Στενόχωρη μέρα σήμερα.

Από το πρωϊ είχε φανή, τα μυνήματα μου είχαν έρθη από εχθές το βράδυ που με πήραν τηλέφωνο, βλέπης η ζωή πρέπει να συνεχιστή και πάντα πρέπει να είσε έτοιμος να αντιμετωπίσης ότι και αν συμβή.
Φίλος από καρδιάς έπαθε εγκεφαλικό, νέος άνθρωπος ακόμα, πολύ δικός μου και καλή καρδιά, στενοχωρέθηκα σταλήθεια, πολλές φορές δεν μου λένε τίποτα γιατί με ξέρουν πως αντιδρώ, ευτυχώς δεν έγινε κάτι πολύ κακό, μόνο τα οπτικά νεύρα των ματιών έπαθαν βλάβη και τώρα μισοβλέπη και έτσι πρέπει να μάθη να ζη από δω και μπρος.
Πήγα και τον είδα σήμερα στο σπίτι του και τα είπαμε λιγάκι, ήπιαμε και καφεδάκι και περάσαμε λίγες ώρες μαζί, πριν από λίγο γύρησα στενοχωρημένος ειληκρινά και όλη μέρα ήμουν και εγώ χάλια γιατί η μύτη μου τρέχει συνέχεια απο το συνάχι, κοπάνησα και ένα ντεπόν, έφαγα λίγο, ανόρεχτα όμως, έπρεπε όμως να φάω κάτι γιατί όλη μέρα με καφέ και τσιγάρο δεν κάνει καλό, πριν λίγο ύπια και ένα ποτηράκι τσίπουρο για να περάση ο πόνος στο κεφάλι μου που τον είχα όλη μέρα.
Τι είναι άραγε η ζωή?
Αύριο σίγουρα όλα θα είναι καλλίτερα, όλα θα πάρουν τον δρόμο τους και η ζωή θα συνεχιστή χωρίς σταματημό.
Για σου ρε μάγκα, νάσε καλά.
Φιλάκια Sailor