι, απλά.
Η χώρα των Θεών, είναι τυχαίο αυτό άραγε ?
Το Μπλε του Ουρανού και το Γαλάζιο της Θάλασσας
ομορφιά που μόνο εδώ θα βρεις, ονειρική, μοναδική.
Την ώρα της δημιουργίας ο δημιουργός είχε μεγάλα κέφια, έβαλε όλο του
το ταλέντο και το μεράκι του το μοναδικό και ιδού το αποτέλεσμα.
Ελλάδα, Είπε !
Εδώ θα μείνω για πάντα, και έμεινε, για να απολαύσει και να ζήση μέσα σε όλη
αυτή την μοναδική ομορφιά της Δημιουργίας.
Σε τόπο μοναδικό, παρέα με τους Θεούς του Ολύμπου.
Ονειρεύτηκα έναν κόσμο παραμυθένιο και τον βρήκα.
Λουσμένο μέσα στο φως του ήλιου, το Μπλε του Ουρανού
και το απέραντο γαλάζιο της Θάλασσας.
Έτσι, απλά !
Δευτέρα 27 Μαρτίου 2006
Έτσι απλά χωρίς πολλά λόγια .......
Γιατί η Ζωή είναι πολύ απλή
Δεν χρειάζεται πολλά πασαλειψατέρ, όπως τα λέω εγώ
και μέϊκ απ, έτσι δεν το λένε ?
Τι έχεις να κρύψεις άραγε ?
Φοβάσαι και τρέμεις το πως είσαι ?
Δεν σου αρέσει όπως είσαι Ελένη μου ?
Τι προσπαθείς να κάνης Ελένη μου ?
Να εντυπωσιάσεις τον Δημιουργό ?
Εμένα πάντως για να πω την καθαρή αλήθεια
δεν με εντυπωσιάζεις με τίποτα, πόσο μάλλον τον Δημιουργό.
Τι καραγκιοζλίκια είναι αυτά ?
Σαν λατέρνα έχεις γίνει
Σαν αρχαία τραγωδία είσαι Ελένη μου
Δεν το βλέπεις ρε γαμώτο ?
έχεις χάση την αίσθηση του όμορφου ?
Πες μου σε παρακαλώ Ελένη μου
Τι έχεις πάθη ?
Δημήτρη μου έχω μεγαλώσει, προ πολλού πέρασα τα 45 και όλο και ανεβαίνω
και δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω σε μένα, όπως με βλέπω.
Μα τι μου λες Ελένη μου ?
Σου αρέσει η Ελένη με όλα αυτά τα καραγκιοζλίκια ?
Είσαι στα καλά σου ?
Δεν κοιτάς που έχεις γίνει σαν λατέρνα ?
Δεν σου αρέσει η Ελένη, η ατόφια η original ?
Αυτή, όπως ακριβώς είσαι κοντά στα 50 σου
Κρίμα Ελένη μου, γλυκιά μου Ελένη.
Που πήρες και Τζιπ 4x4 με την ψευδαίσθηση ότι θα φαίνεσαι πιο νέα, πιο όμορφη
και θα κατακτήσεις όλους τους γκόμενους που ονειρεύεσαι στην ζωή σου.
Η Ζωή δεν εξαγοράζεται Ελενάκι μου, λάθος το κατάλαβες.
Τι τερτίπια είναι όλα αυτά ?
Τι θέλεις να παραστήσεις την Μαντόνα ?
Είδες, αυτή είναι 48 χρόνων και μανούλι
Ναι, μα Ελένη μου, αυτή είναι η Μαντόνα
Όχι η Ελένη
Γιατί Μίμη μου, με αυτές που βγαίνεις εσύ είναι καλλίτερες?
Ασφαλώς Ελένη μου, είναι μοναδικές, και ξέρεις γιατί ?
Γιατί είναι αυθεντικές, απλές, γήινες προ παντός Ελένη μου
αληθινές και γυναίκες, ενώ εσύ κοντεύεις να χάσης το φύλλο σου
με όλα αυτά τα καραγκιοζλίκια που κάνης.
Αν δεν το έχεις χάσει ακόμα.
Μου φαίνεται ότι έχεις μπερδέψει τα μπούτια σου Ελένη μου
με όλα αυτά τα καμώματα σου.
Έχεις μπλέξει το πάνω κεφάλι με το κάτω Ελένη μου γλυκιά.
Το χαϊδεύεις καθόλου το κεφάλι σου Ελενάκι μου ?
Δεν φταίει η ηλικία Ελένη μου, αλλά το κεφάλι σου.
Πιο από τα δυο ?
Εγώ ξέρω!
Εσύ ψάξε να το βρεις
και άμα το βρεις έλα να μου το πεις
Γλυκιά μου Ελένη.
Και ο Σπύρος μου έλεγε!
Ρε Ναυτάκο είσαι τρελός
Αλλά ωραίος τρελός......
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα πως υπάρχουν και ωραίοι τρελοί
Τώρα το έμαθα, για σου Σπύρο μου
Η μοναδικότητα της γυναίκας
σου δίνει την μαγεία της Ζωής
Έτσι απλά χωρίς πολλά λόγια
από έναν πράγματι τρελό της Ζωής
Δεν χρειάζεται πολλά πασαλειψατέρ, όπως τα λέω εγώ
και μέϊκ απ, έτσι δεν το λένε ?
Τι έχεις να κρύψεις άραγε ?
Φοβάσαι και τρέμεις το πως είσαι ?
Δεν σου αρέσει όπως είσαι Ελένη μου ?
Τι προσπαθείς να κάνης Ελένη μου ?
Να εντυπωσιάσεις τον Δημιουργό ?
Εμένα πάντως για να πω την καθαρή αλήθεια
δεν με εντυπωσιάζεις με τίποτα, πόσο μάλλον τον Δημιουργό.
Τι καραγκιοζλίκια είναι αυτά ?
Σαν λατέρνα έχεις γίνει
Σαν αρχαία τραγωδία είσαι Ελένη μου
Δεν το βλέπεις ρε γαμώτο ?
έχεις χάση την αίσθηση του όμορφου ?
Πες μου σε παρακαλώ Ελένη μου
Τι έχεις πάθη ?
Δημήτρη μου έχω μεγαλώσει, προ πολλού πέρασα τα 45 και όλο και ανεβαίνω
και δεν μου αρέσει αυτό που βλέπω σε μένα, όπως με βλέπω.
Μα τι μου λες Ελένη μου ?
Σου αρέσει η Ελένη με όλα αυτά τα καραγκιοζλίκια ?
Είσαι στα καλά σου ?
Δεν κοιτάς που έχεις γίνει σαν λατέρνα ?
Δεν σου αρέσει η Ελένη, η ατόφια η original ?
Αυτή, όπως ακριβώς είσαι κοντά στα 50 σου
Κρίμα Ελένη μου, γλυκιά μου Ελένη.
Που πήρες και Τζιπ 4x4 με την ψευδαίσθηση ότι θα φαίνεσαι πιο νέα, πιο όμορφη
και θα κατακτήσεις όλους τους γκόμενους που ονειρεύεσαι στην ζωή σου.
Η Ζωή δεν εξαγοράζεται Ελενάκι μου, λάθος το κατάλαβες.
Τι τερτίπια είναι όλα αυτά ?
Τι θέλεις να παραστήσεις την Μαντόνα ?
Είδες, αυτή είναι 48 χρόνων και μανούλι
Ναι, μα Ελένη μου, αυτή είναι η Μαντόνα
Όχι η Ελένη
Γιατί Μίμη μου, με αυτές που βγαίνεις εσύ είναι καλλίτερες?
Ασφαλώς Ελένη μου, είναι μοναδικές, και ξέρεις γιατί ?
Γιατί είναι αυθεντικές, απλές, γήινες προ παντός Ελένη μου
αληθινές και γυναίκες, ενώ εσύ κοντεύεις να χάσης το φύλλο σου
με όλα αυτά τα καραγκιοζλίκια που κάνης.
Αν δεν το έχεις χάσει ακόμα.
Μου φαίνεται ότι έχεις μπερδέψει τα μπούτια σου Ελένη μου
με όλα αυτά τα καμώματα σου.
Έχεις μπλέξει το πάνω κεφάλι με το κάτω Ελένη μου γλυκιά.
Το χαϊδεύεις καθόλου το κεφάλι σου Ελενάκι μου ?
Δεν φταίει η ηλικία Ελένη μου, αλλά το κεφάλι σου.
Πιο από τα δυο ?
Εγώ ξέρω!
Εσύ ψάξε να το βρεις
και άμα το βρεις έλα να μου το πεις
Γλυκιά μου Ελένη.
Και ο Σπύρος μου έλεγε!
Ρε Ναυτάκο είσαι τρελός
Αλλά ωραίος τρελός......
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα πως υπάρχουν και ωραίοι τρελοί
Τώρα το έμαθα, για σου Σπύρο μου
Η μοναδικότητα της γυναίκας
σου δίνει την μαγεία της Ζωής
Έτσι απλά χωρίς πολλά λόγια
από έναν πράγματι τρελό της Ζωής
Κυριακή 26 Μαρτίου 2006
Έτσι ξαφνικά και απλά
Είμαι τρελός
Γιατί θέλω χρώμα και διαφορετικότητα
στην Ζωή μου
Είσαι τρελός μου λένε όλοι
Ναύτη την έχεις ψωνίσει
Έτσι ξαφνικά
Έτσι ξαφνικά μόλις σε είδα
Έτσι ξαφνικά μπήκες στην Ζωή μου
στην ψυχή μου στην καρδιά μου
Έτσι ξαφνικά και απλά.
Απλά είμαι ένα μεγάλο και ανεπτυγμένο παιδί
με χρυσή ψυχή και καρδιά και δυο όμορφα γαλανά μάτια.
Μάτια που κοιτάζουν τον κόσμο πάντα στα μάτια
χωρίς να τα κατεβάζω, γιατί είναι αληθινά.
Όταν τα δεις, βλέπεις την αλήθεια να λαμπιρίζει μέσα τους.
Μόνο τα μάτια λένε την αλήθεια
Και έτσι θα συνεχίσω
Και ας με λένε τρελό
Με αναγνωρίζουν οι άνθρωποι από τα μάτια μου
γιατί έχουν το χρώμα της Θάλασσας
έχουν μέσα τους όλη την ομορφιά της Ζωής.
Τους μιλάνε τα μάτια μου, τους ταξιδεύουν σε κόσμους
όμορφους, ονειρικούς και μαγικούς
τους κάνουν χαρούμενους και τους δίνουν το χρώμα της Θάλασσας
και του Ουρανού.
Τους δίνουν το χρώμα που δεν έχουν στην Ζωή τους.
Και όμως όλοι μου λένε
Είσαι τρελός
Έτσι ξαφνικά και απλά.
Δεν με κοιτάνε στα μάτια όμως
Μου μιλάνε με τα μάτια τους χαμηλωμένα
αποφεύγουν να με κοιτάνε στα μάτια, γιατί δεν θέλουν
να δουν την αλήθεια, την αποφεύγουν.
Και εγώ συνεχίζω να τους κοιτάζω
αλλά αυτοί εξακολουθούν να έχουν τα μάτια τους χαμηλωμένα.
Δεν θέλουν χρώμα και διαφορετικότητα στην Ζωή τους να δουν.
Εγώ όμως συνεχίζω να κοιτάζω τον κόσμο και τις ομορφιές του στα μάτια
γιατί θέλω χρώμα στην Ζωή μου.
Και ας με λένε τρελό.
Κοίταζα μια μέρα στις περιπλανήσεις μου μια πολύ όμορφη γυναίκα στα μάτια
και σε μια στιγμή με ρωτάει κοιτάζοντας με κατάματα, γιατί με κοιτάτε ?
έτσι απλά και ξαφνικά.
Δεν κοιτάω εσάς, τα μάτια σας κοιτάζω, που μέσα τους βλέπω
όλη την ομορφιά της ψυχής και της Ζωής.
Ευχαριστώ πολύ μου λέει, με μια γκύκα μοναδική.
Και εγώ συνέχισα να κοιτάω αυτά τα τόσο όμορφα μάτια, χωρίς να ενοχλώ.
Και ας με λένε τρελό.
Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια.
Έτσι δεν λένε ?
Εγώ δεν χρειάζεται να πω τι είμαι
Αφού μου λένε οι άλλοι τι είμαι
Μίμη μωρό μου για να δω τα μάτια σου ? για κοίταξε με ? έτσι μου έλεγε η μητέρα μου
όταν κάτι δεν πήγαινε καλά, για να δει αν λέω την αλήθεια.
Αυτό κάνει κάθε μάνα
Η μάνα που μας έφερε στον κόσμο και στην Ζωή.
Και όμως όλοι μου λένε
Είσαι τρελός
Έτσι, ξαφνικά και απλά
Γιατί θέλω χρώμα και διαφορετικότητα
στην Ζωή μου
Είσαι τρελός μου λένε όλοι
Ναύτη την έχεις ψωνίσει
Έτσι ξαφνικά
Έτσι ξαφνικά μόλις σε είδα
Έτσι ξαφνικά μπήκες στην Ζωή μου
στην ψυχή μου στην καρδιά μου
Έτσι ξαφνικά και απλά.
Απλά είμαι ένα μεγάλο και ανεπτυγμένο παιδί
με χρυσή ψυχή και καρδιά και δυο όμορφα γαλανά μάτια.
Μάτια που κοιτάζουν τον κόσμο πάντα στα μάτια
χωρίς να τα κατεβάζω, γιατί είναι αληθινά.
Όταν τα δεις, βλέπεις την αλήθεια να λαμπιρίζει μέσα τους.
Μόνο τα μάτια λένε την αλήθεια
Και έτσι θα συνεχίσω
Και ας με λένε τρελό
Με αναγνωρίζουν οι άνθρωποι από τα μάτια μου
γιατί έχουν το χρώμα της Θάλασσας
έχουν μέσα τους όλη την ομορφιά της Ζωής.
Τους μιλάνε τα μάτια μου, τους ταξιδεύουν σε κόσμους
όμορφους, ονειρικούς και μαγικούς
τους κάνουν χαρούμενους και τους δίνουν το χρώμα της Θάλασσας
και του Ουρανού.
Τους δίνουν το χρώμα που δεν έχουν στην Ζωή τους.
Και όμως όλοι μου λένε
Είσαι τρελός
Έτσι ξαφνικά και απλά.
Δεν με κοιτάνε στα μάτια όμως
Μου μιλάνε με τα μάτια τους χαμηλωμένα
αποφεύγουν να με κοιτάνε στα μάτια, γιατί δεν θέλουν
να δουν την αλήθεια, την αποφεύγουν.
Και εγώ συνεχίζω να τους κοιτάζω
αλλά αυτοί εξακολουθούν να έχουν τα μάτια τους χαμηλωμένα.
Δεν θέλουν χρώμα και διαφορετικότητα στην Ζωή τους να δουν.
Εγώ όμως συνεχίζω να κοιτάζω τον κόσμο και τις ομορφιές του στα μάτια
γιατί θέλω χρώμα στην Ζωή μου.
Και ας με λένε τρελό.
Κοίταζα μια μέρα στις περιπλανήσεις μου μια πολύ όμορφη γυναίκα στα μάτια
και σε μια στιγμή με ρωτάει κοιτάζοντας με κατάματα, γιατί με κοιτάτε ?
έτσι απλά και ξαφνικά.
Δεν κοιτάω εσάς, τα μάτια σας κοιτάζω, που μέσα τους βλέπω
όλη την ομορφιά της ψυχής και της Ζωής.
Ευχαριστώ πολύ μου λέει, με μια γκύκα μοναδική.
Και εγώ συνέχισα να κοιτάω αυτά τα τόσο όμορφα μάτια, χωρίς να ενοχλώ.
Και ας με λένε τρελό.
Από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια.
Έτσι δεν λένε ?
Εγώ δεν χρειάζεται να πω τι είμαι
Αφού μου λένε οι άλλοι τι είμαι
Μίμη μωρό μου για να δω τα μάτια σου ? για κοίταξε με ? έτσι μου έλεγε η μητέρα μου
όταν κάτι δεν πήγαινε καλά, για να δει αν λέω την αλήθεια.
Αυτό κάνει κάθε μάνα
Η μάνα που μας έφερε στον κόσμο και στην Ζωή.
Και όμως όλοι μου λένε
Είσαι τρελός
Έτσι, ξαφνικά και απλά
Ομοφιά Καρδιάς και Ψυχής
Την ομορφιά της καρδιάς και της ψυχής κανείς δεν μπορεί να την μετρήση
ούτε και την αγάπη, παρά μόνο ο Δημιουργός που μας την χάρισε απλόχερα
την ώρα της δημιουργίας.
Αυτή είναι η ομορφιά της δημιουργίας και της ίδιας της ζωής, που μέσα από αυτήν
ερχόμαστε στην ζωή.
Η ζωή αρζίζει !
Αρχίζει με το μαγικό πλησίασμα του Θηλυκού από το αρσενικό όταν το αρσενικό μυρίζει
το θηλυκό η το θηλυκό το αρσενικό, με αυτή την μυρωδιά την υπέροχη, την μοναδική
και γίνεται το σμίξιμο, η μαγική ένωση των δυο φύλλων, αποτέλεσμα η δημιουργία
η ομορφιά της ζωής.
Την ζωή την δημιουργούν το αρσενικό με το θηλυκό σε μια ένωση ονειρεμένη που αφήνει
ανεξίτηλα τα σημάδια της ικανοποίησης και στους δυο, στην ψυχή και στην καρδιά
για το αποτέλεσμα που πρόκειται να έρθει.
Το μεγαλείο της δημιουργίας της ζωής, που μέσα από αυτό το μεγαλείο γεννήθηκε η ζωή
και όλα αυτά τα θαυμαστά που ανάμεσα τους ζούμε.
Γεννηθήκαμε και εμείς, και εγώ, σε μια στιγμή μοναδικής δημιουργίας, από το σμίξιμο
του αρσενικού με το θηλυκό, αποτέλεσμα να έρθω στον κόσμο, στην ζωή, μέσα από
την Μητέρα την μοναδική, την Μητέρα της ζωής, που με έλεγε, Ζωή από την Ζωή μου.
Αυτή είναι η Μητέρα της δημιουργίας της Ζωής, η μοναδική Μητέρα όλων μας.
Όχι επειδή με έφερε στον κόσμο και στην ζωή, αλλά επειδή μου έδωσε Ζωή από την Ζωή της
Μου έδωσε όλη της την ζωή, αυτό μπορώ να το πω, όλη της την αγάπη, όλη την ομορφιά
της καρδιάς και της ψυχής της. απλόχερα, μου έδωσε καρδιά από την καρδιά της και ψυχή
από την ψυχή της και ζήσαμε μαζί μέχρι το τέλος μοναδικά
Την πάλεψε την ζωή, αλλά στο τέλος έφυγε ήσυχη, ευτυχισμένη, μέσα στα χέρια και στην
αγκαλιά της αδελφής μου και κόρη της, της κόρης της μοναδικής.
Έφυγε με μια ομορφιά μοναδική, με γαλήνη στην ψυχή της, γιατί έφερε στον κόσμο και έδωσε
ζωή από την ζωή της και στα τρία παιδιά της.
Τα μεγάλωσε και τους έδωσε όλη της την αγάπη, ψυχής και καρδιάς και όλη της την σοφία
για να πορευτούν μέσα στην ζωή, και πορευτήκαμε και φτάσαμε μέχρι το σήμερα.
Μας παρακολουθούσε διακριτικά σε όλα τα στάδια της ζωής μας με μια αγάπη μοναδική
που μόνο μια μάνα μπορεί να έχει και να δίνει.
Η μητέρα της δημιουργίας, αυτή που μας έφερε στον κόσμο και στην Ζωή.
Μέχρι το τέλος με έλεγε μωρό μου.
Το μωρό αυτό ήρθε στον κόσμο, στην Ζωή ένα ηλιόλουστο πρωινό του Φλεβάρη
στην Αθήνα του 1940, λίγους μήνες πριν τον πόλεμο.
Η ομορφιά και η ευτυχία χαράκτηκαν στο πρόσωπο της μαμάς Μαργαρίτας και του μπαμπά
Σωτήρη μόλις με αντίκρισαν και άκουσαν το πρώτο μου κλάμα, την πρώτη φωνή της ζωής
τα πρώτα λόγια του ερχομού στην ζωή, η λάμψη της ζωής, στιγμή μαγική και μοναδική
Αυτή η στιγμή έμεινε χαραγμένη στα πρόσωπα τους μέχρι το τέλος.
Ήρθε στον κόσμο, στην ζωή ο πρωτότοκος της οικογένειας είπαν.
Αυτό έμεινε μέχρι και σήμερα.
Σε κάποια μερια στο Μαιευτήριο της Έλενας περίμενε ανυπόμονα η μικρή αδελφή της μητέρας, η Παρθένα, η Πιπίτσα, η Πίπη όπως την λέγαμε εμείς μέχρι το τέλος.
Η πιο αγαπημένη της αδελφή, η μικρή, έτσι την έλεγε πάντα μέχρι το τέλος.
Μόλις με αντίκρισε στην αγκαλιά της μητέρας μου είπε.
Μα τόσο όμορφο μωρό γίνεται Μαργαρίτα ?
Με μια ομορφιά και ευτυχία μοναδική που έμεινε στην σχέση μας για πάντα μέχρι το τέλος.
Αυτή ήταν η Πιπίτσα, μια μοναδική κούκλα, όχι μόνο στην μορφή αλλά στην ψυχή
και την καρδιά, έμεινε για πάντα η αγαπημένη όλων μας.
Αυτή με έτρεχε στην αγκαλιά της στα καταφύγια για να με προφυλάξει στους βομβαρδισμούς
του πολέμου, αυτή μου άλλαζε τις πάνες, αυτή με μεγάλωσε στην αγκαλιά της και με νανούριζε για να κοιμηθώ.
Αυτές οι δυο γυναίκες μαζί με την μεγάλη της οικογένειας την θεία την Αναστασία,
την Ανάστα, στάθηκαν κοντά μου, με συντρόφεψαν, με προστάτεψαν και μου έδωσαν
ζωή από την ζωή τους και αγάπη μοναδική μέχρι το τέλος.
Η θεία Ανάστα την παλεύει ακόμα την ζωή, είναι η τελευταία της οικογένειας και μοναδική
Μοναδική σε όλα, μητέρα μοναδική, μητέρα της δημιουργίας, της ζωής, φίλη, αδελφή
είναι αυτή που μαζί με την γιαγιά Ελένη, την Ελένκο, κράτησε την οικογένεια στα στιβαρά
της χέρια και προστάτεψε όλους μας μέσα στην αγκαλιά της.
Γουρπάνης εσυ, μου έλεγε, κάθε φορά που με έβλεπε, τέτοιο όμορφο μωρό γίνεται ?
Και με έσφιγγε στην αγκαλιά της με ευτυχία.
Μέχρι τώρα έχει την φωτογραφία μου στο κομοδίνο της μαζί με τις κόρες της της δυο
τα εγγόνια της και το δισέγγονο της.
Αν αυτό δεν είναι η μαγεία της Ζωής, τότε πια είναι ?
Η μοναδικότητα της γυναίκας
σου δίνει την μαγεία της Ζωής
ούτε και την αγάπη, παρά μόνο ο Δημιουργός που μας την χάρισε απλόχερα
την ώρα της δημιουργίας.
Αυτή είναι η ομορφιά της δημιουργίας και της ίδιας της ζωής, που μέσα από αυτήν
ερχόμαστε στην ζωή.
Η ζωή αρζίζει !
Αρχίζει με το μαγικό πλησίασμα του Θηλυκού από το αρσενικό όταν το αρσενικό μυρίζει
το θηλυκό η το θηλυκό το αρσενικό, με αυτή την μυρωδιά την υπέροχη, την μοναδική
και γίνεται το σμίξιμο, η μαγική ένωση των δυο φύλλων, αποτέλεσμα η δημιουργία
η ομορφιά της ζωής.
Την ζωή την δημιουργούν το αρσενικό με το θηλυκό σε μια ένωση ονειρεμένη που αφήνει
ανεξίτηλα τα σημάδια της ικανοποίησης και στους δυο, στην ψυχή και στην καρδιά
για το αποτέλεσμα που πρόκειται να έρθει.
Το μεγαλείο της δημιουργίας της ζωής, που μέσα από αυτό το μεγαλείο γεννήθηκε η ζωή
και όλα αυτά τα θαυμαστά που ανάμεσα τους ζούμε.
Γεννηθήκαμε και εμείς, και εγώ, σε μια στιγμή μοναδικής δημιουργίας, από το σμίξιμο
του αρσενικού με το θηλυκό, αποτέλεσμα να έρθω στον κόσμο, στην ζωή, μέσα από
την Μητέρα την μοναδική, την Μητέρα της ζωής, που με έλεγε, Ζωή από την Ζωή μου.
Αυτή είναι η Μητέρα της δημιουργίας της Ζωής, η μοναδική Μητέρα όλων μας.
Όχι επειδή με έφερε στον κόσμο και στην ζωή, αλλά επειδή μου έδωσε Ζωή από την Ζωή της
Μου έδωσε όλη της την ζωή, αυτό μπορώ να το πω, όλη της την αγάπη, όλη την ομορφιά
της καρδιάς και της ψυχής της. απλόχερα, μου έδωσε καρδιά από την καρδιά της και ψυχή
από την ψυχή της και ζήσαμε μαζί μέχρι το τέλος μοναδικά
Την πάλεψε την ζωή, αλλά στο τέλος έφυγε ήσυχη, ευτυχισμένη, μέσα στα χέρια και στην
αγκαλιά της αδελφής μου και κόρη της, της κόρης της μοναδικής.
Έφυγε με μια ομορφιά μοναδική, με γαλήνη στην ψυχή της, γιατί έφερε στον κόσμο και έδωσε
ζωή από την ζωή της και στα τρία παιδιά της.
Τα μεγάλωσε και τους έδωσε όλη της την αγάπη, ψυχής και καρδιάς και όλη της την σοφία
για να πορευτούν μέσα στην ζωή, και πορευτήκαμε και φτάσαμε μέχρι το σήμερα.
Μας παρακολουθούσε διακριτικά σε όλα τα στάδια της ζωής μας με μια αγάπη μοναδική
που μόνο μια μάνα μπορεί να έχει και να δίνει.
Η μητέρα της δημιουργίας, αυτή που μας έφερε στον κόσμο και στην Ζωή.
Μέχρι το τέλος με έλεγε μωρό μου.
Το μωρό αυτό ήρθε στον κόσμο, στην Ζωή ένα ηλιόλουστο πρωινό του Φλεβάρη
στην Αθήνα του 1940, λίγους μήνες πριν τον πόλεμο.
Η ομορφιά και η ευτυχία χαράκτηκαν στο πρόσωπο της μαμάς Μαργαρίτας και του μπαμπά
Σωτήρη μόλις με αντίκρισαν και άκουσαν το πρώτο μου κλάμα, την πρώτη φωνή της ζωής
τα πρώτα λόγια του ερχομού στην ζωή, η λάμψη της ζωής, στιγμή μαγική και μοναδική
Αυτή η στιγμή έμεινε χαραγμένη στα πρόσωπα τους μέχρι το τέλος.
Ήρθε στον κόσμο, στην ζωή ο πρωτότοκος της οικογένειας είπαν.
Αυτό έμεινε μέχρι και σήμερα.
Σε κάποια μερια στο Μαιευτήριο της Έλενας περίμενε ανυπόμονα η μικρή αδελφή της μητέρας, η Παρθένα, η Πιπίτσα, η Πίπη όπως την λέγαμε εμείς μέχρι το τέλος.
Η πιο αγαπημένη της αδελφή, η μικρή, έτσι την έλεγε πάντα μέχρι το τέλος.
Μόλις με αντίκρισε στην αγκαλιά της μητέρας μου είπε.
Μα τόσο όμορφο μωρό γίνεται Μαργαρίτα ?
Με μια ομορφιά και ευτυχία μοναδική που έμεινε στην σχέση μας για πάντα μέχρι το τέλος.
Αυτή ήταν η Πιπίτσα, μια μοναδική κούκλα, όχι μόνο στην μορφή αλλά στην ψυχή
και την καρδιά, έμεινε για πάντα η αγαπημένη όλων μας.
Αυτή με έτρεχε στην αγκαλιά της στα καταφύγια για να με προφυλάξει στους βομβαρδισμούς
του πολέμου, αυτή μου άλλαζε τις πάνες, αυτή με μεγάλωσε στην αγκαλιά της και με νανούριζε για να κοιμηθώ.
Αυτές οι δυο γυναίκες μαζί με την μεγάλη της οικογένειας την θεία την Αναστασία,
την Ανάστα, στάθηκαν κοντά μου, με συντρόφεψαν, με προστάτεψαν και μου έδωσαν
ζωή από την ζωή τους και αγάπη μοναδική μέχρι το τέλος.
Η θεία Ανάστα την παλεύει ακόμα την ζωή, είναι η τελευταία της οικογένειας και μοναδική
Μοναδική σε όλα, μητέρα μοναδική, μητέρα της δημιουργίας, της ζωής, φίλη, αδελφή
είναι αυτή που μαζί με την γιαγιά Ελένη, την Ελένκο, κράτησε την οικογένεια στα στιβαρά
της χέρια και προστάτεψε όλους μας μέσα στην αγκαλιά της.
Γουρπάνης εσυ, μου έλεγε, κάθε φορά που με έβλεπε, τέτοιο όμορφο μωρό γίνεται ?
Και με έσφιγγε στην αγκαλιά της με ευτυχία.
Μέχρι τώρα έχει την φωτογραφία μου στο κομοδίνο της μαζί με τις κόρες της της δυο
τα εγγόνια της και το δισέγγονο της.
Αν αυτό δεν είναι η μαγεία της Ζωής, τότε πια είναι ?
Η μοναδικότητα της γυναίκας
σου δίνει την μαγεία της Ζωής
Παρασκευή 24 Μαρτίου 2006
Ανοιξιάτικο Πρωινό
άκουσε ρε φίλε μου τι ακούς!
Έκανε μήνυση στον εαυτό του
Τι λες ρε συ Ναύτη ?
Ναι, όπως το ακούς
Και ξέρης γιατί ?
Γιατί τρακάρισε το αυτοκινητό του
Ρε Ναύτη, τρελός είναι ο άνθρωπος ?
Όχι, υπάλληλος του Δήμου είναι
Αυτό για να το θυμούνται όσοι τρακάρουν και την κοπανάνε.
Για σας που νομίζεται, πιστεύεται ότι ήσαστε ξύπνιοι, για να μην πω τι είστε.
Ανοιξιάτικο πρωινό σήμερα, original, που λένε, μπήκαμε για καλά στην άνοιξη
από τις πιο όμορφες εποχές του χρόνου, αλλαγή διάθεσης προς το καλλίτερο, μπαίνει
η ομορφιά της Θεάς φύσης στην ψυχή μας, στην ζωή μας, στις σχέσεις μας, στούς έρωτες μας
στην καθημερινότητα μας και αλλάζει όλη την διαθεσή μας προς το καλλίτερο παρ' όλα
τα προβλήματα που υπάρχουν τα υπαρκτά. Αυτά δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε
μπορούμε όμως να τα ξεπεράσουμε, όχι βέβαια μόνο με την άνοιξη που μπήκε στην ζωή μας,
να μην τρελαινόμαστε κιόλας.
Είπαμε η άνοιξη είναι ευεργετική για την ζωή μας, για την διαθεσή μας, όχι για τα προβληματά μας και περισσότερο γι' αυτά που δημιουργούμαι εμείς οι ίδιοι.
Γι ' αυτά δεν φταίει η άνοιξη και καμμιά εποχή παρά μόνο εμείς.
Το να είσαι σκεπτόμενος άνθρωπος δεν βλάπτει, αντιθέτως.....
Ανοιξιάτικος και ο καφές μου σήμερα, άλλο άρωμα, άλλη γεύση, απόλαυση μοναδική.
Είναι άνοιξη, τι να κάνω ?
Ανοιξιάτικη μουσική έχει το ράδιο, άλλη αίσθηση, άλλη γλύκα , απόλαυση πρωινή άνοιξης.
Η ημέρα είναι ηλιόλουστη σήμερα, το Φως και ο ήλιος της άνοιξης αρχίζουν να μπαίνουν
μέσα στο σπίτι. Σήμερα έχω διάθεση καλλίτερη από χθες, άνοιξα πατζούρια και κουρτίνες
για να μπει το φως και ο ήλιος, μπαλκονόπορτες για να μπει ο φρέσκος αέρας της άνοιξης
αίσθηση αλλώτικη.
Σήμερα δεν έχω μαγείρεμα και έτσι θα τον χουζουρέψω τον καφέ μου και στην συνέχεια
θα το κολοβαρέσω κανονικά, αργοσχολία και όσο πάει.
Γιατί ? γιατί η ζωή είναι πολύ όμορφη αφ' ενός, αλλά πολύ σύντομη αφ' ετέρου.
Έπρεπε, δεν λέω θα ήθελα, να είχα δυο τρις ζωές ακόμα, δεν φτάνει ρε γαμώτο μία, δεν
προλαβαίνω τίποτα με μια ζωή, όσο και αν τα στριμώξω.
Είναι ωραία η ζωή και γλυκιά, ρώτα με να σου πω.
Όχι, δεν είμαι αχάριστος και παραπονιάρης αυτό είναι σίγουρο.
Ευχαριστώ τον Δημιουργό από καρδιάς.
Αλλά τα χρόνια περνάνε πολύ γρήγορα, αμείλικτος ο χρόνος, δεν χαμπαρίζει από αυτά
που λέω , αυτός το βιολί του.
Αν, λέω αν ήμουν λίγα χρόνια πιο μεγάλος τώρα και έφευγα από την ζωή κανονικά
με μια ζωή, πως ρε γαμώτο θα έβλεπα τον Ροναλντίνιο της Μπάρτσα ?
Από τον ουρανό που λένε ότι πας ?
Στην αιώνια ζωή λένε, ορισμένοι, ευτυχώς
Τι είδους αιώνια ζωή είναι αυτή αφου δεν θα μπορώ να βλέπω τον Ροναλντίνιο ?
Άκου απο τον ουρανό, και όταν θα έχει συννεφιά πως θα βλέπω κάτω ? μου λες ?
Πως θα βλέπω Ροναλντίνιο και Μπάρτσα ?
Ρε Ναύτη όταν φύγουν τα σύννεφα
Άμα περιμένω να φύγουν τα σύννεφα χαιρέτα μου τον πλάτανο που είναι και αιωνόβιος.
Θα έχει φύγει και ο Ροναλντίνιο γιατί και αυτός μια ζωή έχει.
Τι είναι όλα αυτά που λες πρωί πρωί ρε Ναύτη ?
Σε έχει κτυπήσει η άνοιξη ?
Όχι ρε γαμώτο, την βρίσκω με την άνοιξη.
Άσε που δεν έχω πάει και στην Μογγολία, θα προλάβω να πάω άραγε ?
Τι να προλάβεις ρε Ναύτη ?
Δεν θα προλάβεις ούτε για κατούρημα να πας.
Άκου στην Μογγολία.
Τι να του πω τώρα του δημιουργού ?
Ότι τα έφτιαξε όλα με σοφία ?
Τι είδους σοφία είναι αυτή ?
Αφού ούτε στην Μογγολία δεν θα προλάβω να πάω, ούτε τον Ροναλντίνιο να δω
με μια ζωή.
Αλλά μήπως μ΄ακούει ?
Καλή σας μέρα
Καλό ανοιξιάτικο πρωινό
Έκανε μήνυση στον εαυτό του
Τι λες ρε συ Ναύτη ?
Ναι, όπως το ακούς
Και ξέρης γιατί ?
Γιατί τρακάρισε το αυτοκινητό του
Ρε Ναύτη, τρελός είναι ο άνθρωπος ?
Όχι, υπάλληλος του Δήμου είναι
Αυτό για να το θυμούνται όσοι τρακάρουν και την κοπανάνε.
Για σας που νομίζεται, πιστεύεται ότι ήσαστε ξύπνιοι, για να μην πω τι είστε.
Ανοιξιάτικο πρωινό σήμερα, original, που λένε, μπήκαμε για καλά στην άνοιξη
από τις πιο όμορφες εποχές του χρόνου, αλλαγή διάθεσης προς το καλλίτερο, μπαίνει
η ομορφιά της Θεάς φύσης στην ψυχή μας, στην ζωή μας, στις σχέσεις μας, στούς έρωτες μας
στην καθημερινότητα μας και αλλάζει όλη την διαθεσή μας προς το καλλίτερο παρ' όλα
τα προβλήματα που υπάρχουν τα υπαρκτά. Αυτά δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε
μπορούμε όμως να τα ξεπεράσουμε, όχι βέβαια μόνο με την άνοιξη που μπήκε στην ζωή μας,
να μην τρελαινόμαστε κιόλας.
Είπαμε η άνοιξη είναι ευεργετική για την ζωή μας, για την διαθεσή μας, όχι για τα προβληματά μας και περισσότερο γι' αυτά που δημιουργούμαι εμείς οι ίδιοι.
Γι ' αυτά δεν φταίει η άνοιξη και καμμιά εποχή παρά μόνο εμείς.
Το να είσαι σκεπτόμενος άνθρωπος δεν βλάπτει, αντιθέτως.....
Ανοιξιάτικος και ο καφές μου σήμερα, άλλο άρωμα, άλλη γεύση, απόλαυση μοναδική.
Είναι άνοιξη, τι να κάνω ?
Ανοιξιάτικη μουσική έχει το ράδιο, άλλη αίσθηση, άλλη γλύκα , απόλαυση πρωινή άνοιξης.
Η ημέρα είναι ηλιόλουστη σήμερα, το Φως και ο ήλιος της άνοιξης αρχίζουν να μπαίνουν
μέσα στο σπίτι. Σήμερα έχω διάθεση καλλίτερη από χθες, άνοιξα πατζούρια και κουρτίνες
για να μπει το φως και ο ήλιος, μπαλκονόπορτες για να μπει ο φρέσκος αέρας της άνοιξης
αίσθηση αλλώτικη.
Σήμερα δεν έχω μαγείρεμα και έτσι θα τον χουζουρέψω τον καφέ μου και στην συνέχεια
θα το κολοβαρέσω κανονικά, αργοσχολία και όσο πάει.
Γιατί ? γιατί η ζωή είναι πολύ όμορφη αφ' ενός, αλλά πολύ σύντομη αφ' ετέρου.
Έπρεπε, δεν λέω θα ήθελα, να είχα δυο τρις ζωές ακόμα, δεν φτάνει ρε γαμώτο μία, δεν
προλαβαίνω τίποτα με μια ζωή, όσο και αν τα στριμώξω.
Είναι ωραία η ζωή και γλυκιά, ρώτα με να σου πω.
Όχι, δεν είμαι αχάριστος και παραπονιάρης αυτό είναι σίγουρο.
Ευχαριστώ τον Δημιουργό από καρδιάς.
Αλλά τα χρόνια περνάνε πολύ γρήγορα, αμείλικτος ο χρόνος, δεν χαμπαρίζει από αυτά
που λέω , αυτός το βιολί του.
Αν, λέω αν ήμουν λίγα χρόνια πιο μεγάλος τώρα και έφευγα από την ζωή κανονικά
με μια ζωή, πως ρε γαμώτο θα έβλεπα τον Ροναλντίνιο της Μπάρτσα ?
Από τον ουρανό που λένε ότι πας ?
Στην αιώνια ζωή λένε, ορισμένοι, ευτυχώς
Τι είδους αιώνια ζωή είναι αυτή αφου δεν θα μπορώ να βλέπω τον Ροναλντίνιο ?
Άκου απο τον ουρανό, και όταν θα έχει συννεφιά πως θα βλέπω κάτω ? μου λες ?
Πως θα βλέπω Ροναλντίνιο και Μπάρτσα ?
Ρε Ναύτη όταν φύγουν τα σύννεφα
Άμα περιμένω να φύγουν τα σύννεφα χαιρέτα μου τον πλάτανο που είναι και αιωνόβιος.
Θα έχει φύγει και ο Ροναλντίνιο γιατί και αυτός μια ζωή έχει.
Τι είναι όλα αυτά που λες πρωί πρωί ρε Ναύτη ?
Σε έχει κτυπήσει η άνοιξη ?
Όχι ρε γαμώτο, την βρίσκω με την άνοιξη.
Άσε που δεν έχω πάει και στην Μογγολία, θα προλάβω να πάω άραγε ?
Τι να προλάβεις ρε Ναύτη ?
Δεν θα προλάβεις ούτε για κατούρημα να πας.
Άκου στην Μογγολία.
Τι να του πω τώρα του δημιουργού ?
Ότι τα έφτιαξε όλα με σοφία ?
Τι είδους σοφία είναι αυτή ?
Αφού ούτε στην Μογγολία δεν θα προλάβω να πάω, ούτε τον Ροναλντίνιο να δω
με μια ζωή.
Αλλά μήπως μ΄ακούει ?
Καλή σας μέρα
Καλό ανοιξιάτικο πρωινό
Πέμπτη 23 Μαρτίου 2006
Το τέλος της ομορφιάς της αθωότητας
Πάνε τα όμορφα, χαρούμενα, ευτυχισμένα και αθώα χρόνια της Ζωής.
Πάει, χάθηκε η ομορφιά της αθωότητας.
Χωρίς επιστροφή έγινε η Ζωή, χωρίς μέλλον, αυτό είναι θλιβερό και με γεμίζει στενοχώρια.
Δεν είναι δική μου διαπίστωση, είναι η πραγματικότητα.
Μια θλιβερή πραγματικότητα που μας αγγίζει όλους και όχι μόνο εμένα.
Από την στιγμή που την ομορφιά της Ζωής αυτό το θαυμάσιο, μαγικό, γλυκό, υπέροχο συναίσθημα το μοναδικό και ονειρικό του να ζεις και να ταξιδεύεις μέσα στην Ζωή
ο άνθρωπος το έκανε βιοποριστικό επάγγελμα, επάγγελμα για να βγάζει χρήματα και να
το εκμεταλλεύεται στο έπακρο προσδοκώντας να βγάλει όσα μπορεί περισσότερα.
χάθηκε η Ζωή, χάθηκαν όλα, χωρίς επιστροφή.
Χάθηκε η ομορφιά της αθωότητας, η ομορφιά της ίδιας της Ζωής.
Το λέω με πλήρη γνώση και καθάρια σκέψη γιατί έζησα ευτυχισμένα και χαρούμενα χρόνια
μέσα σε αυτή την ζωή και εξακολουθώ να ζω.
Μόνο που εξακολουθώ να ζω μέσα σε αυτή την μεγάλη πολιτεία την αφιλόξενη πια.
Είναι Ζωή αυτή ? Πες μου ανθρωπέ μου.
Ένα παιδί πεθαίνει κάθε 15 δευτερόλεπτα σε όλο τον πλανήτη απο την έλλειψη πόσιμου
νερού και την ρύπανση του νερού, του στερούμαι την πηγή της Ζωής.
Εμείς τι κάνουμέ ? Τίποτα
Παρακολουθούμε απαθείς, αν παρακολουθούμε κιόλας.
Το μόνο που μας νοιάζει είναι πως θα βγάλουμε χρήματα, πως θα αποκτήσουμε εισόδημα
για να ζήσουμε μέσα σε αυτή την θλιβερή Ζωή που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε
και συνεχίζουμε την εκμετάλλευση του μεγαλύτερου αγαθού που έχουμε, την ίδια την Ζωή.
Είναι Ζωή αυτή Ναυτάκο μου ?
Αυτή την ερώτηση την κάνω πάντα στον εαυτό μου και δεν θα σταματήσω ποτέ.
Εκμετάλλευση της Ζωής για να βγάζουμε χρήματα.
Ε, αυτό δεν το μπορώ
Δεν το δέχομαι άνθρωπε μου
Εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον πλανήτη πεθαίνουν γιατί δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο
νερό, δεν έχουν να πιουν πόσιμο νερό, δεν έχουν να πιουν την Ζωή, μα πως θα Ζήσουν ?
Τώρα τι λες Ναυτάκο ?
Εμείς αδιαφορία, δεν είναι θλιβερό ?
Εμείς όμως το εμφιαλώνουμε και το πουλάμε το πόσιμο νερό,το νερό της Ζωής, πουλάμε
την Ζωή, την ίδια την Ζωή.
Για σκέψου φτάσαμε στο σημείο να εμφιαλώνουμε την Ζωή και να την πουλάμε για να βγάζουμε χρήματα και εμείς τρέχουμε στα Σούπερ Μάρκετ να αγοράσουμε την Ζωή.
Είναι Ζωή αυτή άνθρωποι μου ?
Αυτό το ερώτημα θα με συντροφεύει σε όλη την υπόλοιπη Ζωή μου.
Η Ζωή δεν είναι μόνο οι άνθρωποι, τα παιδιά, είναι όλα αυτά τα θαυμαστά που μας έδωσε
απλόχερα ο δημιουργός, τα ζώα, τα πουλιά, τα δένδρα, τα δάση, τα λουλούδια, τα έντομα,
τα βουνά. τα ποτάμια, την Θάλασσα την γαλάζια και μοναδική, το απέραντο γαλάζιο
και όλα αυτά που ανάμεσα τους ζούμε.
Δηλαδή την Ζωή με όλες τις ομορφιές της.
Και ο άνθρωπος ο φοβερός, σίγουρα ο μη σκεπτόμενος, και ας θέλει να λέει ότι είναι ο μόνος
σκεπτόμενος, κατάφερε για το κέρδος και τον πλουτισμό και μόνο, να τα καταστρέψει όλα
αδιαφορώντας για την ίδια την Ζωή.
Ακόμα και για την δική του ζωή, δεν το καταλαβαίνει ?
Όχι, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι πως θα βγάλει χρήματα.
Πεθαίνουν οι άνθρωποι, να είναι φυσιολογικά εν τάξει
Αλλά εδώ τους πεθαίνουν για να βγάλουν χρήματα και κυρίως τα Παιδιά.
Πεθαίνουν τα πουλιά, τα ζώα, τα έντομα, τα φυτά ,τα δένδρα, το δάσος, τα ποτάμια,
τα βουνά . Όλα πεθαίνουν για να βγάζουν χρήματα ορισμένοι σε αυτόν τον πλανήτη Γη.
Μέχρι και στο χρηματιστήριο παίζουν την ίδια την ζωή για κερδοσκοπία και πλουτισμό.
Στο τέλος δεν θα ζει τίποτα.
Δεν θα ζει η Ζωή Ναυτάκο μου
Και τι θα μείνει αφού όλα θα έχουν πεθάνει ?
Τίποτα, μια νεκρή φύση, για να ζουν αυτοί που δεν θα ζουν.
Έλα ρε Ναύτη για πες μου κάτι τώρα που έχουμε ακόμα καιρό
Τι θες να σου πω ?
Λες να αρχίσουν να εμφιαλώνουν και την Θάλασσα και να την πουλάνε στα Σούπερ Μάρκετ
και στις τουριστικές καντίνες το καλοκαίρι ?
Όπως πάνε μόνο αυτό τους έμεινε να κάνουν, ποτέ δεν ξέρεις.
Και τι κάνουν ?
Ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ
Για σκέψου εμφιαλώνουν και πουλάνε την Ζωή
Και η Ζωή συνεχίζεται
Μέχρι πότε όμως ?
Πάει, χάθηκε η ομορφιά της αθωότητας.
Χωρίς επιστροφή έγινε η Ζωή, χωρίς μέλλον, αυτό είναι θλιβερό και με γεμίζει στενοχώρια.
Δεν είναι δική μου διαπίστωση, είναι η πραγματικότητα.
Μια θλιβερή πραγματικότητα που μας αγγίζει όλους και όχι μόνο εμένα.
Από την στιγμή που την ομορφιά της Ζωής αυτό το θαυμάσιο, μαγικό, γλυκό, υπέροχο συναίσθημα το μοναδικό και ονειρικό του να ζεις και να ταξιδεύεις μέσα στην Ζωή
ο άνθρωπος το έκανε βιοποριστικό επάγγελμα, επάγγελμα για να βγάζει χρήματα και να
το εκμεταλλεύεται στο έπακρο προσδοκώντας να βγάλει όσα μπορεί περισσότερα.
χάθηκε η Ζωή, χάθηκαν όλα, χωρίς επιστροφή.
Χάθηκε η ομορφιά της αθωότητας, η ομορφιά της ίδιας της Ζωής.
Το λέω με πλήρη γνώση και καθάρια σκέψη γιατί έζησα ευτυχισμένα και χαρούμενα χρόνια
μέσα σε αυτή την ζωή και εξακολουθώ να ζω.
Μόνο που εξακολουθώ να ζω μέσα σε αυτή την μεγάλη πολιτεία την αφιλόξενη πια.
Είναι Ζωή αυτή ? Πες μου ανθρωπέ μου.
Ένα παιδί πεθαίνει κάθε 15 δευτερόλεπτα σε όλο τον πλανήτη απο την έλλειψη πόσιμου
νερού και την ρύπανση του νερού, του στερούμαι την πηγή της Ζωής.
Εμείς τι κάνουμέ ? Τίποτα
Παρακολουθούμε απαθείς, αν παρακολουθούμε κιόλας.
Το μόνο που μας νοιάζει είναι πως θα βγάλουμε χρήματα, πως θα αποκτήσουμε εισόδημα
για να ζήσουμε μέσα σε αυτή την θλιβερή Ζωή που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε
και συνεχίζουμε την εκμετάλλευση του μεγαλύτερου αγαθού που έχουμε, την ίδια την Ζωή.
Είναι Ζωή αυτή Ναυτάκο μου ?
Αυτή την ερώτηση την κάνω πάντα στον εαυτό μου και δεν θα σταματήσω ποτέ.
Εκμετάλλευση της Ζωής για να βγάζουμε χρήματα.
Ε, αυτό δεν το μπορώ
Δεν το δέχομαι άνθρωπε μου
Εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον πλανήτη πεθαίνουν γιατί δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο
νερό, δεν έχουν να πιουν πόσιμο νερό, δεν έχουν να πιουν την Ζωή, μα πως θα Ζήσουν ?
Τώρα τι λες Ναυτάκο ?
Εμείς αδιαφορία, δεν είναι θλιβερό ?
Εμείς όμως το εμφιαλώνουμε και το πουλάμε το πόσιμο νερό,το νερό της Ζωής, πουλάμε
την Ζωή, την ίδια την Ζωή.
Για σκέψου φτάσαμε στο σημείο να εμφιαλώνουμε την Ζωή και να την πουλάμε για να βγάζουμε χρήματα και εμείς τρέχουμε στα Σούπερ Μάρκετ να αγοράσουμε την Ζωή.
Είναι Ζωή αυτή άνθρωποι μου ?
Αυτό το ερώτημα θα με συντροφεύει σε όλη την υπόλοιπη Ζωή μου.
Η Ζωή δεν είναι μόνο οι άνθρωποι, τα παιδιά, είναι όλα αυτά τα θαυμαστά που μας έδωσε
απλόχερα ο δημιουργός, τα ζώα, τα πουλιά, τα δένδρα, τα δάση, τα λουλούδια, τα έντομα,
τα βουνά. τα ποτάμια, την Θάλασσα την γαλάζια και μοναδική, το απέραντο γαλάζιο
και όλα αυτά που ανάμεσα τους ζούμε.
Δηλαδή την Ζωή με όλες τις ομορφιές της.
Και ο άνθρωπος ο φοβερός, σίγουρα ο μη σκεπτόμενος, και ας θέλει να λέει ότι είναι ο μόνος
σκεπτόμενος, κατάφερε για το κέρδος και τον πλουτισμό και μόνο, να τα καταστρέψει όλα
αδιαφορώντας για την ίδια την Ζωή.
Ακόμα και για την δική του ζωή, δεν το καταλαβαίνει ?
Όχι, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι πως θα βγάλει χρήματα.
Πεθαίνουν οι άνθρωποι, να είναι φυσιολογικά εν τάξει
Αλλά εδώ τους πεθαίνουν για να βγάλουν χρήματα και κυρίως τα Παιδιά.
Πεθαίνουν τα πουλιά, τα ζώα, τα έντομα, τα φυτά ,τα δένδρα, το δάσος, τα ποτάμια,
τα βουνά . Όλα πεθαίνουν για να βγάζουν χρήματα ορισμένοι σε αυτόν τον πλανήτη Γη.
Μέχρι και στο χρηματιστήριο παίζουν την ίδια την ζωή για κερδοσκοπία και πλουτισμό.
Στο τέλος δεν θα ζει τίποτα.
Δεν θα ζει η Ζωή Ναυτάκο μου
Και τι θα μείνει αφού όλα θα έχουν πεθάνει ?
Τίποτα, μια νεκρή φύση, για να ζουν αυτοί που δεν θα ζουν.
Έλα ρε Ναύτη για πες μου κάτι τώρα που έχουμε ακόμα καιρό
Τι θες να σου πω ?
Λες να αρχίσουν να εμφιαλώνουν και την Θάλασσα και να την πουλάνε στα Σούπερ Μάρκετ
και στις τουριστικές καντίνες το καλοκαίρι ?
Όπως πάνε μόνο αυτό τους έμεινε να κάνουν, ποτέ δεν ξέρεις.
Και τι κάνουν ?
Ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ
Για σκέψου εμφιαλώνουν και πουλάνε την Ζωή
Και η Ζωή συνεχίζεται
Μέχρι πότε όμως ?
Τετάρτη 22 Μαρτίου 2006
Μια ημέρα σαν όλες τις άλλες
Πρωινό ξύπνημα, μαχμουρλίδικο, γιατί κοιμήθηκα αρκετά αργά χθες, τι χθες
εδώ που τα λέμε πριν λίγες ώρες, βλέπεις πρέπει να ακούσω και όλα τα αθλητικά
στο ράδιο μου και να δω φάσεις στην τηλεόραση και με πήγε μέχρι το ξημέρωμα.
Είμαι βλέπεις περίεργος σ' αυτά
Ακούω στο ραδιόφωνο και βλέπω στην τηλεόραση.
Θα με ρωτήσεις γιατί ρε Μίμη ?
Γιατί στο ραδιόφωνο ακούω την περιγραφή και μ΄αρέσει και τα σχόλια.
Αυτό είναι πλεονέκτημα, γιατί ?
Γιατί δεν βλέπω όπως στην τηλεόραση εικόνα η στιγμιότυπα και αυτός που κάνει την περιγραφή λέει διάφορα δικά του που δεν έχουν σχέση με αυτό που βλέπω.
Ε, αυτό με εκνευρίζει.
Πες ρε φίλε αυτό που βλέπουμε και άσε όλα τα άλλα.
Λες και δεν βλέπω εγώ αυτό που γίνεται στο γήπεδο.
Τσαντίζομε ρε γαμώτο.
Προσπαθεί να με πείσει ότι δεν έγινε αυτό η έγινε το άλλο.
Ρε φίλε τι μου λες τώρα ? φωνάζω από τον καναπέ
Δηλαδή εγώ δεν βλέπω ?
Πολλές φορές μιλάω φωναχτά στην τηλεόραση και σ' αυτόν που κάνει την περιγραφή
γιατί τσαντίζομε.
Έχω γίνει γραφικός, αιτία η τηλεόραση στα αθλητικά.
Ρε παιδί μου, πες μου αυτό που γίνεται στο γήπεδο, κάνε την περιγραφή.
Τι νομίζεις δηλαδή εγώ δεν βλέπω ?
Άσε τα σχόλια για εμάς που βλέπουμε, γιατί εσύ σίγουρα δεν βλέπεις.
Στο Μπάσκετ, ένα μπάχαλο για να μην πω τίποτα άλλο.
Και να φανταστής ότι κάθομαι μέχρι το ξημέρωμα.
Τι ψώνιο ρε συ Ναύτη είναι αυτό ?
Τι να κάνω ρε γαμώτο αφου μ΄αρέσει.
Τι θέλω πρωί πρωί και ασχολούμαι με όλα αυτά ?
Θα μου ανέβει και η πίεση σίγουρα και μόνο που τα σκέπτομαι
και είμαι και μεγάλος άνθρωπος.
Ακόμα δεν έχω πλύνει το προσωπάκι μου και τα δόντια μου.
Βγαίνω από το μπάνιο, ντύνομαι και η μέρα αρχίζει, ανοίγω κουρτίνες και πατζούρια
για να μπει το φως της καινούργιας ήμέρας.
Συννεφιά έξω σήμερα με ήλιο τραβηχτό.
Ανοίγω το ραδιόφωνο για την πρωινή ενημέρωση, να μην μείνω και πίσω από τα γεγονότα.
Ο φλας μου λέει καλημέρα, όπως κάθε πρωί, είναι 8 η ώρα τώρα που βλέπω το ρολόι.
Βάζω μπρίκι για τον καφέ μου, τον πρώτο της ημέρας και περιμένω καρτερικά να φουσκώσει
για να αρχίσει η απόλαυση, αυτό γίνεται κάθε πρωινό και μ' αρέσει.
Παίρνω την κούπα μου με τον αχνιστό καφέ, Ελληνικό πάντα, για να μην ξεχνιόμαστε
κάθομαι στην γνώριμη για μένα θέση χωρίς καμιά σκέψη, πίνω την πρώτη γουλιά
ανάβω το πρώτο τσιγάρο και η μέρα αρχίζει όπως πάντα με πρωινή απόλαυση.
Κάτι είναι και αυτό, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Το πιο σημαντικό.
Να, έσκασε μύτη και ο ήλιος τώρα που βλέπω από την τζαμόπορτα της κουζίνας
προς τον κήπο.
Η ενημέρωση συνεχίζεται από το ράδιο, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, απεργίες κάργα
σε όλα τα μέτωπα, τα συνδικάτα σε θέση μάχης λες και ήμαστε σε εμπόλεμη ζώνη
είναι στα καλλιτερά τους, πολύ ανεβασμένα. βλέπεις η Γαλλία.
Κοινωνικά, οικονομικά, μπάχαλο, αχταρμάς, όλοι λένε αν περάσει στην Γαλλία
η κοινωνική αναταραχή θα έρθει και σε μας και σε όλη την Ευρώπη
Τώρα τι γίνεται ?
Καλομελέτα και έρχεται Ναυτάκο, αυτό γίνεται.
Ακρίβεια και ανεργία αυτό που το πας ?
Θα γίνει της Γαλλίας
Πάντως να μην ξεχνιόμαστε ότι όλα από την Γαλλία πάντα ξεκίνησαν, για να μην πάω
πιο μακριά στους Μπολσεβίκους και στους Προλετάριους όλου του κόσμου.
Αυτά όλα οδηγούν σε κοινωνική επανάσταση ρε συ.
Τι λες ρε παιδί μου ?
Λες να το δούμε και αυτό ?
Λες να το ζήσουμε ?
Ευκαιρία είναι, δεν νομίζεις ?
Τι να σου πω, άσχημα μαντάτα είναι όλα αυτά.
Ακρίβεια, ανεργία, εκμετάλλευση του ανθρώπου και μάλιστα του ανθρώπου απο άνθρωπο
αυτό είναι το ανησυχητικό, οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση.
Ανεργία και ακρίβεια του κερατά, δεν πάει άλλο, ο κόσμος τα έχει παίξει
όλοι τρέχουν στις τράπεζες να δανειστούν, όλοι να πάρουν πιστωτικές κάρτες
όλα αυτά που οδηγούν ?
Τι που οδηγούν.
Δεν βλέπεις ?
Σε κοινωνική αναταραχή και πάμε φουλ για κοινωνική επανάσταση
εμείς εδώ αφασία, πέρα βρέχει, Α.Κ (άλογο κλάνει)
Το Μέγαρο Μαξίμου ?
Όλο σενάρια, μας έχει πήξει στα σενάρια, αφού εγώ λέω ότι πρέπει να αλλάξει ονομασία
και να λέγεται " ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΞΙΜΟΥ " αυτό του ταιριάζει τώρα
Η Ρηγίλλης ? " ΘΕΑΤΡΟ ΡΗΓΙΛΛΗΣ "
Η δε Χαριλάου Τρικούπη " ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ "
Για καραγκιόζη, να μην ξεχνάμαι και τις παραδόσεις μας.
Καλά, για όλους τους άλλους άσε, να μην πω που τους έχω γραμμένους.
Σε καλό μου, μονολογώ με γλυκό και αυθεντικό χαμόγελο συνεχίζοντας τον καφέ μου.
Τι είναι όλα αυτά που σκέπτομαι πρωινιάτικα?
Σίγουρα θα πάει καλά η σημερινή ήμέρα.
Πρέπει ρε γαμώτο να μαγειρέψω κιόλας, κάνω και αυτό το σπορ και μ' αρέσει.
Σήμερα θα κάνω φασολάδα μοναδική, θα γίνει της Γαλλίας.
Βλέπω που τα φασόλια είναι έτοιμα για μαγείρεμα, έχουν φουσκώσει, τα είχα βάλει στο νερό
από βραδύς, θα κόψω τώρα τα κρεμμύδια,καρότα, σέλινο και φύγαμε για μοναδική φασολάδα
Κτυπάει εν τω μεταξύ το τηλέφωνο
Και έλεγα θα κτυπήσει άραγε ?
Έλα, καλημέρα ρε Γιάννη τι γίνεται πως είσαι σήμερα ? μετά τα χθεσινά ?
Καλά είμαι ρε Ναύτη.
Τ κάνεις εσύ ?
Τι να κάνω, παπαριάζω και πάω με όλες αυτές τις παπαριές που γίνονται γύρω μου
τι άλλο να πω ρε συ Γιάννη μου, άσε μαγειρεύω κιόλας.
Θα συναντηθούμε στην πλατεία για καφέ να τα πούμε
Εν τάξει ?
Για σου καλημέρα, πάω για μαγείρεμα
Καλημέρα ρε Ναυτάκο, νάσε καλά
Τρεις ληστείες σήμερα στο κέντρο της Αθήνας, με ένοπλους λήστες, ακούω στο ράδιο
Και ανησυχούσα και έλεγα, λες ρε συ Ναύτη να μην γίνει σήμερα ληστεία ?
Ε καλά, τι είναι τρεις ληστείες ρε Ναύτη ?
Ρε τύπε, Σικάγο του 1900 γίναμε, καλό αυτό, έχει πλάκα και ο Πολύδωρας
μόνο στα πόδια είναι γρήγορος.
Τέτοια αφασία τέτοιο μπάχαλο δεν έχει όμοιο του.
Καλλίτερα να πάω να ασχοληθώ με την φασολάδα μου παρά με όλους αυτούς.
Καλημέρα σε όλους, καλό πρωινό
εδώ που τα λέμε πριν λίγες ώρες, βλέπεις πρέπει να ακούσω και όλα τα αθλητικά
στο ράδιο μου και να δω φάσεις στην τηλεόραση και με πήγε μέχρι το ξημέρωμα.
Είμαι βλέπεις περίεργος σ' αυτά
Ακούω στο ραδιόφωνο και βλέπω στην τηλεόραση.
Θα με ρωτήσεις γιατί ρε Μίμη ?
Γιατί στο ραδιόφωνο ακούω την περιγραφή και μ΄αρέσει και τα σχόλια.
Αυτό είναι πλεονέκτημα, γιατί ?
Γιατί δεν βλέπω όπως στην τηλεόραση εικόνα η στιγμιότυπα και αυτός που κάνει την περιγραφή λέει διάφορα δικά του που δεν έχουν σχέση με αυτό που βλέπω.
Ε, αυτό με εκνευρίζει.
Πες ρε φίλε αυτό που βλέπουμε και άσε όλα τα άλλα.
Λες και δεν βλέπω εγώ αυτό που γίνεται στο γήπεδο.
Τσαντίζομε ρε γαμώτο.
Προσπαθεί να με πείσει ότι δεν έγινε αυτό η έγινε το άλλο.
Ρε φίλε τι μου λες τώρα ? φωνάζω από τον καναπέ
Δηλαδή εγώ δεν βλέπω ?
Πολλές φορές μιλάω φωναχτά στην τηλεόραση και σ' αυτόν που κάνει την περιγραφή
γιατί τσαντίζομε.
Έχω γίνει γραφικός, αιτία η τηλεόραση στα αθλητικά.
Ρε παιδί μου, πες μου αυτό που γίνεται στο γήπεδο, κάνε την περιγραφή.
Τι νομίζεις δηλαδή εγώ δεν βλέπω ?
Άσε τα σχόλια για εμάς που βλέπουμε, γιατί εσύ σίγουρα δεν βλέπεις.
Στο Μπάσκετ, ένα μπάχαλο για να μην πω τίποτα άλλο.
Και να φανταστής ότι κάθομαι μέχρι το ξημέρωμα.
Τι ψώνιο ρε συ Ναύτη είναι αυτό ?
Τι να κάνω ρε γαμώτο αφου μ΄αρέσει.
Τι θέλω πρωί πρωί και ασχολούμαι με όλα αυτά ?
Θα μου ανέβει και η πίεση σίγουρα και μόνο που τα σκέπτομαι
και είμαι και μεγάλος άνθρωπος.
Ακόμα δεν έχω πλύνει το προσωπάκι μου και τα δόντια μου.
Βγαίνω από το μπάνιο, ντύνομαι και η μέρα αρχίζει, ανοίγω κουρτίνες και πατζούρια
για να μπει το φως της καινούργιας ήμέρας.
Συννεφιά έξω σήμερα με ήλιο τραβηχτό.
Ανοίγω το ραδιόφωνο για την πρωινή ενημέρωση, να μην μείνω και πίσω από τα γεγονότα.
Ο φλας μου λέει καλημέρα, όπως κάθε πρωί, είναι 8 η ώρα τώρα που βλέπω το ρολόι.
Βάζω μπρίκι για τον καφέ μου, τον πρώτο της ημέρας και περιμένω καρτερικά να φουσκώσει
για να αρχίσει η απόλαυση, αυτό γίνεται κάθε πρωινό και μ' αρέσει.
Παίρνω την κούπα μου με τον αχνιστό καφέ, Ελληνικό πάντα, για να μην ξεχνιόμαστε
κάθομαι στην γνώριμη για μένα θέση χωρίς καμιά σκέψη, πίνω την πρώτη γουλιά
ανάβω το πρώτο τσιγάρο και η μέρα αρχίζει όπως πάντα με πρωινή απόλαυση.
Κάτι είναι και αυτό, με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.
Το πιο σημαντικό.
Να, έσκασε μύτη και ο ήλιος τώρα που βλέπω από την τζαμόπορτα της κουζίνας
προς τον κήπο.
Η ενημέρωση συνεχίζεται από το ράδιο, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, απεργίες κάργα
σε όλα τα μέτωπα, τα συνδικάτα σε θέση μάχης λες και ήμαστε σε εμπόλεμη ζώνη
είναι στα καλλιτερά τους, πολύ ανεβασμένα. βλέπεις η Γαλλία.
Κοινωνικά, οικονομικά, μπάχαλο, αχταρμάς, όλοι λένε αν περάσει στην Γαλλία
η κοινωνική αναταραχή θα έρθει και σε μας και σε όλη την Ευρώπη
Τώρα τι γίνεται ?
Καλομελέτα και έρχεται Ναυτάκο, αυτό γίνεται.
Ακρίβεια και ανεργία αυτό που το πας ?
Θα γίνει της Γαλλίας
Πάντως να μην ξεχνιόμαστε ότι όλα από την Γαλλία πάντα ξεκίνησαν, για να μην πάω
πιο μακριά στους Μπολσεβίκους και στους Προλετάριους όλου του κόσμου.
Αυτά όλα οδηγούν σε κοινωνική επανάσταση ρε συ.
Τι λες ρε παιδί μου ?
Λες να το δούμε και αυτό ?
Λες να το ζήσουμε ?
Ευκαιρία είναι, δεν νομίζεις ?
Τι να σου πω, άσχημα μαντάτα είναι όλα αυτά.
Ακρίβεια, ανεργία, εκμετάλλευση του ανθρώπου και μάλιστα του ανθρώπου απο άνθρωπο
αυτό είναι το ανησυχητικό, οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση.
Ανεργία και ακρίβεια του κερατά, δεν πάει άλλο, ο κόσμος τα έχει παίξει
όλοι τρέχουν στις τράπεζες να δανειστούν, όλοι να πάρουν πιστωτικές κάρτες
όλα αυτά που οδηγούν ?
Τι που οδηγούν.
Δεν βλέπεις ?
Σε κοινωνική αναταραχή και πάμε φουλ για κοινωνική επανάσταση
εμείς εδώ αφασία, πέρα βρέχει, Α.Κ (άλογο κλάνει)
Το Μέγαρο Μαξίμου ?
Όλο σενάρια, μας έχει πήξει στα σενάρια, αφού εγώ λέω ότι πρέπει να αλλάξει ονομασία
και να λέγεται " ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΞΙΜΟΥ " αυτό του ταιριάζει τώρα
Η Ρηγίλλης ? " ΘΕΑΤΡΟ ΡΗΓΙΛΛΗΣ "
Η δε Χαριλάου Τρικούπη " ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ "
Για καραγκιόζη, να μην ξεχνάμαι και τις παραδόσεις μας.
Καλά, για όλους τους άλλους άσε, να μην πω που τους έχω γραμμένους.
Σε καλό μου, μονολογώ με γλυκό και αυθεντικό χαμόγελο συνεχίζοντας τον καφέ μου.
Τι είναι όλα αυτά που σκέπτομαι πρωινιάτικα?
Σίγουρα θα πάει καλά η σημερινή ήμέρα.
Πρέπει ρε γαμώτο να μαγειρέψω κιόλας, κάνω και αυτό το σπορ και μ' αρέσει.
Σήμερα θα κάνω φασολάδα μοναδική, θα γίνει της Γαλλίας.
Βλέπω που τα φασόλια είναι έτοιμα για μαγείρεμα, έχουν φουσκώσει, τα είχα βάλει στο νερό
από βραδύς, θα κόψω τώρα τα κρεμμύδια,καρότα, σέλινο και φύγαμε για μοναδική φασολάδα
Κτυπάει εν τω μεταξύ το τηλέφωνο
Και έλεγα θα κτυπήσει άραγε ?
Έλα, καλημέρα ρε Γιάννη τι γίνεται πως είσαι σήμερα ? μετά τα χθεσινά ?
Καλά είμαι ρε Ναύτη.
Τ κάνεις εσύ ?
Τι να κάνω, παπαριάζω και πάω με όλες αυτές τις παπαριές που γίνονται γύρω μου
τι άλλο να πω ρε συ Γιάννη μου, άσε μαγειρεύω κιόλας.
Θα συναντηθούμε στην πλατεία για καφέ να τα πούμε
Εν τάξει ?
Για σου καλημέρα, πάω για μαγείρεμα
Καλημέρα ρε Ναυτάκο, νάσε καλά
Τρεις ληστείες σήμερα στο κέντρο της Αθήνας, με ένοπλους λήστες, ακούω στο ράδιο
Και ανησυχούσα και έλεγα, λες ρε συ Ναύτη να μην γίνει σήμερα ληστεία ?
Ε καλά, τι είναι τρεις ληστείες ρε Ναύτη ?
Ρε τύπε, Σικάγο του 1900 γίναμε, καλό αυτό, έχει πλάκα και ο Πολύδωρας
μόνο στα πόδια είναι γρήγορος.
Τέτοια αφασία τέτοιο μπάχαλο δεν έχει όμοιο του.
Καλλίτερα να πάω να ασχοληθώ με την φασολάδα μου παρά με όλους αυτούς.
Καλημέρα σε όλους, καλό πρωινό
Τρίτη 21 Μαρτίου 2006
Το θα ήθελα και το θέλω
Το θα ήθελα έχει γίνει τρόπος ζωής σήμερα και τι δεν θα ήθελα, όλα τα θέλω, όλα τα ήθελα.
Παρατηρώ τον κόσμο πότε με συμπάθεια, πότε με κριτική αυστηρότητα, πότε και με τα δυο.
Αξιαγάπητους και αξιολύπητους ταυτόχρονα.
Συναισθάνονται και αυτοσχεδιάζουν, αλλά τους λείπει το ταλέντο να συγχωρούν τους άλλους και τον εαυτό τους.
Έχω μια βασική απορία:
Τι χρειαζόμαστε για να ζήσουμε ευτυχισμένοι ?
Παρατηρώ τις αβέβαιες προσπάθειες τους να βρουν απάντηση.
Το γαϊτανάκι των ερωτικών τους σχέσεων.
Τον παραλογισμό και την γενναιοδωρία της καθημερινότητας.
Άραγε έχουν την ικανότητα να διεκδικήσουν το θα ήθελα ?
Παρατηρώντας τον κόσμο, βλέπω ότι λείπουν οι σκεπτόμενοι.
Μας λείπουν μολογώ.
Δεν κάνω κριτική ούτε σχόλιο, διαπίστωση δικιά μου είναι.
Γιατί αν το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου είναι σκεπτόμενοι, ο κόσμος όλος θα είναι σίγουρα καλλίτερος, πιο όμορφος, πιο προσιτός, οι άνθρωποι θα γίνουν καλλίτεροι, οι σχέσεις
τους πιο αρμονικές και όλοι θα ξέρουν στα σίγουρα τι θέλουν.
Σήμερα γίνεται ένα μπάχαλο, ο κόσμος και η ζωή ένας αχταρμάς.
Κανείς δεν ξέρει τι είναι αυτό το θα ήθελα και το θέλω.
Έτσι το λένε όλοι χωρίς συναίσθημα χωρίς σκέψη.
Όλους όσους συναντώ όλοι λένε θα ήθελα.
Χωρίς να ξέρουν τον τρόπο πως θα το βρούνε, πως θα το αποκτήσουν.
Και ξέρεις γιατί ?
Γιατί μας λείπουν οι σκεπτόμενοι.
Φαντάσου μια κοινωνία χωρίς σκεπτόμενους, τι είδους κοινωνία θα είναι αυτή?
Και όμως όλοι λένε θα ήθελα.
Εχει γίνει πια σημαία σε όλο τον κόσμο το θα ήθελα, και συνεχίζεται.
Παρασκευή , συνάντηση κορυφής στην καφετέρια μας για τον καφέ τον πρωινό, απαρτία, όλοι είναι εδώ όπως κάθε Παρασκευή.
Καλημέρα στα παιδιά τα δικά μας, Ναυτάκι τι κάνεις ρε συ ?
σε πήρα τηλέφωνο αλλά δεν ήσουν σπίτι,που στο διάβολο ήσουν τέτοια ώρα ?
Με ρωτάει ο Γιάννης.
Γιάννη μου ήμουν εκτός σπιτιού, γύρισα λιγάκι αργά, γιατι δεν με πήρες στο κινητό ?
Αφου δεν έχω ρε συ ναύτη.
Έλα ρε Γιάννη πάρε ένα για να βρισκόμαστε
γιατί ρε ναύτη τώρα δεν βρισκόμαστε?
Τόσα χρόνια πως βρισκόμαστε ?
Είχαμε κινητά ? Άσε που είναι και έξοδο.
Έλα ρε Γιάννη μου σιγά το έξοδο.
Τι σιγά ρε Μίμη, τι με κοιτάς ?
Εσύ είσαι εύπορος δεν έχεις ανάγκη, εγώ που να τα βρω, η Αλεξάνδρα μόνο δουλεύει και κάνει και ιδιαίτερα για να τα φέρουμε βόλτα.
Αφού τα ξέρης ρε Ναύτη.
Και ο καφές συνεχιζετε.
Γιώργο πριν πάμε για το κρασάκι μας να πάμε δίπλα στον Μίμη να παίξουμε τα Τζόκερ μας
για την Κυριακή.
Ναι, σίγουρα Γιάννη μου, μαζί σου και που ξέρης.
Τι που ξέρης ρε Γιωργάκη ?
Τι είναι αυτό που ξέρης εσύ και εγώ όχι ?
Έλα ρε τύπε, εσύ δεν καταλαβαίνεις.
Τι είναι αυτό που δεν καταλαβαίνω ρε Γιώργο ?
Ρε συ Μιμάκο θα ήθελα να το πιάσω το πούστικο και μετά θα σου πω.
Νάτο το θα ήθελα.
Θ α ήθελα, θέλω όλο αυτά, τα ίδια και τα ίδια κάθε βδομάδα μου λέτε εσύ και ο Γιάννης.
Μου φαίνεται ότι έχουμε μεγάλη πλάκα, έλα σηκωθείτε τώρα πάμε για το κρασάκι μας.
Πλήρωσες ρε Ναύτη ?
Ασφαλώς, εγώ είμαι εντός έδρας.
Και εγώ εξακολουθώ να παρατηρώ τον κόσμο.
Και να φανταστής ότι όλη αυτή η ομάδα υποτίθεται ότι ήμαστε σκεπτόμενοι άνθρωποι.
Ήμαστε άραγε ?
Το μόνο που μπορώ να πω ήμαστε συμπαθητικοί, γραφικοί, με καλά αισθήματα και προθέσεις
αγωγή, αξιοπρέπεια και παιδία.
Κυρίως ήμαστε φίλοι
Αυτό είναι που μετράει
Τον άλλο τον αγαπάς όπως και αν είναι, όπως ακριβώς είναι.
Πάμε τώρα για το κρασάκι μας
και τα ξανά λέμε
Παρατηρώ τον κόσμο πότε με συμπάθεια, πότε με κριτική αυστηρότητα, πότε και με τα δυο.
Αξιαγάπητους και αξιολύπητους ταυτόχρονα.
Συναισθάνονται και αυτοσχεδιάζουν, αλλά τους λείπει το ταλέντο να συγχωρούν τους άλλους και τον εαυτό τους.
Έχω μια βασική απορία:
Τι χρειαζόμαστε για να ζήσουμε ευτυχισμένοι ?
Παρατηρώ τις αβέβαιες προσπάθειες τους να βρουν απάντηση.
Το γαϊτανάκι των ερωτικών τους σχέσεων.
Τον παραλογισμό και την γενναιοδωρία της καθημερινότητας.
Άραγε έχουν την ικανότητα να διεκδικήσουν το θα ήθελα ?
Παρατηρώντας τον κόσμο, βλέπω ότι λείπουν οι σκεπτόμενοι.
Μας λείπουν μολογώ.
Δεν κάνω κριτική ούτε σχόλιο, διαπίστωση δικιά μου είναι.
Γιατί αν το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου είναι σκεπτόμενοι, ο κόσμος όλος θα είναι σίγουρα καλλίτερος, πιο όμορφος, πιο προσιτός, οι άνθρωποι θα γίνουν καλλίτεροι, οι σχέσεις
τους πιο αρμονικές και όλοι θα ξέρουν στα σίγουρα τι θέλουν.
Σήμερα γίνεται ένα μπάχαλο, ο κόσμος και η ζωή ένας αχταρμάς.
Κανείς δεν ξέρει τι είναι αυτό το θα ήθελα και το θέλω.
Έτσι το λένε όλοι χωρίς συναίσθημα χωρίς σκέψη.
Όλους όσους συναντώ όλοι λένε θα ήθελα.
Χωρίς να ξέρουν τον τρόπο πως θα το βρούνε, πως θα το αποκτήσουν.
Και ξέρεις γιατί ?
Γιατί μας λείπουν οι σκεπτόμενοι.
Φαντάσου μια κοινωνία χωρίς σκεπτόμενους, τι είδους κοινωνία θα είναι αυτή?
Και όμως όλοι λένε θα ήθελα.
Εχει γίνει πια σημαία σε όλο τον κόσμο το θα ήθελα, και συνεχίζεται.
Παρασκευή , συνάντηση κορυφής στην καφετέρια μας για τον καφέ τον πρωινό, απαρτία, όλοι είναι εδώ όπως κάθε Παρασκευή.
Καλημέρα στα παιδιά τα δικά μας, Ναυτάκι τι κάνεις ρε συ ?
σε πήρα τηλέφωνο αλλά δεν ήσουν σπίτι,που στο διάβολο ήσουν τέτοια ώρα ?
Με ρωτάει ο Γιάννης.
Γιάννη μου ήμουν εκτός σπιτιού, γύρισα λιγάκι αργά, γιατι δεν με πήρες στο κινητό ?
Αφου δεν έχω ρε συ ναύτη.
Έλα ρε Γιάννη πάρε ένα για να βρισκόμαστε
γιατί ρε ναύτη τώρα δεν βρισκόμαστε?
Τόσα χρόνια πως βρισκόμαστε ?
Είχαμε κινητά ? Άσε που είναι και έξοδο.
Έλα ρε Γιάννη μου σιγά το έξοδο.
Τι σιγά ρε Μίμη, τι με κοιτάς ?
Εσύ είσαι εύπορος δεν έχεις ανάγκη, εγώ που να τα βρω, η Αλεξάνδρα μόνο δουλεύει και κάνει και ιδιαίτερα για να τα φέρουμε βόλτα.
Αφού τα ξέρης ρε Ναύτη.
Και ο καφές συνεχιζετε.
Γιώργο πριν πάμε για το κρασάκι μας να πάμε δίπλα στον Μίμη να παίξουμε τα Τζόκερ μας
για την Κυριακή.
Ναι, σίγουρα Γιάννη μου, μαζί σου και που ξέρης.
Τι που ξέρης ρε Γιωργάκη ?
Τι είναι αυτό που ξέρης εσύ και εγώ όχι ?
Έλα ρε τύπε, εσύ δεν καταλαβαίνεις.
Τι είναι αυτό που δεν καταλαβαίνω ρε Γιώργο ?
Ρε συ Μιμάκο θα ήθελα να το πιάσω το πούστικο και μετά θα σου πω.
Νάτο το θα ήθελα.
Θ α ήθελα, θέλω όλο αυτά, τα ίδια και τα ίδια κάθε βδομάδα μου λέτε εσύ και ο Γιάννης.
Μου φαίνεται ότι έχουμε μεγάλη πλάκα, έλα σηκωθείτε τώρα πάμε για το κρασάκι μας.
Πλήρωσες ρε Ναύτη ?
Ασφαλώς, εγώ είμαι εντός έδρας.
Και εγώ εξακολουθώ να παρατηρώ τον κόσμο.
Και να φανταστής ότι όλη αυτή η ομάδα υποτίθεται ότι ήμαστε σκεπτόμενοι άνθρωποι.
Ήμαστε άραγε ?
Το μόνο που μπορώ να πω ήμαστε συμπαθητικοί, γραφικοί, με καλά αισθήματα και προθέσεις
αγωγή, αξιοπρέπεια και παιδία.
Κυρίως ήμαστε φίλοι
Αυτό είναι που μετράει
Τον άλλο τον αγαπάς όπως και αν είναι, όπως ακριβώς είναι.
Πάμε τώρα για το κρασάκι μας
και τα ξανά λέμε
Δευτέρα 20 Μαρτίου 2006
Μάτια Θαλασσιά
Είναι εκεί δεν μπορώ ν' αλλάξω
με δυο μεγάλα μάτια πίσω απ' το κύμα
από το μέρος που φυσά ο αγέρας
ακολουθώντας τις φτερούγες των πουλιών
είναι εκεί με δυο μεγάλα μάτια
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
Έχω μια αγάπη, μια ψυχή, για σένα Θάλασσα μοναδική
Στην αγκαλιά σου πέρασα όλη μου την Ζωή και δεν το μετανιώνω
Στα μάτια σου τα Θαλασσιά τα όμορφα και μοναδικά, είδα όλη την ομορφιά της Ζωής
και την κράτησα μέσα μου για όλη μου την Ζωή.
Αυτά τα τόσο όμορφα μάτια τα Θαλασσιά μόνο εσύ τα έχεις, με το χρώμα το γαλάζιο του ουρανού, κανείς άλλος.
Θάλασσα μοναδική και αγαπημένη θα μείνεις πάντα για μένα ότι πιο όμορφο.
