Η Παναγιά της Πέτρας, της Γλυκοφιλούσας....

Μεγάλη ημέρα η σημερινή
Από τις μεγαλύτερες της Ορθοδοξίας
είναι η 14η του Σεπτέμβρη

Αυτή την ώρα που γράφω αυτές τις λίγες γραμμές
καθισμένος στο τραπεζάκι του κήπου, εδώ που μένω,
κάτω από τον βράχο της Εκκλησιάς της Παναγιάς
Αυτό το πρωινό, γράφω, ακούγοντας την λειτουργία
από την εκκλησιά, που ακούγεται σε όλο το χωριό.

Μια ομορφιά μοναδική, η ημέρα είναι μοναδική,
είναι λίγο μετά τις 9 το πρωί, λες και η φύση
με την ομορφιά της τιμά αυτήν την τόσο πολύ
μεγάλη ημέρα, που αυτή την στιγμή την ιερή ακούγεται
η λειτουργία μέσα στην ομορφιά της ησυχίας σε όλο το χωριό.

Πριν καθίσω και αρχίσω να γράφω στο μπλοκάκι μου
με το μολύβι το δικό μου, έκανα τον σταυρό μου με ευλάβια
όπως πάντα, όπως κάθε πρωινό που ξυπνώ, εδώ στην Πέτρα.
Γιατί ο βράχος της Παναγιάς με την εκκλησιά είναι σχεδόν
μια ανάσα απο εδώ που μένω.
Είναι στιγμές μοναδικές, που όμοιες, δύσκολα βρίσκεις
σε άλλον τόπο, σε άλλους τόπους.

Αυτή την ώρα ακούγεται σε όλο το χωριό
Σώσων Κύριε τον Λαό σου
και ευλόγησε την κληρονομιά σου
μέσα στην ομορφιά της ησυχίας αυτής της ημέρας.
Μεγάλη στιγμή, πολύ όμορφη, μοναδική
και ο Καπετάνιος συνεχίζει να γράφει στο μπλοκάκι
το δικό του, στο μπλοκάκι της Ζωής του, καθισμένος
στο τραπεζάκι του πολύ όμορφου κήπου που είναι γύρω του.

Στιγμή που δεν ξεχνιέται, στιγμή που την πέρνεις μαζί σου
για πάντα, στιγμή που δίνει νόημα και χρώμα στη Ζωή
και στην Ζωή σου.
Το φεγγάρι αυτή την ώρα κάτασπρο στέκει μέσα στο μοναδικό
μπλε του Ουρανού σαν μια φέτα από πεπόνι, είναι σχεδόν στην
μεσουράνηση, πάνω από την εκκλησιά της Παναγιάς και τιμά
με την παρουσία του αυτήν την τόσο μεγάλη ημέρα
της ορθοδοξίας.
Είναι μια εικόνα πραγματκά μοναδική, που αξίζει να την
θυμάσε για ολόκληρη την Ζωή.
Αυτή την στιγμή τέλειωσε η λειτουργία μέσα στην ομορφιά
της ησυχίας της μοναδικής αυτής ημέρας.
Ένα ελαφρό αεράκι φυσάει αυτή την στιγμή φέρνοντας την δροσιά
του πρωινού από την μεριά της Θάλασσας, που είναι λίγα μέτρα
από το τραπεζάκι του κήπου που γράφω αυτές τις λίγες
αγαπημένες γραμμές.

Η λειτουργία τέλειωσε και εγώ κάνω τον σταυρό μου με ευλάβεια
και η συνέχεια της ημέρας αρχίζει με διάθεση ξεχωριστή.
Κάποιοι φίλοι Άγγλοι παραθεριστές περνούν και μου λένε
καλημέρα Κάπταιν, όπως κάθε ημέρα.
Το ίδιο κάνουν και οι φίλοι μου Ολανδοί και Σουηδοί
και η ημέρα αρχίζει Αγγλική, Σουηδική, Ολανδική.

Στη μέση του Χωριού της Πέτρας, δεσπόζει ο βράχος της Παναγιάς
της Γλυκοφιλούσας, που είναι τεράστιος σαν τα Μετέωρα,
φτάνει σε ύψος τα 40 μέτρα περίπου και δεσπόζει πάνω απο
τις σκεπές των κεραμοσκέπαστων σπιτιών του χωριού.
Ανεβαίνοντας τα 114 σκαλιά εισπνέεις τον Αιολικό αέρα του χωριού
και αγναντεύεις τα γύρω καταπράσινα λοφάκια και τα γαλάζια
νερά του πελάγους του Αιγαίου.
Η περίοπτη, σαν κάστρο εκκλησιά είναι Τρίκλινη βασιλική
με νάρθηκα, θαυμάσιο ξυλόγλυπτο επισκοπικό θρόνο και ένα
πηγάδι που αναβλύζει " Άγιο νερό "
Για την εύρεση της εικόνας της Παναγιάς και το χτίσιμο
του Ναού ακούγονται πολλοί θρύλοι.
Στο καλντερίμι που οδηγεί στον βράχο της Παναγιάς, όπως
ανεβαίνεις, στα αριστερά, βρίσκεται ο ναός του Αγίου Νικολάου,
ένα σημαντικό εκκλησιαστικό διατηρητέο μνημείο του χωριού.
Εκκλησιά Μονόκλινη βασιλική με τρία στρώματα τοιχογραφιών
εκ των οποίων οι παλαιότερες είναι ίσως του 16ου αιώνα.
Διατηρεί και μουσείο.
Και το σεργιάνι μέσα από τα πλακόστρωτα καλντερίμια
του χωριού συνεχίζεται....