Τετάρτη 10 Μαΐου 2006

Η μοναδικότητα της γοητείας της μοναξιάς.....

Ο γιος του μπλε του ουρανού
και του γαλάζιου της θάλασσας

Ας κοιμηθώ στην αγκαλιά της και ας ονειρευτώ
όλες τις ομορφιές του κόσμου, της ζωής, της ψυχής
μέχρι το τέλος, και ας μην ξυπνήσω ποτές
από το ταξίδι αυτό της Ζωής μου

Ευλογημένος να είναι ο δημιουργός
που μας χάρισε όλη αυτή την ομορφιά
που μέσα σε αυτή ζούμε

Κλαίω και δεν μπορώ να σταματήσω
την ευτυχία που βγαίνει
από την ψυχή μου, κυλάει
και βρέχει τα μαγουλά μου

Μέχρι να μου φύγει η τελευταία αναπνοή
θα ζω για σένα, και ας πεθάνω μέσα
στην απεραντοσύνη της ψυχής σου
και ας ξεκουραστώ για πάντα ευτυχισμένος

Όλα αυτά που βγαίνουν από την ψυχή μου
και τα γράφω, είναι όλα αληθινά
όταν τελειώσουν αυτά που είχα μέσα στην ψυχή μου
και τα έγραψα, θα είναι το τέλος

Αν κάποιοι θέλουν να με θυμούνται
ας διαβάσουν πάλι από την αρχή
όλα αυτά που έχω γράψει

Έτσι, Απλά !

Μόνο η μοναδικότητα της γοητείας της μοναξιάς
σε ταξιδεύει παρέα με την μουσική
τους ήχους της θάλασσας και του αγέρα
κάτω από το φως του ήλιου, του φεγγαριού
των αστεριών, μέσα στην ομορφιά
της Ζωής της μοναδικής.

3 σχόλια:

THE_RETURN είπε...

Τι ομορφιά βγάζει αυτό που έγραψες, Καπετάνιε μου...

Είναι ευτύχημα ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τα βλέπουν τα πράγματα έτσι όπως τα βλέπεις εσύ...

Unknown είπε...

Καλημέρα καλέ μου φίλε!
όλη αυτή η ομορφιά,
που λες και εσύ
και που το ξέρεις καλύτερα από
όλους τους άλλους,
βγαίνει μέσα από την ψυχή
του καπετάνιου και είναι αυθεντική,
αληθινή πέρα για πέρα.
αφού τις περισσότερες φορές που
τα γράφω τρέχουν στ αλήθεια
δάκρυα ευτυχίας και όχι ικανοποίησης από τα μάτια μου.

Να εισαι πάντα καλά
και να γράφεις μέσα απο
την ψυχή σου.

Καλό πρωινό!

Stavros Katsaris είπε...

Όμορφο ποίημα,
όμορφη ψυχή!

Καλησπέρα!