Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2006

Μια καλημέρα είναι η Ζωή και ένα καλό ξημέρωμα...



Μια καλημέρα, ένα καλό πρωινό
Μια καληνύχτα, ένα καλό ξημέρωμα
Είναι ότι πιο όμορφο για τον Καπετάνιο για
τον καθένα μας, γραμμένο από το χέρι το δικό σας
σ αυτή την μικρή σελίδα της Ζωής του καθενός μας,
του Καπετάνιου, σε αυτά τα μικρά τετραγωνάκια,
όπως τα λέω πάντα, που είναι τετραγωνάκια από
την Ζωή του Καπετάνιου.

Αυτό και μόνο φτάνει
Γιατί θυμίζει σε μένα, σε όλους που με ξέρουν
μέσα από την μικρή αυτή κοινότητα, την μικρή
αυτή σελίδα της Ζωής μου, το πέρασμα μου απο την
Ζωή αυτής της μικρής κοινότητας και απο την Ζωή

Έτσι, απλά !
Με μια καλημέρα
Καλημέρα Ζωή !
Καλό ξημέρωμα Καπετάνιε
και ο Καπετάνιος με το μολύβι του συνεχίζει να γράφει
στο μπλοκάκι το δικό του και στην σελίδα την δικιά του.

Ο κάθε άνθρωπος
Έχει όνομα και ιστορία
Έχει το δικό του όνομα
την δικιά του ιστορία
και πορεία
που αντάχει στο χρόνο...

Στο μπλοκάκι του Καπετάνιου η κάθε σελίδα έχει 20 γραμμές
σε αυτές τις γραμμές γράφει καθημερινά ο Καπετάνιος,
στο μπλοκάκι του με το μολύβι το δικό του
λέξεις, φράσεις και εκφράσεις με πολύ αγάπη πάντα,
με σεβασμό, με μεράκι, με γούστο, με αξιοπρέπεια
με εκτίμηση για αυτούς που τυχόν θα διαβάσουν
αυτά που γράφει, ο Καπετάνιος, και θα συνεχίσει να γράφει

Ποιός ξέρει άραγε μέχρι πότε....
Ποιος αλήθεια το ξέρει

Αφού ο Καπετάνιος είναι ανάμεσα
στη Ζωή και στο Θάνατο
Από την μια μεριά, στα δεξιά του, είναι η Αρχόντισσα Ζωή
και από την άλλη μεριά, στα αριστερά του είναι ο Θάνατος

Ποιος ξέρει, άραγε
Μέχρι πότε θα είναι
Ανάμεσά τους !

2 σχόλια:

THE_RETURN είπε...

Το μπλοκάκι του Καπετάνιου έχει ατέλειωτα φύλλα...

Μόλις ο Καπετάνιος φτάνει στο τελευταίο φύλλο, τότε ως δια μαγείας ξεφυτρώνουν πολλά φύλλα λευκά ακόμη, που περιμένουν να γράψει πάνω τους ο Καπετάνιος...
Μόλις πάνε να τελειώσουν και αυτά,
πάλι το ίδιο, νέα φύλλα εμφανίζονται ξαφνικά από το πουθενά και ούτω καθεξής...

Έτσι είναι και η Ζωή του,
...ποτέ δεν τελειώνει!

Καλημέρα Καπετάνιε μου,
να έχεις μια όμορφη μέρα :))

Unknown είπε...

Καλημέρα αγαπημένε μου
φίλε Διονύση

Σε ευχαριστώ για τα πάντα
τιμητικά σου λόγια
είναι μεγάλη η χαρά και η τιμή
για μένα από εσένα.

Είναι ευλογία να υπάρχουν
τέτοιοι άνθρωποι κυρίως, τους
χρειαζόμαστε όλοι μας.

Σε τέτοιους ανθρώπους δεν τελειώνουν ποτέ τα φύλλα
από τα μπλοκάκια της Ζωής τους

Έτσι είναι η Ζωή ποτέ
δεν τελειώνει!

Εσύ στο μπλοκάκι το δικό σου
και ο Καπετάνιος στο δικό του

Πάντα πλάϊ, πλάϊ !

Καλό σου πρωινό
με πολύ αγάπη !