Είναι ευτυχία να παρακολουθείς αυτά τα θαυμαστά
πλάσματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε όλη
την ομορφιά του αθλητισμού, του αθλητή του πρωταθλητή.
Που μας δίνουν και μας μεταφέρουν μέσα από
τον αγώνα τους, για την νίκη την πρόκριση και
την διάκριση, όλα τα αισθήματα και συναισθήματα
που έχουν μέσα τους, από την έναρξη του αγώνα τους
μέχρι το τέλος. Την ικανοποίηση της διάκρισης,
της πρόκρισης της νίκης και της βράβευσης.
Της επιβράβευσης όλων των κόπων, των προσπαθειών
προς την νίκη, την ολοκλήρωση και τέλος την βράβευση
του αθλητή, του πρωταθλητή.
Είναι ξεχωριστοί άνθρωποι, όλοι τους, αυτά τα τόσο
νέα παιδιά, αγόρια και κορότσια, άνδρες και γυναίκες.
Είναι ευτυχία να παρακολουθείς αυτά τα θαυμαστά
πλάσματα, παρ όλο που χρησιμοποιούν ουσίες, έστω
και επιτρεπτές, όπως τις λένε οι ειδικοί κριτές
της ανθρώπινης δύναμης, της ζωντάνιας, της καρδιάς
της ψυχής και όλα αυτά για τα ρεκόρ και μόνο.
Αδιαφορώντας για τον άνθρωπο, ακόμη και για
την ζωή του, παρά μόνο για τα ρεκόρ.
Παρ όλο που ξέρουν ότι κανείς δεν μπορεί να φτάσει
και να ξεπεράσει τον Δημιουργό του.
Ωθούν αυτά τα τόσο νέα παιδιά, τα θαυμαστά,
με ουσίες χημικές, επιτρεπτές όπως τις λένε
και πολλές φορές και μη επιτρεπτές, όπως
η Θάνου και ο Κεντέρης, μα και τόσοι άλλοι
να ξεπεράσουν τα όρια τους, τον εαυτό τους
τις δυνάμεις τους, τις ανθρώπινες δυνάμεις
κάθε φορα για τα ρεκόρ και κυρίως για τα χρήματα.
Επάνω τους παίζονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα
που πρέπει να αποφέρουν κέρδος και το κέρδος
έρχεται μόνο με τα ρεκόρ. Μέσα σ αυτό το παιχνίδη
των ρεκόρ είναι βέβαια και οι αθλητές
και οι πρωταθλητές που κερδίζουν μεγάλα ποσά
χρηματικά, οι ουσίες οι χημικές πάνε και έρχονται
τίποτα δεν τις σταματά, αυτή είναι η αλήθεια
και οι πρωταθλητές οι παγκόσμιοι είναι μέτοχοι
και συμμέτοχοι σ αυτό το παιχνίδι πλουτισμού.
Και όμως είναι ομορφιά και ευτυχία, όχι μόνο
να τα βλέπεις αυτά τα νέα παιδιά, αυτούς τους
θαυμαστούς ανθρώπους, αλλά και να ζεις, έστω
και από την κερκίδα του σταδίου και να σηκώνεσαι
να τα θαυμάζεις και να τα χειροκροτείς.
Γιατί εκείνη την ώρα θαυμάζεις και χειροκροτείς
τον αθλητή τον πρωταθλητή.
Βέβαια το ιδανικό είναι να μην υπάρχουν τα ρεκόρ
παρά μόνο η νίκη και οι νικητές.
Αυτό είναι το ιδανικό, αυτό είναι που πρέπει
και όχι τα ρεκόρ.
Η βράβευση και τα μετάλλια να δίνονται χωρίς
τα ρεκόρ, μόνο στους πρώτους, στους άριστους αθλητές
και πρωταθλητές, όπως στην Αρχαιότητα.
Δεν χρειάζεται κέρδος χρηματικό για να είσαι
αθλητής, πρωταθλητής.
Η τιμή είναι η νίκη, η βράβευση του πρωταθλητή
χωρίς ρεκόρ !
Ο Καπετάνιος, εκτός από απλός άνθρωπος που είναι
υπήρξε αθλητής και πρωταθλητής, δαφνοστεφανωμένος
χωρίς ρεκόρ, αλλά πάντα ήταν πρώτος νικητής και
πρωταθλητής, αυτή είναι η αλήθεια, βέβαια δεν
πήγε στους Ολυμπιακούς αγώνες, αλλά στους
Πανελλήνιους σχολικούς, και ήταν όλα του
τα χρόνια πάντα πρώτος, ο Πρωταθλητής.
Ο Καπετάνιος ήταν
ο Ασάφα Πάουελ της εποχής του
Ο Ανίκητος !
Αυτά για την ιστορία !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου