Το Άλμπατρος του πέλαγους, η επιστροφή....

στον επιστροφή

Ο ναύτης, ο γιος της θάλασσας, του άνεμου
και του πελάγους, πάντα γράφει σ αυτή την μικρή
σελίδα της ζωής του με χαμόγελο και δάκρυ πελαγίσιο

Πάντα με γούστο, μεράκι, αγάπη για τη ζωή
τις ομορφιές μα και τις ασχήμιες του πέλαγους
της ζωής, της ψυχής.
Της αγάπης, του έρωτα, των αισθήσεων, των ματιών
των χειλιών, του κορμιού.

Όλη η ομορφιά της ζωής καθρεφτίζεται στα μάτια
τα γαλανά τα μοναδικά, τα δικά του, τα μάτια
τα γαλανά τα θαλασσινά.

Τα μάτια που είδαν και εξακολουθούν να βλέπουν
την ζωή όπως ακριβώς είναι και όχι όπως ακριβώς
θα ήθελε να είναι και να μαθαίνει από αυτήν.

Όλη η ζωή με τις ομορφιές μα και με τις ασχήμιες της
πέρασε και περνά μπροστά από τα μάτια του
τα γαλανά τα θαλασσινά.

Ταξίδεψε μέσα στα πέλαγα και οι κορφές
των κυμάτων τον πήγαν σε κάθε γωνιά
σε κάθε αγκάλη, σε κάθε κόρφο
φιλόξενο μα και αφιλόξενο.

Τον ταξίδεψαν από τον πολικό αστέρα, το αστέρι του βοριά
μέχρι τον σταυρό του νότου, το αστέρι του νοτιά
Από την ανατολή του ήλιου της ζωής
Μέχρι τη δύση του ήλιου την ονειρική.

Απάγκιασε στην φιλόξενη αγκάλη
των λιμανιών της ομορφιάς της ζωής
της ομορφιάς των ματιών, του χαμόγελου
της ομορφιάς των χειλιών του κορμιού.

Περπάτησε σε δρόμους φωτεινούς, ονειρικούς
σε δρόμους σκοτεινούς, απόμερους, θλιβερούς
όπου πουλιέται και αγοράζεται η ψυχή, το κορμί,
το χαμόγελο, το χάδι
Όπου συναλλάσσεται η ζωή με την ζωή
Εκεί που συναντιέται το τίποτα με το τίποτα.

Ήρθε ο καιρός για τον γυρισμό, για την επιστροφή
στη ζεστή και φιλόξενη αγκάλη, στην θαλπωρή
στο απάγκιασμα της ομορφιάς της ζωής, της ηρεμίας
της ψυχής, της καρδιάς των αισθήσεων.

Άφησε πίσω του στο πέταγμά του μέσα στα πέλαγα
όλες τις ομορφιές, τις ασχήμιες μα και τις δυσκολίες
της ζωής και ήρθε να απαγκιάσει στο απάνεμο λιμάνι
του τελευταίου λιμανιού της ζωής του.

Μετά το σεργιάνισμά του μέσα στις φουρτούνες
στις καταιγίδες του πέλαγους του ωκεανού της ζωής

Ήρθε για να αγναντέψει με τα όμορφα και ζεστά
μάτια του, τα γαλανά τα θαλασσινά, την τελευταία
ηρεμία μετά την περιπλάνησή του στις φουρτούνες
στους αγέρηδες στους ωκεανούς της ψυχής
της καρδιάς της ζωής.

Ήρθε για να αγναντέψει το απέραντο γαλάζιο
της ηρεμίας κάτω από το μπλε του ουρανού
για το υπόλοιπο ταξίδι μέχρι τον τελικό προορισμό
της απόλυτης ηρεμίας.

Το πέταγμα έφθασε στο τέλος του
όλη η ομορφιά του πέλαγους είναι
ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του
στα μάτια του τα γαλανά τα θαλασσινά.

Μα ο ναύτης, καλέ μου φίλε,
είναι γερό και περήφανο σκαρί, καλοφτιαγμένο
από καραβομαραγκό με γούστο και μεράκι
με φινέτσα αέρινη, θαλασσινή, πελαγίσια
με φινίρισμα το γαλάζιο της θάλασσας
και το μπλε του ουρανού.

Η επιστροφή του ναύτη
Στον επιστροφή, με πολύ αγάπη
σεβασμό και εκτίμηση.
Είναι τιμή για μένα η μικρή αυτή αφιέρωση.