Η αρχοντοπούλα της Ζωής....

Η Ζωή δεν είναι η αρχοντοπούλα του παραμυθιού
είναι η αρχοντοπούλα της Ζωής
είναι η αρχοντοπούλα της ομορφιάς μα και της ασχήμιας,
όσο μπορεί μια αρχοντοπούλα να είναι άσχημη μέσα
στην ομορφιά αυτή της Ζωής, την ομορφιά των ματιών
του χαμόγελου της ίδιας της Ζωής, των χειλιών που
σου ψιθυρίζουν με λόγια την ίδια την Ζωή
αυτή την μοναδική αρχοντοπούλα που στο πέρασμά της
όλοι σταματούν και την κοιτούν,
Ακόμα και όταν τα μάτια της αρχοντοπούλας είναι
βουρκωμένα, παραπονεμένα και στενοχωρημένα
είναι μια ζωγραφιά, μια εικόνα, ένας πίνακας με παστέλ,
γιατί είναι τα μάτια τα αγαπημένα
της αρχοντοπούλας της Ζωής
τα μάτια τα βουρκωμένα τα παραπονεμένα
και στενοχωρημένα

Αυτή η κόρη η μοναδική, της Ζωής
της Αρχόντισας της Καπετάνισσας Ζωής
σε ταξιδεύει μέσα στο πέλαγος του απέραντου γαλάζιου
της Ζωής
Τι ομορφιά στ αλήθεια είναι να σε ταξιδεύει αυτή
η αρχοντοπούλα η καπετανοπούλα μέσα στη Ζωή,
αυτά σκεφτόμουν αγναντεύοντας την ομορφιά του πελάγους
του μπλε και του γαλάζιου καθισμένος στην άκρη
του μώλου της Ζωής,

Με κάνεις να αισθάνομαι, να σκέφτομαι, να νοιώθω καπετάνιε μου
όπως ακριβώς θα έπρεπε να αισθάνομαι,
Αλήθεια καπετάνιε μου τόσο καλά με γνωρίζεις ?
μου ψυθιρίζει γλυκά η Ζωή, η αρχόντισα, με αυτή
την μοναδική ομορφιά στη φωνή της,
Γεια σου αρχοντοπούλα μου μοναδική
καλημέρα Ζωή απ την Ζωή μου
γιατί γεννήθηκα απ τη Ζωή
για την Ζωή αρχοντοπούλα μου μοναδική

Γυρίζω και βλέπω όλη την ομορφιά από τα μάτια και
τα χείλια της αρχοντοπούλας της Ζωής
τα μάτια μου βλέπουν αυτό το μοναδικό χαμόγελο
ματιών και χειλιών της αρχοντοπούλας όχι του παραμυθιού
αλλά της Ζωής της πραγματικής, της μιας και μοναδικής
και η αρχοντοπούλα μου χαμογελά με όλη την ομορφιά
που την διακρίνει και την κάνει ξεχωριστή

Μα είναι ξεχωριστή καπετάνιε μου η Ζωή
μου λέει η αρχοντοπούλα και εγώ την κοιτώ
και τις χαμογελώ χωρίς δισταγμώ,
και συνεχίζω και αγναντεύω την ομορφιά του πελάγους
καθισμένος στη άκρη του μώλου της Ζωής
πλάι πλάι με την αρχοντοπούλα
την κόρη την μοναδική την μοναχοκόρη
της Ζωής.