Ε, όχι, ρε γαμώτο.....

Για σκέψου, να προσπαθείς να τους πεις ότι είσαι Έλληνας
και να μην σε ακούει κανένας.
Να προσπαθείς να τους πείσεις ότι είσαι Έλληνας
και να μην σε πιστεύει κανένας.
Για φαντά σου να προσπαθείς να τους πείσεις, για αυτό
που είσαι και πιστεύεις.
Ε, όχι, ρε γαμώτο
Αυτοί όλοι είναι Έλληνες και εγώ όχι ?
Τι λες, ρε
Ε, και εγώ τι είμαι ?
Ποιός είμαι ρε παιδιά ?
Εσύ δεν είσαι Έλληνας
Είσαι με τους άλλους, μου λένε
Ποιούς άλλους ρε παιδιά ?
Ξέρεις εσύ, μου απαντάνε
Ξέρω εγώ ? αναρωτιέμαι
Βρε παιδιά, σε αυτό τον τόπο, εδω με γέννησε η μητέρα μου
στο μαιευτήριο της Έλενας, και δεν είμαι Έλληνας ?
Τι είμαι βρε παιδιά ?
Για πέστε μου να καταλάβω, να μάθω
Ναι, εδώ γεννήθηκες
Αλλά δεν ανήκεις εδώ
Γιατί βρε παιδιά ? και που ανήκω ?
για να το μάθω, να το ξέρω.
Γιατί, δεν είσαι υγιώς εθνικόφρων
Και γι αυτό δεν ανήκεις σε αυτό τον τόπο.
Δεν είσαι Έλληνας, πάει και τέλειωσε.
Αυτό μου είπαν, όταν ήμουν ακόμη αμούστακο παιδί,
παιδόπουλο ακόμη, που πήγα να ρωτήσω να μου πουν
ποιός είμαι.
Για φαντάσου να φτάσω στο σημείο να πάω να ρωτήσω
να μου πουν ποιός είμαι.
Ποιός είμαι τέλος πάντων ?
Ποιόν, εμένα.
Που ο πατέρας ο δικός μου πολέμησε στην Αλβανία μαζί
με όλους τους ήρωες, στην πρώτη γραμμή για να μείνει
ελεύθερη αυτή η Πατρίδα.
Και αυτοί να μου λένε ότι εγώ δεν είμαι Έλληνας
Δεν ανήκω σε αυτό τον τόπο.
Εμένα που η μαμά Μαργαρίτα με έπαιρνε στην αγκαλιά της
και έτρεχε στα καταφύγια να κρυφτούμε για να γλιτώσουμε
από τους βομβαρδισμούς.
Εσύ δεν είσαι Έλληνας
Έτσι μου έλεγαν
Κάποτε μεγάλωσα, με φώναξαν και μου είπαν, ότι για να γίνω
Έλληνας πρέπει να υπογράψω αυτό το χαρτί, που γράφει
ότι αποτάσσω, απαρνούμαι τα πιστεύω μου.
Και εγώ τους απάντησα ότι δεν το υπογράφω αυτό το χαρτί.
Και ξέρετε γιατί ?
Γιατί είμαι Έλληνας
Και σηκώθηκα και έφυγα
Έτσι, Απλά !
Και συνέχισα να ζω και έφτασα μέχρι και σήμερα
τούτη την ώρα, που γράφω όλα αυτά με το χέρι
το δικό μου, το μολύβι μου στο μπλοκάκι της Ζωής μου.
Όλα αυτά τα λίγα που έγραψα παραπάνω, είναι πέρα
για πέρα αληθινά, με το χέρι στην καρδιά.
Και ξέρεται γιατί έγιναν όλα αυτά ?
Γιατί τον Πατέρα μου τον είχαν στα συρματοπλέγματα
στο Χασάνι, μετά την απελευθέρωση.
Αυτή ήταν η τιμή για τους ήρωες, από αυτούς τους Έλληνες.
Εκεί τον βρήκε ο θείος ο Σιταρίδης, μισοπεθαμένο και
τον έφερε στο σπίτι πάνω στο κάρο του, μέσα στα άχυρα
που είχε για τα ζωντανά.
Αυτά είδαν τα μάτια μου τα παιδικά, τον Πατέρα μου
μέσα στα άχυρα, μισοπεθαμένο, τον Ήρωα, που πολέμησε
για να μείνει ελεύθερη και ανεξάρτητη αυτή η Πατρίδα.
Και εμένα μου έλεγαν ότι δεν είμαι Έλληνας, δεν ανήκω
σε αυτή την Πατρίδα, μιάσματα μας λέγανε
Οι κριτές μας
Οι κριτές της ανθρώπινης ψυχής
Της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Όλα αυτά τα έγραψα επ ευκαιρία της παρουσίασης
του βιβλίου, χθές του Μανόλη Γλέζου.

Εκεί στην παρουσίαση δεν είχε θέση κανείς άλλος, επίσημος.
που λέμε, εκτός από τον Κάρολο Παπούλια
όχι τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά τον
άνθρωπο Κάρολο Παπούλια.
Όλοι οι άλλοι επίσημοι ήταν η υποκρισία, σε όλη της
την μεγαλοπρέπεια.
Αυτό έχω να πω και το γράφω.
Άσε που πρέπει να είσαι και Χριστιανός Ορθόδοξος
για να είσαι Έλληνας !

Καπετάν Δημήτρης
Ο γιος της Θάλασσας