Καλημέρα Μίκη της Ελλάδας.....

photo from wunderground.com

Μίκης Θεοδωράκης
Από την συνεντευξή του στη
ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΝΑΝΟΥ

Σήμερα πως αισθάνεστε για την Ελλάδα ?

Είμαι διχασμένος, όταν τη συγκρίνω με την Ελλάδα που παραλάβαμε,
που ζήσαμε πριν από μισό αιώνα, τότε βλέπω ότι έχει πάει
πολύ μπροστά. Ειδικά στα θέματα της Δημοκρατίας και του
γενικού επιπέδου ζωής, παρ όλες τις ανισότητες.
Όταν όμως σκέφτομαι τι θα μπορούσε να γίνει και δεν έγινε,
δηλαδή που θα μπορούσαμε να έχουμε φτάσει, ποιοτικά και
ποσοτικά και δεν φτάσαμε, τότε μελαγχολώ και πολλές φορές
απελπίζομαι.

Και εγώ το ίδιο Μίκη μου
Πάντα μελαγχολώ και πολλές φορές απελπίζομαι
Καπετάνιος

Τελικά, σε αυτόν τον τόπο τιμάμε τον πολιτισμό
και τους ανθρώπους του ?

Κι εδώ είμαι εκ των πραγμάτων διχασμένος σε σχέση με την
πολιτεία, το κράτος και τις κυβερνήσεις από την μια μεριά
και τον λαό μας από την άλλη.
Δυστηχώς, από τα πρώτα-πρώτα βήματά μου η εξουσία με
αντιμετώπισε εχθρικά.
Όσον αγορά τον λαό μας, ειδικά στα τελευταία χρόνια,
κατόρθωσε στην πλειοψηφία του να απελευθερωθεί από τον
εναγκαλισμό των κομματικών εξουσιών, τουλάχιστον ως προς
εμένα και όχι μόνο.
Ο λαός μας δεν υπολογίζει πλέον τις δύο εξουσίες, κόμματα
και ΜΜΕ και με κατακλίζει καθημερινά με κάθε είδους αυθόρμητες
τιμητικές εκδηλώσεις, που, όπως είναι φυσικό αποτελούν για
μένα την καλύτερη δικαίωση για τη ζωή, τους αγώνες και το έργο μου.

Μ ποιό τρόπο η τέχνη μπορεί να προωθήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα ?

Συνηθίζω να λέω ότι η τέχνη απευθύνεται σε ελεύθερους ανθρώπους,
επομένως, κανονικά η Δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα
θα πρέπει να προηγούνται της τέχνης.
Όταν ιδίως οι ξένοι με ρωτούν, γιατί αγωνίζομαι αντί να
εκμεταλλεύομαι το άλλοθι του καλλιτέχνη και να παραμένω όπως
οι περισσότεροι υπεράνω και εκτός των αγοραίων αντιπαλοτήτων
και συγκρούσεων, συχνά τους απαντώ, με χιούμορ βέβαια,
ότι το κάνω για το συμφέρον μου και το συμφέρον του έργου μου,
που έχει ανάγκη από ολοκληρωμένους, μορφωμένους, υπεύθυνους,
με μια λέξη ελεύθερους πολίτες για να κατανοηθώ.
Γιατί δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει τέχνη για δούλους.
Και σε αυτή την κατηγορία κατατάσσω σήμερα όσους είναι δούλοι
η έστω δουλικοί απέναντι στο σύστημα.
Οφείλω, λοιπόν, αν θέλω μια μέρα να γίνω 100% κατανοητός και
αποδεκτός ως καλλιτέχνης, να παλέψω γι αυτό το πρώτο βήμα προς
την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ας μην περιμένουμε λοιπόν, από την τέχνη να μας σώσει
Αντίθετα, η τέχνη περιμένει από μας για να σωθεί.

Συνεχίζεται
Υπάρχει και συνέχεια
Καλό πρωινό