Ημερολόγιο Γέφυρας....

Έτσι απλά όπως ξεκίνησα
Έτσι απλά κρέμασα και τον εξάντα μου
που με συντρόφεψε σχεδόν ολόκληρη την ζωή μου
στα μοναχικά ταξίδια μου στα πέλαγα τους ωκεανούς.
Με μόνη συντροφιά τους πιστούς συντρόφους μου
το πλήρωμά μου, τα θαλασσοπούλια, τα άλμπατρος
Όλες τις ομορφιές του πελάγους, την απεραντοσύνη
του γαλάζιου της θάλασσας κάτω από το μπλε του ουρανού.
Ταξίδεψα σχεδόν όλη μου τη ζωή μέσα στην ομορφιά μα και
την ασχήμια της Ζωής και του κόσμου, παρέα μου είχα πάντα
τον αγέρα τον πελαγίσιο, την αλμύρα της αγαπημένης μου
θάλασσας, την ανάσα της, το άκουσμα του αγέρα στα στράλια
του άλμπουρου της γέφυρας του πλοίου.
Σεργιάνισα πάνω στις κορφές των κυμάτων του πελάγους
των ωκεανών, κόντρα στον άνεμο μα και πρυμάτσα
πάνω στην ομορφιά του κύματος μα και τις μπονάτσας.
Παρέα μου μοναδική, μέσα στην απεραντοσύνη των ωκεανών
ημέρα και νύχτα, είχα τον ήλιο το φεγγάρι τα αστέρια
του βοριά του νοτιά την ανατολή μα και την δύση του ήλιου
και του φεγγαριού, για την παραλλαγή την απόκλιση
την παρεκτροπή της πυξίδας του πλοίου και της Ζωής.
Ο εξάντας για το στίγμα του πλοίου και η πυξίδα
η γυροσκοπική, η μαγνητική, με την παραλλαγή την
απόκλιση την παρεκτροπή για την πορεία του πλοίου
ήταν όλη η ομορφιά, η σιγουριά για την ζωή
την πελαγίσια την μοναδική.
Η σιγουριά του πλου της ζωής μου, των συντρόφων μου
του πληρώματός μου ήταν πάντα ο εξάντας, που μου έδινε
το στίγμα το καθημερινό, την σιγουριά μέσα στην
απεραντοσύνη του πελάγους του ωκεανού.
Ημουν, είμαι και θα είμαι για πάντα ο καπετάνιος που με
τον εξάντα του βρίσκει και χαράζει στον χάρτη της καρδιάς
το στίγμα της ζωής της ψυχής της σιγουριάς της επιστροφής.

Όλες τις ομορφιές μα και τις ασχήμιες της ζωής τις βρήκα
σαν σύγχρονος θαλασσοπόρος ταξιδεύοντας μέσα στις θάλασσες
της ζωής της ψυχής μέρα και νύχτα έχοντας τον εξάντα μου
παρέα για το στίγμα.
Ο καπετάνιος, ο Καπετάν Δημήτρης, ποτέ δεν εξόκελλε
ποτέ δεν ξέφυγε από την πορεία που είχε χαράξει μονάχος
με την σιγουριά του χεριού του δικού του
μα και του μυαλού του.
Η καρδιά, η ψυχή του καπετάνιου
Πάντοτε κοσμούσαν την γέφυρα του πλοίου, το κατάστρωμα
την πλώρη την πρύμη, μέχρι και οι αέρηδες υποκλίνονταν
μπροστά στην μεγαλοπρέπεια της ψυχής, της μεγάλης καρδιάς
του Καπετάνιου.
Οι σύντροφοι και το πλήρωμα του καπετάνιου πάντοτε στέκονταν
με υποδειγματική εκτίμηση και σεβασμό μπροστά στην ομορφιά
της ψυχής και της δύναμης της καρδιάς του καπετάνιου.
Η αγάπη, ο έρωτας για την ζωή, όλη η ομορφιά της ψυχής
η αποφασιστικότητα και η δύναμη της καρδιάς, της θέλησης
ήταν πάντα ζωγραφισμένα στα μάτια του τα γαλανά τα θαλασσινά.
Η σιγουριά τις χάραξης της πορείας του πλου στον χάρτη
ήταν αποκλειστικότητα και μόνο του καπετάνιου
Ποτέ δεν λάθεψε, από τον απόπλου μέχρι τον κατάπλου
Η σιγουριά ήταν χαρακτηριστικό γνώρισμα του καπετάνιου
του Καπετάν Δημήτρη
Αυτή η σιγουριά και το χαμόγελο του τον συνόδευσαν
μέχρι και το τέλος των ταξιδιών του
Μέχρι την επιστροφή.....

Το ταξίδι όμως στη Ζωή συνεχίζεται
με καινούργια πορεία χαραγμένη από το χέρι το αλάνθαστο
του καπετάνιου, μέχρι τον τελικό προορισμό του
Το απάνεμο λιμάνι της γνώσης
Της τελικής ξεκούρασης.
Ο καπετάνιος αποχαιρέτησε για πάντα όλα τα πλοία
τα ποντοπόρα, τα άλμπατρος του Νοτιά, τον Πολικό αστέρα
τον Σταυρό του Νότου την ομορφιά και την απεραντοσύνη
του πελάγους του ωκεανού
Αλλά όχι όμως, μέσα, από την καρδιά και την ψυχή του
την μοναδική την θαλασσινή
Η αγάπη, ο έρωτας για τον εξάντα, τα ταξίδια μέσα
στο πέλαγος το γαλάζιο κάτω από το μπλε του ουρανού
θα μείνει για πάντα μέσα στην μεγάλη καρδιά του
καπετάνιου, του Καπετάν Δημήτρη
Είναι έρωτας μοναδικός που απλόχερα του τον δώρισε
η Αρχόντισσα Ζωή !