Ποτέ δεν θα σταματήσω να ψάχνω και να αγναντεύω το πέλαγος να δω τα μάτια σου τα μοναδικά τα Θαλασσιά, μέσα στην απεραντοσύνη του Ωκεανού, μέσα στο υπέροχο γαλάζιο
του Ουρανού και να κοιμηθώ στην αγκαλιά σου με το γλυκό και υπέροχο νανούρισμα σου.
Πόσες ημέρες, βδομάδες, μήνες, χρόνια περάσαμε μαζί, μια σχέση τρυφερή, μοναδική
είναι σαν να ήταν χθές και όμως πέρασαν τόσα χρόνια, μια ολόκληρη Ζωή.
Πως να ξεχάσω τα μεγάλα όμορφα μάτια σου τα Θαλασσιά.
Αυτά με συντρόφευαν στα μακρινά μου ταξίδια στον απέραντο Ωκεανό και στο πέλαγος
το μοναδικό.
Όταν ερχόταν το βράδυ κούρνιαζα στην ζεστή αγκαλιά σου, την γνώριμη πια για μένα
και αγαπημένη και έκλεινα τα μάτια μου τα γαλανά για να κοιμηθώ με μιά ομορφιά μοναδική
που όμοια της μόνο ονειρική μπορεί να είναι, για να ξυπνήσω το πρωί και να αντικρίσω
τα μάτια σου τα μοναδικά τα αγαπημένα τα Θαλασσιά.
Και το ταξίδι στο πέλαγος συνεχίζεται μέσα στο απέραντο γαλάζιο.
Αυτή η σχέση μας δεν τελείωσε ποτέ, συνεχίζεται, ποτέ δεν θα τελειώσει.
Τα μάτια σου θα με κοιτάζουν και θα τα κοιτάζω μέχρι να φθάσει το τέλος.
Θ α με συντροφεύουν για όλη την υπόλοιπη ζωή μου όπως με συντρόφευσαν μέχρι
μέχρι και σήμερα.
Για σας Μάτια μου Θαλασσιά
με δυο μεγάλα μάτια πίσω απ' το κύμα
από το μέρος που φυσά ο αγέρας
ακολουθώντας τις φτερούγες των πουλιών
είναι εκεί με δυο μεγάλα μάτια
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
Έχω μια αγάπη, μια ψυχή, για σένα Θάλασσα μοναδική
Στην αγκαλιά σου πέρασα όλη μου την Ζωή και δεν το μετανιώνω
Στα μάτια σου τα Θαλασσιά τα όμορφα και μοναδικά, είδα όλη την ομορφιά της Ζωής
και την κράτησα μέσα μου για όλη μου την Ζωή.
Αυτά τα τόσο όμορφα μάτια τα Θαλασσιά μόνο εσύ τα έχεις, με το χρώμα το γαλάζιο του ουρανού, κανείς άλλος.
Θάλασσα μοναδική και αγαπημένη θα μείνεις πάντα για μένα ότι πιο όμορφο.
Ποτέ δεν θα σταματήσω να ψάχνω και να αγναντεύω το πέλαγος να δω τα μάτια σου τα μοναδικά τα Θαλασσιά, μέσα στην απεραντοσύνη του Ωκεανού, μέσα στο υπέροχο γαλάζιο
του Ουρανού και να κοιμηθώ στην αγκαλιά σου με το γλυκό και υπέροχο νανούρισμα σου.
Πόσες ημέρες, βδομάδες, μήνες, χρόνια περάσαμε μαζί, μια σχέση τρυφερή, μοναδική
είναι σαν να ήταν χθές και όμως πέρασαν τόσα χρόνια, μια ολόκληρη Ζωή.
Πως να ξεχάσω τα μεγάλα όμορφα μάτια σου τα Θαλασσιά.
Αυτά με συντρόφευαν στα μακρινά μου ταξίδια στον απέραντο Ωκεανό και στο πέλαγος
το μοναδικό.
Όταν ερχόταν το βράδυ κούρνιαζα στην ζεστή αγκαλιά σου, την γνώριμη πια για μένα
και αγαπημένη και έκλεινα τα μάτια μου τα γαλανά για να κοιμηθώ με μιά ομορφιά μοναδική
που όμοια της μόνο ονειρική μπορεί να είναι, για να ξυπνήσω το πρωί και να αντικρίσω
τα μάτια σου τα μοναδικά τα αγαπημένα τα Θαλασσιά.
Και το ταξίδι στο πέλαγος συνεχίζεται μέσα στο απέραντο γαλάζιο.
Αυτή η σχέση μας δεν τελείωσε ποτέ, συνεχίζεται, ποτέ δεν θα τελειώσει.
Τα μάτια σου θα με κοιτάζουν και θα τα κοιτάζω μέχρι να φθάσει το τέλος.
Θ α με συντροφεύουν για όλη την υπόλοιπη ζωή μου όπως με συντρόφευσαν μέχρι
μέχρι και σήμερα.
Για σας Μάτια μου Θαλασσιά
Κυριακή 19 Μαρτίου 2006
Και όμως η Ζωή συνεχίζεται
Πριν απο λίγο ξύπνησα, λίγο κακόκεφος, λίγο μαχμουρλής, που την θυμήθηκα αυτή την λέξη?
Χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλια μου αμέσως μόλις ψιθύρησα το μαχμουρλής.
Κάτι είναι και αυτό.
Λίγο που κοιμήθηκα πολύ αργά, κατάφερα να πάω για ύπνο γύρω στις 4 το πρωί
λίγο ακόμα και θα ξημέρωνε.
Λίγο από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου και μέσα μου και δεν σταματάνε, αλλά συνεχίζουν αργά και βασανιστικά.
Λίγο το συνάχι που έχω και δεν σταματά.
Λίγο ο καιρός, σκοτεινιά σήμερα βλέπεις.
Όλα από λίγο
Πολλά λίγο ρε παιδί μου και εγώ εδώ.
Περιμένω να γίνει ο καφές μου ο πρωινός, ο πρώτος της ημέρας και ο πιο σημαντικός, γιατί?
Γιατί αλλιώς αν δεν αρχίσω να πίνω καφέ και να ανάψω τσιγάρο δεν λειτουργώ, δεν αρχίζει
η ημέρα, η κάθε ημέρα φυσιολογικά, ακόμη και στην δουλειά μου όταν ξυπνούσα και κατέβαινα στο γραφείο μου ήταν ο καφές έτοιμος.
Αυτά είναι δικά μου βέβαια....
Αλλά έτσι είμαι εγώ, έτσι έμαθα να είμαι.
Το ξέρω, είναι εξάρτηση, αλλά μ' αρέσει, μια γλυκιά όμορφη και απολαυστική εξάρτηση
και η ημέρα αρχίζει.
Ο Γιώργος Σταματόπουλος μου λέει μια καλημέρα από τον Φλας τώρα που ακούω από το ράδιο μου, είναι βλέπεις και η πρωινή ενημέρωση, άλλη συνήθεια πρωινή, εξάρτηση και αυτή.
Έχω γεμίσει εξαρτήσεις και πολλά λίγο ρε γαμώτο, καλό αυτό μ' αρέσει.
Και όμως η Ζωή συνεχίζεται.
Άνοιξα κουρτίνες γενικά για να μπει το φως της καινούργιας ημέρας και της ζωής.
Ανοίγω τώρα και την τζαμόπορτα του δωματίου μου για να μπει ο αέρας της καινούργιας
ημέρας και να φύγει να αλλάξει η ατμόσφαιρα του δωματίου από τον βραδινό ύπνο.
Ανοίγω και την τζαμόπορτα της κουζίνας για να μπει καθαρός αέρας να καθαρίζει
η ατμόσφαιρα επειδή καπνίζω βλέπεις πολύ και γεμίζω αποτσίγαρα το σταχτοδοχείο.
Βλέπω τους κήπους γύρω,μια ομορφιά αυτή την εποχή, κάπου κάπου πετάνε τα λίγα περιστέρια που είναι εδώ γύρω και άλλα πουλάκια που άρχισαν να έρχονται λόγω άνοιξης.
Σε λίγο θα έρθουν τα χελιδόνια, μοναδική και μαγική στιγμή.
Θυμάμαι στο πατρικό μου σπίτι όταν ήμουν παιδί, στην Νέα Σμύρνη, αυτή την εποχή που έρχονται τα χελιδόνια, κάθε χρονιά, έκτιζαν την φωλιά τους στην βεράντα του σπιτιού στο ίδιο μέρος πάντα μεταφέροντας τα υλικά με το ράμφος τους, μοναδικές στιγμές, τάϊζαν τα μωρά τους στόμα με στόμα μαγικές στιγμές, η δημιουργία και έμεναν μέχρι να μεγαλώσουν
και να φύγουν πάλι για να γυρίσουν την επόμενη χρονιά να κτίσουν καινούργια φωλιά.
Το θαύμα της δημιουργίας.
Η Ζωή συνεχίζεται.
Δεν σταματά αυτή η ομορφιά και η μαγεία της Ζωής, μόνο όταν φύγουμε από την Ζωή, όπως
τα χελιδόνια που κάποια χρονιά δεν ξαναγύρισαν και όμως η Ζωή συνεχίζεται.
Αλήθεια τι με έπιασε πρωί πρωί ?
Ο καιρός είναι εν τάξει σε λίγο θα βγω, πάω Βασιλόπουλο για ψώνια, είναι εδώ κοντά μου
τι κοντά βέβαια 2 χιλιόμετρα να πάω και να γυρίσω, αλλά μ' αρέσει αυτή η διαδρομή
είναι πολύ γνώριμη για μένα, άσε που συναντώ και γνωστούς στον δρόμο και λέμε και καμιά καλημέρα, κάτι είναι και αυτό, πάω να ψιλό χαζέψω λίγο, να ψωνίσω λίγα που θέλω, πάντα λίγα παίρνω γιατι δεν έχω πορτ μπαγκαζ βλέπεις και μετά για καφέ πλατεία αφου πάω τα
ψώνια σπίτι πρώτα.
Εφημερίδα, καφέ πάντα Ελληνικό και οι γνώριμες συζητήσεις του καφέ.
Θα πεταχτώ και στο βιβλιοπωλείο απέναντι για να δω της καινούργιες εκδόσεις, πάντα περνάω μ' αρέσει, είναι ένας από τους χώρους που αγαπώ, ιδιαίτερος χώρος για μένα και πάντα αγοράζω κάποιο βιβλίο από τις καινούργιες εκδόσεις, όχι για να γεμίσω την βιβλιοθήκη μου αλλά για να διαβάσω, να ταξιδέψω μαζί τους μέσα στην Ζωή, να γνωρίσω άλλους ανθρώπους, άλλους κόσμους, να περιπλανηθώ μαζί τους, δίπλα τους να ζήσω μαζί τους τα όμορφα μα και τα άσχημα.
Για μένα το διάβασμα είναι ότι πιο όμορφο, να μάθεις τον εαυτό σου , να ζήσεις στιγμές μοναδικές να γνωρίσεις τους άλλους, να γνωριστεις μαζί τους.
Όπως είναι η κοινότητα η δικιά μας στο δια δικτυο με αυτές της όμορφες στ' αλήθεια ιστοσελίδες του καθ' ενός μας που είναι μοναδικές, από τα πιο όμοφα και ενδιαφέροντα μέσα
στην Ζωή.
Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ πρώτα στην Κατερίνα την μοναδική
αυτό είναι δικό μου, το μοναδικό vatraxokoritso.
Γιατί ?
Γιατί ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με καλώς όρισε στην κοινότητα, δεν το ξεχνώ.
Και στην Μαριαλένα την πιο όμορφη και ευγενική ψυχή και καρδιά, δική μου αίσθηση.
που με καλώς όρισε με όμορφα και ευγενικά λόγια.
Πως να τα ξεχάσω αυτά?
Υποκλίνομαι μπροστά στην ομορφιά, την ευγένεια, τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια.
Δεν λέω άλλα γιατί θα συγκινηθώ σίγουρα και δεν κάνει.....
Φιλιά και αγάπη
Ναύτης Ποντοπόρος
Και όμως η Ζωή συνεχίζεται
Για να μην το ξεχνάμε
Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει......
Χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλια μου αμέσως μόλις ψιθύρησα το μαχμουρλής.
Κάτι είναι και αυτό.
Λίγο που κοιμήθηκα πολύ αργά, κατάφερα να πάω για ύπνο γύρω στις 4 το πρωί
λίγο ακόμα και θα ξημέρωνε.
Λίγο από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου και μέσα μου και δεν σταματάνε, αλλά συνεχίζουν αργά και βασανιστικά.
Λίγο το συνάχι που έχω και δεν σταματά.
Λίγο ο καιρός, σκοτεινιά σήμερα βλέπεις.
Όλα από λίγο
Πολλά λίγο ρε παιδί μου και εγώ εδώ.
Περιμένω να γίνει ο καφές μου ο πρωινός, ο πρώτος της ημέρας και ο πιο σημαντικός, γιατί?
Γιατί αλλιώς αν δεν αρχίσω να πίνω καφέ και να ανάψω τσιγάρο δεν λειτουργώ, δεν αρχίζει
η ημέρα, η κάθε ημέρα φυσιολογικά, ακόμη και στην δουλειά μου όταν ξυπνούσα και κατέβαινα στο γραφείο μου ήταν ο καφές έτοιμος.
Αυτά είναι δικά μου βέβαια....
Αλλά έτσι είμαι εγώ, έτσι έμαθα να είμαι.
Το ξέρω, είναι εξάρτηση, αλλά μ' αρέσει, μια γλυκιά όμορφη και απολαυστική εξάρτηση
και η ημέρα αρχίζει.
Ο Γιώργος Σταματόπουλος μου λέει μια καλημέρα από τον Φλας τώρα που ακούω από το ράδιο μου, είναι βλέπεις και η πρωινή ενημέρωση, άλλη συνήθεια πρωινή, εξάρτηση και αυτή.
Έχω γεμίσει εξαρτήσεις και πολλά λίγο ρε γαμώτο, καλό αυτό μ' αρέσει.
Και όμως η Ζωή συνεχίζεται.
Άνοιξα κουρτίνες γενικά για να μπει το φως της καινούργιας ημέρας και της ζωής.
Ανοίγω τώρα και την τζαμόπορτα του δωματίου μου για να μπει ο αέρας της καινούργιας
ημέρας και να φύγει να αλλάξει η ατμόσφαιρα του δωματίου από τον βραδινό ύπνο.
Ανοίγω και την τζαμόπορτα της κουζίνας για να μπει καθαρός αέρας να καθαρίζει
η ατμόσφαιρα επειδή καπνίζω βλέπεις πολύ και γεμίζω αποτσίγαρα το σταχτοδοχείο.
Βλέπω τους κήπους γύρω,μια ομορφιά αυτή την εποχή, κάπου κάπου πετάνε τα λίγα περιστέρια που είναι εδώ γύρω και άλλα πουλάκια που άρχισαν να έρχονται λόγω άνοιξης.
Σε λίγο θα έρθουν τα χελιδόνια, μοναδική και μαγική στιγμή.
Θυμάμαι στο πατρικό μου σπίτι όταν ήμουν παιδί, στην Νέα Σμύρνη, αυτή την εποχή που έρχονται τα χελιδόνια, κάθε χρονιά, έκτιζαν την φωλιά τους στην βεράντα του σπιτιού στο ίδιο μέρος πάντα μεταφέροντας τα υλικά με το ράμφος τους, μοναδικές στιγμές, τάϊζαν τα μωρά τους στόμα με στόμα μαγικές στιγμές, η δημιουργία και έμεναν μέχρι να μεγαλώσουν
και να φύγουν πάλι για να γυρίσουν την επόμενη χρονιά να κτίσουν καινούργια φωλιά.
Το θαύμα της δημιουργίας.
Η Ζωή συνεχίζεται.
Δεν σταματά αυτή η ομορφιά και η μαγεία της Ζωής, μόνο όταν φύγουμε από την Ζωή, όπως
τα χελιδόνια που κάποια χρονιά δεν ξαναγύρισαν και όμως η Ζωή συνεχίζεται.
Αλήθεια τι με έπιασε πρωί πρωί ?
Ο καιρός είναι εν τάξει σε λίγο θα βγω, πάω Βασιλόπουλο για ψώνια, είναι εδώ κοντά μου
τι κοντά βέβαια 2 χιλιόμετρα να πάω και να γυρίσω, αλλά μ' αρέσει αυτή η διαδρομή
είναι πολύ γνώριμη για μένα, άσε που συναντώ και γνωστούς στον δρόμο και λέμε και καμιά καλημέρα, κάτι είναι και αυτό, πάω να ψιλό χαζέψω λίγο, να ψωνίσω λίγα που θέλω, πάντα λίγα παίρνω γιατι δεν έχω πορτ μπαγκαζ βλέπεις και μετά για καφέ πλατεία αφου πάω τα
ψώνια σπίτι πρώτα.
Εφημερίδα, καφέ πάντα Ελληνικό και οι γνώριμες συζητήσεις του καφέ.
Θα πεταχτώ και στο βιβλιοπωλείο απέναντι για να δω της καινούργιες εκδόσεις, πάντα περνάω μ' αρέσει, είναι ένας από τους χώρους που αγαπώ, ιδιαίτερος χώρος για μένα και πάντα αγοράζω κάποιο βιβλίο από τις καινούργιες εκδόσεις, όχι για να γεμίσω την βιβλιοθήκη μου αλλά για να διαβάσω, να ταξιδέψω μαζί τους μέσα στην Ζωή, να γνωρίσω άλλους ανθρώπους, άλλους κόσμους, να περιπλανηθώ μαζί τους, δίπλα τους να ζήσω μαζί τους τα όμορφα μα και τα άσχημα.
Για μένα το διάβασμα είναι ότι πιο όμορφο, να μάθεις τον εαυτό σου , να ζήσεις στιγμές μοναδικές να γνωρίσεις τους άλλους, να γνωριστεις μαζί τους.
Όπως είναι η κοινότητα η δικιά μας στο δια δικτυο με αυτές της όμορφες στ' αλήθεια ιστοσελίδες του καθ' ενός μας που είναι μοναδικές, από τα πιο όμοφα και ενδιαφέροντα μέσα
στην Ζωή.
Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ πρώτα στην Κατερίνα την μοναδική
αυτό είναι δικό μου, το μοναδικό vatraxokoritso.
Γιατί ?
Γιατί ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με καλώς όρισε στην κοινότητα, δεν το ξεχνώ.
Και στην Μαριαλένα την πιο όμορφη και ευγενική ψυχή και καρδιά, δική μου αίσθηση.
που με καλώς όρισε με όμορφα και ευγενικά λόγια.
Πως να τα ξεχάσω αυτά?
Υποκλίνομαι μπροστά στην ομορφιά, την ευγένεια, τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια.
Δεν λέω άλλα γιατί θα συγκινηθώ σίγουρα και δεν κάνει.....
Φιλιά και αγάπη
Ναύτης Ποντοπόρος
Και όμως η Ζωή συνεχίζεται
Για να μην το ξεχνάμε
Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει......
Η γοητεία της μοναξιάς
Δεν φοβάμαι τους ανθρώπους, δεν τους φοβήθηκα ποτέ, μόνο τους αγάπησα.
Μ' αρέσει να κυκλοφορώ αναμεσά τους, μόνος η και με παρέα.
Ποτέ δεν ενόχλησα, ούτε με ενόχλησε κανείς.
Τα τελευταία χρόνια πάντα διακοπές πηγαίνω μόνος, δεν έχω πρόβλημα.
Απολαμβάνω την γοητεία της μοναξιάς.
Περνάω καλά και μ' αρέσει, το έμαθα το συνήθισα.
Όλα αυτά τα χρόνια στις περιπλανήσεις μου, που έχω πάει σχεδόν σε όλο τον πλανήτη
λόγω της δουλειάς μου, διαπίστωσα ότι και οι άλλοι άνθρωποι είναι θετικοί με εμένα.
Αυτό το λέω από πρώτο χέρι.
Δεν συνάντησα ποτέ μέχρι σήμερα αρνητική στάση από τους άλλους απέναντι μου ανεξαρτήτου φύλλου και ηλικίας.
Πάντα το πλησίασμα ήταν και εξακολουθεί να είναι μοναδικό, μαγικό, όμορφο, ευγενικό, με φινέτσα, διακριτικά, με ειλικρίνεια και σεβασμό από εμένα προς όλους και όλες που γνώρισα και με γνώρισαν όλα αυτά τα χρόνια στα μοναχικά μου ταξίδια σ' όλο τον κόσμο και μέσα
στην Ζωή.
Δεν αποζητώ ούτε αποζήτησα την μοναξιά, μ' αρέσει όμως.
Δεν είμαι κατά της συντροφικότητας.
Δεν μ' αρέσει να κάθομαι μόνος και να περιμένω να έρθεις απο μακριά.
Δεν ήμουν και δεν είμαι μοναχικός τύπος.
Δεν είμαι ο μονόχνοτος άνθρωπος που κάθεται να πιει τον καφέ του η το ποτό του στο μπαρ
άχρωμα, άνοστα,άκεφα, βαριεστημένα χωρίς διάθεση, που βγαίνει έξω για να μην μήνη μέσα
μόνος και δεν ξέρει τι να κάνει.
Απορώ στ' αλήθεια γιατί βγαίνει έξω ?
Τι περιμένει να βρει ? Παρέα η να σκοτώσει την ώρα του ?
Δεν είμαι από τους τύπους που πάνε για να πιουν να κάνουν κέφι και να λυθεί
η γλώσσα τους.
Όχι, δεν χρειάστηκε ποτέ να πιω για να αλλάξει η διάθεση μου.
Και ξέρεις γιατί ?
Γιατί πάντα έχω διάθεση, αν δεν έχω δεν πίνω, μένω όπως είμαι και περνάω καλά.
Τα τελευταία, αρκετά χρόνια ζω μόνος και αυτό μ' αρέσει.
Θα με ξένιζε αν κάποιο πρωινό ξυπνούσα και έβλεπα στο μπάνιο του σπιτιού μου δυο
οδοντόκρεμες και δυο οδοντόβουρτσες και σκόνταφτα σε κάποιο άλλο ζευγάρι παντόφλες εκτός από της δικές μου.
Θέλω τον χώρο μου τον δικό μου, όχι για να μην τον μοιραστό με κάποιον άλλο.
Μ' αρέσει η γωνιά μου, η γωνιά που είναι το κομπιούτερ μου.
Η μεριά που κάθομαι στον καναπέ.
Η καρέκλα που κάθομαι στην κουζίνα και πίνω τον καφέ μου, που τον φτιάχνω εγώ
με μεράκι μοναδικό, όταν γράφω η διαβάζω και ακούω από το Ραδιόφωνο μουσική η την ενημέρωση της ημέρας.
Θέλω και μ' αρέσει ο χώρος ο δικός μου, τον φροντίζω και τον καθαρίζω μόνος μου και
τον προσέχω, αν αυτό είναι μοναξιά η παραξενιά......
Για μένα είναι η γοητεία της μοναξιάς.
Μην πειράξεις, μην αλλάξεις την θέση των πραγμάτων στους δικούς μου χώρους
τους προσωπικούς, ξεσκόνισε, καθάρισε και βάλε τα όπως τα έχω, εντάξει ? Βιολέτα ?
Λέω στην γυναίκα που έρχεται και φροντίζει και τακτοποιεί το σπίτι,τους χώρους που ζω
και κινούμαι.
Εν τάξει κύριε Μίμη.
Γράφω τώρα καθισμένος στην καρέκλα την δικιά μου, στο τραπέζι της κουζίνας που είναι
σαν το γραφείο μου, ο χώρος ο δικός μου, ο γνώριμος και από αριστερά μου ακούω από
το Ραδιόφωνο μπαλάντες αγαπημένες που έχει αυτή την ώρα το Love radio 97,5 από
τις καλλίτερες στιγμές της νύχτας, η ώρα κοντεύει 10 το βράδυ.
Καπνίζω και πίνω γουλιά γουλιά τον καφέ μου από την δικιά μου κούπα.
Όχι μόνος, είμαι παρέα με τις σκέψεις μου και γράφω ακούγοντας μουσική.
Αυτή την στιγμή το κορίτσι από τον σταθμό λέει με την πολύ γλυκιά φωνή της Love 97,5
Και η μαγεία της μουσικής συνεχίζεται.
Μοναξιά το λένε αυτό ? όχι
Είναι η γοητεία της μοναξιάς.
Είναι η γοητεία και η μοναδικότητα της ζωής.
Της δικής μου Ζωής
Που την Ζω και μ' αρέσει
Την αγαπώ στ' αλήθεια, είναι μοναδική.
Δεν την αλλάζω με τίποτα
Η Ζωή είναι μοναδική
Μπαμπά μου από Δευτέρα έχω άδεια να πιούμε καφέ παρέα, μύνημα από την κόρη μου.
Και βέβαια θα πιούμε καφέ παρέα.
Πάντα πίνουμε καφέ μαζί και τα λέμε μπαμπάς και κόρη, η πιο καλή παρέα.
Γι' αυτό σου λέω ότι η Ζωή είναι και ωραία και μοναδική.
Μείνε λίγο στην γραμμή
Πόσο θα ήθελα να είμαι εκεί
Και ξέρεις γιατί ?
Γιατί έφυγες και δεν είπες ούτε για
Δεν είπες λέξη
Δεν παραπονιέμαι, έτσι είναι η Ζωή
Το λέω με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλια μου
Καλό βράδυ Ζωή μοναδική
Μ' αρέσει να κυκλοφορώ αναμεσά τους, μόνος η και με παρέα.
Ποτέ δεν ενόχλησα, ούτε με ενόχλησε κανείς.
Τα τελευταία χρόνια πάντα διακοπές πηγαίνω μόνος, δεν έχω πρόβλημα.
Απολαμβάνω την γοητεία της μοναξιάς.
Περνάω καλά και μ' αρέσει, το έμαθα το συνήθισα.
Όλα αυτά τα χρόνια στις περιπλανήσεις μου, που έχω πάει σχεδόν σε όλο τον πλανήτη
λόγω της δουλειάς μου, διαπίστωσα ότι και οι άλλοι άνθρωποι είναι θετικοί με εμένα.
Αυτό το λέω από πρώτο χέρι.
Δεν συνάντησα ποτέ μέχρι σήμερα αρνητική στάση από τους άλλους απέναντι μου ανεξαρτήτου φύλλου και ηλικίας.
Πάντα το πλησίασμα ήταν και εξακολουθεί να είναι μοναδικό, μαγικό, όμορφο, ευγενικό, με φινέτσα, διακριτικά, με ειλικρίνεια και σεβασμό από εμένα προς όλους και όλες που γνώρισα και με γνώρισαν όλα αυτά τα χρόνια στα μοναχικά μου ταξίδια σ' όλο τον κόσμο και μέσα
στην Ζωή.
Δεν αποζητώ ούτε αποζήτησα την μοναξιά, μ' αρέσει όμως.
Δεν είμαι κατά της συντροφικότητας.
Δεν μ' αρέσει να κάθομαι μόνος και να περιμένω να έρθεις απο μακριά.
Δεν ήμουν και δεν είμαι μοναχικός τύπος.
Δεν είμαι ο μονόχνοτος άνθρωπος που κάθεται να πιει τον καφέ του η το ποτό του στο μπαρ
άχρωμα, άνοστα,άκεφα, βαριεστημένα χωρίς διάθεση, που βγαίνει έξω για να μην μήνη μέσα
μόνος και δεν ξέρει τι να κάνει.
Απορώ στ' αλήθεια γιατί βγαίνει έξω ?
Τι περιμένει να βρει ? Παρέα η να σκοτώσει την ώρα του ?
Δεν είμαι από τους τύπους που πάνε για να πιουν να κάνουν κέφι και να λυθεί
η γλώσσα τους.
Όχι, δεν χρειάστηκε ποτέ να πιω για να αλλάξει η διάθεση μου.
Και ξέρεις γιατί ?
Γιατί πάντα έχω διάθεση, αν δεν έχω δεν πίνω, μένω όπως είμαι και περνάω καλά.
Τα τελευταία, αρκετά χρόνια ζω μόνος και αυτό μ' αρέσει.
Θα με ξένιζε αν κάποιο πρωινό ξυπνούσα και έβλεπα στο μπάνιο του σπιτιού μου δυο
οδοντόκρεμες και δυο οδοντόβουρτσες και σκόνταφτα σε κάποιο άλλο ζευγάρι παντόφλες εκτός από της δικές μου.
Θέλω τον χώρο μου τον δικό μου, όχι για να μην τον μοιραστό με κάποιον άλλο.
Μ' αρέσει η γωνιά μου, η γωνιά που είναι το κομπιούτερ μου.
Η μεριά που κάθομαι στον καναπέ.
Η καρέκλα που κάθομαι στην κουζίνα και πίνω τον καφέ μου, που τον φτιάχνω εγώ
με μεράκι μοναδικό, όταν γράφω η διαβάζω και ακούω από το Ραδιόφωνο μουσική η την ενημέρωση της ημέρας.
Θέλω και μ' αρέσει ο χώρος ο δικός μου, τον φροντίζω και τον καθαρίζω μόνος μου και
τον προσέχω, αν αυτό είναι μοναξιά η παραξενιά......
Για μένα είναι η γοητεία της μοναξιάς.
Μην πειράξεις, μην αλλάξεις την θέση των πραγμάτων στους δικούς μου χώρους
τους προσωπικούς, ξεσκόνισε, καθάρισε και βάλε τα όπως τα έχω, εντάξει ? Βιολέτα ?
Λέω στην γυναίκα που έρχεται και φροντίζει και τακτοποιεί το σπίτι,τους χώρους που ζω
και κινούμαι.
Εν τάξει κύριε Μίμη.
Γράφω τώρα καθισμένος στην καρέκλα την δικιά μου, στο τραπέζι της κουζίνας που είναι
σαν το γραφείο μου, ο χώρος ο δικός μου, ο γνώριμος και από αριστερά μου ακούω από
το Ραδιόφωνο μπαλάντες αγαπημένες που έχει αυτή την ώρα το Love radio 97,5 από
τις καλλίτερες στιγμές της νύχτας, η ώρα κοντεύει 10 το βράδυ.
Καπνίζω και πίνω γουλιά γουλιά τον καφέ μου από την δικιά μου κούπα.
Όχι μόνος, είμαι παρέα με τις σκέψεις μου και γράφω ακούγοντας μουσική.
Αυτή την στιγμή το κορίτσι από τον σταθμό λέει με την πολύ γλυκιά φωνή της Love 97,5
Και η μαγεία της μουσικής συνεχίζεται.
Μοναξιά το λένε αυτό ? όχι
Είναι η γοητεία της μοναξιάς.
Είναι η γοητεία και η μοναδικότητα της ζωής.
Της δικής μου Ζωής
Που την Ζω και μ' αρέσει
Την αγαπώ στ' αλήθεια, είναι μοναδική.
Δεν την αλλάζω με τίποτα
Η Ζωή είναι μοναδική
Μπαμπά μου από Δευτέρα έχω άδεια να πιούμε καφέ παρέα, μύνημα από την κόρη μου.
Και βέβαια θα πιούμε καφέ παρέα.
Πάντα πίνουμε καφέ μαζί και τα λέμε μπαμπάς και κόρη, η πιο καλή παρέα.
Γι' αυτό σου λέω ότι η Ζωή είναι και ωραία και μοναδική.
Μείνε λίγο στην γραμμή
Πόσο θα ήθελα να είμαι εκεί
Και ξέρεις γιατί ?
Γιατί έφυγες και δεν είπες ούτε για
Δεν είπες λέξη
Δεν παραπονιέμαι, έτσι είναι η Ζωή
Το λέω με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλια μου
Καλό βράδυ Ζωή μοναδική
Παρασκευή 17 Μαρτίου 2006
Πες πως μ'αγαπάς και φίλα με πριν φύγεις
Αυτό γινόταν κάθε φορά που έφευγα από το σπίτι για να πάω στην δουλειά μου, στο πλοίο που με έστελνε η εταιρία που εργαζόμουν.
Μια δουλειά διαφορετική από όλες της άλλες, γιατί δεν έφευγα για να πάω στην δουλειά μου το πρωί και να γυρίσω το βράδυ όπως όλοι οι εργαζόμενοι και να καθίσω σαββατοκύριακο και της αργίες, αλλά έφευγα πηγαίνοντας στην δουλειά μου τουλάχιστον για 6 μήνες συνεχείς στον χώρο εργασίας μου.
Αυτό γινόταν τα λίγα τελευταία χρόνια, πριν έφευγα για 24 συνεχείς μήνες τουλάχιστον, αργότερα έγινε 18 μήνες, μετά 12 μήνες, 8 μήνες και τα τελευταία χρόνια 6 μήνες.
Μετά απο αγώνες και προσπάθειες χρόνων για να φτάσουμε στο επίπεδο των προηγμένων ναυτικών χωρών.
Αυτός ήταν και είναι ένας από τους όρους της σύμβασης εργασίας μου.
Δεκτός και σεβαστός από εμένα.
Όχι δεν διαμαρτύρομαι, ούτε κάνω παράπονο, είναι κάτι που επέλεξα εγώ, κάτι που το δέχτηκα όλα αυτά τα χρόνια.
Μα αυτή είναι η αλήθεια.
Για φαντάσου να δουλεύεις σε ένα εργοστάσιο μεγάλης παραγωγής, να τελειώνεις την βάρδια σου το 8ωρο, να σχολάς που λέμε και να μένεις, να τρως, να κοιμάσαι, να κινείσαι και να ζεις στον ίδιο αυτό χώρο δουλειάς.
Ζωή μοναδική.
Όμοια της δεν υπάρχει και όμως την αγάπησα, την σεβάστηκα, την πόνεσα και την υπηρέτησα πιστά και με πολύ αγάπη και συνέπεια όλα μου τα χρόνια.
Από παιδί αμούστακο και μοσχομυρισμένο, 40 ολόκληρα χρόνια ( 1963-2004 )
Αυτό είναι που θα μείνει χαραγμένο στην μνήμη μου, στην ψυχή μου, στην καρδιά μου για πάντα μέχρι να φύγω απο αυτόν τον όμορφο κόσμο και την γλυκιά Ζωή.
Πορεύτηκα με συνέπεια, ειλικρίνεια, σεβασμό, αγάπη, εκτίμηση και εμπιστοσύνη όλα αυτά τα χρόνια, τόσο προς την εταιρία μου που δούλευα όσο και κυρίως στους ανθρώπους, τους συνάδελφους σ' αυτή την πορεία Ζωής την μοναδική και μοναχική.
Τους αγάπησα και με αγάπησαν ειλικρινά στα μοναχικά και μακρινά ταξίδια μας.
Ήμασταν βλέπεις ποντοπόροι, παιδιά του Ωκεανού με την μοναδική ομορφιά της απεραντοσύνης, με το υπέροχο γαλάζιο της Θάλασσας.
Μοιραστήκαμε χαρές,λύπες, στενοχώριες, όμορφες ευτυχισμένες στιγμές, μα και άσχημες, δυσάρεστες και όμως όλα τα ξεπερνούσαμε, όπως το πλοίο μας ξεπερνούσε τα κύματα στις φουρτούνες του Ωκεανού.
Πάντα την φουρτούνα την ακολουθούσε η μπονάτσα, η ηρεμία, η ομορφιά της Θάλασσας και όλα περνούσαν και εμείς εκεί, πορεία σταθερή να φτάσουμε στον προορισμό μας.
Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ πριν συνεχίσω, σε όλους που με αγάπησαν, με εμπιστεύτηκαν, μου έδωσαν την εκτίμηση και τον σεβασμό τους και στάθηκαν κοντά μου όλα αυτά τα χρόνια σε όλες τις στιγμές.
Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για μια ακόμα φορά για την αγάπη τους τον σεβασμό την εκτίμηση και εμπιστοσύνη.
Πιστεύω ότι έκανα ότι καλλίτερο για όλους μας, αυτό είναι σίγουρο.
Ποτέ δεν ξεχνώ, δεν θα ξεχάσω όσα ζήσαμε και περάσαμε μαζί, με τους πιο πολλούς συναντηθήκαμε πολλές φορές στα μοναχικά μας ταξίδια.
Είναι ολόκληρη η Ζωή μου.
Ζωή ζυμωμένη με θαλασσινό αλάτι του Ωκεανού, με τον αέρα και το ιώδιο της θάλασσας.
Τα μοναδικά χρώματα της, με την ανάσα της που μας έδινε Ζωή.
Επειδή στ' αλήθεια συγκινήθηκα τώρα που γράφω θα διακόψω και θα απανέλθω της επόμενες μέρες.
Σίγουρα το οδοιπορικό αυτό ζωής θα το συνεχίσω μέχρι το τέλος.
Για σου Καπετάν Δημήτρη, μοναδικέ Sailor
Ναύτη ποντοπόρε
Να είσαι πάντα καλά
Δάκρυα θάμπωσαν τα μάτια μου.
Αύριο πάλι.....
Μια καινούργια μέρα ξημερώνει
Μια δουλειά διαφορετική από όλες της άλλες, γιατί δεν έφευγα για να πάω στην δουλειά μου το πρωί και να γυρίσω το βράδυ όπως όλοι οι εργαζόμενοι και να καθίσω σαββατοκύριακο και της αργίες, αλλά έφευγα πηγαίνοντας στην δουλειά μου τουλάχιστον για 6 μήνες συνεχείς στον χώρο εργασίας μου.
Αυτό γινόταν τα λίγα τελευταία χρόνια, πριν έφευγα για 24 συνεχείς μήνες τουλάχιστον, αργότερα έγινε 18 μήνες, μετά 12 μήνες, 8 μήνες και τα τελευταία χρόνια 6 μήνες.
Μετά απο αγώνες και προσπάθειες χρόνων για να φτάσουμε στο επίπεδο των προηγμένων ναυτικών χωρών.
Αυτός ήταν και είναι ένας από τους όρους της σύμβασης εργασίας μου.
Δεκτός και σεβαστός από εμένα.
Όχι δεν διαμαρτύρομαι, ούτε κάνω παράπονο, είναι κάτι που επέλεξα εγώ, κάτι που το δέχτηκα όλα αυτά τα χρόνια.
Μα αυτή είναι η αλήθεια.
Για φαντάσου να δουλεύεις σε ένα εργοστάσιο μεγάλης παραγωγής, να τελειώνεις την βάρδια σου το 8ωρο, να σχολάς που λέμε και να μένεις, να τρως, να κοιμάσαι, να κινείσαι και να ζεις στον ίδιο αυτό χώρο δουλειάς.
Ζωή μοναδική.
Όμοια της δεν υπάρχει και όμως την αγάπησα, την σεβάστηκα, την πόνεσα και την υπηρέτησα πιστά και με πολύ αγάπη και συνέπεια όλα μου τα χρόνια.
Από παιδί αμούστακο και μοσχομυρισμένο, 40 ολόκληρα χρόνια ( 1963-2004 )
Αυτό είναι που θα μείνει χαραγμένο στην μνήμη μου, στην ψυχή μου, στην καρδιά μου για πάντα μέχρι να φύγω απο αυτόν τον όμορφο κόσμο και την γλυκιά Ζωή.
Πορεύτηκα με συνέπεια, ειλικρίνεια, σεβασμό, αγάπη, εκτίμηση και εμπιστοσύνη όλα αυτά τα χρόνια, τόσο προς την εταιρία μου που δούλευα όσο και κυρίως στους ανθρώπους, τους συνάδελφους σ' αυτή την πορεία Ζωής την μοναδική και μοναχική.
Τους αγάπησα και με αγάπησαν ειλικρινά στα μοναχικά και μακρινά ταξίδια μας.
Ήμασταν βλέπεις ποντοπόροι, παιδιά του Ωκεανού με την μοναδική ομορφιά της απεραντοσύνης, με το υπέροχο γαλάζιο της Θάλασσας.
Μοιραστήκαμε χαρές,λύπες, στενοχώριες, όμορφες ευτυχισμένες στιγμές, μα και άσχημες, δυσάρεστες και όμως όλα τα ξεπερνούσαμε, όπως το πλοίο μας ξεπερνούσε τα κύματα στις φουρτούνες του Ωκεανού.
Πάντα την φουρτούνα την ακολουθούσε η μπονάτσα, η ηρεμία, η ομορφιά της Θάλασσας και όλα περνούσαν και εμείς εκεί, πορεία σταθερή να φτάσουμε στον προορισμό μας.
Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ πριν συνεχίσω, σε όλους που με αγάπησαν, με εμπιστεύτηκαν, μου έδωσαν την εκτίμηση και τον σεβασμό τους και στάθηκαν κοντά μου όλα αυτά τα χρόνια σε όλες τις στιγμές.
Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για μια ακόμα φορά για την αγάπη τους τον σεβασμό την εκτίμηση και εμπιστοσύνη.
Πιστεύω ότι έκανα ότι καλλίτερο για όλους μας, αυτό είναι σίγουρο.
Ποτέ δεν ξεχνώ, δεν θα ξεχάσω όσα ζήσαμε και περάσαμε μαζί, με τους πιο πολλούς συναντηθήκαμε πολλές φορές στα μοναχικά μας ταξίδια.
Είναι ολόκληρη η Ζωή μου.
Ζωή ζυμωμένη με θαλασσινό αλάτι του Ωκεανού, με τον αέρα και το ιώδιο της θάλασσας.
Τα μοναδικά χρώματα της, με την ανάσα της που μας έδινε Ζωή.
Επειδή στ' αλήθεια συγκινήθηκα τώρα που γράφω θα διακόψω και θα απανέλθω της επόμενες μέρες.
Σίγουρα το οδοιπορικό αυτό ζωής θα το συνεχίσω μέχρι το τέλος.
Για σου Καπετάν Δημήτρη, μοναδικέ Sailor
Ναύτη ποντοπόρε
Να είσαι πάντα καλά
Δάκρυα θάμπωσαν τα μάτια μου.
Αύριο πάλι.....
Μια καινούργια μέρα ξημερώνει
Πέμπτη 16 Μαρτίου 2006
Η ομορφιά της Ζωής
η ομορφιά της Ζωής είναι ότι ο καθένας μας, άνδρας η γυναίκα, αγόρι η κορίτσι είναι
μια διαφορετκή προσωπικότητα.
Μοναδική, ξεχωριστή του ενός από τον άλλο η της μίας από την άλλη.
Αυτή είναι η αρμονία της ζωής που μέσα σ' αυτή ζούμε.
Η ομορφιά της Ζωής όπως λέω εγώ.
Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, η σχέση μεταξύ των ατόμων, οι προσωπικές σχέσεις
μεταξύ των δυο φύλλων.
Το πλησίασμα δυο διαφορετικών ανθρώπων και η σχέση που δημιουργείται μεταξύ τους
ανεξάρτητα του φύλλου τους.
Αυτό το πλησίασμα είναι Μαγικό, Μοναδικό και το οφείλουμε στον Δημιουργό.
Το αυθόρμητο χαμόγελο, η όμορφη λάμψη στα μάτια της συντρόφου σου η του συντρόφου σου
του φίλου η της φίλης σου είναι όλη η ομορφιά και η μαγεία της προσωπικότητας δυο
διαφορετικών ανθρώπων που εμείς οι πολύ άνθρωποι λέμε πάντα.
Είδες πως ταιριάζουν ?
Αυτοί οι δυο ταίριασαν, ταιριάζουν βρε παιδι μου.
Εγώ το είπα ότι θα ταιριάξουν.
Και όμως, λέω εγώ και οι δυο τους είναι διαφορετικές προσωπικότητες.
Δεν είναι θαύμα, είναι το θαύμα της Ζωής, η ομορφιά της Ζωής με την μοναδικότητα της.
Γλυκό και όμορφο αισθάνομαι χαμόγελο να έχει σχηματιστή στα χείλια μου τώρα που γράφω,
Όχι γιατί τα γράφω όμορφα αλλά γιατί η Ζωή είναι όμορφη, πολύ όμορφη,γλυκιά
και μοναδική.
Για όλους τους ανθρώπους τους σκεπτόμενους και μοναδικούς αφιερώνω αυτές τις σκέψεις μου, τις σκέψεις που κουβαλάω μαζί μου χρόνια τώρα μαζί με το οδοιπορικό της Ζωής μου
και την περιπλάνηση μου μέσα στην Ζωή και τις ομορφιές της.
Μου αρέσει να σε κοιτώ στα μάτια και όχι να κάθεσαι με το κεφάλι κατεβασμένο και να κοιτάς κάτω, η να αποφεύγεις το βλέμμα μου και τα μάτια μου τα γαλανά.
Μέσα στα μάτια βλέπεις όλο τον κόσμο και τις ομορφιές του.
Υπάρχει πιο όμορφη στιγμή, πιο μαγική από το να κοιτάς δυο όμορφα, γλυκά μάτια και ένα
τρυφερό βλέμμα ?
Σίγουρα Όχι..
Μα τότε γιατί δεν με κοιτάς ?
Γιατί χαμηλώνεις το βλέμμα σου?
Τ ι είναι αυτό που φοβάσαι ?
Αλήθεια πολλά, πάρα πολλά τα ερωτήματα.
Χαμογελάω τώρα που τα γράφω, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Τα μάτια το βλέμμα είναι ο καθρέπτης της ψυχής της καρδιάς του εσωτερικού σου κόσμου
του μαγικού και όμορφου κόσμου της Ζωής.
Απόλαυσε λοιπόν όλη την ομορφιά αυτή κοιτώντας με στα μάτια.
Μην φοβάσαι.
Μήπως φοβάσαι την ομορφιά της Ζωής?
Την ομορφιά της ψυχής ?
Την ομορφιά και μαγεία της στιγμής ?
Τι επιτέλους φοβάσαι?
Πάντως εγώ όπως και να είσαι
Πάντα θα σε αγαπώ
Ζωή μοναδική!
μια διαφορετκή προσωπικότητα.
Μοναδική, ξεχωριστή του ενός από τον άλλο η της μίας από την άλλη.
Αυτή είναι η αρμονία της ζωής που μέσα σ' αυτή ζούμε.
Η ομορφιά της Ζωής όπως λέω εγώ.
Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, η σχέση μεταξύ των ατόμων, οι προσωπικές σχέσεις
μεταξύ των δυο φύλλων.
Το πλησίασμα δυο διαφορετικών ανθρώπων και η σχέση που δημιουργείται μεταξύ τους
ανεξάρτητα του φύλλου τους.
Αυτό το πλησίασμα είναι Μαγικό, Μοναδικό και το οφείλουμε στον Δημιουργό.
Το αυθόρμητο χαμόγελο, η όμορφη λάμψη στα μάτια της συντρόφου σου η του συντρόφου σου
του φίλου η της φίλης σου είναι όλη η ομορφιά και η μαγεία της προσωπικότητας δυο
διαφορετικών ανθρώπων που εμείς οι πολύ άνθρωποι λέμε πάντα.
Είδες πως ταιριάζουν ?
Αυτοί οι δυο ταίριασαν, ταιριάζουν βρε παιδι μου.
Εγώ το είπα ότι θα ταιριάξουν.
Και όμως, λέω εγώ και οι δυο τους είναι διαφορετικές προσωπικότητες.
Δεν είναι θαύμα, είναι το θαύμα της Ζωής, η ομορφιά της Ζωής με την μοναδικότητα της.
Γλυκό και όμορφο αισθάνομαι χαμόγελο να έχει σχηματιστή στα χείλια μου τώρα που γράφω,
Όχι γιατί τα γράφω όμορφα αλλά γιατί η Ζωή είναι όμορφη, πολύ όμορφη,γλυκιά
και μοναδική.
Για όλους τους ανθρώπους τους σκεπτόμενους και μοναδικούς αφιερώνω αυτές τις σκέψεις μου, τις σκέψεις που κουβαλάω μαζί μου χρόνια τώρα μαζί με το οδοιπορικό της Ζωής μου
και την περιπλάνηση μου μέσα στην Ζωή και τις ομορφιές της.
Μου αρέσει να σε κοιτώ στα μάτια και όχι να κάθεσαι με το κεφάλι κατεβασμένο και να κοιτάς κάτω, η να αποφεύγεις το βλέμμα μου και τα μάτια μου τα γαλανά.
Μέσα στα μάτια βλέπεις όλο τον κόσμο και τις ομορφιές του.
Υπάρχει πιο όμορφη στιγμή, πιο μαγική από το να κοιτάς δυο όμορφα, γλυκά μάτια και ένα
τρυφερό βλέμμα ?
Σίγουρα Όχι..
Μα τότε γιατί δεν με κοιτάς ?
Γιατί χαμηλώνεις το βλέμμα σου?
Τ ι είναι αυτό που φοβάσαι ?
Αλήθεια πολλά, πάρα πολλά τα ερωτήματα.
Χαμογελάω τώρα που τα γράφω, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
Τα μάτια το βλέμμα είναι ο καθρέπτης της ψυχής της καρδιάς του εσωτερικού σου κόσμου
του μαγικού και όμορφου κόσμου της Ζωής.
Απόλαυσε λοιπόν όλη την ομορφιά αυτή κοιτώντας με στα μάτια.
Μην φοβάσαι.
Μήπως φοβάσαι την ομορφιά της Ζωής?
Την ομορφιά της ψυχής ?
Την ομορφιά και μαγεία της στιγμής ?
Τι επιτέλους φοβάσαι?
Πάντως εγώ όπως και να είσαι
Πάντα θα σε αγαπώ
Ζωή μοναδική!
Τετάρτη 15 Μαρτίου 2006
Να με προσέχης
Ζήτα μου ότι θες, πάρε με όπου θες
Πηγαινέ με όπου θες
Μόνο να με προσέχης, Ζωή παραπονιάρα.
Δεν είναι τραγούδι ερωτικό, Μπαλάντα τρυφερή, νοσταλγική
Δεν είναι στίχοι απο ποίημα.
Μήπως η Ζωή δεν είναι τραγούδι ?
Δεν είναι ποίημα ?
Λες να κάνω λάθος ?
Μα και αν κάνω λάθος
Μην με λες παραπονιάρη, δεν είμαι.
Μίμη μου είσαι ένας γλυκός και τρυφερός παραπονιάρης
Παραπονιάρη μου εσυ, πάντα θα σ'αγαπώ και θα σε προσέχω
Αρκετά πράγματα χάνει κανείς στην Ζωή του
για να μη φυλάει αυτά που του έμειναν
ΑΝΤΟΝΙΟ ΜΟΥΝΙΟΘ ΜΟΛΙΝΑ
Πηγαινέ με όπου θες
Μόνο να με προσέχης, Ζωή παραπονιάρα.
Δεν είναι τραγούδι ερωτικό, Μπαλάντα τρυφερή, νοσταλγική
Δεν είναι στίχοι απο ποίημα.
Μήπως η Ζωή δεν είναι τραγούδι ?
Δεν είναι ποίημα ?
Λες να κάνω λάθος ?
Μα και αν κάνω λάθος
Μην με λες παραπονιάρη, δεν είμαι.
Μίμη μου είσαι ένας γλυκός και τρυφερός παραπονιάρης
Παραπονιάρη μου εσυ, πάντα θα σ'αγαπώ και θα σε προσέχω
Αρκετά πράγματα χάνει κανείς στην Ζωή του
για να μη φυλάει αυτά που του έμειναν
ΑΝΤΟΝΙΟ ΜΟΥΝΙΟΘ ΜΟΛΙΝΑ
Απόψε θα σε ονειρευτώ
Καλημέρα σε όλους, καλή εβδομάδα, με πολύ αγάπη και κατανόηση για όλους
που δουλεύουν και πάνε πρωί και κάθε πρωί στην δουλέιά τους, και σ' αυτούς που
δεν δουλεύουν η σταμάτησαν να δουλεύουν όπως εγώ και η Μάνια μας, μετά απο πολύχρονη
διαρκεί δουλειά.
Αγάπη, συμπάθεια, κατανόηση, συμπαράσταση σ' αυτούς που ψάχνουν δουλειά, στους
απολυμένους και σε όλους τους καινούργιους που προσπαθούν να μπουν στην κοινότητα
της δουλειάς, στην αγορά εργασίας.
Ολόψυχα και από καρδιάς είμαι κοντά τους.
Όχι, δεν είμαι μεγαλόψυχος, άνθρωπος είμαι όμως, σκεπτόμενος πρώτα πρώτα, με αγωγή
παιδία, διαπαιδαγώγηση, καλή ανατροφή, καλές αρχές από τους γονείς μου, το οικογενειακό
και κοινωνικό μου περιβάλλον γι αυτό νοιάζομαι για τον άνθρωπο και τον αγαπώ, τον σέβομαι, τον εκτιμώ, όπως ακριβώς με αγαπά με σέβεται και με εκτιμά και αυτός.
Αξιοπρέπεια και σεβασμό είναι από τα πρώτα που πήραμε εγώ και τα αδέλφια μου από
τους γονείς μας, και τα κρατήσαμε σε όλη μας την ζωή μέχρι και σήμερα.
Αυτά με χαρακτηρίζουν.
Δεν έχασα ποτέ, χωρίς να θέλω να πω ότι κέρδισα από τους ανθρώπους, γιατί δεν είναι
κέρδος η αξιοπρέπεια ούτε να σέβεσαι και να εκτιμάς, είναι τρόπος ζωής.
Έτσι είμαι τι να κάνω ?
Πέρσι το καλοκαίρι που παραθέριζα, πηγαίνω στο ίδιο νησί για πολλά χρόνια χωρίς να είμαι
από εκεί μα ούτε και η καταγωγή μου, κάποιο απόγευμα που έπινα καφέ στην πλατεία
του χωριού με πλησιάζει ένα πολύ νέο παιδί, ο Παναγιώτης, με χαιρετά και με ρωτάει αν
μπορεί να καθίσει, του λέω και βέβαια μπορείς, μα ποιός είσαι ?
Ο γιος του Στρατή είμαι ο μικρός, δεν με θυμάστε ?
Τι λες ? ο μικρός Παναγιώτης ?
Ναι, αλλά τώρα μεγάλωσα κύριε Μίμη
και ξέρεις τι μου είπε? Να σας πω κάτι κύριε Μίμη, πολύ σας αγαπώ μας λείψατε τρία χρόνια
που δεν ήρθατε και ο Παναγιώτης είναι μόνο 20 χρόνων.Εγώ βέβαια είμαι πιο μεγάλος
από τον μπαμπά του.
Ξέρης τι όμορφα αισθάνθηκα εκείνη την στιγμή ?
Μοναδικά, όχι από ικανοποίηση, αλλά από την εκτίμηση τον σεβασμό την εμπιστοσύνη του
ανθρώπου, αυτού του τόσο νέου παιδιού.
Δεν είπα βέβαια ότι είμαι φίλος με τον μπαμπά του και την μητέρα του.
Στην βόλτα μου την πρωινή στην παραλία συναντώ τον Γαβρίλη που έχει εκεί μαγαζί, ένα
γνωστό παιδί, νέο άνθρωπο που γνωριζόμαστε πολλά χρόνια στο νησί και μένει στο χωριό
με χαιρετά με πολύ γλυκό και ζεστό χαμόγελο.
Για σας κύριε Μίμη, τι κάνετε ?
Μια χαρά είμαι Γαβρίλη μου, σε βλέπω φέτος πολύ ανεβασμένο του λέω.
Χαμογελά και μου λέει, να σας πω κάτι ? Όχι μόνο μας λείψατε αλλά ανησυχήσαμε που δεν
σας είδαμε τα τρία τελευταία χρόνια.
Τι άλλο να πω άραγε ?
Τίποτα........
Αξιοπρέπεια, αγάπη, σεβασμός, εκτίμηση, εμπιστοσύνη τα πιο μεγάλα αγαθά της ζωής
τα πιο πολύτιμα εφόδια για να πορευτείς στην ζωή.
Καλημέρα στο καμάρι των ανδρών μου λέει ο Κώστας ένα πρωινό, πολύ φίλος από χρόνια,
έτσι με αποκαλεί κάθε φορά που με συναντά στο καλντερίμι η στην πλατεία με την παρέα
που πίνουμε καφέ η το μεσημέρι ρακί.
