Σάββατο 10 Ιουνίου 2006

Έστω και την τελευταία στιγμή....

Είναι ευθύνη της κοινωνίας λένε όλοι
από το πρωί με μια φωνή.
Εκτός από την φωνή τη δική μου.
Για να μπορέσω να έρθω να ρωτήσω ποια
είναι η κοινωνία που λέτε όλοι
με μια φωνή ?

Εγώ ξέρω, από χρόνια
Εσείς αν ξέρεται
Γράψτε το, να το διαβάσουν όλοι
όσοι δεν το ξέρουν, να το βλέπουν
με τα μάτια τους και όχι απλώς να το
κοιτάζεται και να το λέτε μόνο.

Ο εύκολος δρόμος είναι απλά να κοιτάζεις
Ο δύσκολος δρόμος είναι να βλέπεις
Αλλά μόνο οι άνθρωποι της γνώσης έχουν αποκτήσει
την ικανότητα να βλέπουν, αντι απλώς να κοιτάζουν.

Μήπως, λέω εγώ τώρα
Ήρθε η ώρα να αποκτήσουμε τη γνώση να βλέπουμε
αντι απλώς να κοιτάζουμε ?

Λέω, πάλι, εγώ τώρα
Έστω και την τελευταία στιγμή
Γιατί, εδώ που τα γράφουμε όλα, ήμαστε άνθρωποι
της τελευταίας στιγμής, που πιστεύουμε ότι όλα
θα πάνε καλά έστω και την τελευταία στιγμή.

Μέχρι πότε όμως ?

Να που δεν πάνε καλά τα πράγματα και η Ζωή μας.
Θα αναλάβουμε άραγε τις ευθύνες μας ?
Η θα συνεχίσουμε να τις μεταθέτουμε όπως
κάνουμε συνήθως στους άλλους ?

Με πολύ αγάπη για τη Ζωή
Καπετάν Δημήτρης

Χρειάζεται μήπως να πας στον ψυχολόγο Καπετάνιε ?

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ένα πολύ ωραίο λογοτεχνικό παράδειγμα για αυτά που λες είναι μία από τις πρώτες σκηνές του Κόσμου της Σοφίας του Jostein Gaarder. Ο κόσμος είναι ένα λαγουδάκι. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν στις ρίζες των τριχών ενώ μόνο οι φιλόσοφοι σιγά σιγά ανεβαίνουν στις τρίχες για να αντικρύσουν τον Ταχυδακτυλουργό.

Στη φιλοοφία φυσικά περίφημος είναι ο πλατωνικός μύθος του σπηλαίου στην Πολιτεία.

Unknown είπε...

Να είσαι καλά, καλέ μου μικρέ μου φίλε,
γιατί εγώ θα σου πω για να το ξέρεις έχω την ηλικία του μπαμπά σου και ίσως λίγο πιο μεγάλος.

Πολύ ωραίο το παράδειγμα το λογοτεχνικό.

Να είσαι καλά και να έρχεσαι να γράφεις ότι πράγματι αξίζει.

Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος είπε.

η γράψε κάτι που αξίζει να διαβασθεί, η κάνε κάτι που αξίζει να γραφτεί.

Καλό σου απόγευμα

Θα είμαι εδώ για μουντιάλ μέχρι
τα μεσάνυχτα.

Ektwras είπε...

άλλο ήθελα να γράψω αλλά...

Λοιπόν η ηλικία είναι ένας αριθμός δεν καθορίζει τίποτα άλλο παρά τη σωματική καταβολή η το αντίθετο

ellinida είπε...

Το βλέμμα του μυημένου είναι χάρισμα .
Γιατί να πας στον ψυχολόγο ;
Καλησπέρα Καπετάνιε .

Unknown είπε...

Εκτωρα καλησπέρα!

Ο αριθμός δεν είναι τίποτα
δεν καθορίζει τίποτα, τον πέρνουμε
απλά από την ληξιαρχική πράξη
της γεννησής μας, γιατί τον χρειάζεται η πολιτεία.
Εμάς δεν μας χρειάζεται για να δούμε
αν γερνάμε, εμένα με αφίνει αδιάφορο.

Ευχαριστώ για την επίσκεψη
καλό σου βράδυ

Unknown είπε...

Εllinida μου έτσι είναι όπως τα λες
και ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Σίγουρα δεν θέλω ψυχίατρο, τουλάχιστον προς το παρόν.
Το βλέμμα του μυημένου
ακριβώς είναι χάρισμα.

Καλό σου βράδυ