Τρίτη 12 Σεπτεμβρίου 2006

Στο Μπιτς Μπαρ του κάβου αρχίζει και τελειώνει η βραδυά....



Όλες οι γυναίκες μοιάζουνε
σαν τις σταγόνες της βροχής
μόνο στην μορφή αλάζουνε

Γράφει ο στιχουργός και η μουσική αγκαλιάζει
τους στίχους στο ρυθμό του Ζεϊμπέκικου και αυτό
το ξημέρωμα που σε λίγο χαράζει,
Και ο Καπετάνιος χορεύει αυτόν τον αντρίκιο χορό
ανάμεσα σε άντρες, γιατί το Ζεϊμπέκικο είναι
αντρική υπόθεση και μόνο,
και το ταξίδι στο ρυθμό του Ζεϊμπέκικου συνεχίζεται
στο μπαρ του κάβου, του κάβου της Ζωής.
Ο Καπετάν Δημήτρης συνεχίζει να χορεύει τον αντρίκιο
αυτό χορό στο ρυθμό του Ζεϊμπέκικου.

Το φεγγάρι κοντεύει να μεσουρανήση
το ρολόΪ της Ζωής δίχνει 6 το πρωί
το ξημέρωμα έχει αρχίσει
και ο Καπετάνιος με την συντροφιά του χορεύουν το τελευταίο
Ζεϊμπέκικο της καινούργιας ημέρας, λίγο πριν ξημερώση,
λίγο πριν το Φεγγάρι μεσουρανήση και ο ήλιος
στον ορίζοντα ροδίσει.

Οι στίχοι τώρα λένε
Θα γίνω δρόμος να περάσεις
Θα γίνω δάκρυ να ξεχάσεις
Ζωή μου εσύ, μοναδική, αγαπημένη
Μόνο για σένα Ζω
Ζωή μου εσύ
Αρχόντισα της καρδιάς και της Ζωής μου.

Τα καϊκια τα ψαράδικα, φάνηκαν στον κάβο ανοιχτά,
πηγαίνουν για το καθημερινό καλάρισμα για την καθημερινή
ψαριά και η συντροφιά τούτη την ώρα πίνει
τσιγάρο και αχνιστό καφέ.

Ψύχρα έπιασε ξαφνικά αυτό το πρωινό
ο αέρας γύρισε και από τον βοριά φυσά
το κύμα σιγά ,σιγά μεγάλωσε και είναι
από την μεριά του βοριά

Ο Καπετάνιος ορθός στέκεται τούτη την ώρα
στην άκρη του κάβου του Μπιτς Καφέ
που ανοίγει αυτή την ώρα για το πρωινό
και τον πρωινό αχνιστό καφέ

Ο Τάκης περνά με το ποδήλατό του, πηγαίνει στην βάρκα του
με το σακίδιο βαλμένο στην πλάτη και τα παράμαλα στο χέρι
πηγαίνει για ψάρεμα με τσαπαρή, αυτή την ώρα,
αυτή την εποχή είναι για ψάρεμα με τσαπαρή

Ο Δημήτρης πηγαίνει με την βάρκα του για χταπόδια
και ο Αυγέρης για τσέρουλες για χανέλια και κανέναν Μπαλά.
Τα ψαροκάϊκα καλάρουν στον κάβο ανοιχτά
και ανεβάζουν Λακέρδες, Παλαμίδες που είναι
τα ψάρια αυτής της εποχής

Ο Καπετάνιος αυτή την ώρα κάθεται στο καφέ του Γαβρίλη
και πίνει Καπουτσίνο καφέ, αγναντεύοντας το πέλαγος
το μπλε το γαλάζιο, πέρνωντας ανάσες από τον αέρα
του βοριά, απ την ανάσα της Θάλασσας αυτής της
Αρχόντισας της Ζωής.

Και όλος ο κόσμος και η Ζωή συνεχίζουν να γυρνούν
γύρω από τον ήλιο της Ζωής, που ομορφαίνει και ζεσταίνει
τις καρδιές και τις ψυχές αυτό το πρωινό και κάθε
πρωινό εδώ στο νησί, που συνεχίζει το ταξίδι του
γύρω από τον ήλιο, μέσα στο απέραντο μπλε και γαλάζιο
του πελάγους του Αιγαίου.....

2 σχόλια:

candyblue είπε...

Πίσω από την ακτή του βορά....καθώς θα κοιτάς βαθιά στην τελεία του τον ορίζοντα υπάρχει ένα μέρος που το λένε Santa blue.

Σε χαιρετώ και σου υπόσχομαι πως μια μέρα θα με δεις να περπατώ μαζί με τα αφρόψαρα και την αυγή,με μαιστράλια και φύκια μενεξεδιά στα μαλλιά.
Και θα ειμαι ελεύθερη όσο ποτέ.

Καληνύχτα σου

Unknown είπε...

Καλησπέρα candyblue !

Σε χαιρετώ και εγώ
θα σε περιμένω να σε δω να περπατάς
μαζί με τα αφρόψαρα και την αυγή,
και να με πάρεις από το χέρι
να με οδηγήσεις στην Santa blue !

Καλή σου νύχτα !