Κυριακή 19 Μαρτίου 2006

Και όμως η Ζωή συνεχίζεται

Πριν απο λίγο ξύπνησα, λίγο κακόκεφος, λίγο μαχμουρλής, που την θυμήθηκα αυτή την λέξη?
Χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλια μου αμέσως μόλις ψιθύρησα το μαχμουρλής.
Κάτι είναι και αυτό.
Λίγο που κοιμήθηκα πολύ αργά, κατάφερα να πάω για ύπνο γύρω στις 4 το πρωί
λίγο ακόμα και θα ξημέρωνε.
Λίγο από όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου και μέσα μου και δεν σταματάνε, αλλά συνεχίζουν αργά και βασανιστικά.
Λίγο το συνάχι που έχω και δεν σταματά.
Λίγο ο καιρός, σκοτεινιά σήμερα βλέπεις.
Όλα από λίγο
Πολλά λίγο ρε παιδί μου και εγώ εδώ.
Περιμένω να γίνει ο καφές μου ο πρωινός, ο πρώτος της ημέρας και ο πιο σημαντικός, γιατί?
Γιατί αλλιώς αν δεν αρχίσω να πίνω καφέ και να ανάψω τσιγάρο δεν λειτουργώ, δεν αρχίζει
η ημέρα, η κάθε ημέρα φυσιολογικά, ακόμη και στην δουλειά μου όταν ξυπνούσα και κατέβαινα στο γραφείο μου ήταν ο καφές έτοιμος.
Αυτά είναι δικά μου βέβαια....
Αλλά έτσι είμαι εγώ, έτσι έμαθα να είμαι.
Το ξέρω, είναι εξάρτηση, αλλά μ' αρέσει, μια γλυκιά όμορφη και απολαυστική εξάρτηση
και η ημέρα αρχίζει.
Ο Γιώργος Σταματόπουλος μου λέει μια καλημέρα από τον Φλας τώρα που ακούω από το ράδιο μου, είναι βλέπεις και η πρωινή ενημέρωση, άλλη συνήθεια πρωινή, εξάρτηση και αυτή.
Έχω γεμίσει εξαρτήσεις και πολλά λίγο ρε γαμώτο, καλό αυτό μ' αρέσει.
Και όμως η Ζωή συνεχίζεται.
Άνοιξα κουρτίνες γενικά για να μπει το φως της καινούργιας ημέρας και της ζωής.
Ανοίγω τώρα και την τζαμόπορτα του δωματίου μου για να μπει ο αέρας της καινούργιας
ημέρας και να φύγει να αλλάξει η ατμόσφαιρα του δωματίου από τον βραδινό ύπνο.
Ανοίγω και την τζαμόπορτα της κουζίνας για να μπει καθαρός αέρας να καθαρίζει
η ατμόσφαιρα επειδή καπνίζω βλέπεις πολύ και γεμίζω αποτσίγαρα το σταχτοδοχείο.
Βλέπω τους κήπους γύρω,μια ομορφιά αυτή την εποχή, κάπου κάπου πετάνε τα λίγα περιστέρια που είναι εδώ γύρω και άλλα πουλάκια που άρχισαν να έρχονται λόγω άνοιξης.
Σε λίγο θα έρθουν τα χελιδόνια, μοναδική και μαγική στιγμή.
Θυμάμαι στο πατρικό μου σπίτι όταν ήμουν παιδί, στην Νέα Σμύρνη, αυτή την εποχή που έρχονται τα χελιδόνια, κάθε χρονιά, έκτιζαν την φωλιά τους στην βεράντα του σπιτιού στο ίδιο μέρος πάντα μεταφέροντας τα υλικά με το ράμφος τους, μοναδικές στιγμές, τάϊζαν τα μωρά τους στόμα με στόμα μαγικές στιγμές, η δημιουργία και έμεναν μέχρι να μεγαλώσουν
και να φύγουν πάλι για να γυρίσουν την επόμενη χρονιά να κτίσουν καινούργια φωλιά.
Το θαύμα της δημιουργίας.
Η Ζωή συνεχίζεται.
Δεν σταματά αυτή η ομορφιά και η μαγεία της Ζωής, μόνο όταν φύγουμε από την Ζωή, όπως
τα χελιδόνια που κάποια χρονιά δεν ξαναγύρισαν και όμως η Ζωή συνεχίζεται.
Αλήθεια τι με έπιασε πρωί πρωί ?
Ο καιρός είναι εν τάξει σε λίγο θα βγω, πάω Βασιλόπουλο για ψώνια, είναι εδώ κοντά μου
τι κοντά βέβαια 2 χιλιόμετρα να πάω και να γυρίσω, αλλά μ' αρέσει αυτή η διαδρομή
είναι πολύ γνώριμη για μένα, άσε που συναντώ και γνωστούς στον δρόμο και λέμε και καμιά καλημέρα, κάτι είναι και αυτό, πάω να ψιλό χαζέψω λίγο, να ψωνίσω λίγα που θέλω, πάντα λίγα παίρνω γιατι δεν έχω πορτ μπαγκαζ βλέπεις και μετά για καφέ πλατεία αφου πάω τα
ψώνια σπίτι πρώτα.
Εφημερίδα, καφέ πάντα Ελληνικό και οι γνώριμες συζητήσεις του καφέ.
Θα πεταχτώ και στο βιβλιοπωλείο απέναντι για να δω της καινούργιες εκδόσεις, πάντα περνάω μ' αρέσει, είναι ένας από τους χώρους που αγαπώ, ιδιαίτερος χώρος για μένα και πάντα αγοράζω κάποιο βιβλίο από τις καινούργιες εκδόσεις, όχι για να γεμίσω την βιβλιοθήκη μου αλλά για να διαβάσω, να ταξιδέψω μαζί τους μέσα στην Ζωή, να γνωρίσω άλλους ανθρώπους, άλλους κόσμους, να περιπλανηθώ μαζί τους, δίπλα τους να ζήσω μαζί τους τα όμορφα μα και τα άσχημα.
Για μένα το διάβασμα είναι ότι πιο όμορφο, να μάθεις τον εαυτό σου , να ζήσεις στιγμές μοναδικές να γνωρίσεις τους άλλους, να γνωριστεις μαζί τους.
Όπως είναι η κοινότητα η δικιά μας στο δια δικτυο με αυτές της όμορφες στ' αλήθεια ιστοσελίδες του καθ' ενός μας που είναι μοναδικές, από τα πιο όμοφα και ενδιαφέροντα μέσα
στην Ζωή.
Επί τη ευκαιρία θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ πρώτα στην Κατερίνα την μοναδική
αυτό είναι δικό μου, το μοναδικό vatraxokoritso.
Γιατί ?
Γιατί ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με καλώς όρισε στην κοινότητα, δεν το ξεχνώ.
Και στην Μαριαλένα την πιο όμορφη και ευγενική ψυχή και καρδιά, δική μου αίσθηση.
που με καλώς όρισε με όμορφα και ευγενικά λόγια.
Πως να τα ξεχάσω αυτά?
Υποκλίνομαι μπροστά στην ομορφιά, την ευγένεια, τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια.
Δεν λέω άλλα γιατί θα συγκινηθώ σίγουρα και δεν κάνει.....
Φιλιά και αγάπη
Ναύτης Ποντοπόρος
Και όμως η Ζωή συνεχίζεται
Για να μην το ξεχνάμε

Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει......

Δεν υπάρχουν σχόλια: