Όλοι μας χρειαζόμαστε αέρα καθαρό Θαλασσινό....

Η Ζωή έχει γίνει αχταρμάς.....
Τουλάχιστον να γινότανε μουσταλευριά
Θα είχε κάποια γεύση.....
Ακόμη και μουστοκούλουρο
Τώρα που είναι οι γεύσεις της εποχής

Αλλά, δεν έγινε τίποτα από όλα αυτά
Ούτε και μούστος για να αρχίσει η βράση
Τουλάχιστον να είχαμε καλό κρασί
στα τέλη του Νοέμβρη

Μου φαίνεται ότι είναι καιρός
Να φύγω για τα ανοιχτά
Να ανοίξω πανιά στο Πέλαγος
Τουλάχιστον με τον άνεμο να ξεφύγω

Να αρχίσω και πάλι να θαλασσοπορώ
Να αγναντεύω την Ζωή από το Πέλαγος
και όχι να ζω μέσα σ αυτόν τον αχταρμά
της εδώ Ζωής και τις μιζέριας

Να αρχίσω και πάλι να αναπνέω το οξυγόνο
το ιώδιο της θαλασσινής Ζωής
να γεύομαι το αλάτι της θάλασσας
την αλμύρα του θαλασσινού νερού
και να παίρνω ανάσες από την θαλάσσια
αύρα του πρωινού

Να αλλάξω γεύσεις, παραστάσεις
Να αρχίσω να αρμενίζω ξανά
μέσα στις ομορφιές και τις ασχήμιες
της Ζωής, να ξεφύγω από αυτό το τέλμα
τις μιζέριας, τις αδιαφορίας, αυτού
του ξενέρωτου εδώ του κόσμου

Εδώ, κοντεύει να χαθεί τελείως η γεύση της Ζωής
Χάνεται σιγά, σιγά το αρωμά της
Όλοι το μόνο που ρωτούν είναι τι φταίει
Μα κανείς δεν απαντά, που πάει το άρωμά της
η γεύση της, η μυρωδιά της

Χάθηκαν τα πουλιά, το κελάηδημά τους
Χάθηκε η ελευθερία της Ζωής το πεταγμά της
Λες και ζούμε σε ένα Γκέτο, που τίποτα
δεν θυμίζει Ζωή και ελευθερία

Το μόνο παρήγορο σημάδι
Μέσα σ αυτό το Γκέτο που έχουμε κλίσει
την Ζωή, είναι ένα μικρό ελεύθερο κομμάτι
που στο μέσον του, το Φεγγάρι του Φθινοπώρου
χορεύει !

Υ.Γ
Όλα αυτά τα έγραψα λίγο μετά το πρωινό ξύπνημα
πίνοντας αχνιστό καφέ και καπνίζοντας τσιγάρο
ακουμπισμένος στην κουπαστή της Ζωής !

Καλή μέρα σε όλους
Καλή συνέχεια.....