Η Ελλάδα δεν είναι για πέταμα, ούτε και για ξεπούλημα παρ όλο
το χάλι της χώρας που ζει με το χέρι απλωμένο και εξαρτάται
από την ανάγκη και την καλοσύνη των ξένων. Σε πιάνει
απελπισία και θυμός μεγάλος για όλους και για όλα.
Για την πολιτική, για τα κόμματα που δημιούργησαν αυτό το
χάλι και το μπάχαλο που δεν τιμά καθόλου την χώρα.
Για τα πρόσωπα, για αυτό τον ευρύ κύκλο των ανεύθυνων και
ανίδεων ανθρώπων που παριστάνουν τους ειδικούς και είναι
έτοιμοι να μιλήσουν για όλα παρ ότι δεν ξέρουν την τύφλα τους.
Για τους ηγήτορες που δεν έχουν σηκώσει ούτε πέτρα στη ζωή
τους και φιλοδοξούν να κυβερνήσουν μια χώρα ολόκληρη χωρίς
να γνωρίζουν τίποτα για αυτή την χώρα, για την ιστορία και
το πολιτισμό της. Για τους βουλευτές που κέρδισαν μια θέση στο
κοινοβούλιο και νόμισαν ότι απέκτησαν άδεια άσκησης κλειστού
επαγγέλματος, την οποία δεν μπορούν να φανταστούν ότι μπορεί
να χάσουν. Για τους τραπεζίτες που χρόνια καμάρωναν για τα
κέρδη και τα μπόνους τους που καταβρόχθιζαν χωρίς έστω και με
μια μικρή διακοπή. Για τους λεγόμενους επιχειρηματίες που δεν
έχαναν ευκαιρία να επιδεικνύουν τα πλούτη τους και τώρα που
χρειάζεται να βοηθήσουν την χώρα προσπαθούν να κρυφτούν σε
μέρη απομακρυσμένα. Για τους δικαστές που είδαν την απόδοση
δικαιοσύνης ως ευκαιρία πλουτισμού και όχι σαν απόδοση δικαιοσύνης.
Για όλους εκείνους που σπούδασαν στα καλύτερα σχολεία της
Ευρώπης και της Αμερικής και ήλθαν πίσω στην πατρίδα τους για
να ταυτιστούν με ένα σύστημα αμαρτωλό και ανήθικο για τα λεφτά,
το εξοχικό και την πισίνα. Για τους εκδότες που νόμισαν ότι θα ζουν
αιώνια προστατευμένοι από την εκάστοτε εξουσία.
Για όλους εμάς, τέλος πάντων, που δεν είχαμε τις εσωτερικές δυνάμεις
να αντισταθούμε με σθένος και απλά συμβιβαστήκαμε με τα αγαθά
ενός μέτριου βίου, που έδινε ότι μπορούσε να δώσει, αλλά αφαιρούσε
άλλα και άλλα. Κακά τα ψέματα, για όλα αυτά και άλλα τόσα η χώρα
έφτασε στη σημερινή δεινή θέση, στην σημερινή κατάντια, να εξαρτάτε
από τον ένα και τον άλλο καιροσκόπο και κερδοσκόπο.
Ωστόσο η χώρα μπορεί να σωθεί, έστω και τώρα, απλώς πρέπει να
κινητοποιηθεί και να αναλάβει δυνάμεις. Γιατί απλούστατα τούτη
η χώρα δεν είναι για πέταμα, έχει δυνάμεις και δυνατότητες, έχει κόσμο
αξιοπρεπή, αγωνιστές και μαχητές, πολίτες απλούς που ξέρουν και
μπορούν που είναι έτοιμοι να αναλάβουν ευθύνη, έτοιμοι να θυσιάσουν
αγαθά, να αποδεχθούν λιτό βίο και να παλέψουν για το κοινό καλό.
Εκεί έξω υπάρχουν πολίτες ιδιαίτεροι που δεν έχουν καμία σχέση με
τα εγωπαθή στυλάκια της κάθε εξουσίας. Όλοι αυτοί μπορούν να
εγερθούν αρκεί να πεισθούν ότι η χώρα μπορεί να ξαναγεννηθεί, να
ξανά στηθεί από την αρχή, χωρίς ενδιάμεσους και διαμεσολαβητές,
με δικαιώματα και υποχρεώσεις, με ελπίδα και προσδοκία για ένα
καλύτερο μέλλον, για την σωτηρία της χώρας.
Καπετάνιος
Τα περισσότερα τα δανείστηκα από το άρθρο
του Αντώνη Καρακούση, που διαβάζω και θαυμάζω στο Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου