Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2006

Νανούρισμα φτώχειας....



Μηνών ακόμη το μωρό της φωτογραφίας
Δεν είναι εικονική πραγματικότητα
αλλά η πραγματικότητα σε όλο της το μαγαλείο.

Κοιμάται ήρεμο στο τσιμέντο του πεζοδρομίου
ενώ δίπλα του η μητέρα του και τα δυο αδέρφια του
ζητιανεύουν για να ζήσουν.
Εικόνα, υπενθύμισης της τεράστιας απόστασις
που έχει να διανύσει ο τρίτος κόσμος μέχρι
να κατακτηθούν τα βασικά για κάθε άνθρωπο
για μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Και για την Αφρική, ας μην το συζητάμε καθόλου

Εγώ τώρα, τι να πώ
Αυτό που είπε ο Πάπας, που αναρωτήθηκε
που ήταν ο Θεός την ώρα που συνέβαιναν
όλα αυτά, η που είναι ο Θεός την ώρα
που συμβαίνουν όλα αυτά.

Να πω, το
Πιστεύω σε έναν Θεό
πατέρα παντοκράτορα
ουρανού και γης

Ας μου πει κάποιος
τι από όλα αυτά
να πω !

8 σχόλια:

Καπετάνισσα είπε...

Να λες ο,τιδήποτε σε βοηθάει να κραυγάζεις την απόγνωση, αλλά, πρωτίστως, να κάνεις.

Οι αφεντάδες της γης έχουν αλλού τα μάτια.

Μα στην καθημερινότητα, που'μαστε εμείς αφεντικά, μπορούμε να κάνουμε πολλά.

Για τα παιδιά τα μόνα, τα θλιμμένα, τα φτωχά, τα αφημένα σε μια τύχη τυφλή.

Το λίγο το δικό μας, για κείνα είναι πολύ.

Unknown είπε...

Το λίγο το δικό μας
για εκείνα είναι πολύ
πολύ σωστά καπετάνισσα μου

Να είσαι πάντα καλά

καλό σου πρωινό !

Ελπίδα είπε...

Ότι και να πεις καπετάνιε μου, λίγο θα είναι. Ας κάνουμε κάτι, έστω και λίγο που λέει η καπετάνισσα, ο καθένας μόνος του και ίσως κάτι αλλάξει.
Φιλιά πολλά!(και χαίρομαι που πέτυχα τέτοιο θέμα).

cindaki είπε...

Συμφωνώ με την ελπίδα, ότι και να πούμε, λίγο θα'ναι...
Πότε θα αφήσουμε τα λόγια και θα περάσουμε στις πράξεις;;;

Unknown είπε...

Elpida καλή μου καλησπέρα

ας κάνουμε κάτι ο καθένας ξεχωριστά
και όλοι μαζί
το ξέρω τα λόγια πια σωθήκανε
είναι πολύ λίγα μπροστά
στην πραγματικότητα.

σε ευχαριστώ για τα καλά σου
λόγια Κατερίνα μου
καλό βράδυ
φιλιά

Unknown είπε...

Sofi-k

Kαιρός είναι να περάσουμε
στις πράξεις, τα λόγια πια
δεν οφελούν, είναι πολύ λίγα
είναι απλά μόνο λόγια

Έχεις δίκιο
σε ευχαριστώ

καλό σου βράδυ

Alexandra είπε...

έχει σφιχτεί η καρδιά μου...

Unknown είπε...

Alexandra

Έχεις δίκιο και η δική μου
καρδιά είναι σφιγμένη καιρό τώρα
να δούμε πότε θα λευθερωθή !

καλό ξημέρωμα