Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2006

Η αλήτισα Ζωή....

Και αν γυρνάω μες στα πλακόστρωτα
καλντερίμια σαν αλήτισα
είναι γιατί εσένα ψάχνω να βρω
ταξιδευτή θαλασσοπόρε της Ζωής

Μα αυτό δεν με πειράζει
να γυρνάω μες στα καλντερίμια
σαν αλήτισα
αρκεί, εσένανε να βρω, να συναντήσω
να δω τα μάτια σου τα μπλε τα φωτεινά
που είναι γεμάτα ήλιο ουρανό και θάλασσα
ταξιδευτή της Ζωής και της Ζωής μου

Να δω τα μάτια σου τα βουρκωμένα
τα παραπονεμένα, τα αγαπημένα
τα μάτια σου που δίνουν νόημα
και χρώμα στη Ζωή και στη Ζωή μου

Δεν υπάρχει τίποτε μα τίποτε ομορφότερο
σ αυτή την Ζωή από την Ζωή
την αλήτισα Ζωή
την μια και μοναδική

Γι αυτό γυρνάω μες τα καλντερίμια
σαν αλήτισα
και ψάχνω εσένανε να βρω ταξιδευτή
θαλασσοπόρε της Ζωής

2 σχόλια:

Ελπίδα είπε...

Την ζωή την έχεις μαζί σου. Κάτι άλλο ψάχνεις στα ωραία καλντερίμια εκεί.... Πονηρούλη!

Unknown είπε...

Γεια σου Ελπίδα μοναδική
με έκανες και γέλασα
να είσαι καλά, όπου και αν είσαι

Όχι, δεν ψάχνω τίποτα στα καλντερίμια τα ωραία
εδώ έρχεται η ίδια η ζωή
και με βρίσκει
στο σεργιάνι μου

Καλό σου βράδυ
και να περνάς όμορφα
στο πολύ όμορφο Πήλιο