Κυριακή 12 Μαρτίου 2006

Η ζωή συνεχίζεται

Πρωινό σήμερα πολύ όμορφο, λιακάδα, ο ήλιος σιγά σιγά φωτίζει και το φως της μέρας
άρχισε να μπαίνει στο σπίτι από τις τζαμόπορτες.
Πριν λίγο άνοιξα τα πατζούρια από τις τζαμόπορτες και τράβηξα τις κουρτίνες της κουζίνας
για να μπει το φως της ημέρας, το φως της ζωής.
Έπλυνα το πρόσωπο μου για να φύγουν τα σημάδια του ύπνου και το στόμα μου για να αλλάξει η γεύση από τα χνώτα της αναπνοής.
Έβαλα το μπρίκι με νερό κρύο στο γκαζάκι για να κάνω τον πρωινό πρώτο καφέ.
Μια γεμάτη κουταλιά καφέ Ελληνικό, λίγη ζάχαρη, ανακάτεμα προς την ίδια φορά
και περιμένω να φουσκώσει, να κάνει καϊμάκι μεγαλείο στιγμή.
Μόλις φούσκωσε, τον αδειάζω σιγά στην κούπα μου και κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας,
στην γνώριμη για μένα θέση, πίνω την πρώτη γουλιά καφέ και ανάβω το πρώτο τσιγάρο,
απόλαυση μοναδική, όχι ρουτίνα καθημερινή.
Από την τζαμόπορτα βλέπω τον κήπο που αυτή την εποχή είναι μαγεία,Άνοιξη βλέπεις,
φύλλο δεν κουνιέται σήμερα, αλλά κάνει ακόμα ψύχρα.
Είναι νωρίς το πρωινό ακόμα γιατί δεν βλέπω να έχουν ανοίξει ακόμα οι μπαλκονόπορτες
στα γύρω και απέναντι διαμερίσματα για να αρχίσει ο καθαρισμός των σπιτιών.
Τα παιδιά από πάνω και δίπλα τα ακούω που βηματίζουν και να ετοιμάζονται για το σχολείο
σε λίγο θα περάσει το σχολικό λεωφορείο για να τα πάρει, αυτό είναι γνώριμο, για μένα,
κάθε πρωινό, ακόμα και από τα βήματα γνωρίζω ποιός είναι, κυρίως από πάνω.
Βλέπεις δεν μένω σε μονοκατοικία αλλά σε διαμέρισμα.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μονοκατοικία αλλά τώρα μένω σε διαμέρισμα πολυκατοικίας
με ενοίκιο, εδώ τα πράγματα και η ζωή είναι διαφορετική, προσαρμόζεσαι όμως με το όλο
περιβάλλον γιατί ο άνθρωπος έχει την ικανότητα την μοναδική να τα ξεπερνά όλα.
όλα τα πρέπει τα μπορεί, άσχετα που εγώ σαν χαρακτήρας δεν τα πάω τα πρέπει, δεν
τα μπορώ βρε αδελφέ, όλο πρέπει ακούς και για υποχρεώσεις, για δικαιώματα τίποτα
( Α.Κ ) είναι ζωή αυτή? Και όμως αναρωτιέμαι πίνοντας τον καφέ μου και καπνίζω γεμίζοντας το σταχτοδοχείο αποτσίγαρα.
Η ζωή όμως συνεχίζεται, όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί δεν υπάρχει καμία περίπτωση
να σταματήσει παρά μόνο όταν τελειώσει η ζωή, οπότε σταματάνε τα πρέπει και
οι υποχρεώσεις ακόμα και τα δικαιώματα.
Άραγε στην άλλη ζωή που λένε.......
Θα υπάρχει καφές Ελληνικός μέτριος και τσιγάρο?
Καλή μέρα σε όλους τους μη πρέπει με πολύ αγάπη.
Sailor, πάντα ανεξαρτητος, αδέσμευτος και Ελεύθερος

Δεν υπάρχουν σχόλια: