Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2006

Από την Εμπόλεμη Ζώνη της καθημερινότητας



Άραγε υπήρχε ζωή πριν τα κινητά τηλέφωνα ?
Γιατί το ρωτάω αυτό τώρα
Γιατί τώρα πια, έχουμε φτάσει στο άλλο άκρο της ζωής
Στην εξάρτηση
Όχι βέβαια από την ζωή, αλλά από το κινητό.
Το κινητό έγινε προέκταση του χεριού μας
Κινητήριος μοχλός της ζωής μας
Εμείς το καταφέραμε αυτό και μπράβο μας
Είμαστε πολύ σπουδαίοι
Ούτε για κατούρημα δεν πας χωρίς το κινητό σου
Δεν χρειάζεται να κοιτάξεις στην τουαλέτα αν είναι κάποιος
άλλος μέσα, γιατί η ακούς το κουδούνισμα του κινητού
η κάποιον να μιλάει, όχι βέβαια ότι έχει πιάσει συζήτηση
με την τουαλέτα, όχι, αλλά μιλάει γενικώς στο κινητό του
αν δεν μιλάει στέλνει μηνύματα η ακούει μουσική, η βλέπει
το χρηματιστήριο και όλα αυτά από την τουαλέτα, γιατί να βγει
έξω και εγώ περιμένω να κατουρήσω, πότε όμως.

Σε λίγα χρόνια όπως πάει η τεχνολογία θα έρχονται τα παιδιά στη ζωή
παρέα με ένα κινητό για να μην χάνεται ο χρόνος.
Αλλά κανένας μας δεν σκέφτεται, δεν μας νοιάζει πια αν χάνεται η ζωή
το μόνο που μας νοιάζει είναι να έχουμε ένα κινητό και να μιλάμε
γιατί πιστεύουμε όλοι μας ότι είμαστε, γινόμαστε σύγχρονοι και
μοντέρνοι, ότι είμαστε μέσα στις εξελίξεις της σύγχρονης τεχνολογίας.
Η τεχνολογία είναι πράγματι θαυμαστή, εμείς όμως την κάναμε εξάρτηση
και κανένας μας δεν το καταλαβαίνει, μας έγινε συνήθεια, εξάρτηση
και αυτό είναι το ανησυχητικό.
Οι επιστήμονες δεν εργάζονται για να μας προσφέρουν εξαρτήσεις, αλλά
για να διευκολύνουν την ζωή μας, να την κάνουν πιο όμορφη πιο απλή
με νόημα και ενδιαφέρον. Αλλά εμείς οι απλοί άνθρωποι καταφέραμε
αυτή την σύγχρονη τεχνολογία να την κάνουμε σύγχρονη συνήθεια,
εξάρτηση που σε λίγο θα γίνει και παράνοια, κοντεύουμε να ξεπεράσουμε
όλοι μας το όριο, και όταν τρέχεις σε μια κούρσα όπως στην κούρσα
της ζωής πρέπει να ξέρεις τι θα συμβεί όταν ξεπεράσεις το όριο.
Ε, λοιπόν εμείς, όλοι μας, κοντεύουμε στο όριο
Όχι μόνο εδώ στην πατρίδα μας, αλλά σε ολόκληρο τον πλανήτη
Και δεν κάνουμε τίποτα άλλο παρά να κάνουμε αμύθητα πλούσιους
ορισμένους αετούς της παγκόσμιας πιάτσας του πλούτου και
του χρήματος. Αυτοί είναι που μας προσφέρουν αυτή την εξάρτηση
και όχι οι επιστήμονες, ούτε η σύγχρονη τεχνολογία και εμείς εκεί,
από την μια εξάρτηση στην άλλη.
Αφού και οι επιστήμονες όλου του πλανήτη τα έχουν χάσει με αυτό
που συμβαίνει και οι αετοί της πιάτσας του κέρδους τρίβουν
τα χέρια τους από τα κέρδη. Εμείς όμως το μόνο που κάνουμε είναι
να κινούμε με τα χέρια μας το κινητό μας για να μιλάμε, να στέλνουμε
μηνύματα και να παραμιλάμε στο δρόμο, στο σπίτι, στο σχολείο
στο γραφείο, στα καφέ, στα μπαρ, στα κλαμπ, στα γήπεδα, στα πάρκα
στα ταξίδια, δεν μπορούμε πια χωρίς το κινητό μας, είναι σαν κάτι
να μας λείπει. Το μόνο που δεν έχουμε ακόμα καταφέρει, είναι
να επικοινωνήσουμε μέσω του κινητού μας με τον δημιουργό,
με τον θεό.
Ε, άμα το καταφέρουμε και αυτό
Τότε δεν πιανόμαστε με τίποτα, θα πλησιάσουμε τον θεό
Τι λες ρε γαμώτο
Λες να το καταφέρουμε και αυτό ?
Ποτέ δεν ξέρεις καπετάνιε μου, μου λέει μια φωνή
Τώρα, εγώ τι να πω
Να τα μαζέψω και να φύγω για το πέλαγος που εκεί δεν έχει κινητά ?
Τι να κάνω ρε παιδιά ?
Να κάτσεις εδώ που είσαι καπετάνιε μου
Εν τάξει βρε παιδιά, ότι πείτε
Αλλά να πιούμε και μια γουλιά καφέ, αφήστε και λίγο τα κινητά
Επιτέλους πια
Το Μπραζίλιαν καφέ είναι εδώ ?
Η ο ΟΤΕ Κοσμοτέ και η Βόνταφον ?
Εδώ ούτε στο γήπεδο δεν μπορείς να πάς, όλοι μιλάνε στα κινητά
και αν χρειαστεί τα πετάνε και στον διαιτητή, τώρα ποιός βλέπει
ματς, μόνο εγώ
Είναι ζωή αυτή
Όχι πέστε μου ρε παιδιά, για να ξέρω και εγώ τι να κάνω
Επιτέλους πια !

Στο μόνο μέρος που δεν χρησιμοποιούμε, προς το παρόν βέβαια,
τα κινητά μας είναι στο αεροπλάνο όταν είναι στον αέρα και
στα ποντοπόρα πλοία όταν βρίσκονται στους ωκεανούς, εκεί μόνο
σταματά αυτή η παράνοια, εκεί σκοπεύω στο τέλος να πάω λίγο
πριν γίνω και εγώ παρανοϊκός, και θα πίνω και τον καφέ μου
χωρίς κινητό !

Δεν υπάρχουν σχόλια: