Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2006

Ποίηση : Κοινωνικός παρασιτισμός

Όταν πριν από είκοσι χρόνια τον βράβευσε
η Σουηδική Ακαδημία, ήταν ένας σχετικά άγνωστος
Αμερικανός ποιητής σοβιετικής καταγωγής.
Σήμερα, με τις μεταφράσεις των έργων του διαβάζεται
όλο και περισσότερο και αναγνωρίζεται η αξία του.
Το ασυνήθιστο γεγονός που σημάδεψε την πρώτη
περίοδο της ζωής του στη Ρωσία ήταν ότι κατηγορήθηκε
και καταδικάστηκε για κοινωνικό παρασιτισμό.
Ποιός ήταν ?
Ο Γιόσιπ (Τζόζεφ ) Μπρόντσκι
" Έγραφε ποιήματα, καταδικάστε τον "

Το Νόμπελ του 1987 δόθηκε στον Γιόσιπ Μπρόντσκι
Η τελετή της απονομής ελάχιστα καλύφθηκε από τον τύπο.
Ακόμη και η ομιλία του βραβευθέντος- στα Ρωσικά -
φιλοξενήθηκε μόνο σε μία Σουηδική εφημερίδα
( ανταπόκριση Κώστα Σταματίου )
Οι λόγοι της βράβευσης αναγνώριζαν στον συγγραφέα
ότι επιτελούσε το χρέος του ανθρώπου να ζει τη δική του
ζωή και όχι μια ζωή προσδιορισμένη από το σύνολο
των αξιών και προτύπων των άλλων.
Διαφορετκά όμως αντιμετωπίστηκε στην πατρίδα του,
στο τότε Λένινγκραντ, το 1964.
Διώχθηκε και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια
καταναγκαστικά έργα γιατί "απέφευγε την εργασία
για το κοινό καλό" έγραφε ποιήματα και μεταφράσεις.
Την είδηση της δίκης μετέφερε στη Δύση ο Ελβετός
Θεατρικός συγγραφέας Φρίντριχ Ντίρενματ, ο οποίος
είχε μεταβεί στη Μόσχα για να παρακολουθήσει
την πρεμιέρα δύο έργων του. Τα πρακτικά της δίκης
μεταφράστηκαν και δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό
Ταχυδρόμος της 26ης Σεπτεμβρίου 1964.

Οι διάλογοι μεταξύ δικαστών, κατηγορουμένου
μαρτύρων και συνηγόρων θα μπορούσαν δραματουργικά
να αξιοποιηθούν σαν ένα θεατρικό μονόπρακτο
του παράλογου με θέμα τη σύγκρουση εξουσίας και
πνευματικής δημιουργίας.
Απόδειξη η στιχομυθία
Δικαστής. Τι εργασία κάνετε ?
Γράφω ποιήματα, μεταφράζω, υποθέτω....
Δικαστής. Δεν μας ενδιαφέρει τι υποθέτεις
απάντησε γιατί δεν δούλευες.
Δούλευα. Έγραφα ποιήματα

" Έγραφε ποιήματα, καταδικάστε τον "

Επιμέλεια. Γιώργος Ζεβελάκης
Από το Βιβλιοδρόμιο
της εφημερίδας τα ΝΕΑ

4 σχόλια:

THE_RETURN είπε...

Καλημέρα Καπετάνιε μου

Παλιά ιστορία αυτή - την γνωρίζω.

Και παραδόξως ο Μπρόντσκι είναι από τους λίγους νομπελίστες που όντως ...αξίζουν και δεν είναι "μάπα" :)))

Αυτή ήταν η σοβιετική γραφειοκρατία..ένα στυγνό καθεστώς που θεωρούσε "παράσιτα" τους ποιητές.. (ο Τζωρτζ Όργουελ από αυτό το καθεστώς "εμπνεύστηκε" κατά κύριο λόγο για να γράψει το "1984" του)

Επί Στάλιν είχαν σταλεί ουκ ολίγοι εκ των πιο αξιολόγων ποιητών της εποχής εκείνης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (π.χ. ο εκπληκτικός Οσίπ Μάντελσταμ που πέθανε μάλιστα εκεί στα γκούλαγκ)

Τι να πει κανείς...

Unknown είπε...

Return
καλή σου ημέρα
Τι να πει κανείς !

Είχα την ανάγκη να το γράψω αυτό
διαβάζοντάς το.
Πράγματι ο Μπρόντσκι και τόσοι άλλοι σοβιετικοί είναι πολύ
αξιόλογοι, όχι μόνο σαν ποιητές
αλλά κυρίως σαν άνθρωποι.
Παράσιτα είναι όλοι αυτοί που
εξακολουθούν να ζουν παρασιτικά
και όχι οι λογοτέχνες που σκάβουν
καθημερινά με την πένα τους, με
το μολύβι τους
αλλά αυτοί που κάθονται πίσω από ένα γραφείο και να μην πω τι
σκάβουν.
Αυτό και σήμερα βέβαια συνεχίζεται
αλλά έχει αλλάξει το στυλ !
Σήμερα τους θεωρούν τους
λογοτέχνες αργόσχολους !

Τι να πει κανείς !

Καλό σου πρωινό !

Καπετάνισσα είπε...

Και μέσα σ' όλες αυτές τις λέξεις, ο κόσμος μας βλέπει το πρόσωπό του.

Κι αν δεν είναι η Τέχνη ζωή κι αν δεν είναι η Τέχνη δημιουργία ύψιστη κι ελπίδα, τι είναι τάχα;

Unknown είπε...

Τι είναι τάχα ?

Αυτό είναι το ζητούμενο
καπετάνισσα μου, αυτές οι λέξεις.
Αυτές τις λέξεις φοβούνται όλοι
μα εμείς δεν θα τους κάνουμε
το χατήρι να σταματήσουμε τις λέξεις, γιατί είναι σαν να σταματάμε την ίδια την ζωή.

Τι άλλό να πει πια κανείς !

καλό σου βράδυ
φιλιά μαγάπη !