Το Άλμπατρος της γνώσης και της ανθρωπιάς.....

Η αναλγησία του κράτους, της πολιτείας
Η αναλγησία της εκτελεστικής εξουσίας
Η αναλγησία της δικαστικής εξουσίας, της δικαιοσύνης
εισαγγελέων, δικηγόρων
Η αναλγησία της ιατρικής εξουσίας, των γιατρών
Η αναλγησία της παιδείας, νηπιαγωγών, δασκάλων,
καθηγητών, πανεπιστημιακών
Η αναλγησία των δημόσιων λειτουργών
Η αναλγησία της εκκλησιαστικής εξουσίας,
μοναχών, ηγουμένων, παπάδων, μητροπολιτών
αρχιεπισκόπων, πατριαρχών. Αυτοί είναι και πολλοί.
Η αναλγησία των ιδιωτικών λειτουργών
Η αναλγησία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας
Η αναλγησία της κοινωνικής δικαιοσύνης
Η αναλγησία της ελεγκτικής εξουσίας
ΜΜΕ, εφημερίδες, έντυπα, ραδιόφωνο, τηλεόραση
Η αναλγησία του γραφτού και προφορικού λόγου.

Συγνώμη αν ξέχασα κάποιον κλάδο, κάποια εξουσία
της ζωής, του ανθρώπου
δεν το έκανα από αναλγησία.

Γιατί πριν από όλα, είμαι άνθρωπος
Απλά, άνθρωπος
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο
Έτσι, απλά !

Όλη αυτή η κατάσταση μόνο θλίψη μπορεί
να σου δημιουργήσει, να σου προκαλέσει.

Τώρα αν κάποιος, οι κάποιοι είναι υπερήφανοι
που είναι άνθρωποι, έτσι λένε βέβαια αυτοί,
εγώ δεν είμαι καθόλου υπερήφανος
παρ όλο που είμαι απλά, άνθρωπος.

Καπετάνιε μου τι ψάχνεις ?
Ναύτη μου, δεν ψάχνω τίποτες
Με ψάχνουν
Μα, γιατί καπετάνιε μου σε ψάχνουν ?
Για να δουν, ναύτη μου, μήπως και εγώ δεν κάνω
αναλγησία.
Εκεί φτάσαμε ναύτη μου, να μας ψάχνουν να δουν
μήπως δεν κάνουμε αναλγησίες.

Η αναλγησία της νομοθετικής εξουσίας

Δηλαδή καπετάνιε μου, αυτή η εξουσία
νομοθετεί αναλγησίες ?
Τι να σου πω ναύτη μου, εκεί που φτάσαμε
όλα πρέπει να τα περιμένεις, όλα μπορεί να γίνουν.

Και η αναλγησία συνεχίζεται σε όλη της την μεγαλοπρέπεια.

Θα επανέλθω.....
Εδώ θα είμαι όλο το καλοκαίρι
Στις επάλξεις
Στις Θερμοπύλες
Γιατί ο Καπετάνιος είναι από αυτούς που τιμούν
τον όρκο τους και ποτέ δεν τον έχει αθετήσει
πάντοτε τον τήρησε, πάντοτε τον τίμησε,
γιατί αν δεν το είχε κάνει και είχε αθετήσει
τον όρκο του, δεν είχε τιμήση τον όρκο του
το πλοίο του με το πλήρωμά του και τους συντρόφους του
θα είχε πάει στον βυθό, στον πάτο, του Ωκεανού
μαζί και ο Καπετάνιος όμως, θα τον είχαν δικάσει
για εσχάτη προδοσία, επειδή δεν τίμησε τον όρκο του
και δεν θα ήταν τώρα εδώ για να γράφει με το χέρι
και το μολύβι το δικό του όλες αυτές τις αναλγησίες.

Αυτή είναι η αλήθεια η μία και μοναδική

Δεν θα σταματήσω ποτές να χρησιμοποιώ
την κριτική μου απένατι στην υποκρισία
της εξουσίας,
Γιατί έχουμε ευθύνη και υποχρέωση όλοι μας,
Εσύ κι εγώ και κάθε πολίτης.

Αυτό μου το είπε
Ο Χάρολντ Πίντερ
και το τηρώ με ευλάβεια

Ναύτης, ο γιος της Θάλασσας