Γι' αυτό και εγώ απόψε θα σε ονειρευτώ Ζωή μοναδική
που δουλεύουν και πάνε πρωί και κάθε πρωί στην δουλέιά τους, και σ' αυτούς που
δεν δουλεύουν η σταμάτησαν να δουλεύουν όπως εγώ και η Μάνια μας, μετά απο πολύχρονη
διαρκεί δουλειά.
Αγάπη, συμπάθεια, κατανόηση, συμπαράσταση σ' αυτούς που ψάχνουν δουλειά, στους
απολυμένους και σε όλους τους καινούργιους που προσπαθούν να μπουν στην κοινότητα
της δουλειάς, στην αγορά εργασίας.
Ολόψυχα και από καρδιάς είμαι κοντά τους.
Όχι, δεν είμαι μεγαλόψυχος, άνθρωπος είμαι όμως, σκεπτόμενος πρώτα πρώτα, με αγωγή
παιδία, διαπαιδαγώγηση, καλή ανατροφή, καλές αρχές από τους γονείς μου, το οικογενειακό
και κοινωνικό μου περιβάλλον γι αυτό νοιάζομαι για τον άνθρωπο και τον αγαπώ, τον σέβομαι, τον εκτιμώ, όπως ακριβώς με αγαπά με σέβεται και με εκτιμά και αυτός.
Αξιοπρέπεια και σεβασμό είναι από τα πρώτα που πήραμε εγώ και τα αδέλφια μου από
τους γονείς μας, και τα κρατήσαμε σε όλη μας την ζωή μέχρι και σήμερα.
Αυτά με χαρακτηρίζουν.
Δεν έχασα ποτέ, χωρίς να θέλω να πω ότι κέρδισα από τους ανθρώπους, γιατί δεν είναι
κέρδος η αξιοπρέπεια ούτε να σέβεσαι και να εκτιμάς, είναι τρόπος ζωής.
Έτσι είμαι τι να κάνω ?
Πέρσι το καλοκαίρι που παραθέριζα, πηγαίνω στο ίδιο νησί για πολλά χρόνια χωρίς να είμαι
από εκεί μα ούτε και η καταγωγή μου, κάποιο απόγευμα που έπινα καφέ στην πλατεία
του χωριού με πλησιάζει ένα πολύ νέο παιδί, ο Παναγιώτης, με χαιρετά και με ρωτάει αν
μπορεί να καθίσει, του λέω και βέβαια μπορείς, μα ποιός είσαι ?
Ο γιος του Στρατή είμαι ο μικρός, δεν με θυμάστε ?
Τι λες ? ο μικρός Παναγιώτης ?
Ναι, αλλά τώρα μεγάλωσα κύριε Μίμη
και ξέρεις τι μου είπε? Να σας πω κάτι κύριε Μίμη, πολύ σας αγαπώ μας λείψατε τρία χρόνια
που δεν ήρθατε και ο Παναγιώτης είναι μόνο 20 χρόνων.Εγώ βέβαια είμαι πιο μεγάλος
από τον μπαμπά του.
Ξέρης τι όμορφα αισθάνθηκα εκείνη την στιγμή ?
Μοναδικά, όχι από ικανοποίηση, αλλά από την εκτίμηση τον σεβασμό την εμπιστοσύνη του
ανθρώπου, αυτού του τόσο νέου παιδιού.
Δεν είπα βέβαια ότι είμαι φίλος με τον μπαμπά του και την μητέρα του.
Στην βόλτα μου την πρωινή στην παραλία συναντώ τον Γαβρίλη που έχει εκεί μαγαζί, ένα
γνωστό παιδί, νέο άνθρωπο που γνωριζόμαστε πολλά χρόνια στο νησί και μένει στο χωριό
με χαιρετά με πολύ γλυκό και ζεστό χαμόγελο.
Για σας κύριε Μίμη, τι κάνετε ?
Μια χαρά είμαι Γαβρίλη μου, σε βλέπω φέτος πολύ ανεβασμένο του λέω.
Χαμογελά και μου λέει, να σας πω κάτι ? Όχι μόνο μας λείψατε αλλά ανησυχήσαμε που δεν
σας είδαμε τα τρία τελευταία χρόνια.
Τι άλλο να πω άραγε ?
Τίποτα........
Αξιοπρέπεια, αγάπη, σεβασμός, εκτίμηση, εμπιστοσύνη τα πιο μεγάλα αγαθά της ζωής
τα πιο πολύτιμα εφόδια για να πορευτείς στην ζωή.
Καλημέρα στο καμάρι των ανδρών μου λέει ο Κώστας ένα πρωινό, πολύ φίλος από χρόνια,
έτσι με αποκαλεί κάθε φορά που με συναντά στο καλντερίμι η στην πλατεία με την παρέα
που πίνουμε καφέ η το μεσημέρι ρακί.
Γι' αυτό και εγώ απόψε θα σε ονειρευτώ Ζωή μοναδική
Τρίτη 14 Μαρτίου 2006
Να με προσέχης
Ζήτα μου ότι θες, πάρε με όπου θες
Πηγαινέ με όπου θες
Μόνο να με προσέχης, Ζωή παραπονιάρα.
Δεν είναι τραγούδι ερωτικό, Μπαλάντα τρυφερή, νοσταλγική
Δεν είναι στίχοι απο ποίημα.
Μήπως η Ζωή δεν είναι τραγούδι ?
Δεν είναι ποίημα ?
Λες να κάνω λάθος ?
Μα και αν κάνω λάθος
Μην με λες παραπονιάρη, δεν είμαι.
Μίμη μου είσαι ένας γλυκός και τρυφερός παραπονιάρης
Παραπονιάρη μου εσυ, πάντα θα σ'αγαπώ και θα σε προσέχω
Αρκετά πράγματα χάνει κανείς στην Ζωή του
για να μη φυλάει αυτά που του έμειναν
ΑΝΤΟΝΙΟ ΜΟΥΝΙΟΘ ΜΟΛΙΝΑ
Πηγαινέ με όπου θες
Μόνο να με προσέχης, Ζωή παραπονιάρα.
Δεν είναι τραγούδι ερωτικό, Μπαλάντα τρυφερή, νοσταλγική
Δεν είναι στίχοι απο ποίημα.
Μήπως η Ζωή δεν είναι τραγούδι ?
Δεν είναι ποίημα ?
Λες να κάνω λάθος ?
Μα και αν κάνω λάθος
Μην με λες παραπονιάρη, δεν είμαι.
Μίμη μου είσαι ένας γλυκός και τρυφερός παραπονιάρης
Παραπονιάρη μου εσυ, πάντα θα σ'αγαπώ και θα σε προσέχω
Αρκετά πράγματα χάνει κανείς στην Ζωή του
για να μη φυλάει αυτά που του έμειναν
ΑΝΤΟΝΙΟ ΜΟΥΝΙΟΘ ΜΟΛΙΝΑ
Δευτέρα 13 Μαρτίου 2006
Συννεφιασμένη Κυριακή
Σήμερα είναι καιρός για σπίτι, συννεφιά έξω γενική και βρέχει από το πρωί, αργά και σταθερά. Όμορφος ο κήπος και όλοι οι γύρω όπως βλέπω από την τζαμόπορτα, καθαρά τα φύλλα στα δένδρα, στα λουλούδια, οι κήποι είναι στις ομορφιές τους αυτή την εποχή, εδώ που μένω όλα τα σπίτια
έχουν κήπους και οι δρόμοι είναι γεμάτοι δένδρα,δεξιά, αριστερά είναι πολύ όμορφα να κάνεις την βόλτα σου,περπατώντας βέβαια,όχι με το αυτοκίνητο όμως και δεν το λέω αυτό επειδή δεν έχω αυτοκίνητο, όχι, αλλά μόνο περπατώντας αισθάνεσαι την ομορφιά του περιβάλλοντος
ομορφιά μοναδική που αυτή την εποχή η φύση έχει φορέσει τα καλά της
στο περιβάλλον, είναι μοναδικά,όπως όλες της εποχές του χρόνου.
Δεν θα πω να σταματούσε ο χρόνος τώρα μέσα σ' αυτή την ομορφιά,όχι
ο χρόνος συνεχίζεται και η ζωή δεν σταματά, αυτή είναι η ομορφιά
της ζωής και το ενδιαφέρον να συνεχίσεις να ζείς, αλλιώς, άστα
ρουτίνα καθημερινή και καθημερινότητα μελαγχολική, ενώ γύρω σου ζουν και κινούνται, λικνίζονται όμορφα,ερωτικά,μαγικά όλα τα όμορφα
πλάσματα της ζωής.
Ένα μαγικό μοναδικό ταξίδι στην ζωή.
Δεν θα πω να μην τελειώσει ποτέ γιατί αυτό δεν γίνεται, όλα κάποτε
τελειώνουν, γιατί έτσι είναι φτιαγμένη η ζωή από τον δημιουργό.
Όμορφο και γλυκό χαμόγελο έχει σχηματιστεί στα χείλη μου αυτή την στιγμή που μονολογώ για όλα τα όμορφα της ζωής.
Δεν είναι ικανοποίηση, περισσότερο είναι ευχαρίστηση, μια αίσθηση
διαφορετική από όλες της άλλες,μια γεύση μοναδική, γεύση ζωής.
Πίνω τον καφέ μου τον πρωινό καπνίζοντας και γεμίζω το σταχτοδοχείο
παρέα μου έχω το Ραδιοφωνάκι μου και ακούω τους αγαπημένους μου σταθμούς.Κυριακή σήμερα, κοντεύει μεσημέρι όπως βλέπω στο ρολόι του
τοίχου, το τηλέφωνο κτύπησε μόνο μια φορά σήμερα, ήταν η Ειρήνη,
που πήρε να δει τι κάνω, να είναι καλά.
Βλέπω τον κήπο, βρέχει ακόμα απαλά και εγώ ακούω τον Φλας 96 τώρα
είναι η Κυριακάτικη εκπομπή της Κατερίνας με μουσική από τον Σταμάτη Γιατράκο, είναι από τους καλλίτερους.
Το Ραδιόφωνο ήταν και είναι η καλλίτερη μου συντροφιά και με συντροφεύει πάντα όταν γράφω, διαβάζω και πίνω τον καφέ μου καπνίζοντας, ακούω την ενημέρωση καθημερινά, μουσική απο τους μουσικούς σταθμούς της μεγάλης πόλης και όλα τα αθλητικά.
Σήμερα δεν θα πάω πλατεία για καφέ όπως άλλες Κυριακές, θα μείνω
σπίτι παρέα με το ραδιόφωνο μου και το διάβασμα.
Πριν λίγο έβαλα και πλυντήριο το ακούω που δουλεύει, τελείωσα
και το μαγείρεμα για το μεσημέρι και έτσι είμαι κομπλέ.
Σαν τον άνεμο στους δρόμους τριγυρνώ λέει τώρα ο Ρέμος.
Εγώ όμως είμαι εδώ με χαμόγελο γλυκό.
Για σένα αλήτη μου μένω απόψε σπίτι μου λέει τώρα η Βανδή
και εγώ το ίδιο κάνω, μένω απόψε σπίτι μου...
Η βροχή συνεχίζει να πέφτει γλυκά νωχελικά
Καλή μέρα σε όλους
Καλημέρα στην ζωή.......
έχουν κήπους και οι δρόμοι είναι γεμάτοι δένδρα,δεξιά, αριστερά είναι πολύ όμορφα να κάνεις την βόλτα σου,περπατώντας βέβαια,όχι με το αυτοκίνητο όμως και δεν το λέω αυτό επειδή δεν έχω αυτοκίνητο, όχι, αλλά μόνο περπατώντας αισθάνεσαι την ομορφιά του περιβάλλοντος
ομορφιά μοναδική που αυτή την εποχή η φύση έχει φορέσει τα καλά της
στο περιβάλλον, είναι μοναδικά,όπως όλες της εποχές του χρόνου.
Δεν θα πω να σταματούσε ο χρόνος τώρα μέσα σ' αυτή την ομορφιά,όχι
ο χρόνος συνεχίζεται και η ζωή δεν σταματά, αυτή είναι η ομορφιά
της ζωής και το ενδιαφέρον να συνεχίσεις να ζείς, αλλιώς, άστα
ρουτίνα καθημερινή και καθημερινότητα μελαγχολική, ενώ γύρω σου ζουν και κινούνται, λικνίζονται όμορφα,ερωτικά,μαγικά όλα τα όμορφα
πλάσματα της ζωής.
Ένα μαγικό μοναδικό ταξίδι στην ζωή.
Δεν θα πω να μην τελειώσει ποτέ γιατί αυτό δεν γίνεται, όλα κάποτε
τελειώνουν, γιατί έτσι είναι φτιαγμένη η ζωή από τον δημιουργό.
Όμορφο και γλυκό χαμόγελο έχει σχηματιστεί στα χείλη μου αυτή την στιγμή που μονολογώ για όλα τα όμορφα της ζωής.
Δεν είναι ικανοποίηση, περισσότερο είναι ευχαρίστηση, μια αίσθηση
διαφορετική από όλες της άλλες,μια γεύση μοναδική, γεύση ζωής.
Πίνω τον καφέ μου τον πρωινό καπνίζοντας και γεμίζω το σταχτοδοχείο
παρέα μου έχω το Ραδιοφωνάκι μου και ακούω τους αγαπημένους μου σταθμούς.Κυριακή σήμερα, κοντεύει μεσημέρι όπως βλέπω στο ρολόι του
τοίχου, το τηλέφωνο κτύπησε μόνο μια φορά σήμερα, ήταν η Ειρήνη,
που πήρε να δει τι κάνω, να είναι καλά.
Βλέπω τον κήπο, βρέχει ακόμα απαλά και εγώ ακούω τον Φλας 96 τώρα
είναι η Κυριακάτικη εκπομπή της Κατερίνας με μουσική από τον Σταμάτη Γιατράκο, είναι από τους καλλίτερους.
Το Ραδιόφωνο ήταν και είναι η καλλίτερη μου συντροφιά και με συντροφεύει πάντα όταν γράφω, διαβάζω και πίνω τον καφέ μου καπνίζοντας, ακούω την ενημέρωση καθημερινά, μουσική απο τους μουσικούς σταθμούς της μεγάλης πόλης και όλα τα αθλητικά.
Σήμερα δεν θα πάω πλατεία για καφέ όπως άλλες Κυριακές, θα μείνω
σπίτι παρέα με το ραδιόφωνο μου και το διάβασμα.
Πριν λίγο έβαλα και πλυντήριο το ακούω που δουλεύει, τελείωσα
και το μαγείρεμα για το μεσημέρι και έτσι είμαι κομπλέ.
Σαν τον άνεμο στους δρόμους τριγυρνώ λέει τώρα ο Ρέμος.
Εγώ όμως είμαι εδώ με χαμόγελο γλυκό.
Για σένα αλήτη μου μένω απόψε σπίτι μου λέει τώρα η Βανδή
και εγώ το ίδιο κάνω, μένω απόψε σπίτι μου...
Η βροχή συνεχίζει να πέφτει γλυκά νωχελικά
Καλή μέρα σε όλους
Καλημέρα στην ζωή.......
Κυριακή 12 Μαρτίου 2006
Η ζωή συνεχίζεται
Πρωινό σήμερα πολύ όμορφο, λιακάδα, ο ήλιος σιγά σιγά φωτίζει και το φως της μέρας
άρχισε να μπαίνει στο σπίτι από τις τζαμόπορτες.
Πριν λίγο άνοιξα τα πατζούρια από τις τζαμόπορτες και τράβηξα τις κουρτίνες της κουζίνας
για να μπει το φως της ημέρας, το φως της ζωής.
Έπλυνα το πρόσωπο μου για να φύγουν τα σημάδια του ύπνου και το στόμα μου για να αλλάξει η γεύση από τα χνώτα της αναπνοής.
Έβαλα το μπρίκι με νερό κρύο στο γκαζάκι για να κάνω τον πρωινό πρώτο καφέ.
Μια γεμάτη κουταλιά καφέ Ελληνικό, λίγη ζάχαρη, ανακάτεμα προς την ίδια φορά
και περιμένω να φουσκώσει, να κάνει καϊμάκι μεγαλείο στιγμή.
Μόλις φούσκωσε, τον αδειάζω σιγά στην κούπα μου και κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας,
στην γνώριμη για μένα θέση, πίνω την πρώτη γουλιά καφέ και ανάβω το πρώτο τσιγάρο,
απόλαυση μοναδική, όχι ρουτίνα καθημερινή.
Από την τζαμόπορτα βλέπω τον κήπο που αυτή την εποχή είναι μαγεία,Άνοιξη βλέπεις,
φύλλο δεν κουνιέται σήμερα, αλλά κάνει ακόμα ψύχρα.
Είναι νωρίς το πρωινό ακόμα γιατί δεν βλέπω να έχουν ανοίξει ακόμα οι μπαλκονόπορτες
στα γύρω και απέναντι διαμερίσματα για να αρχίσει ο καθαρισμός των σπιτιών.
Τα παιδιά από πάνω και δίπλα τα ακούω που βηματίζουν και να ετοιμάζονται για το σχολείο
σε λίγο θα περάσει το σχολικό λεωφορείο για να τα πάρει, αυτό είναι γνώριμο, για μένα,
κάθε πρωινό, ακόμα και από τα βήματα γνωρίζω ποιός είναι, κυρίως από πάνω.
Βλέπεις δεν μένω σε μονοκατοικία αλλά σε διαμέρισμα.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μονοκατοικία αλλά τώρα μένω σε διαμέρισμα πολυκατοικίας
με ενοίκιο, εδώ τα πράγματα και η ζωή είναι διαφορετική, προσαρμόζεσαι όμως με το όλο
περιβάλλον γιατί ο άνθρωπος έχει την ικανότητα την μοναδική να τα ξεπερνά όλα.
όλα τα πρέπει τα μπορεί, άσχετα που εγώ σαν χαρακτήρας δεν τα πάω τα πρέπει, δεν
τα μπορώ βρε αδελφέ, όλο πρέπει ακούς και για υποχρεώσεις, για δικαιώματα τίποτα
( Α.Κ ) είναι ζωή αυτή? Και όμως αναρωτιέμαι πίνοντας τον καφέ μου και καπνίζω γεμίζοντας το σταχτοδοχείο αποτσίγαρα.
Η ζωή όμως συνεχίζεται, όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί δεν υπάρχει καμία περίπτωση
να σταματήσει παρά μόνο όταν τελειώσει η ζωή, οπότε σταματάνε τα πρέπει και
οι υποχρεώσεις ακόμα και τα δικαιώματα.
Άραγε στην άλλη ζωή που λένε.......
Θα υπάρχει καφές Ελληνικός μέτριος και τσιγάρο?
Καλή μέρα σε όλους τους μη πρέπει με πολύ αγάπη.
Sailor, πάντα ανεξαρτητος, αδέσμευτος και Ελεύθερος
άρχισε να μπαίνει στο σπίτι από τις τζαμόπορτες.
Πριν λίγο άνοιξα τα πατζούρια από τις τζαμόπορτες και τράβηξα τις κουρτίνες της κουζίνας
για να μπει το φως της ημέρας, το φως της ζωής.
Έπλυνα το πρόσωπο μου για να φύγουν τα σημάδια του ύπνου και το στόμα μου για να αλλάξει η γεύση από τα χνώτα της αναπνοής.
Έβαλα το μπρίκι με νερό κρύο στο γκαζάκι για να κάνω τον πρωινό πρώτο καφέ.
Μια γεμάτη κουταλιά καφέ Ελληνικό, λίγη ζάχαρη, ανακάτεμα προς την ίδια φορά
και περιμένω να φουσκώσει, να κάνει καϊμάκι μεγαλείο στιγμή.
Μόλις φούσκωσε, τον αδειάζω σιγά στην κούπα μου και κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας,
στην γνώριμη για μένα θέση, πίνω την πρώτη γουλιά καφέ και ανάβω το πρώτο τσιγάρο,
απόλαυση μοναδική, όχι ρουτίνα καθημερινή.
Από την τζαμόπορτα βλέπω τον κήπο που αυτή την εποχή είναι μαγεία,Άνοιξη βλέπεις,
φύλλο δεν κουνιέται σήμερα, αλλά κάνει ακόμα ψύχρα.
Είναι νωρίς το πρωινό ακόμα γιατί δεν βλέπω να έχουν ανοίξει ακόμα οι μπαλκονόπορτες
στα γύρω και απέναντι διαμερίσματα για να αρχίσει ο καθαρισμός των σπιτιών.
Τα παιδιά από πάνω και δίπλα τα ακούω που βηματίζουν και να ετοιμάζονται για το σχολείο
σε λίγο θα περάσει το σχολικό λεωφορείο για να τα πάρει, αυτό είναι γνώριμο, για μένα,
κάθε πρωινό, ακόμα και από τα βήματα γνωρίζω ποιός είναι, κυρίως από πάνω.
Βλέπεις δεν μένω σε μονοκατοικία αλλά σε διαμέρισμα.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μονοκατοικία αλλά τώρα μένω σε διαμέρισμα πολυκατοικίας
με ενοίκιο, εδώ τα πράγματα και η ζωή είναι διαφορετική, προσαρμόζεσαι όμως με το όλο
περιβάλλον γιατί ο άνθρωπος έχει την ικανότητα την μοναδική να τα ξεπερνά όλα.
όλα τα πρέπει τα μπορεί, άσχετα που εγώ σαν χαρακτήρας δεν τα πάω τα πρέπει, δεν
τα μπορώ βρε αδελφέ, όλο πρέπει ακούς και για υποχρεώσεις, για δικαιώματα τίποτα
( Α.Κ ) είναι ζωή αυτή? Και όμως αναρωτιέμαι πίνοντας τον καφέ μου και καπνίζω γεμίζοντας το σταχτοδοχείο αποτσίγαρα.
Η ζωή όμως συνεχίζεται, όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί δεν υπάρχει καμία περίπτωση
να σταματήσει παρά μόνο όταν τελειώσει η ζωή, οπότε σταματάνε τα πρέπει και
οι υποχρεώσεις ακόμα και τα δικαιώματα.
Άραγε στην άλλη ζωή που λένε.......
Θα υπάρχει καφές Ελληνικός μέτριος και τσιγάρο?
Καλή μέρα σε όλους τους μη πρέπει με πολύ αγάπη.
Sailor, πάντα ανεξαρτητος, αδέσμευτος και Ελεύθερος
Παρασκευή 10 Μαρτίου 2006
Ένα παράθυρο ανοιχτό
Ένα παράθυρο ανοιχτό αφήνω πάντα στην καρδιά μου
πριν πέσει η νύχτα και φύγει η μέρα
φύγει η ζωή.
Όχι δεν είναι στίχος τραγουδιού, είναι η ίδια η ζωή, η περιπλάνηση μέσα στην ζωή
η πραγματικότητα της καθημερινότητας, όπως την ζω, όπως αναπνέω τον καθημερινό
αέρα της ζωής.
Το παράθυρο είναι ανοιχτό πάντα στην καρδιά μου για να μπαίνει ο καθαρός αέρας
της επόμενης μέρας και το φως της ζωής, τόσο του ήλιου όσο και της συννεφιάς.
Αλήθεια , είναι τόσο ευεργετικό να μπαίνει στην καρδιά μου ο καθαρός αέρας και το φως
της μέρας, της κάθε μέρας που δίνει ζωή και κουράγιο για να συνεχίσω να ζω.
Απλά είναι τα πράγματα, απλή και η ζωή που ζω, αρκεί να μην σε πάρει από κάτω
η καθημερινότητα και γίνει η ζωή σου ρουτίνα καθημερινή.
Μόλις ξύπνησα είναι νωρίς το πρωί και λέω.........
Δεν μετανιώνω που αγάπησα εσένα μόνο ζωή μοναδική
Μόνο εσένα αγαπώ και όλα τα όμορφα πλάσματα της ζωής που ζουν και κινούνται γύρω μου
και ανάμεσα τους και εγώ και πορεύομαι για την υπόλοιπη μέρα και όλες της μέρες
της ζωής μου.
Από τις καλλίτερες στιγμές κάθε πρωινού μου είναι ο πρωινός Ελλήνικος Καφές, μέτριος,
σε μεγάλη κούπα και το πρώτο τσιγάρο της μέρας.
Σκέτη απόλαυση, Ρουφάς την ζωή..........
Καλημέρα σε όλες και σε όλους
Η ζωή είναι ότι πιο όμορφο υπάρχει
Sailor Θαλασσινός αέρας
πριν πέσει η νύχτα και φύγει η μέρα
φύγει η ζωή.
Όχι δεν είναι στίχος τραγουδιού, είναι η ίδια η ζωή, η περιπλάνηση μέσα στην ζωή
η πραγματικότητα της καθημερινότητας, όπως την ζω, όπως αναπνέω τον καθημερινό
αέρα της ζωής.
Το παράθυρο είναι ανοιχτό πάντα στην καρδιά μου για να μπαίνει ο καθαρός αέρας
της επόμενης μέρας και το φως της ζωής, τόσο του ήλιου όσο και της συννεφιάς.
Αλήθεια , είναι τόσο ευεργετικό να μπαίνει στην καρδιά μου ο καθαρός αέρας και το φως
της μέρας, της κάθε μέρας που δίνει ζωή και κουράγιο για να συνεχίσω να ζω.
Απλά είναι τα πράγματα, απλή και η ζωή που ζω, αρκεί να μην σε πάρει από κάτω
η καθημερινότητα και γίνει η ζωή σου ρουτίνα καθημερινή.
Μόλις ξύπνησα είναι νωρίς το πρωί και λέω.........
Δεν μετανιώνω που αγάπησα εσένα μόνο ζωή μοναδική
Μόνο εσένα αγαπώ και όλα τα όμορφα πλάσματα της ζωής που ζουν και κινούνται γύρω μου
και ανάμεσα τους και εγώ και πορεύομαι για την υπόλοιπη μέρα και όλες της μέρες
της ζωής μου.
Από τις καλλίτερες στιγμές κάθε πρωινού μου είναι ο πρωινός Ελλήνικος Καφές, μέτριος,
σε μεγάλη κούπα και το πρώτο τσιγάρο της μέρας.
Σκέτη απόλαυση, Ρουφάς την ζωή..........
Καλημέρα σε όλες και σε όλους
Η ζωή είναι ότι πιο όμορφο υπάρχει
Sailor Θαλασσινός αέρας
Πέμπτη 9 Μαρτίου 2006
Το μερτικό απ' την χαρά
Αυτό το γραφείο δεν θα το μοιραζόμασταν με κανέναν άλλο η άλλους εγώ και η Σάρα.
Και όμως ήμαστε στο ίδιο γραφείο.
Όλα σε σένα τα βρήκα, της λέω της Σάρας μπαίνοντας στο γραφείο, αυτό το ήξερα από καιρό μου απαντάει αμέσως, αλλά περίμενα να μου το πείς εσυ......
Μετά από σένα που να πάω που, λέει ο Πάριος στο τραγούδι που ακούω αυτή την όμορφη και μοναδική βροχερή μέρα.
Το μερτικό μου από την χαρά,την ομορφιά, την γοητεία, την φινέτσα, την αγάπη,
τον σεβασμό, την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη είναι όλα αυτά και άλλα πολλά ανεκτίμητα
που βρήκα σε όλη μου την ζωή μέχρι και σήμερα απο της γυναίκες, τα κορίτσια της ζωής μου.
Ότι και να γράψω, ότι και αν πω είναι πολύ λίγα, ελάχιστα,για την Γυναίκα, για όλες της
Γυναίκες του κόσμου.
Υποκλίνομαι με αγάπη, εκτίμηση, σεβασμό σε όλα αυτά τα όμορφα πλάσματα που δημιούργησε ο δημιουργός σε όλες της γωνιές του Πλανήτη.
Από που να αρχίσω και που να τελειώσω, αρχή υπάρχει, από τότε που γεννήθηκα, τέλος
δεν υπάρχει.
Τα πρώτα πλάσματα που αντίκρισα είναι Γυναίκες, που με κοίταζαν με λατρεία και με συντρόφευσαν σε όλη μου την ζωή χαρίζοντας μου ευτυχία και χαρά.
Το πρώτο χαμόγελο το πήρα από της Γυναίκες, το πρώτο χάδι, την πρώτη αγκαλιά,αγάπη μοναδική, μου έμαθαν τι είναι η ζωή και στάθηκαν δίπλα μου στην χαρά, στην λύπη,
στην ευτυχία, στην στενοχώρια.
Στις όμορφες και άσχημες στιγμές της ζωής μου.
Τι να πρώτο πω, όλα θα μείνουν ανεξίτηλα στην μνήμη μου στην καρδιά μου στην ψυχή μου
στην ίδια την ζωή μου.
Είμαι πολύ τυχερός που μεγάλωσα ανάμεσα σε Γυναίκες σε όλη την διάρκεια της ζωής μου.
(δεν έχω τίποτα με τους άνδρες) τις αγάπησα και με αγάπησαν και θα εξακολουθώ να τις
αγαπάω και να τις λατρεύω μέχρι το τέλος της ζωής μου.
Πριν κλείσω αυτό το οδοιπορικό για την Γυναίκα ένα μεγάλο ευχαριστώ(που είμαι σίγουρος
ότι δεν φτάνει) στην Μητέρα μου Μαργαρίτα την μία και μοναδική μαμά του κόσμου που
μέσα από αυτή είδα τον κόσμο και της ομορφιές του, στην Πιπίτσα και Ανάστα την μοναδική
μου αδελφή Ειρήνη που μου στάθηκε όλα μου τα χρόνια και εξακολουθεί να βρίσκεται πάντα
δίπλα μου, στην κόρη μου Άννα την ομορφιά της αθωότητας και σε όλες της Γυναίκες
της οικογένειας.
Στέλνω την πραγματική μου αγάπη σε όλα αυτά τα πλάσματα που ομορφαίνουν την ζωή
μου και την λατρεία μου σε όλες της Γυναίκες του κόσμου σε κάθε γωνιά του Πλανήτη.
Η αγάπη μου να σας συντροφεύει για πάντα.
Σας αγαπώ..........
Σας λατρεύω, είστε μοναδικές, μόνο εσείς ομορφαίνετε την ζωή μας, εσείς μας δώσατε
την ζωή.
Επι τη ευκαιρία της Παγκόσμιας ημέρας της Γυναίκας
8 του Μάρτη
Και όμως ήμαστε στο ίδιο γραφείο.
Όλα σε σένα τα βρήκα, της λέω της Σάρας μπαίνοντας στο γραφείο, αυτό το ήξερα από καιρό μου απαντάει αμέσως, αλλά περίμενα να μου το πείς εσυ......
Μετά από σένα που να πάω που, λέει ο Πάριος στο τραγούδι που ακούω αυτή την όμορφη και μοναδική βροχερή μέρα.
Το μερτικό μου από την χαρά,την ομορφιά, την γοητεία, την φινέτσα, την αγάπη,
τον σεβασμό, την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη είναι όλα αυτά και άλλα πολλά ανεκτίμητα
που βρήκα σε όλη μου την ζωή μέχρι και σήμερα απο της γυναίκες, τα κορίτσια της ζωής μου.
Ότι και να γράψω, ότι και αν πω είναι πολύ λίγα, ελάχιστα,για την Γυναίκα, για όλες της
Γυναίκες του κόσμου.
Υποκλίνομαι με αγάπη, εκτίμηση, σεβασμό σε όλα αυτά τα όμορφα πλάσματα που δημιούργησε ο δημιουργός σε όλες της γωνιές του Πλανήτη.
Από που να αρχίσω και που να τελειώσω, αρχή υπάρχει, από τότε που γεννήθηκα, τέλος
δεν υπάρχει.
Τα πρώτα πλάσματα που αντίκρισα είναι Γυναίκες, που με κοίταζαν με λατρεία και με συντρόφευσαν σε όλη μου την ζωή χαρίζοντας μου ευτυχία και χαρά.
Το πρώτο χαμόγελο το πήρα από της Γυναίκες, το πρώτο χάδι, την πρώτη αγκαλιά,αγάπη μοναδική, μου έμαθαν τι είναι η ζωή και στάθηκαν δίπλα μου στην χαρά, στην λύπη,
στην ευτυχία, στην στενοχώρια.
Στις όμορφες και άσχημες στιγμές της ζωής μου.
Τι να πρώτο πω, όλα θα μείνουν ανεξίτηλα στην μνήμη μου στην καρδιά μου στην ψυχή μου
στην ίδια την ζωή μου.
Είμαι πολύ τυχερός που μεγάλωσα ανάμεσα σε Γυναίκες σε όλη την διάρκεια της ζωής μου.
(δεν έχω τίποτα με τους άνδρες) τις αγάπησα και με αγάπησαν και θα εξακολουθώ να τις
αγαπάω και να τις λατρεύω μέχρι το τέλος της ζωής μου.
Πριν κλείσω αυτό το οδοιπορικό για την Γυναίκα ένα μεγάλο ευχαριστώ(που είμαι σίγουρος
ότι δεν φτάνει) στην Μητέρα μου Μαργαρίτα την μία και μοναδική μαμά του κόσμου που
μέσα από αυτή είδα τον κόσμο και της ομορφιές του, στην Πιπίτσα και Ανάστα την μοναδική
μου αδελφή Ειρήνη που μου στάθηκε όλα μου τα χρόνια και εξακολουθεί να βρίσκεται πάντα
δίπλα μου, στην κόρη μου Άννα την ομορφιά της αθωότητας και σε όλες της Γυναίκες
της οικογένειας.
Στέλνω την πραγματική μου αγάπη σε όλα αυτά τα πλάσματα που ομορφαίνουν την ζωή
μου και την λατρεία μου σε όλες της Γυναίκες του κόσμου σε κάθε γωνιά του Πλανήτη.
Η αγάπη μου να σας συντροφεύει για πάντα.
Σας αγαπώ..........
Σας λατρεύω, είστε μοναδικές, μόνο εσείς ομορφαίνετε την ζωή μας, εσείς μας δώσατε
την ζωή.
Επι τη ευκαιρία της Παγκόσμιας ημέρας της Γυναίκας
8 του Μάρτη
Τετάρτη 8 Μαρτίου 2006
Καλή όρεξη
Δεν τους πάω τους άνοστους ανθρώπους, θηλυκά και αρσενικά
Με τίποτα.......
Όλους αυτούς τους χωρίς αλάτι και πιπέρι.
Ακόμα και το φαγητό που φτιάχνουν είναι άνοστο, αυτά που λένε, αυτά που κάνουν,
πως κάθονται, πως περπατάνε, πως φέρονται, όλα χωρίς αλάτι και πιπέρι.
Στον έρωτα , χωρίς αλάτι, το πιπέρι είναι ανύπαρκτο.
Μπορεί να έχεις τέτοια σχέση?
Ε όχι ποτέ......
Δεν έκανα ποτέ σχέση κοινωνική, ερωτική, φιλική που δεν είχε Θαλασσινό αλάτι.
Μου λέει η Άννα στον καφέ,πολύ κρύος είναι βρε Δημήτρη μου.
Είναι και άνοστος? τη ρωτάω, τώρα τι να σου πω,αυτή είναι η αίσθηση μου,τουλάχιστον να ήταν λίγο κρύος πάει στο διάβολο,αλλά κρύος και άνοστος ε αυτό μου την δίνη ρε Δημήτρη μου,δεν το συζητάω άλλο.
Μόνο ρε γαμώτο που είναι καλό παιδί και όμορφος.
Τουλάχιστον είναι καλό παιδί και όμορφος Αννούλα μου.
Κάτι είναι και αυτό σε μια σχέση.
Να σου πω την αλήθεια Άννα μου,δεν έχω τίποτα μαζί τους,απλά δεν τους πάω όλους αυτούς τους χωρίς Θαλασσινό αλάτι.
Φιλιά και όλη μου την αγάπη στα μοναδικά παιδιά και αξέχαστα
της παρέας του καλοκαιριού.
Παιδιά που είναι ζυμωμένα και πλασμένα με Θαλασσινό αλάτι,τον αέρα και την μυρωδιά της Θάλασσας της μοναδικής και αγαπημένης.
Όταν καθίσεις και αγναντεύεις το πέλαγος, την απεραντοσύνη, καθισμένος σε μια μεριά του βράχου που είναι η εκκλησία της Παναγιάς,τότε μόνο θα καταλάβεις.
Μέλπω μουτράκι μοναδικό
Ντιάννα φινέτσα και λίκνισμα ονειρικό
Δέσποινα η ομορφιά της αθωότητας σε όλο της το μεγαλείο
Μάρκος μοναδική φυσιογνωμία
Σοφία η ομορφιά της γοητείας
Παναγιώτης μοναδικός, πλασμένος με Θαλασσινό αλάτι
Να είστε πάντα καλά,όπου και αν βρίσκεστε και η Παναγιά κοντά σας.
Με τίποτα.......
Όλους αυτούς τους χωρίς αλάτι και πιπέρι.
Ακόμα και το φαγητό που φτιάχνουν είναι άνοστο, αυτά που λένε, αυτά που κάνουν,
πως κάθονται, πως περπατάνε, πως φέρονται, όλα χωρίς αλάτι και πιπέρι.
Στον έρωτα , χωρίς αλάτι, το πιπέρι είναι ανύπαρκτο.
Μπορεί να έχεις τέτοια σχέση?
Ε όχι ποτέ......
Δεν έκανα ποτέ σχέση κοινωνική, ερωτική, φιλική που δεν είχε Θαλασσινό αλάτι.
Μου λέει η Άννα στον καφέ,πολύ κρύος είναι βρε Δημήτρη μου.
Είναι και άνοστος? τη ρωτάω, τώρα τι να σου πω,αυτή είναι η αίσθηση μου,τουλάχιστον να ήταν λίγο κρύος πάει στο διάβολο,αλλά κρύος και άνοστος ε αυτό μου την δίνη ρε Δημήτρη μου,δεν το συζητάω άλλο.
Μόνο ρε γαμώτο που είναι καλό παιδί και όμορφος.
Τουλάχιστον είναι καλό παιδί και όμορφος Αννούλα μου.
Κάτι είναι και αυτό σε μια σχέση.
Να σου πω την αλήθεια Άννα μου,δεν έχω τίποτα μαζί τους,απλά δεν τους πάω όλους αυτούς τους χωρίς Θαλασσινό αλάτι.
Φιλιά και όλη μου την αγάπη στα μοναδικά παιδιά και αξέχαστα
της παρέας του καλοκαιριού.
Παιδιά που είναι ζυμωμένα και πλασμένα με Θαλασσινό αλάτι,τον αέρα και την μυρωδιά της Θάλασσας της μοναδικής και αγαπημένης.
Όταν καθίσεις και αγναντεύεις το πέλαγος, την απεραντοσύνη, καθισμένος σε μια μεριά του βράχου που είναι η εκκλησία της Παναγιάς,τότε μόνο θα καταλάβεις.
Μέλπω μουτράκι μοναδικό
Ντιάννα φινέτσα και λίκνισμα ονειρικό
Δέσποινα η ομορφιά της αθωότητας σε όλο της το μεγαλείο
Μάρκος μοναδική φυσιογνωμία
Σοφία η ομορφιά της γοητείας
Παναγιώτης μοναδικός, πλασμένος με Θαλασσινό αλάτι
Να είστε πάντα καλά,όπου και αν βρίσκεστε και η Παναγιά κοντά σας.
Τρίτη 7 Μαρτίου 2006
Σήμερα, ημέρα Δευτέρα
Καθαρή Δευτέρα σήμερα......
Με μπερδεύει όλο αυτό.
Χαίρομαι και τρομάζω μαζί...
Το τασάκι μου γεμάτο αποτσίγαρα.Τώρα για να πω την αλήθεια πάντα βλέπω το τασάκι μου γεμάτο αποτσίγαρα, έχει γίνει γραφικό πλέον
το έχω συνηθίσει πια παρ'όλο που το αδειάζω συχνά.
Γνώριμη εικόνα για μένα, πολλά χρόνια,μαζί με μια κούπα Ελληνικό
καφέ μέτριο.Ξύπνησα νωρίς όπως πάντα,πρωινό Δευτέρας,πίνω τον πρώτο
καφέ της ημέρας.
Η μέρα είναι μπροστά μου,παίρνω ένα παυσίπονο γιατί το κεφάλι μου πάει να σπάσει σε χίλια κομμάτια.
Συννεφιά έξω,αυτή η μουντάδα,ένας καιρός γεμάτος κατήφεια.
Η διάθεση μου όχι καλή για να πω την αλήθεια,κοιτάζω έξω από την τζαμόπορτα της κουζίνας,όλο και σκοτεινιάζει, τα φύλλα στα δένδρα του κήπου λικνίζονται όλο και πιό ζωηρά στο ρυθμό του αέρα,τα σύννεφα τρέχουν,μαύρο άσπρα,γεμίζουν αργά με βροχή.
Ακούω στο Ράδιο τα νέα της ημέρας στον αγαπημένο μου σταθμό
ενημέρωση για τα κούλουμα που είναι σήμερα και αν θα μπορέσουμε να
πετάξουμε τον χαρταετό,όλες οι πληροφορίες σήμερα και η ενημέρωση
είναι γύρω από την φασολάδα,την λαγάνα,τον χαρταετό,αμόλα καλούμπα
και γενικά για το σαρακοστιανό τραπέζι.
Μουσική καρναβαλιού,όμορφη συντροφιά,ρυθμοί μοναδικοί.
Λατινοαμερικάνικοι,Νοτιοαμερικάνικοι,μουσική Κουβανέζικη,Αφρικάνικη
που σε μεταφέρει,σε ταξιδεύει στους τόπους του Καρναβαλιού.
Πρώτο θέμα βέβαια η απονομή των Όσκαρ και η ανατροπή με το Όσκαρ
καλλίτερης ταινίας,βρε πρεμούρα από το πρωί.
Τώρα ακούω ένα Πορτογέζικο τραγούδι που μου χαϊδεύει τα αυτιά.
Ο ουρανός μουντός, άρχισε να κάνει ψύχρα,στον δρόμο δεν έχει πολύ
κίνηση ακόμη,είναι νωρίς το πρωί,μερικοί περνούν κρατώντας σακούλες με λαγάνες,το έθιμο βλέπεις.
Σε λίγο θα φύγω για να πάω πλατεία,να περπατήσω,να αναπνεύσω καθαρή Δευτέρα,να πιω και τον δεύτερο καφέ στην καφετέρια,κουβεντούλα για
ποδόσφαιρο,για τα χθεσινά ματς βλέπεις να μην μένουμαι και πίσω.
Δεν πάω πουθενά αλλού σήμερα παρ'όλο που είμαι καλεσμένος.
Θα κάτσω σπίτι,Φασολάδα,Λαγάνα,Κρασάκι,Ελιές και Χαλβά με λεμόνι
και κανέλα.
Του χρόνου πάλι και για χαρά σε όλους.
Για το μόνο που στενοχωρήθηκα είναι που δεν πέταξα φέτος Αετό και
δεν αμόλυσα καλούμπα.
Να περνάτε καλά,όπως σας αρέσει.
Φιλάκια πολλά σε όλους τους Χαρταετούς.
Με μπερδεύει όλο αυτό.
Χαίρομαι και τρομάζω μαζί...
Το τασάκι μου γεμάτο αποτσίγαρα.Τώρα για να πω την αλήθεια πάντα βλέπω το τασάκι μου γεμάτο αποτσίγαρα, έχει γίνει γραφικό πλέον
το έχω συνηθίσει πια παρ'όλο που το αδειάζω συχνά.
Γνώριμη εικόνα για μένα, πολλά χρόνια,μαζί με μια κούπα Ελληνικό
καφέ μέτριο.Ξύπνησα νωρίς όπως πάντα,πρωινό Δευτέρας,πίνω τον πρώτο
καφέ της ημέρας.
Η μέρα είναι μπροστά μου,παίρνω ένα παυσίπονο γιατί το κεφάλι μου πάει να σπάσει σε χίλια κομμάτια.
Συννεφιά έξω,αυτή η μουντάδα,ένας καιρός γεμάτος κατήφεια.
Η διάθεση μου όχι καλή για να πω την αλήθεια,κοιτάζω έξω από την τζαμόπορτα της κουζίνας,όλο και σκοτεινιάζει, τα φύλλα στα δένδρα του κήπου λικνίζονται όλο και πιό ζωηρά στο ρυθμό του αέρα,τα σύννεφα τρέχουν,μαύρο άσπρα,γεμίζουν αργά με βροχή.
Ακούω στο Ράδιο τα νέα της ημέρας στον αγαπημένο μου σταθμό
ενημέρωση για τα κούλουμα που είναι σήμερα και αν θα μπορέσουμε να
πετάξουμε τον χαρταετό,όλες οι πληροφορίες σήμερα και η ενημέρωση
είναι γύρω από την φασολάδα,την λαγάνα,τον χαρταετό,αμόλα καλούμπα
και γενικά για το σαρακοστιανό τραπέζι.
Μουσική καρναβαλιού,όμορφη συντροφιά,ρυθμοί μοναδικοί.
Λατινοαμερικάνικοι,Νοτιοαμερικάνικοι,μουσική Κουβανέζικη,Αφρικάνικη
που σε μεταφέρει,σε ταξιδεύει στους τόπους του Καρναβαλιού.
Πρώτο θέμα βέβαια η απονομή των Όσκαρ και η ανατροπή με το Όσκαρ
καλλίτερης ταινίας,βρε πρεμούρα από το πρωί.
Τώρα ακούω ένα Πορτογέζικο τραγούδι που μου χαϊδεύει τα αυτιά.
Ο ουρανός μουντός, άρχισε να κάνει ψύχρα,στον δρόμο δεν έχει πολύ
κίνηση ακόμη,είναι νωρίς το πρωί,μερικοί περνούν κρατώντας σακούλες με λαγάνες,το έθιμο βλέπεις.
Σε λίγο θα φύγω για να πάω πλατεία,να περπατήσω,να αναπνεύσω καθαρή Δευτέρα,να πιω και τον δεύτερο καφέ στην καφετέρια,κουβεντούλα για
ποδόσφαιρο,για τα χθεσινά ματς βλέπεις να μην μένουμαι και πίσω.
Δεν πάω πουθενά αλλού σήμερα παρ'όλο που είμαι καλεσμένος.
Θα κάτσω σπίτι,Φασολάδα,Λαγάνα,Κρασάκι,Ελιές και Χαλβά με λεμόνι
και κανέλα.
Του χρόνου πάλι και για χαρά σε όλους.
Για το μόνο που στενοχωρήθηκα είναι που δεν πέταξα φέτος Αετό και
δεν αμόλυσα καλούμπα.
Να περνάτε καλά,όπως σας αρέσει.
Φιλάκια πολλά σε όλους τους Χαρταετούς.
Δευτέρα 6 Μαρτίου 2006
Η ομορφιά της ψυχής και του κορμιού
Μεγάλη κληρονομιά η λαϊκή μας παράδοση......
Άνοιξη η εποχή της γονιμότητας η λατρεία της γονιμότητας
Η ομορφιά της αθωότητας σε όλο της το μεγαλείο της ψυχής και
του κορμιού.
Φαλλός στοιχείο της γονιμότητας.
Τον κρατούσαν στα χέρια τους τα κορίτσια στις τελετές,μέχρι και
η κόρη του Αριστοφάνη και έκαναν παρέλαση, όμορφες, καμαρωτές, σπαθάτες, λικνίζοντας τα κορμιά τους ερωτικά, χάρμα οφθαλμών, όχι
μόνο για μας τους αρσενικούς αλλά και για τα θηλυκά.
Είναι η εποχή που το αρσενικό μυρίζει το θηλυκό η και το θηλυκό
το αρσενικό.Χωρίς αυτή την μυρωδιά την θεϊκή δεν γίνεται γονιμότητα, δημιουργία, είναι η ίδια η ζωή, η ομορφιά όλης της ζωής.
Περνάνε από μπροστά μου κορίτσια και αγόρια λικνίζοντας τα κορμιά τους ερωτικά στους ήχους της μουσικής,τι ομορφιά θεέ μου ψιθυρίζω,
γεμίζουν τα μάτια μου, η ψυχή μου,το κορμί μου ομορφιά,γλύκα,ευχαρίστηση,ικανοποίηση μοναδική.
Μια αίσθηση που ομορφαίνει και ικανοποιεί, να μην τελειώσει ποτέ
χάρμα οφθαλμών μπροστά στα μάτια μου και μέσα στο κορμί μου όλη
η ομορφιά της ζωής.
Αν αυτό δεν λέγεται ευτυχία τότε τι είναι άραγε η ευτυχία?
Αυτές οι εικόνες που αποτυπώνονται μέσω των ματιών μου στην μνήμη μου και στην ψυχή μου δεν θα σβήσουν ποτέ μέχρι το τέλος
της ζωής μου.
Λατρεία της γονιμότητας
Είμαι και θα παραμείνω λάτρης όλων των όμορφων ερωτικών πλασμάτων.
Όλη η ομορφιά της ζωής είναι το ερωτικό λίκνισμα
και κάλεσμα για έρωτα.
Sailor
Άνοιξη η εποχή της γονιμότητας η λατρεία της γονιμότητας
Η ομορφιά της αθωότητας σε όλο της το μεγαλείο της ψυχής και
του κορμιού.
Φαλλός στοιχείο της γονιμότητας.
Τον κρατούσαν στα χέρια τους τα κορίτσια στις τελετές,μέχρι και
η κόρη του Αριστοφάνη και έκαναν παρέλαση, όμορφες, καμαρωτές, σπαθάτες, λικνίζοντας τα κορμιά τους ερωτικά, χάρμα οφθαλμών, όχι
μόνο για μας τους αρσενικούς αλλά και για τα θηλυκά.
Είναι η εποχή που το αρσενικό μυρίζει το θηλυκό η και το θηλυκό
το αρσενικό.Χωρίς αυτή την μυρωδιά την θεϊκή δεν γίνεται γονιμότητα, δημιουργία, είναι η ίδια η ζωή, η ομορφιά όλης της ζωής.
Περνάνε από μπροστά μου κορίτσια και αγόρια λικνίζοντας τα κορμιά τους ερωτικά στους ήχους της μουσικής,τι ομορφιά θεέ μου ψιθυρίζω,
γεμίζουν τα μάτια μου, η ψυχή μου,το κορμί μου ομορφιά,γλύκα,ευχαρίστηση,ικανοποίηση μοναδική.
Μια αίσθηση που ομορφαίνει και ικανοποιεί, να μην τελειώσει ποτέ
χάρμα οφθαλμών μπροστά στα μάτια μου και μέσα στο κορμί μου όλη
η ομορφιά της ζωής.
Αν αυτό δεν λέγεται ευτυχία τότε τι είναι άραγε η ευτυχία?
Αυτές οι εικόνες που αποτυπώνονται μέσω των ματιών μου στην μνήμη μου και στην ψυχή μου δεν θα σβήσουν ποτέ μέχρι το τέλος
της ζωής μου.
Λατρεία της γονιμότητας
Είμαι και θα παραμείνω λάτρης όλων των όμορφων ερωτικών πλασμάτων.
Όλη η ομορφιά της ζωής είναι το ερωτικό λίκνισμα
και κάλεσμα για έρωτα.
Sailor
Κυριακή 5 Μαρτίου 2006
Πρωινό αρχές του Μάρτη
Αυτές οι μέρες είναι διαφορετικές από όλες τις άλλες μέρες του χρόνου.
Αλλάζουν οι εποχές, αλλάζουν και οι μέρες, η κάθε μια έχει την δική της ομορφιά, την μοναδικότητα σε όλο το φάσμα του χρόνου.
Η μέρα σήμερα ξεπρόβαλε ηλιόλουστη, με ένα ελαφρύ αεράκι που κάνει τα φύλλα από
τα δένδρα να λικνίζονται νωχελικά, μια ομορφιά μοναδική, μια πινελιά άνοιξης.
Μόλις ξύπνησα, σηκώνομαι και νωρίς βλέπεις και ας πέφτω για ύπνο πάντα αργά μετά
τα μεσάνυχτα. Το έχω πια συνηθίσει, κοιμάμε όμως πάντα αργά το μεσημέρι όταν είμαι
βέβαια στο σπίτι μετά το φαγητό, ας πούμε το μεσημεριανό.
Τράβηξα τις κουρτίνες από τις τζαμόπορτες και γέμισε φως και ήλιος μοναδικός, άνοιξα και λίγο για να μπεί καινούργιος, φρέσκος αέρας άνοιξης, μια διαφορετική αίσθηση από όλες
τις άλλες, χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου αμέσως, ευχαρίστηση, ικανοποίηση από
αυτό που έβλεπα και αισθανόμουνα, μια γλύκα μοναδική με γεύση άνοιξης, δεν χόρταινα
να κοιτάζω έξω τον κήπο μας και τους άλλους κήπους, τα γύρο μπαλκόνια, μια ζωγραφιά
μαγική με χρώματα μοναδικά που μόνο ο δημιουργός μπορεί και δίνει.
Κάνω τον καφέ μου στο μπρίκι διπλό μέτριο όπως πάντα, σε μεγάλη κούπα και ανοίγω
το ράδιο για την πρωινή μου ενημέρωση, κάθομαι στην γνωστή μου καθημερινή θέση στην
κουζίνα με θέα προς τον κήπο βλέποντας από την μπαλκονόπορτα ένα μέρος της ομορφιάς
της φύσης, ανάβω το πρώτο τσιγάρο της μέρας με μεγάλη ευχαρίστηση και ικανοποιηση
ακούγοντας τα νέα της ημέρας με προσοχή. Πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, αυτό γίνεται
σχεδόν κάθε μέρα. Σήμερα όμως είναι διαφορετικά γιατί? γιατί είναι το τριήμερο της καθαρής Δευτέρας και του καρναβαλιού, από σήμερα όσοι μπορούν φεύγουν από την μεγάλη αυτή
πολιτεία και πάνε όπου έχουν κανονίσει και πολλές φορές όπου βρούνε, για να φύγουν
αδειάζει τρόπος του λέγειν η μεγάλη πόλης, απλά κυκλοφορείς πιο άνετα παντού, πηγαίνεις
πιο γρήγορα , κάτι είναι και αυτό. Εγώ βέβαια δεν έχω και αυτοκίνητο και δεν με νοιάζει
και πολύ, γιατί δεν βιάζομε να πάω, δεν βιάζομε ποτέ, εκτός αν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.
Ενημέρωση για αυτούς που φεύγουν, που πρόκειται να φύγουν, που έχουν φύγει, να προσέχουν για να ξαναγυρίσουν ξανά, καλό αυτό, δελτίο καιρού για ενημέρωση, άλλο καλό
προσοχή λοιπόν και καλή επιστροφή σε όλους σας.
Εξακολουθώ να πίνω τον καφέ μου και να προσέχω την ενημέρωση με το βλέμμα στον κήπο και στην ομορφιά της άνοιξης.
Η ώρα περνά, πάω να ντυθώ για να βγω έξω να περπατήσω μέχρι την πλατεία, αυτή την τόσο όμορφη μέρα, μέσα από τους καταπράσινους δρόμους της πόλης που μένω, αυτό είναι
αλήθεια, εδώ που ζω είναι πολύ όμορφα και ήσυχα, θα στενοχωρηθώ αν κάποτε πρέπει να
φύγω από εδώ, δεν πειράζει, έχουμε καιρό ακόμα.
Κατεβαίνω ντυμένος καλά γιατί κάνει ακόμα ψύχρα, θέλει προσοχή, πριν μέρες η μύτη μου
έτρεχε όλη μέρα, περνώντας χαιρέτησα τα παιδιά στο προποτζίδικο και στο πρατήριο του
ψωμιού τα κορίτσια, συνέχισα περπατώντας αργά από το πεζοδρόμιο, μόνο που εδώ θέλει
προσοχή γιατί όλα τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα απο ακαθαρσίες ( για να μην πω άλλη κουβέντα) σκύλων, πολλών σκύλων, ξαφνικά όλοι έγιναν ζωόφιλοι και τραβάνε μαζί τους
κάθε είδος ράτσας και κάνουν όλα μα όλα τα πεζοδρόμια μην πω.
