Κάθε άνθρωπος είναι ένα νησί....

Ο νομπελίστας Τζ.Μ.Κούτσι απατεί την ελευθερία
χωρίς παζάρια. Ο μοναδικός συγγραφέας που τιμήθηκε
δύο φορές με το βραβείο Booker (1983 και 1999).
στην απονομή του βραβείου Νόμπελ το 2004 παράφρασε
την περίφημη φράση του John Donne "No main is an island "
" Ο άνθρωπος είναι νησί " είπε.
Οι ήρωες του Κούτσι είναι εκ φύσεως, θέσεως και
πεποιθήσεως μοναχικοί.
Ο Κούτσι γεννήθηκε το 1940 στο Κέιπ Τάουν
Σπούδασε μαθηματικά και λογοτεχνία
Το 1983, με το μυθιστόρημα
"Βίος και πολιτεία του Μάικλ Κ" βραβεύτηκε με το Μπούκερ.
Το μυθιστόρημα "Βίος και πολιτεία του Μάικλ Κ"
διαδραματίζεται στο Κέιπ Τάουν τη δεκαετία του 1970.
Ο Κούτσι επιλέγει έναν παρία, έναν μοναχικό ήρωα,
έναν άνθρωπο με πνευματική υστέρηση. έναν λαγώχειλο,
που από μωρό τον παραπέταξε η μάνα του σε ίδρυμα για
να μην τον μεγαλώσει η ίδια.
Έναν τριαντάχρονο που έγινε κηπουρός και ζει σε
ηχυρή μοναξιά. Ο Μάικλ Κ δεν ζητά τίποτε από τους άλλους
το μόνο που θέλει, να είναι μόνος και ελεύθερος.
Μέσα από τα συμβάντα και τους ανθρώπους που εμφανίζονται
στον δρόμο του, ο ήρωας ζει την προσωπική στοχαστική του
περιπέτεια, βιώνει την προσωπική του μαθητεία.
Ας τον θεωρούν οι άλλοι λειψό, βλαμένο, κακόμοιρο.
Ο Μάικλ Κ κρατάει τις σκέψεις του στο κεφάλι του και,
όταν αναγκάζεται να μιλήσει, μιλά με τόση αφοπλιστική
απλότητα για τα ουσιώδη, που ο ανθρωπιστής γιατρός
χάνει τα λόγια του. Ο Μάικλ Κ δεν θέλει
τη φροντίδα των άλλων.
Θέλει, απλά και επίμονα, την ελευθερία του, τη δυνατότητα
αυτοδιάθεσης του σώματός του, τη χαρά της απομόνωσης.
Για τον Μάικλ Κ η συναναστροφή με ανθρώπους δεν αποτελεί
ζητούμενο. Μπορεί να ζήση και χωρίς αυτούς.
Το ανθρωπογνωστικό έρμα του βιβλίου του σκάβει πολύ
πιο βαθιά, στην ουσία της ανθρώπινης κατάστασης, στο
αίτημα για απαζάρευτη ελευθερία, στο μέγα θέμα
της ατομικής βούλησης.
Μια από τις αρετές του βιβλίου είναι πως χωρίς
να πουλάει ψεύτικη και εύκολη αγωνιστικότητα, μιλάει
για το ουσιώδες ανθρώπινο αίτημα, την ελευθερία.
Για τη στενή σχέση της ψυχής με το σώμα, αλλά και
την παράδοξη αυτονομία τους.
Ο Κούτσι πιστεύει, και το γράφει με αμετάπειστη
οξυδέρκεια, ότι οι άνθρωποι είναι νησιά.
Όπως ο ηρωάς του.
Ο ύπνος του δικαίου.
(ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο)

Τέλος πάντων, συνέχισε ο Ρόμπερτ, φοβηθήκαμε πολύ.
Άρχισαν να ρίχνουν χάπια στο νερό, φτιάξανε τουαλέτες,
κάνανε ψεκασμούς για τις μύγες, άρχισαν να μας φέρνουν
τους κουβάδες με την σούπα. Θαρρείς πως τα κάνουν
επειδή μας αγαπάνε ? Σιγά ! Απλώς προτιμάνε να ζήσουμε
γιατί δεν αντέχουν το θέαμα να αρρωσταίνουμε
και να πεθαίνουμε.
Αν, ας πούμε, αδυνατίζαμε και γινόμασταν πρώτα χαρτί
κι ύστερα στάχτη και μας έπαιρνε ο αέρας, δεκάρα δεν
θα δίνανε για μας, Απλούστατα δεν θέλουνε να χαλάνε
τη ζαχαρένια τους. Θέλουν να κοιμούνται τον ύπνο
του δικαίου.
Από την Σοφία Νικολαϊδου
Από το Βιβλιοδρόμιο της εφημερίδας
τα ΝΕΑ.
ο Βίος και Πολιτεία του Μάικλ Κ είναι
Εκδ.Μεταίχμιο 2006