Το πέταγμα του Άλμπατρος με βούληση.....

Χρειάζεται πολιτική βούληση
λένε όλοι.
Κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι,
στον λαό που περιμένει καρτερικά,
με υπομονή και ελπίδα για ένα καλύτερο
αύριο, για μια καλύτερη και αξιοπρεπή ζωή.

Χρόνια ολόκληρα περιμένει ο λαός αυτή
την πολιτική βούληση,
που βλέπει ότι δεν έρχεται από πουθενά
γιατί του λένε, έχει πολιτικό κόστος.

Και μπροστά στο πολιτικό κόστος ο λαός
περιμένει με υπομονή, για να δει πότε επιτέλους
οι κυβερνώντες και οι αντιπολιτευόμενοι
θα αποκτήσουν πολιτική βούληση.

Για σκέψου ότι έχουμε εμπιστευθεί τις τύχες μας,
τις ελπίδες μας, το παρόν και το μέλλον το δικό μας
και των παιδιών μας σε κυβερνώντες και
αντιπολιτευόμενους χωρίς πολιτική βούληση.

Το πλοίο Ελλάδα είναι πλοίο ακυβέρνητο
επειδή ο Καπετάνιος και οι συνεργάτες του
είναι χωρίς ναυτική βούληση, χωρίς ναυτοσύνη,
είναι ένα έρμαιο πλοίο, που βολοδέρνει μέσα
στο πέλαγος των προβλημάτων που δημιουργήθηκαν
επειδή δεν υπάρχει ναυτική βούληση, ναυτοσύνη.

Το πλήρωμα, μαζί με τους επιβάτες περιμένει τις αποφάσεις
τις εντολές από την Γέφυρα διακυβέρνησης του πλοίου
από τον Καπετάνιο, οι οποίες δεν έρχονται ποτές,
γιατί δεν υπάρχει ναυτική βούληση και γνώση της
ναυτικής τέχνης και ικανότητας του ασφαλούς
πλου του πλοίου Ελλάδα.

Η μόνη συντροφιά του πληρώματος και των επιβατών
είναι το πέταγμα του Άλμπατρος του Νοτιά
που τους δίνει ελπίδες με το πέταγμά του
το ελεύθερο, το ανεξάρτητο, το αδέσμευτο.

Αυτό το πέταγμα της ελευθερίας της ομορφιάς
της κίνησης μέσα στη ζωή, του Άλμπατρος,
τους δίνει την ελπίδα για μια καλλίτερη ζωή
ελεύθερη και κυρίως το πέταγμα προς
την ομορφιά της ζωής.....

Το Άλμπατρος όμως, αυτό το τόσο προικισμένο
πλάσμα, έχει βούληση και πετάει πάντα περήφανα
και μεγαλόπρεπα μέσα στο πέλαγος με βούληση.

Γιατί αν δεν είχε βούληση, θα έμενε για πάντα
καθηλωμένο στην θλιβερή πραγματικότητα της ζωής
χωρίς βούληση
Μέχρι να έρθει το τέλος....

Που πας Καπετάνιε
Χωρίς ναυτοσύνη, χωρίς ναυτική βούληση
μέσα στο πέλαγος και στους αέρηδες ?