Δεν τρέχει τίποτα για αυτό, αφασία, παιδεία του κερατά, υψηλής στάθμης και σου λένε και απο πάνω ότι είναι ζωόφιλοι.
Τι να πω ρε γαμώτο, λες και εμείς ήμαστε από άλλο πλανήτη.
Το προσπερνάω τι να πω άλλο...........
Πάω στο περίπτερο της πλατείας μας όχι για εφημερίδα γιατι εφημερίδα παίρνω μόνο
κάθε Σάββατο, αλλά για να τα πούμε με τον περιπτερά, είναι βλέπεις ολυμπιακός και εγώ
πρέπει να ομολογήσω παναθηναϊκος και τα λέμε ένα χεράκι πριν πάω με την ομάδα την παρέα για καφέ και κουσκούσι, εδώ τώρα γίνεται ο χαμός.
Η πλατεία πολύ όμορφη αυτή την εποχή, γεμάτη από όμορφα και γελαστά προσωπάκια που
παίζουν και τρέχουν πάνω κάτω χωρίς να κουράζονται, με τις μαμάδες να τα προσέχουν
αφού κάθομαι και τα χαζεύω, αλήθεια είναι μια ομορφιά συν την καταπράσινη
και λουλουδιασμένη πλατεία, εικόνες που παίρνω για πάντα μαζί μου στον δικό μου σκληρό
δίσκο και θα με ακολουθούν όλη την υπόλοιπη ζωή.
Νάνε όλοι μα όλοι καλά και ευτυχισμένοι και χαρούμενοι.
Καλή μέρα σε όλους σας.
Αλλάζουν οι εποχές, αλλάζουν και οι μέρες, η κάθε μια έχει την δική της ομορφιά, την μοναδικότητα σε όλο το φάσμα του χρόνου.
Η μέρα σήμερα ξεπρόβαλε ηλιόλουστη, με ένα ελαφρύ αεράκι που κάνει τα φύλλα από
τα δένδρα να λικνίζονται νωχελικά, μια ομορφιά μοναδική, μια πινελιά άνοιξης.
Μόλις ξύπνησα, σηκώνομαι και νωρίς βλέπεις και ας πέφτω για ύπνο πάντα αργά μετά
τα μεσάνυχτα. Το έχω πια συνηθίσει, κοιμάμε όμως πάντα αργά το μεσημέρι όταν είμαι
βέβαια στο σπίτι μετά το φαγητό, ας πούμε το μεσημεριανό.
Τράβηξα τις κουρτίνες από τις τζαμόπορτες και γέμισε φως και ήλιος μοναδικός, άνοιξα και λίγο για να μπεί καινούργιος, φρέσκος αέρας άνοιξης, μια διαφορετική αίσθηση από όλες
τις άλλες, χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου αμέσως, ευχαρίστηση, ικανοποίηση από
αυτό που έβλεπα και αισθανόμουνα, μια γλύκα μοναδική με γεύση άνοιξης, δεν χόρταινα
να κοιτάζω έξω τον κήπο μας και τους άλλους κήπους, τα γύρο μπαλκόνια, μια ζωγραφιά
μαγική με χρώματα μοναδικά που μόνο ο δημιουργός μπορεί και δίνει.
Κάνω τον καφέ μου στο μπρίκι διπλό μέτριο όπως πάντα, σε μεγάλη κούπα και ανοίγω
το ράδιο για την πρωινή μου ενημέρωση, κάθομαι στην γνωστή μου καθημερινή θέση στην
κουζίνα με θέα προς τον κήπο βλέποντας από την μπαλκονόπορτα ένα μέρος της ομορφιάς
της φύσης, ανάβω το πρώτο τσιγάρο της μέρας με μεγάλη ευχαρίστηση και ικανοποιηση
ακούγοντας τα νέα της ημέρας με προσοχή. Πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, αυτό γίνεται
σχεδόν κάθε μέρα. Σήμερα όμως είναι διαφορετικά γιατί? γιατί είναι το τριήμερο της καθαρής Δευτέρας και του καρναβαλιού, από σήμερα όσοι μπορούν φεύγουν από την μεγάλη αυτή
πολιτεία και πάνε όπου έχουν κανονίσει και πολλές φορές όπου βρούνε, για να φύγουν
αδειάζει τρόπος του λέγειν η μεγάλη πόλης, απλά κυκλοφορείς πιο άνετα παντού, πηγαίνεις
πιο γρήγορα , κάτι είναι και αυτό. Εγώ βέβαια δεν έχω και αυτοκίνητο και δεν με νοιάζει
και πολύ, γιατί δεν βιάζομε να πάω, δεν βιάζομε ποτέ, εκτός αν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος.
Ενημέρωση για αυτούς που φεύγουν, που πρόκειται να φύγουν, που έχουν φύγει, να προσέχουν για να ξαναγυρίσουν ξανά, καλό αυτό, δελτίο καιρού για ενημέρωση, άλλο καλό
προσοχή λοιπόν και καλή επιστροφή σε όλους σας.
Εξακολουθώ να πίνω τον καφέ μου και να προσέχω την ενημέρωση με το βλέμμα στον κήπο και στην ομορφιά της άνοιξης.
Η ώρα περνά, πάω να ντυθώ για να βγω έξω να περπατήσω μέχρι την πλατεία, αυτή την τόσο όμορφη μέρα, μέσα από τους καταπράσινους δρόμους της πόλης που μένω, αυτό είναι
αλήθεια, εδώ που ζω είναι πολύ όμορφα και ήσυχα, θα στενοχωρηθώ αν κάποτε πρέπει να
φύγω από εδώ, δεν πειράζει, έχουμε καιρό ακόμα.
Κατεβαίνω ντυμένος καλά γιατί κάνει ακόμα ψύχρα, θέλει προσοχή, πριν μέρες η μύτη μου
έτρεχε όλη μέρα, περνώντας χαιρέτησα τα παιδιά στο προποτζίδικο και στο πρατήριο του
ψωμιού τα κορίτσια, συνέχισα περπατώντας αργά από το πεζοδρόμιο, μόνο που εδώ θέλει
προσοχή γιατί όλα τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα απο ακαθαρσίες ( για να μην πω άλλη κουβέντα) σκύλων, πολλών σκύλων, ξαφνικά όλοι έγιναν ζωόφιλοι και τραβάνε μαζί τους
κάθε είδος ράτσας και κάνουν όλα μα όλα τα πεζοδρόμια μην πω.
Δεν τρέχει τίποτα για αυτό, αφασία, παιδεία του κερατά, υψηλής στάθμης και σου λένε και απο πάνω ότι είναι ζωόφιλοι.
Τι να πω ρε γαμώτο, λες και εμείς ήμαστε από άλλο πλανήτη.
Το προσπερνάω τι να πω άλλο...........
Πάω στο περίπτερο της πλατείας μας όχι για εφημερίδα γιατι εφημερίδα παίρνω μόνο
κάθε Σάββατο, αλλά για να τα πούμε με τον περιπτερά, είναι βλέπεις ολυμπιακός και εγώ
πρέπει να ομολογήσω παναθηναϊκος και τα λέμε ένα χεράκι πριν πάω με την ομάδα την παρέα για καφέ και κουσκούσι, εδώ τώρα γίνεται ο χαμός.
Η πλατεία πολύ όμορφη αυτή την εποχή, γεμάτη από όμορφα και γελαστά προσωπάκια που
παίζουν και τρέχουν πάνω κάτω χωρίς να κουράζονται, με τις μαμάδες να τα προσέχουν
αφού κάθομαι και τα χαζεύω, αλήθεια είναι μια ομορφιά συν την καταπράσινη
και λουλουδιασμένη πλατεία, εικόνες που παίρνω για πάντα μαζί μου στον δικό μου σκληρό
δίσκο και θα με ακολουθούν όλη την υπόλοιπη ζωή.
Νάνε όλοι μα όλοι καλά και ευτυχισμένοι και χαρούμενοι.
Καλή μέρα σε όλους σας.
Σάββατο 4 Μαρτίου 2006
sailor blue sea
Sailor
Μόλις άλλαξε η μέρα,πριν από λίγο γύρισα σπίτι τελειώνοντας το σεργιάνισμα μέχρι αργά,όλα πήγαν καλά, βοήθησε και ο καλός καιρός, μόνο λίγη ψύχρα είχε τώρα το βράδυ που βγήκα από την καφετέρια όπου
ήμουν με την παρέα, καλά τα πήγαμε σήμερα,δεν υψώθηκαν φωνές καθόλου προτόγνωρο αυτό, αλλά έγινε,αφού και τα κορίτσια του καφέ
είπαν πως και σήμερα τόση ησυχία,τους έκανε εντύπωση μοναδική μπορώ να πω,παρ'όλο που μιλήσαμε και για ποδόσφαιρο αλλά και μπάσκετ
χωρίς πολλές φωνές,συμβαίνουν και αυτά.
Πάντως ο κόσμος είναι πολύ μαζεμένος προβληματισμένος μπορώ να πω
δεν θέλω να αναφέρω ότι υπάρχουν προβλήματα γιατι τα προβλήματα μπορούμε να τα ξεπερνάμε και πρέπει βρε αδελφέ.
Το ξέρω υπάρχει ανεργία μεγάλη δεν είναι μόνο εδώ είναι παγκόσμιο
φαινόμενο και δεν είναι και τωρινό,το ξέρω πρέπει να το ξεπεράσουμε
πρέπει να το αντιμετωπίσουμε όχι να γκρινιάζουμε ολημερίς.
Πολλές φορές έρχομαι σε δύσκολη θέση και με την παρέα όταν συζητάμε
αυτό το θέμα, όχι γιατί εγώ μπορή να έχω δουλειά και κάποιος άλλος δεν έχει γιατι καμμιά φορά λέμε και δυσάρεστα και δεν μαρέσει
καθόλου,χαλάμε την διαθεσή μας για να μην πω την καρδιά μας.
Εν τάξη πάει και αυτό για σήμερα,όλα καλά και αν είπα κάτι σε έντονο τόνο ζητώ συγνώμη από καρδιάς.
Καλό βράδυ αγαπημένα παιδιά
Καλό ξημέρωμα......
Μόλις άλλαξε η μέρα,πριν από λίγο γύρισα σπίτι τελειώνοντας το σεργιάνισμα μέχρι αργά,όλα πήγαν καλά, βοήθησε και ο καλός καιρός, μόνο λίγη ψύχρα είχε τώρα το βράδυ που βγήκα από την καφετέρια όπου
ήμουν με την παρέα, καλά τα πήγαμε σήμερα,δεν υψώθηκαν φωνές καθόλου προτόγνωρο αυτό, αλλά έγινε,αφού και τα κορίτσια του καφέ
είπαν πως και σήμερα τόση ησυχία,τους έκανε εντύπωση μοναδική μπορώ να πω,παρ'όλο που μιλήσαμε και για ποδόσφαιρο αλλά και μπάσκετ
χωρίς πολλές φωνές,συμβαίνουν και αυτά.
Πάντως ο κόσμος είναι πολύ μαζεμένος προβληματισμένος μπορώ να πω
δεν θέλω να αναφέρω ότι υπάρχουν προβλήματα γιατι τα προβλήματα μπορούμε να τα ξεπερνάμε και πρέπει βρε αδελφέ.
Το ξέρω υπάρχει ανεργία μεγάλη δεν είναι μόνο εδώ είναι παγκόσμιο
φαινόμενο και δεν είναι και τωρινό,το ξέρω πρέπει να το ξεπεράσουμε
πρέπει να το αντιμετωπίσουμε όχι να γκρινιάζουμε ολημερίς.
Πολλές φορές έρχομαι σε δύσκολη θέση και με την παρέα όταν συζητάμε
αυτό το θέμα, όχι γιατί εγώ μπορή να έχω δουλειά και κάποιος άλλος δεν έχει γιατι καμμιά φορά λέμε και δυσάρεστα και δεν μαρέσει
καθόλου,χαλάμε την διαθεσή μας για να μην πω την καρδιά μας.
Εν τάξη πάει και αυτό για σήμερα,όλα καλά και αν είπα κάτι σε έντονο τόνο ζητώ συγνώμη από καρδιάς.
Καλό βράδυ αγαπημένα παιδιά
Καλό ξημέρωμα......
Παρασκευή 3 Μαρτίου 2006
Νιφάδες Άνοιξης
Σήμερα είναι μιά διαφορετκή μέρα, ο ήλιος λάμπη από το πρωϊ η μέρα μεγάλωσε αρκετά αν και κάνει ακόμα κρύο.
Βλέπω από το τζάμι της μπαλκονόπορτας της κουζίνας μου τον κήπο και τους διπλανούς,θαύμα είναι,σχεδόν όλοι ανοίγουν της μπαλκονόπορτες για να μπη ο ήλιος και ο καθαρός αέρας της Άνοιξης.
Άλλος σκουπίζη,κάποια άλλη κυρία απλώνη ρούχα,άλλη καθαρίζη τα τζάμια των παραθύρων,βλέπης σήμερα είναι παρασκευή και οι πιο πολλοί έχουν καθαριότητα αυτό το έχω εμπεδώση χρόνια τώρα.
Εγώ έχω της πέμπτες, γελάω τώρα,σε καλό μου....
Τους περισσότερους τους ξέρω και με ξέρουν εδώ γύρω,δεν έχουμε βέβαια κοινωνικές επαφές αλλά γνωριζόμαστε έστω και μέσω μπαλκονιών,κάτι είναι και αυτό την σημερινή εποχή.
Έχουμε και λαϊκή αγορά σήμερα,κάθε παρασκευή,σε λίγο θα πάω και εγώ να σεργιανήσω για λίγο,μαρέση η αλήθεια η μυρωδιά της αγοράς,αυτό το σεργιάνησμα είναι μοναδικό,όμορφο,γραφικό,όμορφοι τύποι και τύπισες πηγενοέρχονται με τα καροτσάκια τους,είναι χάρμα οφθαλμών.
Πάντα μου άρεσε αυτό το πρωϊνό σεργιάνισμα.
Πίνω τώρα και το καφεδάκι μου παρέα με το τσιγάρο και ακούω τα νέα απο το ραδιόφωνο,όλα καλά.
Καλή μέρα σε όλους,με αγάπη,φιλάκια......
Στενόχωρη μέρα σήμερα.
Από το πρωϊ είχε φανή, τα μυνήματα μου είχαν έρθη από εχθές το βράδυ που με πήραν τηλέφωνο, βλέπης η ζωή πρέπει να συνεχιστή και πάντα πρέπει να είσε έτοιμος να αντιμετωπίσης ότι και αν συμβή.
Φίλος από καρδιάς έπαθε εγκεφαλικό, νέος άνθρωπος ακόμα, πολύ δικός μου και καλή καρδιά, στενοχωρέθηκα σταλήθεια, πολλές φορές δεν μου λένε τίποτα γιατί με ξέρουν πως αντιδρώ, ευτυχώς δεν έγινε κάτι πολύ κακό, μόνο τα οπτικά νεύρα των ματιών έπαθαν βλάβη και τώρα μισοβλέπη και έτσι πρέπει να μάθη να ζη από δω και μπρος.
Πήγα και τον είδα σήμερα στο σπίτι του και τα είπαμε λιγάκι, ήπιαμε και καφεδάκι και περάσαμε λίγες ώρες μαζί, πριν από λίγο γύρησα στενοχωρημένος ειληκρινά και όλη μέρα ήμουν και εγώ χάλια γιατί η μύτη μου τρέχει συνέχεια απο το συνάχι, κοπάνησα και ένα ντεπόν, έφαγα λίγο, ανόρεχτα όμως, έπρεπε όμως να φάω κάτι γιατί όλη μέρα με καφέ και τσιγάρο δεν κάνει καλό, πριν λίγο ύπια και ένα ποτηράκι τσίπουρο για να περάση ο πόνος στο κεφάλι μου που τον είχα όλη μέρα.
Τι είναι άραγε η ζωή?
Αύριο σίγουρα όλα θα είναι καλλίτερα, όλα θα πάρουν τον δρόμο τους και η ζωή θα συνεχιστή χωρίς σταματημό.
Για σου ρε μάγκα, νάσε καλά.
Φιλάκια Sailor
Από το πρωϊ είχε φανή, τα μυνήματα μου είχαν έρθη από εχθές το βράδυ που με πήραν τηλέφωνο, βλέπης η ζωή πρέπει να συνεχιστή και πάντα πρέπει να είσε έτοιμος να αντιμετωπίσης ότι και αν συμβή.
Φίλος από καρδιάς έπαθε εγκεφαλικό, νέος άνθρωπος ακόμα, πολύ δικός μου και καλή καρδιά, στενοχωρέθηκα σταλήθεια, πολλές φορές δεν μου λένε τίποτα γιατί με ξέρουν πως αντιδρώ, ευτυχώς δεν έγινε κάτι πολύ κακό, μόνο τα οπτικά νεύρα των ματιών έπαθαν βλάβη και τώρα μισοβλέπη και έτσι πρέπει να μάθη να ζη από δω και μπρος.
Πήγα και τον είδα σήμερα στο σπίτι του και τα είπαμε λιγάκι, ήπιαμε και καφεδάκι και περάσαμε λίγες ώρες μαζί, πριν από λίγο γύρησα στενοχωρημένος ειληκρινά και όλη μέρα ήμουν και εγώ χάλια γιατί η μύτη μου τρέχει συνέχεια απο το συνάχι, κοπάνησα και ένα ντεπόν, έφαγα λίγο, ανόρεχτα όμως, έπρεπε όμως να φάω κάτι γιατί όλη μέρα με καφέ και τσιγάρο δεν κάνει καλό, πριν λίγο ύπια και ένα ποτηράκι τσίπουρο για να περάση ο πόνος στο κεφάλι μου που τον είχα όλη μέρα.
Τι είναι άραγε η ζωή?
Αύριο σίγουρα όλα θα είναι καλλίτερα, όλα θα πάρουν τον δρόμο τους και η ζωή θα συνεχιστή χωρίς σταματημό.
Για σου ρε μάγκα, νάσε καλά.
Φιλάκια Sailor
Πέμπτη 2 Μαρτίου 2006
1 Μάρτη 2006
Sailor
Καλημέρα στον καινούργιο Μήνα και στην καινούργια μέρα,σιγά σιγά μπαίνουμε στην άνοιξη,η μέρα μεγάλωσε αρκέτα, από το πρωϊ τρέχει
η μύτη μου,συναχώθηκα είμε με το χαρτομάντηλο στο χέρι όλη μέρα και δυο ντεπόν κάθε μέρα,εχθές πήγα στο σούπερ μάρκετ και τα πιο πολλά που πήρα ήταν χαρτομάντηλα, κουτιά για το σπίτι και πακέτα να τα έχω μαζί μου όταν είμε έξω, μαζί βέβαια με τα τσιγάρα μου.
Είναι ρε γαμώτο το στίλ μου να συναχώνομε αφού και το καλοκαίρι πάντα είμε συναχωμένος, τι να κάνω? η μέρα σήμερα πέρασε καλά σε γενικές γραμμές, το πρωϊ μαζί με τον καφέ μου άκουσα τα νέα απο το ραδιόφωνο όπως πάντα,από τον Φλας,για να μην μένω πίσω από τα γεγονότα,μετά ζύμωσα τον κυμά για να κάνω κεφτέδες το μεσημέρι που θα γυρίσω σπίτι,πρέπει να φάω κιόλας,αλλά για να φας πρέπει και να μαγειρέψης αλλιώς πρέπει να πάρης φαϊ απ'έξω κάτι που δεν κάνω γιατί δεν μαρέση βρε αδελφέ και έτσι πάντα μαγειρεύω με αγάπη και μεράκι,βλέπεις ζω μόνος μου και πρέπει να φροντίζω τον Δημήτρη να μην του λείπη τίποτα και έτσι όλα πάνε μια χαρά,δεν έχω παράπονο.
πήγα για της δουλειές μου έκανα την βόλτα μου,περπάτησα ευχάριστα
πέρασα λίγο και από τα μαγαζιά να δω βιτρίνες,χάζεψα όσο μου άρεσε
είδα όμορφα μουτράκια και χαριτωμένα πλάσματα και πέρασα και απο την καφετεριά μου για τον καφέ μου και να δω και την παρέα και τους γνωστούς στην περατζάδα,λίγο εφημερίδα ενημέρωση για τα αθλητικά κυρίως και απόψεις μετά για όλα τα αθλητικά,αργά το μεσημέρι γύρησα
σπίτι και τηγάνισα τους κεφτέδες είχα και κουνουπίδι και λίγο κρασί και καλή μας όρεξη,έφαγα μια χαρά ακούγοντας μουσική απο το ράδιο μου και μετά ένα τσιγαράκι και λίγη ανάπαυση μέχρι το απόγευμα.
Δεν έχω παράπονο πέρασα καλά σήμερα όπως πάντα.
Sailor
Καλημέρα στον καινούργιο Μήνα και στην καινούργια μέρα,σιγά σιγά μπαίνουμε στην άνοιξη,η μέρα μεγάλωσε αρκέτα, από το πρωϊ τρέχει
η μύτη μου,συναχώθηκα είμε με το χαρτομάντηλο στο χέρι όλη μέρα και δυο ντεπόν κάθε μέρα,εχθές πήγα στο σούπερ μάρκετ και τα πιο πολλά που πήρα ήταν χαρτομάντηλα, κουτιά για το σπίτι και πακέτα να τα έχω μαζί μου όταν είμε έξω, μαζί βέβαια με τα τσιγάρα μου.
Είναι ρε γαμώτο το στίλ μου να συναχώνομε αφού και το καλοκαίρι πάντα είμε συναχωμένος, τι να κάνω? η μέρα σήμερα πέρασε καλά σε γενικές γραμμές, το πρωϊ μαζί με τον καφέ μου άκουσα τα νέα απο το ραδιόφωνο όπως πάντα,από τον Φλας,για να μην μένω πίσω από τα γεγονότα,μετά ζύμωσα τον κυμά για να κάνω κεφτέδες το μεσημέρι που θα γυρίσω σπίτι,πρέπει να φάω κιόλας,αλλά για να φας πρέπει και να μαγειρέψης αλλιώς πρέπει να πάρης φαϊ απ'έξω κάτι που δεν κάνω γιατί δεν μαρέση βρε αδελφέ και έτσι πάντα μαγειρεύω με αγάπη και μεράκι,βλέπεις ζω μόνος μου και πρέπει να φροντίζω τον Δημήτρη να μην του λείπη τίποτα και έτσι όλα πάνε μια χαρά,δεν έχω παράπονο.
πήγα για της δουλειές μου έκανα την βόλτα μου,περπάτησα ευχάριστα
πέρασα λίγο και από τα μαγαζιά να δω βιτρίνες,χάζεψα όσο μου άρεσε
είδα όμορφα μουτράκια και χαριτωμένα πλάσματα και πέρασα και απο την καφετεριά μου για τον καφέ μου και να δω και την παρέα και τους γνωστούς στην περατζάδα,λίγο εφημερίδα ενημέρωση για τα αθλητικά κυρίως και απόψεις μετά για όλα τα αθλητικά,αργά το μεσημέρι γύρησα
σπίτι και τηγάνισα τους κεφτέδες είχα και κουνουπίδι και λίγο κρασί και καλή μας όρεξη,έφαγα μια χαρά ακούγοντας μουσική απο το ράδιο μου και μετά ένα τσιγαράκι και λίγη ανάπαυση μέχρι το απόγευμα.
Δεν έχω παράπονο πέρασα καλά σήμερα όπως πάντα.
Τετάρτη 1 Μαρτίου 2006
Sailor
28 Φλεβάρη 2006
πρωϊνό της τελευταίας μέρας του Φλεβάρη και είμε και κρυομένος, άρχισε να τρέχη και η μύτη μου, σημάδια κρυολογήματος, Depon λοιπόν, έτσι γίνετε μπαίνοντας η ανοίξη, όλοι έχουν συνάχι με ένα χαρτομάντηλο στο χέρι, πολύ φίνα εικόνα και κυρίως όταν η μύτη είναι και χαριτωμένη, μαρέση να παρατηρώ όλα όσα γίνονται γύρο μου και άσχημα και όμορφα.
Η αλήθεια είναι ότι είμε λάτρης όλων των όμορφων πλασμάτων και πραγμάτων, αυτό οφείλω να το ομολογήσω, χωρίς να έχω τίποτα με τα μη όμορφα.
Βγαίνωντας σήμερα από το σπίτι περπάτησα όπως πάντα μέχρι την πλατεία για να πάω για καφέ στο στέκι μου το καθημερινό, πάντα ελληνικό με λίγη ζάχαρη και διπλό, σκέτη απόλαυση και τσιγάρο βέβαια, όλοι σήμερα μου λένε άσχημη συνήθεια, αλλά εμένα μαρέσει τι να κάνω? Ρε συ Δημήτρη πρέπει να κόψης αυτές της συνήθειες, λίγα χρόνια θα ζήσης, κρύμα δεν είναι? έλα ντε που εμένα μου αρέσει και την βρίσκω και περνάω καλά, ομολογώ ότι δεν μου αρέσουν τα πρέπει, ποτέ δεν μου άρεσαν και δεν το λέω εγωιστικά, κάνω αυτό που με ευχαριστή και αναλαμβάνω την ευθύνη και το τίμημα.
Ζωή χωρίς μεράκι δεν είναι τίποτα.
Είναι τόσο όμορφη η ζωή που αξίζει να την ζήσης όποια και αν είναι, το τίμημα όλοι μας μπορούμε να το πληρώσουμε, όσοι δεν μπορούν δεν ξέρω γιατί επιμένουν να θέλουν να ζουν.
Αυτό θα με συντροφεύει σε όλη μου την ζωή.
28 Φλεβάρη 2006
πρωϊνό της τελευταίας μέρας του Φλεβάρη και είμε και κρυομένος, άρχισε να τρέχη και η μύτη μου, σημάδια κρυολογήματος, Depon λοιπόν, έτσι γίνετε μπαίνοντας η ανοίξη, όλοι έχουν συνάχι με ένα χαρτομάντηλο στο χέρι, πολύ φίνα εικόνα και κυρίως όταν η μύτη είναι και χαριτωμένη, μαρέση να παρατηρώ όλα όσα γίνονται γύρο μου και άσχημα και όμορφα.
Η αλήθεια είναι ότι είμε λάτρης όλων των όμορφων πλασμάτων και πραγμάτων, αυτό οφείλω να το ομολογήσω, χωρίς να έχω τίποτα με τα μη όμορφα.
Βγαίνωντας σήμερα από το σπίτι περπάτησα όπως πάντα μέχρι την πλατεία για να πάω για καφέ στο στέκι μου το καθημερινό, πάντα ελληνικό με λίγη ζάχαρη και διπλό, σκέτη απόλαυση και τσιγάρο βέβαια, όλοι σήμερα μου λένε άσχημη συνήθεια, αλλά εμένα μαρέσει τι να κάνω? Ρε συ Δημήτρη πρέπει να κόψης αυτές της συνήθειες, λίγα χρόνια θα ζήσης, κρύμα δεν είναι? έλα ντε που εμένα μου αρέσει και την βρίσκω και περνάω καλά, ομολογώ ότι δεν μου αρέσουν τα πρέπει, ποτέ δεν μου άρεσαν και δεν το λέω εγωιστικά, κάνω αυτό που με ευχαριστή και αναλαμβάνω την ευθύνη και το τίμημα.
Ζωή χωρίς μεράκι δεν είναι τίποτα.
Είναι τόσο όμορφη η ζωή που αξίζει να την ζήσης όποια και αν είναι, το τίμημα όλοι μας μπορούμε να το πληρώσουμε, όσοι δεν μπορούν δεν ξέρω γιατί επιμένουν να θέλουν να ζουν.
Αυτό θα με συντροφεύει σε όλη μου την ζωή.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)