Ταξιδεύοντας......

Ταξίδευσα σχεδόν, σε όλη μου τη ζωή, απο τα 20 μου χρόνια
μέσα στον ήλιο, την αγκαλιά της θάλασσας, κάτω από το μπλε
του ουρανού και των αστεριών, πάνω στο κύμα, παρέα με τον αέρα
τον θαλασσινό, την πρωινή αύρα και την νυχτερινή δροσιά της θάλασσας.
Είδαν τα μάτια μου όλη την ομορφιά της ανατολής και της δύσης του ήλιου
της ζωής, του θαύματος της δημιουργίας.
Παρέα μου είχα τα θαλασσοπούλια, τα χελιδονόψαρα, που με το πέταγμά τους
ομόρφαιναν την μπονάτσα του πέλαγους και ζωγράφιζαν στο γαλάζιο
της θάλασσας με τα δελφίνια να πηδούν με χάρη μοναδική στα απόνερα
του πλοίου και ταξίδευαν μαζί μου ταξίδι μοναδικό και ονειρεμένο, ακολουθώντας
την ρότα του πλοίου την ρότα την δική μου, της ζωής μου, μέσα στο μπλε του ουρανού
και του γαλάζιου της θάλασσας.
Της θάλασσας που για μένα είναι η μάνα, η αδελφή, η συντρόφισσα, η κόρη η μοναδική
μέχρι να φτάσω στην ζεστή αγκαλιά του απάνεμου και φιλόξενου λιμανιού της ζωής μου.
Ταξίδι ζωής, όλης της ζωής μου, μέσα στην αγκαλιά της θάλασσας μάνας,
που στην φιλόξενη αγκαλιά της, ακουμπώντας στα ζεστά στήθια της έφθασα σε όλες
τις γωνιές και τις ομορφιές της ζωής και του κόσμου.
Ταξίδι ονειρικό μέσα στις ομορφιές της ψυχής, της καρδιάς του μυαλού του κορμιού
μέσα στην αγκαλιά της θάλασσας του έρωτα και τις ομορφιάς της ζωής.
Έφτασα μέσα από την αγκαλιά της θάλασσας σε μέρη εξωτικά, ονειρεμένα,
σε τόπους που μόνο στα όνειρα μπορείς να δεις.
Ταξίδι χωρίς τελειωμό, για να γνωρίσω και άλλα πλάσματα, άλλους ανθρώπους,
να ζήσω να περπατήσω αναμεσά τους, να δω πως ζούνε, πως περπατάνε, πως μιλούν,
το χαμογελό τους, τα μάτια τους, την χαρά τους μα και την λύπη τους.
Να καθίσω δίπλα τους, να τους αγγίξω, να ακούσω την ανάσα τους, να φάω μαζί τους,
να πιω, να τραγουδήσω, να χορέψω τους χορούς τους, να ακούσω τα τραγούδια τους.
Να μοιραστώ μαζί τους το χαμογελό μου την ψυχή μου την καρδιά μου.
Να ερωτευθώ να με ερωτευθούν, να κάνουμε έρωτα κάτω από τον ουρανό, τον ήλιο
τα αστέρια το φεγγάρι. Έζησα μαζί τους μέσα στην ομορφιά της ζωής της δικής τους,
έμαθα και πήρα μαζί μου και τα όμορφα και τα άσχημα, έμαθα την σκέψη τους,
τα ονειρά τους, τις ελπίδες τους, πως βλέπουν τους άλλους ανθρώπους.
Είδαν τα μάτια μου πως ανατέλλει και πως δύει ο ήλιος και η ζωή σε άλλους τόπους
εκτός από τον δικό μας τόπο.
Όπου και αν πήγα με αγάπησαν και τους αγάπησα μέσα από την ψυχή μου, είδα
στα μάτια τους την λάμψη της ομορφιάς της ζωής, τα μάτια τους να έβλεπες μόνο
φτάνει να τα δεις όλα, τα μάτια ποτέ δεν λένε ψέματα.
Η ώρα του χωρισμού, του αποχαιρετισμού, ήταν και παραμένει για μένα το δύσκολο
κομμάτι στη ζωή μου, ποτέ δεν μπόρεσα να το ξεπεράσω μέχρι αυτή την στιγμή
που γράφω. Μια αίσθηση που θα την πάρω μαζί μου στο αιώνιο ταξίδι της ψυχής
της ζωής και όλης της ομορφιάς του οδοιπορικού της ζωής μου, μέσα στην αγκαλιά
της θάλασσας και του κόσμου.
Δάκρυα απέραντης ευτυχίας και ομορφιάς θάμπωσαν τα μάτια μου....
Κάπου βραδιάζει κάπου νυχτώνει όταν σε μας ξημερώνει.
Δεν χρειάζεται να λες τίποτα, μόνο να ακούς την ανάσα και τους κτύπους της καρδιάς σου
μέσα στην ομορφιά και την απεραντοσύνη της θάλασσας, της Ζωής !

ο γιος της Θάλασσας !