Δικαστήριο ανθρωπίνων ψυχών......

Διαβάστε, τι μου λένε τώρα.
Να πάω στο συμβούλιο επικρατείας, για να
μου πουν αν πρέπει να κρατήσω μέσα στην
ψυχή μου, στην δική μου ψυχή, αυτό που έχω
και αγαπώ, σ αυτό που πιστεύω από τότε που
γεννήθηκα μέχρι και σήμερα.

Αν μπορώ να το κρατήσω, αλλιώς πρέπει να
το αποβάλω, να το απορρίψω, να το βγάλω
από την ψυχή μου.

Δεν κατάλαβα δηλαδή,
Θα φυλακίσουν τώρα και την ψυχή μου ?
Υπάρχουν φυλακές που φυλακίζουν μόνο τις ψυχές ?
Λες να κάνουν και εδώ φυλακές όπως στο
Γκουαντάναμο ?

Μ αυτούς τίποτα δεν αποκλείω.
Γι αυτό, θα ρωτήσω το Συμβούλιο επικρατείας.
Και αν δεν,
Θα ρωτήσω την παγκόσμια κοινότητα
η το παγκόσμιο δικαστήριο, η το δικαστήριο
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Και αν δεν,
Τότε εγώ θα κάνω αυτό που μου λέει η ψυχή μου
και μόνο.
Αυτή είναι η μόνη που με οδηγεί από την ώρα της
γέννησής μου μέχρι και σήμερα και θα πάμε
μαζί μέχρι το τέλος.

Η ψυχή μου δεν είναι κριτής, ούτε δικαστής για να
κρίνει και να δικάζει άλλες ψυχές, όπως είναι
η δική τους.

Είναι μόνο η ψυχή η δική μου, που μου δώρισε
ο δημιουργός την ώρα της δημιουργίας μου.
Χωρίς συμβούλια επικρατείας, παγκόσμια
δικαστήρια και Γκουαντάναμο, που είναι
δημιουργία δική τους, εφεύρεση του ανθρώπου.

Μέχρι και δικαστήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων
κάνανε, και τώρα, και
Δικαστήρια ανθρωπίνων ψυχών.

Και όταν τελειώσουν με εμάς, σειρά έχουν τα ζώα,
γιατί και αυτά έχουν ψυχή όπως και εγώ και ακολουθούν
τα λουλούδια και όλη η ομορφιά που μας περιβάλει,
που μας χάρισε ο δημιουργός, που μέσα σ αυτή ζούμε.

Στο τέλος, αφού δεν θα υπάρχουν ψυχές
δεν θα υπάρχει ζωή και ο κόσμος όλος.
Παρά μόνο συμβούλια επικρατείας
Δικαστήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Δικαστήρια ανθρωπίνων ψυχών
Και ένα απέραντο άδειο, έρημο Γκουαντάναμο.

Αυτό θα είναι το τέλος !

Πονάει η ψυχή μου και μόνο
που τα γράφω, τα δάκρυα
κυλούν στα μάγουλά μου
μα θα το αντέξω μέχρι το τέλος.

Καπετάνιος
Ο γιος της Θάλασσας