Ομορφιά ψυχής και καρδιάς

" όποιος έχει ψυχή και καρδιά
παραμυθένια είναι ξεχωριστός και
δεν χρειάζεται να πω μοναδικός "

Γι' αυτό θα συνεχίσω να διαβάζω παραμύθια στην μικρή και γλυκιά Κωσταντίνα
και να της διηγούμαι όλες τις ομορφιές της ψυχής, της καρδιάς, της Ζωής, του όμορφου
κόσμου που μέσα σ' αυτόν ζούμε, ερχόμαστε και φεύγουμε σαν τα χελιδόνια.
Είναι οι πιο όμορφες στιγμές στη Ζωή μου όταν κάθεται κοντά μου, μια ανάσα, η μικρή
Κωσταντίνα και μου ζητάει με την τόσο γλυκιά φωνή της να τις διαβάσω παραμύθια, και
μου λέει, για σου Μίμη. Δεν ξέρει ακόμη να διαβάζει.
Στιγμή μαγική, παραμυθένια, ξεχωριστή μόλις βλέπω τα μάτια της μικρής φίλης μου
ενώ συνεχίζω την αφήγηση του παραμυθιού.
Η ομορφιά της αθωότητας μπροστά στα μάτια μου και εγώ συνεχίζω να βλέπω τα μάτια
της μικρής Κωσταντίνας, στιγμές μοναδικές, μαγικές, ονειρικές και όλη η Ζωή μαζί
με τις ομορφιές της κάνει παρέλαση μπροστά στα μάτια της μικρής Κωσταντίνας και
στα μάτια τα δικά μου και συνεχίζω την αφηγησή του παραμυθιού, την περιπλάνηση
στον κόσμο και την ομορφιά της ψυχής και της καρδιάς.
Μήπως η Ζωή δεν είναι ένα όμορφο και γοητευτικό παραμύθι ?
Πάντως ο Καπετάνιος θα συνεχίζει να διαβάζει παραμύθια στην μικρή του φίλη μέχρι
να μάθει να διαβάζει, μετά θα ξέρει η ίδια τι πρέπει να κάνει και τι θέλει.
Όλα αυτά έρχονται στο νου μου καθισμένος στο βράχο της Παναγιάς κοιτώντας
την ομορφιά του τοπιου, την απεραντοσύνη της Θάλασσας, περιμένοντας την δύση
του ήλιου και την απόλαυση του ηλιοβασιλέματος, που εδώ στην Πέτρα της Λέσβου
είναι μοναδικό. Η τράτα και μερικά ψαροκάικα σκίζουν τα ήρεμα νερά της γαλάζιας
θάλασσας πηγαίνοντας για ψάρεμα, τα γλαροπούλια πετούν με μια χάρη που μόνο αυτά
έχουν κουνώντας τα φτερά τους νωχελικά με μοναδική χάρη και ομορφιά ακολουθώντας
την τράτα και τα ψαροκάικα. Τα μάτια μου βλέπουν όλη αυτή την ομορφιά καθισμένος
στον βράχο της Παναγιάς, αμίλητος, περιμένοντας το ηλιοβασίλεμα, να δύση ο ήλιος
στην αγκαλιά της θάλασσσας της αγαπημένης μου και να ανατείλει σε άλλο σημείο
του πλανήτη με την σιγουριά ότι κάποιος άλλος την ίδια στιγμή θα περιμένει σαν και μένα
σε κάποιο βράχο για να δει την ανατολή του ήλιου.
Αλήθεια, τόσο κοντά βρίσκεται η ομορφιά και η ευτυχία της Ζωής, όσο η δύση με την ανατολή
του ήλιου την ίδια στιγμή.
Δεν είναι μοναδικό ?
Έτσι, απλά !

Έλα κύμα πάρε με και μες στην
αγκαλιά σου πάλι βάλε με
θάλασσα μάνα μου
αλμύρα μου εσύ

Να πάρω Ζωή από την Ζωή σου
και μετά ας κοιμηθώ
στο γαλάζιο σου το μοναδικό
κάτω από το μπλε του ουρανού
μέσα στην αγκαλία σου
έστω και για μια στιγμή
για μια στιγμούλα μόνο, τόση δα

Για σου Καπετάνιε μας.........