Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2006

Σαββατόβραδο προς την πλατεία

Χειμωνιάτικη σήμερα η βραδιά
Το κρύο είναι σήμερα λίγο περισσότερο από τις προηγούμενες
βραδιές, σιγά σιγά πάμε για χειμώνα κανονικό, Δεκέμβρης πια
Λιγοστός ο κόσμος πια που κάνει την νυχτερινή του βόλτα
περπατώντας στους όμορφους δρόμους εδώ στα Βριλήσσια.
Κάπου κάπου περνάει και κάποιο αυτοκίνητο στα γρήγορα, όλα
τα άλλα είναι παρκαρισμένα δεξιά και αριστερά του μεγάλου
δρόμου, ακόμη και επάνω στα πεζοδρόμια, γιατί δεν χωρούν πια
αλλού πουθενά, αφού αναγκάζομαι να περπατάω σχεδόν στη μέση
του δρόμου προσέχοντας μη με κτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο.
Τι να κάνω
Βλέπεις είμαι ένας ρομαντικός εραστής της βόλτας
του περιπάτου, τόσο την ημέρα όσο και την νύχτα που βγαίνω
καθημερινά τέτοια ώρα πηγαίνοντας προς την πλατεία
για καφέ και ποτάκι.
Η βραδυνή αυτή ώρα, σχεδόν καθημερινά, είναι από τις
αγαπημένες μου, όλες τις εποχές όπου και αν βρίσκομαι
όσο μακριά και αν είναι η πλατεία, και για να πω την αλήθεια
είναι πολύ όμορφη η βόλτα η νυχτερινή εδώ που ζω.
Σήμερα είμαι ντυμένος με πιο χειμωνιάτικα ρούχα, όχι ακόμη
βέβαια με τα βαριά του χειμώνα. Φοράω και το καπελάκι μου
το αθλητικό για να είναι προφυλαγμένο το κεφάλι μου από
το κρύο. Περπατάω αργά, χωρίς να βιάζομαι, με τα χέρια στις
τσέπες του μπουφάν, που τα βγάζω μόνο όταν είναι να σκουπίσω
την μύτη μου που τρέχει κάπου κάπου.
Έχω ψιλό συνάχι, είμαι βλέπεις ευαίσθητος, είναι από
τα χαρακτηριστικά σημάδια μου
Τι να κάνω
Μ αρέσει όμως αυτή η νυχτερινή καθημερινή βόλτα στους
καταπράσινους δρόμους που τώρα είναι και στολισμένοι για
τις γιορτές των Χριστουγέννων.
Είναι πολύ όμορφα, αυτό το μέρος πολύ το αγαπώ
Εδώ ζω τα τελευταία 30 χρόνια, αλλά ερχόμουν πάντα
τα καλοκαίρια από μικρό παιδί πριν τελειώσω το σχολείο.
Πριν έμενα στη Νέα Σμύρνη, τώρα δεν είναι να μένεις εκεί
Εκεί έμεινε πια το πατρικό μου σπίτι, εκεί που μεγάλωσα,
χωρίς εμένα όμως, τώρα μένουν τα αδέλφια μου με τις
οικογένειές τους, κάπου κάπου πηγαίνω για να τους δω
Αλλιώς μιλάμε μόνο στο τηλέφωνο, όλοι μου λένε ότι ήμαστε
μακριά. Τα τελευταία χρόνια όλα είναι μακριά και μακρινά,
αυτό το ίδιο μου λέει και η κόρη μου που μένει στη Νέα Σμύρνη.
Για μένα τίποτα δεν είναι μακριά, για σας είναι μακριά μόνο

Αυτό που συμβαίνει είναι, ότι οι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί
για αυτό όλα τους φαίνονται μακριά

Και έγώ συνεχίζω το περπάτημα με τα χέρια στις τσέπες
του μπουφάν στον όμορφο πράγματι δρόμο προς την πλατεία και
το Μπραζίλιαν Καφέ, για ζεστό αχνιστό καφέ Ελληνικό
σε μπακιρένιο μπρίκι και ένα μικρό ποτάκι σε ποτήρι του σφηνάκι

Το Ράδιο στο καφέ είναι στον Galaxy και τώρα παίζει
το " είσαι το πεπρωμένο μου "
η ώρα κοντεύει 2 το ξημέρωμα, καιρός για τον γυρισμό στο σπίτι
Αύριο πάλι για βόλτα !

6 σχόλια:

fish eye είπε...

..κρυο..κι ενας ζεστος καφες..τι βαλσαμο..ζεσταινει την ψυχη..μικραινει τις αποστασεις..γλυκαινει τις σκεψεις.καλο βραδυ..

Unknown είπε...

με το φεγγαρι αγκαλια

Καλημέρα και καλή βδομάδα
Ασφαλώς ένας αχνιστός καφές
είναι βάλσαμο μοναδικό αυτές
τις κρύες μέρες
Πολύ σωστά τα γράφεις
έτσι ακριβώς είναι

Καλό σου πρωινό
με ένα καφέ αχνιστό !

nyctolouloudo είπε...

μου αρέσει στις νυχτερινές βόλτες να κοιτάω μέσα στα φωτισμένα παράθυρα....κάθε παράθυρο χαρά και πόνος. κάθε παράθυρο μία ιστορία.

Unknown είπε...

μεθυσμενα χρωματα

Καλό σου απογεύμα
Ναι είναι όμορφα να κοιτάς τα
φωτισμένα παράθυρα στους νυχτερινούς περιπάτους, σιγά σιγά
τώρα όλα τα σπίτια στολίζονται
με πολύχρωμα φωτάκια και ειναι
πράγματι όμορφα
κάθε παράθυρο και μια ιστορία
το καθένα έχει την δική του ομορφιά
και ιστορία.
να είσαι καλά
καλό σου απόγευμα!

seaina είπε...

Λατρεμένη συνήθεια το περπάτημα, βράδυ στη χειμωνιάτικη Αθήνα, με ακουστικά πάντα στα αυτιά!
Έτσι ώστε εικόνες και ήχοι να περιτυλίσσονται σε μια εμπειρία μαγική!
Καλή σου ημέρα!

Unknown είπε...

seaina

Καλή σου ημέρα

Ναι, είναι λατρεμένη μου
συνήθεια η αλήθεια πολλά χρόνια τώρα, χωρίς ακουστικά στα αυτιά.

Είναι εμπειρία μαγική
όπως ακριβώς τα γράφεις
και σε ευχαριστώ γι αυτό !

καλό σου πρωινό
αγάπη και φιλιά !