Κυριακή 26 Μαρτίου 2006

Ομοφιά Καρδιάς και Ψυχής

Την ομορφιά της καρδιάς και της ψυχής κανείς δεν μπορεί να την μετρήση
ούτε και την αγάπη, παρά μόνο ο Δημιουργός που μας την χάρισε απλόχερα
την ώρα της δημιουργίας.
Αυτή είναι η ομορφιά της δημιουργίας και της ίδιας της ζωής, που μέσα από αυτήν
ερχόμαστε στην ζωή.
Η ζωή αρζίζει !
Αρχίζει με το μαγικό πλησίασμα του Θηλυκού από το αρσενικό όταν το αρσενικό μυρίζει
το θηλυκό η το θηλυκό το αρσενικό, με αυτή την μυρωδιά την υπέροχη, την μοναδική
και γίνεται το σμίξιμο, η μαγική ένωση των δυο φύλλων, αποτέλεσμα η δημιουργία
η ομορφιά της ζωής.
Την ζωή την δημιουργούν το αρσενικό με το θηλυκό σε μια ένωση ονειρεμένη που αφήνει
ανεξίτηλα τα σημάδια της ικανοποίησης και στους δυο, στην ψυχή και στην καρδιά
για το αποτέλεσμα που πρόκειται να έρθει.
Το μεγαλείο της δημιουργίας της ζωής, που μέσα από αυτό το μεγαλείο γεννήθηκε η ζωή
και όλα αυτά τα θαυμαστά που ανάμεσα τους ζούμε.
Γεννηθήκαμε και εμείς, και εγώ, σε μια στιγμή μοναδικής δημιουργίας, από το σμίξιμο
του αρσενικού με το θηλυκό, αποτέλεσμα να έρθω στον κόσμο, στην ζωή, μέσα από
την Μητέρα την μοναδική, την Μητέρα της ζωής, που με έλεγε, Ζωή από την Ζωή μου.
Αυτή είναι η Μητέρα της δημιουργίας της Ζωής, η μοναδική Μητέρα όλων μας.
Όχι επειδή με έφερε στον κόσμο και στην ζωή, αλλά επειδή μου έδωσε Ζωή από την Ζωή της
Μου έδωσε όλη της την ζωή, αυτό μπορώ να το πω, όλη της την αγάπη, όλη την ομορφιά
της καρδιάς και της ψυχής της. απλόχερα, μου έδωσε καρδιά από την καρδιά της και ψυχή
από την ψυχή της και ζήσαμε μαζί μέχρι το τέλος μοναδικά
Την πάλεψε την ζωή, αλλά στο τέλος έφυγε ήσυχη, ευτυχισμένη, μέσα στα χέρια και στην
αγκαλιά της αδελφής μου και κόρη της, της κόρης της μοναδικής.
Έφυγε με μια ομορφιά μοναδική, με γαλήνη στην ψυχή της, γιατί έφερε στον κόσμο και έδωσε
ζωή από την ζωή της και στα τρία παιδιά της.
Τα μεγάλωσε και τους έδωσε όλη της την αγάπη, ψυχής και καρδιάς και όλη της την σοφία
για να πορευτούν μέσα στην ζωή, και πορευτήκαμε και φτάσαμε μέχρι το σήμερα.
Μας παρακολουθούσε διακριτικά σε όλα τα στάδια της ζωής μας με μια αγάπη μοναδική
που μόνο μια μάνα μπορεί να έχει και να δίνει.
Η μητέρα της δημιουργίας, αυτή που μας έφερε στον κόσμο και στην Ζωή.
Μέχρι το τέλος με έλεγε μωρό μου.
Το μωρό αυτό ήρθε στον κόσμο, στην Ζωή ένα ηλιόλουστο πρωινό του Φλεβάρη
στην Αθήνα του 1940, λίγους μήνες πριν τον πόλεμο.
Η ομορφιά και η ευτυχία χαράκτηκαν στο πρόσωπο της μαμάς Μαργαρίτας και του μπαμπά
Σωτήρη μόλις με αντίκρισαν και άκουσαν το πρώτο μου κλάμα, την πρώτη φωνή της ζωής
τα πρώτα λόγια του ερχομού στην ζωή, η λάμψη της ζωής, στιγμή μαγική και μοναδική
Αυτή η στιγμή έμεινε χαραγμένη στα πρόσωπα τους μέχρι το τέλος.
Ήρθε στον κόσμο, στην ζωή ο πρωτότοκος της οικογένειας είπαν.
Αυτό έμεινε μέχρι και σήμερα.
Σε κάποια μερια στο Μαιευτήριο της Έλενας περίμενε ανυπόμονα η μικρή αδελφή της μητέρας, η Παρθένα, η Πιπίτσα, η Πίπη όπως την λέγαμε εμείς μέχρι το τέλος.
Η πιο αγαπημένη της αδελφή, η μικρή, έτσι την έλεγε πάντα μέχρι το τέλος.
Μόλις με αντίκρισε στην αγκαλιά της μητέρας μου είπε.
Μα τόσο όμορφο μωρό γίνεται Μαργαρίτα ?
Με μια ομορφιά και ευτυχία μοναδική που έμεινε στην σχέση μας για πάντα μέχρι το τέλος.
Αυτή ήταν η Πιπίτσα, μια μοναδική κούκλα, όχι μόνο στην μορφή αλλά στην ψυχή
και την καρδιά, έμεινε για πάντα η αγαπημένη όλων μας.
Αυτή με έτρεχε στην αγκαλιά της στα καταφύγια για να με προφυλάξει στους βομβαρδισμούς
του πολέμου, αυτή μου άλλαζε τις πάνες, αυτή με μεγάλωσε στην αγκαλιά της και με νανούριζε για να κοιμηθώ.
Αυτές οι δυο γυναίκες μαζί με την μεγάλη της οικογένειας την θεία την Αναστασία,
την Ανάστα, στάθηκαν κοντά μου, με συντρόφεψαν, με προστάτεψαν και μου έδωσαν
ζωή από την ζωή τους και αγάπη μοναδική μέχρι το τέλος.
Η θεία Ανάστα την παλεύει ακόμα την ζωή, είναι η τελευταία της οικογένειας και μοναδική
Μοναδική σε όλα, μητέρα μοναδική, μητέρα της δημιουργίας, της ζωής, φίλη, αδελφή
είναι αυτή που μαζί με την γιαγιά Ελένη, την Ελένκο, κράτησε την οικογένεια στα στιβαρά
της χέρια και προστάτεψε όλους μας μέσα στην αγκαλιά της.
Γουρπάνης εσυ, μου έλεγε, κάθε φορά που με έβλεπε, τέτοιο όμορφο μωρό γίνεται ?
Και με έσφιγγε στην αγκαλιά της με ευτυχία.
Μέχρι τώρα έχει την φωτογραφία μου στο κομοδίνο της μαζί με τις κόρες της της δυο
τα εγγόνια της και το δισέγγονο της.
Αν αυτό δεν είναι η μαγεία της Ζωής, τότε πια είναι ?

Η μοναδικότητα της γυναίκας
σου δίνει την μαγεία της Ζωής

Δεν υπάρχουν σχόλια: