Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου 2006

Το τελευταίο Ζεϊμπέκικο κάτω από το φως του Φεγγαριού

Το ρολόϊ της Ζωής κτύπησε πριν από αρκετή
ώρα 5 το ξημέρωμα
Το φεγγάρι λάμπει στον καθάριο ξάστερο ουρανό
και φωτίζει τον Καπετάν Δημήτρη με την συντροφιά του
που χορεύει το τελευταίο Ζεϊμπέκικο της βραδιάς λίγο
πριν ξημερώση η καινούργια ημέρα.
Αυτόν τον μοναδικό αντρίκιο χορό, που όμοιός του
δεν υπάρχει σε όλη την γη, κάτω από το φως του φεγγαριού
στην πίστα της Ζωής στο ρυθμό του Ζεϊμπέκικου.

Οι στίχοι και η μουσική συνοδεύουν τον χορό του
Καπετάν Δημήτρη στο Ζεϊμπέκικο το τελευταίο αυτής της βραδιάς,
και η σκιά του Καπετάνιου τον ακολουθεί όλη την ώρα που χορεύει
κάτω από το φως του φεγγαριού

Οι στίχοι και η μουσική δίνουν Ζωή στο χορό του Καπετάνιου,
σε λίγο ξημερώνει μια καινούργια ημέρα Ζωής, και οι στίχοι
η μουσική δίνουν νόημα χρώμα και ανάσα σε όλη την συντροφιά
αυτού του πρωινού λίγο πριν χαράξει η καινούργια ημέρα.

Οι στίχοι και η μουσική μοναδικοί
συνοδεύουν τον χορό του Καπετάν Δημήτρη σ αυτό το Ζεϊμπέκικο
της Ζωής, η συντροφιά γονατιστή στέκεται γύρω από το Ζεϊμπέκικο
του χορού του Καπετάν Δημήτρη σαν να υποκλίνονται στην ομορφιά
του χορού του Καπετάν Δημήτρη της Ζωής.

Η Ζωή, η Ζωή εδώ τελειώνει
σβύνει το καντήλι σου
και η ψυχή και η ψυχή σαν χελιδόνι
βγαίνει από τα χείλη σου

Λένε οι στίχοι του ποιητή σ αυτό το τελευταίο Ζεϊμπέκικο
στον Καπετάν Δημήτρη

Ήμαστε δυο σταλαγματιές
από την ίδια βρύση
έγινε η σπίθα πυρκαγιά
και πέλαγος η στάλα

Λέει ο στιχουργός με τους στίχους του στον Καπετάν Δημήτρη
που εξακολουθεί να χορεύει το Ζεϊμπέκικο το τελευταίο.
Η μουσική του Ζεϊμπέκικου και οι στίχοι δίνουν ρυθμό στον χορό
του Καπετάνιου, μια σκηνή Ζωής μοναδική, με την συντροφιά γονατιστή
και τον Καπετάνιο στη μέση της σκηνής της συντροφιάς και της Ζωής
να χορεύει το τελευταίο Ζεϊμπέκικο της βραδιάς, λίγο πριν ξημερώση.

Ο Καπετάν Δημήτρης είναι πράγματι,
αυτός και η Ζωή
Δυο σταλαγματιές από την ίδια βρύση

Ζωή μου εσύ μονάκριβη, μοναδική
λέει ο Καπετάν Δημήτρης, στη Ζωή
και εξακολουθεί ο Καπετάνιος να χορεύει το Ζεϊμπέκικο το τελευταίο
της βραδιάς και όχι το τελευταίο της Ζωής.
Ο Καπετάνιος την Ζωή την αγαπά τόσο πολύ, μα τόσο πολύ
γιατί ο καπετάνιος και όλοι μας ήμαστε το πιο όμορφο κομμάτι
αυτής της Ζωής της μιας και μοναδικής
Της αξίζει της Ζωής ο χορός του Ζεϊμπέκικου ο μοναδικός
γιατί η Ζωή είναι και αυτή μοναδική

Ήμαστε δυο σταλαγματιές
από την ίδια βρύση
Εμείς και η Ζωή.....

Ο γιος της Θάλασσας
και της Ζωής

4 σχόλια:

Θεριό Ανήμερο είπε...

Χορεύουν οι τσιγγάνοι χορεύουνε
Μαζί τους μαγεμένος μπερδεύομαι
Χορεύει η ζωή μεθυσμένη
Να ζήσει η τρελή επιμένει

elenitheof είπε...

Καλημέρα, sailor. Έχεις κάνει μέχρι τώρα πολύ όμορφες και εντυπωσιακές περιγραφές του νησιού. Μακάρι κάποτε να έρθω να θαυμάσω από κοντά το όμορφο νησί. Θέλω πολύ να πάω στη Μονή Μανταμάδου και Αγίου Ραφαήλ.

candyblue είπε...

καμιά κόρη θέλουν...

Τι ωραίες εικόνες!

Unknown είπε...

@ θεριό ανήμερο
είσαι

όνομα και πράμα, όχι πράγμα

πολύ ωραίοι οι στίχοι της ποιήτριας
μας

να είσαι πάντα καλά

καλό σου βράδυ

@ elenitheof

ελένη μου να έρθεις όταν μπορέσεις
αξίζει στ αλήθεια
όπως άλωστε και όλη η Ελλάδα μας

καλό σου βράδυ

@ candyblue

Κόρες σαν και σένα είναι τιμή
για αυτόν τον τόπο
καπετάνιος

καλό σου βράδυ