Κυριακή 16 Απριλίου 2006

Η επιστροφή στην Ιθάκη μου.....

Πέρασαν 40 ολόκληρα χρόνια και ο Καπετάνιος, ο γιος της θάλασσας
ο φίλος από καρδιάς των Άλμπατρος, που πέταξε καθισμένος στα φτερά τους
σε όλες τις θάλασσες, τα πέλαγα, πέρασε μέσα από θύελλες, καταιγίδες, καταστροφές
έφτασε ο καιρός να αποχαιρετήσει τους πιστούς συντρόφους του και να γυρίσει
στην Ιθάκη του. Να ξεκουραστεί στον Πλανήτη του Πολιτισμού, τον Πλανήτη Ελλάδα !
Εσύ είσαι γιε της θάλασσας που γύρισες στον πλανήτη του πολιτισμού?
Ναι, γιατί μου το λες αυτό Καπετάνιε μου ?
Εδώ αγόρι μου τον μοναδικό αυτό πλανήτη του πολιτισμού τον έκαναν τον κατάντησαν
πλανήτη της μούντζας, του φάσκελου, του μπινελικιού και των καντιλιών.
Τον πλανήτη του πολιτικού πολιτισμού μας λένε τώρα, αυτά έκαναν.
Ανακάλυψαν ξαφνικά άλλο πολιτισμό αυτοί.
Μα τι λες καπετάνιε μου ?
Έτσι όπως τα ακούς γιε μου.
Εμείς άλλη Ελλάδα ονειρευόμαστε, με γνώση, αξιοπρέπεια, σεβασμό, εκτίμηση, σκεπτόμενους
ανθρώπους με χαμόγελο και αισιοδοξία για την ζωή και υπερήφανοι για την Ελλάδα μας.
Ξέρεις τι είπε προχθές ο Κώστας Τσόκλης, ο προικισμένος αυτός Έλληνας, στην έκθεση του
με τα καινούργια του έργα στην Κατερίνα Πουλοπούλου του Φλας ?
Όταν τον ρώτησε για το υπουργείο πολιτισμού του πλανήτη του πολιτισμού ?
Άσε τον άνθρωπο, αυτός μέχρι χτες ασχολίτο με κλέφτες και αστυνόμους, αύριο
με φαντάρους και ναύτες τι σχέση έχει με μας ?
Αυτοί όλοι σήμερα είναι εδώ αύριο εκεί, έρχονται και παρέρχονται.
Εμείς κορίτσι μου ήμαστε εδώ, θα μείνουμε και θα ήμαστε για πάντα.
Αυτά είπε ο Κώστας Τσόκλης.
Αμ, το άλλο το μοναδικό το άκουσες ?
Ρώτησα πριν λίγες μέρες, έτσι, σε μια συζήτηση, υποτίθεται σκεπτόμενων ανθρώπων.
Τι ήθελα και ρώτησα ?
Μήπως ξέρουν την Κική Δημουλά.
Τραγουδίστρια είναι καπετάνιε μου ? μου είπαν.
Έτσι, απλά !
Ποτέ δεν ντράπηκα στην ζωή μου περισσότερο για κάτι που ρώτησα.
Δεν πρόκειται ποτέ άλλη φορά να ρωτήσω.
Αυτή την Μεγάλη Κυρία της Ποίησης που υποκλίνονται όλοι, όπως και εγώ, μπροστά
στο μεγαλείο της ψυχής και του μυαλού της, μου την είπαν τραγουδίστρια.
Τι άλλο άραγε θα ακούσω σε αυτό τον Πλανήτη του πολιτισμού ?
Τον Πλανήτη Ελλάδα που όλοι οι πλανήτες του σύμπαντος υποκλίνονται, χάρις σε αυτούς
τους ανθρώπους του πολιτισμού.
Μήπως ξέρουν τον Ρίτσο, τον Ελύτη, τον Σεφέρη ?
Όχι, κανείς !
Όλοι μου λένε κάπου τους έχουμε ακούσει, κανείς δεν μου λέει τους έχω διαβάσει.
Γιατί, ρε γαμώτο ?
Όλοι τρέχουν για Μάστερ και διδακτορικό, την Κική δεν έχουν διαβάσει.
Άμα ήταν τραγουδίστρια θα την είχαν ακούσει.
Καπετάνιε μας, δεν πουλάει η Κική, ο Ρίτσος, ο Ελύτης, ο Σεφέρης.
Τι είναι ρε παιδιά, ματσάκια μαϊντανό για να πουλήσουν ?
Αυτοί είναι όλη η Ελλάδα μας και όχι μαϊντανός.
Ναι, αλλά δεν πουλάνε καπετάνιε μας.
Το μόνο που μου απομένει απόψε, να γράψω αυτή την στιγμή που τα γράφω με το μολύβι
το δικό μου μέσα από την ψυχή και την καρδιά μου, είναι ένα μεγάλο συγνώμη στην Κική
τον Ρίτσο τον Ελύτη τον Σεφέρη και όλους τους προικισμένους Έλληνες.
Υποκλίνομαι ταπεινά μπροστά τους και ζητώ συγνώμη μέσα απο την ψυχή και την καρδιά
του γιου της θάλασσας !
Δάκρυα θάμπωσαν τα μάτια μου και εγώ συνεχίζω να γράφω και δεν θα σταματήσω
να γράφω για αυτούς τους σπουδαίους Έλληνες.
Το μόνο που μου απομένει είναι να βγω έξω, να περπατήσω στούς όμορφους δρόμους αυτή
την ώρα της ησυχίας, κάτω από τον ξάστερο ουρανό και να ονειρευτώ.
Να μείνω μόνος όπως πάντα, παρέα με την Γοητεία της Μοναξιάς της μόνης πιστής
στην ζωή μου !
Για να μην πάω και πέσω στο κενό !

ο γιος της θάλασσας !

3 σχόλια:

Serenity είπε...

Μήπως αντί για τον "Πλανήτη Ελλάδα", Καπετάνιε, να γράψεις για τον "Πλανήτη των Πιθήκων";
:-P

ΥΓ. Για να γελάσεις φυσικά το γράφω... Το δεύτερο ταιριάζει πιο πολύ στην ουσία του πράγματος...

Unknown είπε...

Καλημέρα Βίλλυ μου!
Έχεις απόλυτο δίκιο.
έκανα μεγάλη προσπάθεια για να
γράψω αυτά τα λίγα με πόνο ψυχής
το λέω αλήθεια σε σένα.
Είναι από τις λιγοστές φορές
στη ζωή μου που στενοχωρέθηκα
τόσο. δεν έχω τίποτα άλλο να πω!
Συγνώμη που το έγραψα!

ο γιος της θάλασσας !

Serenity είπε...

Καπετάνιε, από ποιον ζητάς συγγνώμη και γιατί;
Ο καθένας εκφράζει αυτό που θέλει με τον τρόπο που θέλει.
Γιατί στενοχωριέσαι;
Εγώ τουλάχιστον δε βλέπω το λόγο.
Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για να στενοχωριόμαστε. Ας βρούμε κι έναν να χαρούμε:
Μπράβο σου που το έγραψες! Θέλει κότσια να γράφεις με ειλικρίνεια και να λες αυτό που θέλεις να πεις χωρίς να προσπαθείς να ωραιοποιείς πρόσωπα και πράγματα!
Καλή μέρα και πάλι!