Ρομαντικός μέχρι το τέλος......

Τι να κάνω, φαίνεται ότι είμαι ρομαντικός περισσότερο από ότι πρέπει.
Κάτι είναι και αυτό σήμερα, με τους ρυθμούς που ζούμε.
Εγώ λέω καπετάνιε μου να συνεχίσουμε να ήμαστε ρομαντικοί.
Ότι πεις Ναυτάκο μου, δεν σου χαλάω εγώ χατίρι αυτή την τόσο όμορφη μέρα.
Το ξέρω καπετάνιε μου, ποτέ δεν μου χάλασες χατίρι
γι' αυτο και σ' αγαπώ και θα σ' αγαπάω.
Να είσαι καλά καπετάν Δημήτρη, γιε της θάλασσας.
Τώρα ναυτάκο μου, ποιός από τους δυο μας είναι ρομαντικός ?
Άσε μην μου πεις, το βλέπω στα μάτια σου τα γαλανά, στο γλυκό χαμογελό σου.
Να είσαι καλά, καλέ μου φίλε, πιστέ και μοναδικέ.
Γελάω, Ε ?
Από ευχαρίστηση ναυτάκο μου για αυτό που βλέπουν τα μάτια μου
και το ευχαριστιέται η ψυχή μου, η ψυχή που ζήσαμε μαζί όλο το οδοιπορικό
της ζωής μας, πλάι πλάι και δεν χωρίσαμε ποτέ ούτε στιγμή, ούτε για λίγο
μέχρι τώρα που γράφω αυτές τις λίγες γραμμές στο μπλοκάκι μου, με το μολύβι μου
το μολύβι της ζωής μου.
Ναι, είμαι ρομαντικός. Τι να κάνω ?
Αλλά ωραίος ρομαντικός, Καπετάνιε μου.
Έτσι θα συνεχίσω, παρέα με την Γοητεία της Μοναξιάς και θα παραμείνω
για πάντα εραστής της Γοητείας της Μοναξιάς, μέχρι το τέλος.
Και ας με λένε ρομαντικό.
Αγάπησέ με, αγάπησέ με, αγάπησέ με σήμερα
μες την ζωή σου σεργιάνισέ με
βραδιές και απομεσήμερα
τραγουδά η Χαρούλα μας.

Έρωτα μου, Αγάπη μου
Ζωή
τρις λέξεις διαφορετικές
και απαραίτητη μου αναπνοή

Καλό πρωινό !
ο εραστής της Γοητείας της Μοναξιάς
Ο γιος της θάλασσας !