Μέσα στα κίτρινα φύλλα του φθινοπώρου....

Φθινοπώριασε
Σκοτείνιασε μπροστά μου ο ουρανός
τα φύλλα κιτρινίσανε μα όχι η Ζωή
ο άνεμος φυσάει σαν τρελός και με πάει
μέσα στις ομορφιές του κόσμου, της Ζωής

Τώρα μες τα ονειρά μου τα φθινοπωρινά
ψάχνω την μορφή σου ζωή μου να βρω
να δω τα μάτια σου, να αντικρίσω την μορφή σου
μέσα στα κίτρινα φύλλα του φθινοπώρου, της βροχής

Στην άκρη η Πανσέληνος του φθινοπώρου
χορεύει και ο Καπετάνιος με τον καφέ
και το τσιγάρο του στο χέρι, ακούει τους
στίχους και την μουσική του τραγουδιού

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τάπες με το πρώτο σου το γάλα

Η μουσική και το τραγούδι
συνεχίζονται μέσα σ αυτή την όμορφη φθινοπωρινή
βραδιά, τα σύννεφα τρέχουν στον ουρανό
και κάποια στιγμή, κάποιο αστέρι πέφτει
ο Καπετάνιος αμέσως κάνει μιαν ευχή
μιαν ευχή για την ομορφιά την φθινοπωρινή

Ο Καπετάνιος όπως κάθεται, κάτω από το φεγγάρι
τα αστέρια, τα σύννεφα που τρέχουν στον ουρανό
με τον καφέ και το τσιγάρο του στο χέρι
λέει φωναχτά, σχεδόν τραγουδιστά

Όλα είσαι εσύ
είσαι τα πάντα στη Ζωή, Ζωή μου
χωρίς εσένα Ζωή μου δεν έχω ανάσα
δεν έχω πνοή

Και η βραδιά αυτή η φθινοπωρινή περνά χωρίς
να σταματά κάτω από τον χορό του φεγγαριού
που φεύγει για άλλους κόσμους
για άλλες ζωές

Αυτή την ώρα, αυτή την βραδιά την φθινοπωρινή
η καρδιά στέλνει ζωή στη ζωή μέσα από
τις φλέβες της για να δώσει ζωή ομορφιά
σε αυτή την φθινοπωρινή βραδιά !