Η γειτονιά των αγγέλων

Βρήκα την Ιθάκη μου, είπα κάπως ζωηρά την ώρα που μονολογούσα
όπως ο Οδυσσέας την Ιθάκη την δική του.
Χωρίς πολύ σκέψη, αλλά με γνώση περί ση, την ονόμασα " γειτονιά των αγγέλων "
Και δεν έκανα λάθος.
Γεννήθηκα, μεγάλωσα σε μιά μικρή γειτονιά της Καλλιθέας στον προσφυγικό συνοικισμό
λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, που τώρα τον λέω γειτονιά των αγγέλων.
Γιατί της ημέρες που άρχισαν να κτίζουν τα μικρά σπίτια τους, όλοι αυτοί οι πρόσφυγες
από την Μικρά Ασία, με πλίθρες, που ήταν από χώμα και τις έφτιαχναν σε καλούπια ξύλινα
στάθηκαν όλοι οι άγγελοι του Ουρανού πάνω από την μικρή αυτή γειτονιά
και με τα φτερά τους προστάτευσαν όλη την γειτονιά, από την βροχή και την κακοκαιρία
του χειμώνα, μέχρι να κτιστούν όλα τα σπίτια.
Θαύμα είπαν όλοι, όταν όλα τέλειωσαν και μπήκαν όλες οι οικογένειες στα μικρά
κουκλίστικα σπίτια τους.
Ούτε σταγόνα βροχής μέσα στο καταχείμωνο.
Ο Θεός των προσφύγων μας προστάτεψε Δημητράκη μου είπε χρόνια αργότερα
η γιαγιά μου η Ελένη, η Ελένκο, μαζί με τους αγγέλους του Ουρανού.
Ναι, η γειτονιά των αγγέλων.
Η γειτονιά των παιδικών μου χρόνων, μέσα από αυτή την γειτονιά άρχισε το οδειπορικό
της δικής μου ζωής, μόνο που δεν θα τελειώσει στην ευλογημένη γειτονιά των αγγέλων
και αυτό μου φέρνει στενοχώρια, γιατί δεν υπάρχει πια, όλα χάθηκαν,
χάθηκε και η γειτονιά των αγγέλων, η γειτονιά των ονείρων μου.
Όπως χάθηκαν μέσα στον χρόνο όλες οι γειτονιές.
Έψαχνα την Αναγνωσταρά 555, τον δρόμο που ήταν το πατρικό και μητρικό μου σπίτι,
το σπίτι όλης της οικογένειας.
Πάει, δεν υπάρχει πια Καπετάνιε μου.
Τι ψάχνεις τούτη την ώρα ?
Την γειτονιά των αγγέλων ψάχνω, την γειτονιά των παιδικών μου χρόνων.
Καπετάνιε μου, όλες οι γειτονιές χάθηκαν και μαζί τους και η δική σου γειτονιά
η γειτονιά των αγγέλων όπως την λες.
Πηρα τον δρόμο της επιστροφής, αφήνοντας πίσω μου ότι πιο όμορφο και αγαπημένο
είχα στην ζωή μου, στην ψυχή μου, στην καρδιά μου.
Δεν υπάρχει πια, χάθηκε η γειτονιά των αγγέλων που μέσα της πέρασα ένα μεγάλο κομμάτι
της ζωής μου, των παιδικών μου χρόνων, των πιο όμορφων και αθώων της ζωής μου.
Συνεχίζοντας να περπατώ σήκωσα το κεφάλι μου προς τον ξάστερο Ουρανό μήπως δω
τους αγγέλους τους προστάτες της γειτονιάς μου, τίποτα όμως δεν είδα, οι άγγελοι
έφυγαν μαζί με την γειτονιά των αγγέλων, χάθηκαν, δεν ξαναγύρισαν, όπως τα χελιδόνια
που χάθηκαν και δεν ξαναγύρισαν για να κτίσουν την φωλιά τους
στην γειτονιά των αγγέλων.
Συνεχίζω να περπατώ στο δρόμο της επιστροφής, χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό μου.
Να πάω που άραγε ?
Που πηγαίνεις Καπετάνιε μου ?
Ερωτήματα πολλά.
Και συνεχίζω τον δρόμο της επιστροφής, να βρω την Ιθάκη μου σαν τον Οδυσσέα.
Την γειτονιά των αγγέλων

Έτσι απλά !