Το τέλος της ομορφιάς της αθωότητας

Πάνε τα όμορφα, χαρούμενα, ευτυχισμένα και αθώα χρόνια της Ζωής.
Πάει, χάθηκε η ομορφιά της αθωότητας.
Χωρίς επιστροφή έγινε η Ζωή, χωρίς μέλλον, αυτό είναι θλιβερό και με γεμίζει στενοχώρια.
Δεν είναι δική μου διαπίστωση, είναι η πραγματικότητα.
Μια θλιβερή πραγματικότητα που μας αγγίζει όλους και όχι μόνο εμένα.
Από την στιγμή που την ομορφιά της Ζωής αυτό το θαυμάσιο, μαγικό, γλυκό, υπέροχο συναίσθημα το μοναδικό και ονειρικό του να ζεις και να ταξιδεύεις μέσα στην Ζωή
ο άνθρωπος το έκανε βιοποριστικό επάγγελμα, επάγγελμα για να βγάζει χρήματα και να
το εκμεταλλεύεται στο έπακρο προσδοκώντας να βγάλει όσα μπορεί περισσότερα.
χάθηκε η Ζωή, χάθηκαν όλα, χωρίς επιστροφή.
Χάθηκε η ομορφιά της αθωότητας, η ομορφιά της ίδιας της Ζωής.
Το λέω με πλήρη γνώση και καθάρια σκέψη γιατί έζησα ευτυχισμένα και χαρούμενα χρόνια
μέσα σε αυτή την ζωή και εξακολουθώ να ζω.
Μόνο που εξακολουθώ να ζω μέσα σε αυτή την μεγάλη πολιτεία την αφιλόξενη πια.
Είναι Ζωή αυτή ? Πες μου ανθρωπέ μου.
Ένα παιδί πεθαίνει κάθε 15 δευτερόλεπτα σε όλο τον πλανήτη απο την έλλειψη πόσιμου
νερού και την ρύπανση του νερού, του στερούμαι την πηγή της Ζωής.
Εμείς τι κάνουμέ ? Τίποτα
Παρακολουθούμε απαθείς, αν παρακολουθούμε κιόλας.
Το μόνο που μας νοιάζει είναι πως θα βγάλουμε χρήματα, πως θα αποκτήσουμε εισόδημα
για να ζήσουμε μέσα σε αυτή την θλιβερή Ζωή που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε
και συνεχίζουμε την εκμετάλλευση του μεγαλύτερου αγαθού που έχουμε, την ίδια την Ζωή.
Είναι Ζωή αυτή Ναυτάκο μου ?
Αυτή την ερώτηση την κάνω πάντα στον εαυτό μου και δεν θα σταματήσω ποτέ.
Εκμετάλλευση της Ζωής για να βγάζουμε χρήματα.
Ε, αυτό δεν το μπορώ
Δεν το δέχομαι άνθρωπε μου
Εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον πλανήτη πεθαίνουν γιατί δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο
νερό, δεν έχουν να πιουν πόσιμο νερό, δεν έχουν να πιουν την Ζωή, μα πως θα Ζήσουν ?
Τώρα τι λες Ναυτάκο ?
Εμείς αδιαφορία, δεν είναι θλιβερό ?
Εμείς όμως το εμφιαλώνουμε και το πουλάμε το πόσιμο νερό,το νερό της Ζωής, πουλάμε
την Ζωή, την ίδια την Ζωή.
Για σκέψου φτάσαμε στο σημείο να εμφιαλώνουμε την Ζωή και να την πουλάμε για να βγάζουμε χρήματα και εμείς τρέχουμε στα Σούπερ Μάρκετ να αγοράσουμε την Ζωή.
Είναι Ζωή αυτή άνθρωποι μου ?
Αυτό το ερώτημα θα με συντροφεύει σε όλη την υπόλοιπη Ζωή μου.
Η Ζωή δεν είναι μόνο οι άνθρωποι, τα παιδιά, είναι όλα αυτά τα θαυμαστά που μας έδωσε
απλόχερα ο δημιουργός, τα ζώα, τα πουλιά, τα δένδρα, τα δάση, τα λουλούδια, τα έντομα,
τα βουνά. τα ποτάμια, την Θάλασσα την γαλάζια και μοναδική, το απέραντο γαλάζιο
και όλα αυτά που ανάμεσα τους ζούμε.
Δηλαδή την Ζωή με όλες τις ομορφιές της.
Και ο άνθρωπος ο φοβερός, σίγουρα ο μη σκεπτόμενος, και ας θέλει να λέει ότι είναι ο μόνος
σκεπτόμενος, κατάφερε για το κέρδος και τον πλουτισμό και μόνο, να τα καταστρέψει όλα
αδιαφορώντας για την ίδια την Ζωή.
Ακόμα και για την δική του ζωή, δεν το καταλαβαίνει ?
Όχι, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι πως θα βγάλει χρήματα.
Πεθαίνουν οι άνθρωποι, να είναι φυσιολογικά εν τάξει
Αλλά εδώ τους πεθαίνουν για να βγάλουν χρήματα και κυρίως τα Παιδιά.
Πεθαίνουν τα πουλιά, τα ζώα, τα έντομα, τα φυτά ,τα δένδρα, το δάσος, τα ποτάμια,
τα βουνά . Όλα πεθαίνουν για να βγάζουν χρήματα ορισμένοι σε αυτόν τον πλανήτη Γη.
Μέχρι και στο χρηματιστήριο παίζουν την ίδια την ζωή για κερδοσκοπία και πλουτισμό.
Στο τέλος δεν θα ζει τίποτα.
Δεν θα ζει η Ζωή Ναυτάκο μου
Και τι θα μείνει αφού όλα θα έχουν πεθάνει ?
Τίποτα, μια νεκρή φύση, για να ζουν αυτοί που δεν θα ζουν.
Έλα ρε Ναύτη για πες μου κάτι τώρα που έχουμε ακόμα καιρό
Τι θες να σου πω ?
Λες να αρχίσουν να εμφιαλώνουν και την Θάλασσα και να την πουλάνε στα Σούπερ Μάρκετ
και στις τουριστικές καντίνες το καλοκαίρι ?
Όπως πάνε μόνο αυτό τους έμεινε να κάνουν, ποτέ δεν ξέρεις.
Και τι κάνουν ?
Ένα μεγάλο ΤΙΠΟΤΑ
Για σκέψου εμφιαλώνουν και πουλάνε την Ζωή

Και η Ζωή συνεχίζεται
Μέχρι πότε όμως ?