Από το ρεπορταζ της ΖΩΗΣ ΛΙΑΚΑ
Τα παρά κάτω είναι δικά μου από την Εμπόλεμη
Ζώνη της καθημερινότητας και της πραγματικότητας
Η Ζωή παρέα με ένα τηλέφωνο κινητό
Όπως το βλέπω και το ζω εγώ
Μου φαίνεται αδύνατο να μην έχω μαζί μου το κινητό μου, όπου και αν
πηγαίνω, ακόμα και στην τουαλέτα πηγαίνω με το κινητό για....
Ακόμα και όταν πηγαίνω για μπάνιο
Δεν το αποχωρίζομαι ποτέ
Έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου, της καθημερινότητάς μου
Είναι το ξυπνητήρι, το σημειωματάριο μου, η υπενθύμιση των εκκρεμοτήτων
μου, αλλά και των κοινωνικών υποχρεώσεων, η φωτογραφική μηχανή, το mp3
η παρέα μου η καθημερινή, η συντροφιά μου η μοναδική.
Όλοι κρατούν στο χέρι,το δεξί η το αριστερό, ανεξαρτήτου ηλικίας μα και
παντός καιρού, ένα κινητό, όπου και αν βρίσκονται, όπου και αν
πηγαίνουν, όπου και αν κάθονται, ακόμα και όταν περπατούν, μα και όταν
κάνουν έρωτα, μπορεί στο χέρι να μην το κρατούν αλλά το έχουν δίπλα
στο κομοδίνο του δωματίου τους, ανοιχτό.
Ακόμα και στην διασκέδαση έχουν ανοιχτό το κινήτο
Στο θέατρο, στο σινεμά, στο κλαμπ μα και στο μπαρ
στο γήπεδο και στο σχολείο ακόμα, στο αυτοκίνητο όταν οδηγούν
Εκτός από το αεροπλάνο όταν πετάει, δεν το κρατούν στο χέρι ανοιχτό,
γιατί απαγορεύεται.
Μόλις όμως κατέβουν από το αεροπλάνο το ενεργοποιούν αμέσως και
αρχίζουν να το κρατούν στο χέρι το δεξί η το αριστερό.
Στα μέσα μαζικής μεταφοράς, σπάνια να συναντήσεις κάποιον, μικρό η και
μεγάλο να μην κρατάει στο ένα του χέρι κινητό, η να μην ανοίγει κάθε
τόσο κάποιος η κάποια την τσάντα του, ιδίως τα θηλυκά, για να δουν αν
κάποιος τους έχει καλέσει, η να διαβάσουν κάποιο μήνυμα που τους
έχουν στείλει, ακόμα και στο Μετρό, που πολλές φορές δεν μπορούν
να πιάσουν γραμμή για να μιλήσουν.
Αν δεν μιλάνε στο κινητό το κάνουν τότε mp3, βάζοντας στα αυτιά τους
τα ακουστικά για να ακούν μουσική.
Με ένα κινητό πάντως όλοι ασχολούνται καθημερινά, όλη μέρα, εκτός από
τις ώρες που κοιμούνται, χωρίς κανένας να προσέχει τον άλλον που
περπατά που κάθεται δίπλα του η πάρα πέρα.
Το μόνο που νοιάζει όλους είναι να κρατούν στο χέρι ένα κινητό ακόμη
και όταν περπατούν, μα και όταν οδηγούν παρ όλο που απαγορεύεται.
Και έτσι περνάει η μέρα και η ζωή, χωρίς να παίρνουμε χαμπάρι, με ένα
κινητό στο χέρι χωρίς πια κανείς να παίρνει χαμπάρι τι γίνεται δίπλα
του η λίγο πάρα πέρα.
Όλοι στο δρόμο περπατούν, μιλούν και ορισμένοι παραμιλούν
έγινε εξάρτηση και αυτό είναι γεγονός
Λες και το ένα χέρι μας το έχουμε για να κρατάμε το κινητό μας
Καλό πρωινό δημιουργικό
Αλλά χωρίς κινητό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου