Η ομορφιά της παιδικής αθωότητας δεν πήγε χαμένη....

Η ομορφιά της παιδικής αθωότητας
έχει μείνει για πάντα μέσα στην ψυχή μου
μέχρι και σήμερα
και θα την κουβαλάω μέσα μου, μαζί μου
μέχρι το τέλος της Ζωής μου
Γιατί μου έλειψε στα παιδικά μου χρόνια
στα χρόνια της παιδικής αθωότητας.

Αιτία ήταν ο Πόλεμος, η κατοχή, η απελευθέρωση
της Πατρίδας, μόνο
Όχι όμως της ομορφιάς της παιδικής αθωότητας,
αυτή ήρθε πολύ αργότερα, όταν πια δεν ήμουν παιδί,
αλλά, μεγάλος άνδρας που έμεινε για πάντα ένα μικρό
παιδί στην ψυχή αλλά με μεγάλη καρδιά.

Η ομορφιά της παιδικής αθωότητας θα είναι
για πάντα μέσα στην ψυχή μου, όπως είναι
μέσα στην ψυχή του κάθε μικρού παιδιού
και θα την ακολουθώ σε όλη την Ζωή μου.

Αυτά τα λίγα που έγραψα πιο πάνω δεν είναι ιστορία
Δεν είναι μυθιστόρημα, πεζό, η κάποια νουβέλα
Είναι η αλήθεια, η πραγματικότητα της χαμένης
ομορφιάς της παιδικής αθωότητας
Που όμως δεν πήγε χαμένη !

Υ.Γ
Σαν παιδί και εγώ, όπως όλα τα παιδιά του κόσμου
Ενώ θα έπρεπε να παίζω σε κάποια παιδική χαρά,
σε κάποια αλάνα, η να με πηγαίνουν βόλτα σε κάποιο
πάρκο, σε κάποιο κήπο
Με έπαιρνε στην αγκαλιά της η Θεία Παρθένα
η μικρή αδελφή της Μαμάς Μαργαρίτας και τρέχαμε
να κρυφτούμε στα καταφύγια για να σωθούμε
από τις βόμβες του Πολέμου, την ώρα που η Μαμά
Μαργαρίτα δούλευε στο εργοστάσιο για να μας φέρει
τα προς το ζην, επειδή ο Μπαμπάς Σωτήρης
ήταν στον Πόλεμο, στην Αλβανία στην Πρώτη γραμμή.

Γι αυτό τον λόγο έμεινε για πάντα μέσα μου
αυτή η ομορφιά της παιδικής αθωότητας
που δεν πήγε χαμένη, που ούτε ο Πόλεμος
μπόρεσε τελικά να την σκοτώσει.

Πως να μην ευχαριστήσω την Ζωή
που με έφερε μέχρις εδώ

Καπετάν Δημήτρης

Με όλο μου τον σεβασμό
προς την Ζωή, για την Ζωή
που μου έχει δώσει !