" και βέβαια είναι " είναι εδώ μαζί μας
κάθεται ακριβώς δίπλα μου
Είμαι γέρος άνθρωπος και με την ηλικία μαθαίνει κανείς
πολλά πράγματα.
Γνωρίζω όμως πολλούς γέρους, που ποτέ δεν έμαθαν να βλέπουν
το θάνατό τους
Πως τα κατάφερα εγώ ?
Ας πούμε τα κατάφερα γιατί έπαψα να έχω προσωπική ιστορία,
γιατί δεν νιώθω σημαντικότερος από τίποτα και γιατί
απλούστατα, ο θάνατός μου κάθεται ακριβώς δίπλα μου.
Είναι δίπλα μου και μπορεί να με τσακώσει κάθε στιγμή
γι αυτό δεν έχω χρόνο στη διάθεσή μου για περιττές σκέψεις
και θυμούς. Κανένας μας δεν έχει χρόνο γι αυτά.
Αν πρέπει να πεθάνω, απλούστατα θα πεθάνω
Είναι πολύ απλό.....
Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται πια στο τέρμα του ταξιδιού του,
για την γνώση, έτσι στα ξαφνικά χωρίς καμιά προειδοποίηση
θα συναντήσει τον τελειταίο από τους εχθρούς του.
Τα γηρατειά !
Αυτός ο αντίπαλος είναι ο πιο σκληρός απ όλους.
Είναι αυτός ο αντίπαλος που ποτέ δε θα μπορέσει να νικήσει
απόλυτα, αλλά μόνο να τον απωθήσει για λίγο.
Αυτή είναι η στιγμή που ένας άνθρωπος, δεν έχει πια
άλλους φόβους, ούτε αυτή την ανυπόμονη καθαρότητα της σκέψης.
Αυτή είναι η στιγμή που όλη η δύναμη του ελέγχεται απόλυτα, αλλά
όμως αυτή είναι και η στιγμή που νιώθει μια ακατανίκητη επιθυμία
να ξεκουραστεί.
Η επιθυμία του να αποσυρθεί θα παραμερίσει όλη του τη διαύγεια
τη δύναμη και τη γνώση.
Αλλά αν ο άνθρωπος πετάξει από πάνω του την κούραση του και ζήσει
ακολουθώντας μέχρι το τέλος τη μοίρα του, όπως εγώ, τότε, μπορεί να
ονομαστεί άνθρωπος της γνώσης, έστω και μόνο για αυτή τη μικρή
χρονική στιγμή. Τότε που θα καταφέρει να απωθήσει τον τελευταίο
ανίκητο εχθρό του.
Αυτή η στιγμή της διαύγειας, της δύναμης και της γνώσης αρκεί.
Από την διδασκαλία του Δον χουάν
Καλό πρωινό
παρέα με την δύναμη της γνώσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου