Ένα παιδί γεννιέται σαν σήμερα κάτω από τα αστέρια του λαμπερού ουρανού της Αθήνας.....

Ένα παιδί γεννιέται σαν σήμερα και το πρώτο του κλάμα
ακούγεται στο Μαιευτήριο της Έλενας κάτω από τον
ουρανό της Αθήνας, λίγους μήνες πριν τον πόλεμο με
την Ιταλία, στο ληξιαρχείο της Αθήνας η ημερομηνία
είναι 20 Φλεβάρη 1940.
Από τότε έχουν περάσει 67 χρόνια και ο νεογέννητος
καπετάν Δημήτρης, μεγάλωσε σιγά, σιγά και σταθερά
και μέσα από το οδοιπορικό της ζωής του, έφτασε μέχρι
εδώ, μέχρι σήμερα που γράφει αυτές τις λίγες γραμμές
καθισμένος στο γραφείο του στη θαλπωρή του σπιτιού.
Σήμερα, αυτό το πρωινό, 20 Φλεβάρη 2007, ο μεγάλος πια
καπετάν Δημήτρης γράφει με το χέρι το μεγάλο πια το
δικό του για τον ερχομό του στη ζωή και στον κόσμο.
Η αλήθεια είναι ότι ο καπετάν Δημήτρης δεν το περίμενε
να το γράψει ο ίδιος στο Blog το δικό του, πως μπορούσε
να φανταστεί, ότι θα γινόταν το Ιnternet και θα είχε φτιάξει
ιστοσελίδα στο Blogger για να γράψει ο ίδιος για την γέννησή του.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσε να το προβλέψει αυτό
ούτε και ο καπετάνιος....

Ευτυχισμένα γενέθλια καπετάν Δημήτρη
Ότι καλύτερο στη ζωή σου
Όλος ο κόσμος είναι δικός σου
Θα πάμε, μέχρι το τέλος μαζί και θα χορέψουμε
τον τελευταίο χορό μαζί με τον πολεμιστή καπετάνιο
Γιατί και αυτός την ίδια ώρα και μέρα γεννήθηκε.
Μαζί γεννηθήκατε, μαζί θα χορέψετε και τον τελευταίο χορό

Καλά και ευτυχισμένα γενέθλια

Σε λίγες ημέρες, στις 27 Φλεβάρη, αυτό το Blog του καπετάνιου
συμπληρώνει έναν ολόκληρο χρόνο.... και συνεχίζει......
και θα συνεχίζει

Καλό πρωινό σε όλους
με όλο μου τον σεβασμό
και την αγάπη που σας έχω