Κατάθεση Ψυχής.......

Άρχισα τα ταξίδια μου για επαγγελματικούς λόγους, λίγο πριν τα 20 μου χρόνια
παιδόπουλο, ξεπεταρούδι όπως με έλεγε ένας από τους Καπετάνιους μου.
Κροσσάρισα μέσα σ' αυτό το οδοιπορικό της ζωής μου όλους τους ωκεανούς, όλες τις θάλασσες
του πλανήτη και τα πέλαγα, μίλια μακριά από το σπίτι μου, αυτούς που αγαπούσα,
τους φίλους, την παρέα, την γειτονιά, τον τόπο μου.
Περιπλανήθηκα μέσα από τα πέλαγα σε όλες τις γωνιές τα λιμάνια τις παραλίες τα ποτάμια
σχεδόν όλου του κόσμου, από ανατολή μέχρι δύση από βοριά μέχρι τον νοτιά.
Είδα σ' αυτό μου το οδοιπορικό ζωής όλα τα όμορφα, τα άσχημα της ζωής, δεν θέλω να γράψω
τα καλά και τα κακά, πέρασα όλες τις δυσκολίες, τις δοκιμασίες, τις ομορφιές μαζί με όλους
τους αγαπημένους συντρόφους μου σε όλο το οδοιπορικό αυτό της ζωής μου.
Κάθε φορά και κάτι καινούργιο, πήραμε το ναύλο καπετάν Δημήτρη, το καινούργιο ναύλο
μου έλεγε κάθε φορά ο δόκιμος.
Αυτό συνεχιζόταν πάντα, όλα τα χρόνια, όλοι περιμέναμε το καινούργιο ναύλο, όμορφο
η άσχημο, ποτέ δεν είπε κανείς καλό η κακό.
Το ναύλο πάντα ήταν καλοδεχούμενο από όλους μας, άλλος προορισμός καινούργιος κόσμος
καινούργια περιπλάνηση και ας ήταν επαγγελματική.
Χάραζα πορεία, πορείες καινούργιες στους χάρτες του καινούργιου ταξιδιού,
όλοι με ρωτούσαν πότε φτάνουμε καπετάνιε μας ? πότε υπολογίζεις ? όλοι αυτό με ρωτούσαν
όλα τα χρόνια , πότε φτάνουμε καπετάν Δημήτρη ?
Μια ολόκληρη ζωή από τα 20 μου χρόνια ξεπεταρούδι τότε.
Πότε φτάνουμε ?
Φτάσαμε καπετάν Δημήτρη
Απίκου ήμαστε καπετάνιε
Σε λίγο, δέσαμε καπετάνιο μου ! μου λέει ο πρώτος μηχανικός.
All Fast !
Πέρας με την Μηχανή ! πέρας με την μηχανή μου επαναλαμβάνει ο ανθυποπλοίαρχος βάρδιας. Πέρας ταξιδιού γράφω στο Ημερολόγιο Γέφυρας.
Πέρας ταξιδιού και για τον Καπετάνιο.
Κοιτάζω γύρω μου μέσα στην γέφυρα αν όλα είναι στη θέση τους όλα τα γνώριμα σε μένα
μια ολόκληρη ζωή.
Αυτό είναι το τελευταίο ταξίδι του Καπετάνιου του γιου της θάλασσας και του ανέμου.
30 χρόνια περιπλάνησης σε όλες τις θάλασσες τους ωκεανούς, μέσα από φουρτούνες, θύελλες
τυφώνες, κυκλώνες, ζέστες, κρύα, ομίχλες, μπονάτσες, άπνοιες κάτω από τον ήλιο και την
σκέπη του μπλε του ουρανού παρέα με τα αστέρια στον ουρανό, τον σταυρό του νότου
τον ωρίωνα, τον πολικό το αστέρι του βοριά την μεγάλη και την μικρή άρκτο που με
την βοηθειά τους πέρασα όλους τους ωκεανούς, τις θάλασσες της ψυχής της καρδιάς
και της ζωής μου. Ο τελευταίος κατάπλους του καπετάνιου, το τέλος του οδοιπορικού
ζωής μέσα στα πέλαγα και στον αγέρα της θάλασσας.
Εγώ έγραψα την τελευταία απόλυση στο Ναυτικό μου Φυλλάδιο, το Φυλλάδιο της ζωής μου
που με συνόδευε όλα μου τα χρόνια πιστός σύντροφος.
Τέλος εποχής, όχι όμως και τέλος ζωής, καινούργιος καπετάνιος, ξεπεταρούδι όπως ξεκίνησα
και εγώ, η ζωή συνεχίζεται αυτή είναι η ομορφιά.
Καινούργιο ναύλο, καινούργιος προορισμός, καινούργιος Καπετάνιος.
Καπετάνιε πότε φτάνουμε ?
Ο αποχαιρετσμός, το δύσκολο πέρασμα του οδοιπορικού μου, όπως το πέρασμα του Οδυσσέα
στην αναζήτηση του για την Ιθάκη.
Ποτέ μέχρι τώρα που γράφω το μικρό αυτό οδειπορικό ζωής, με δάκρυα στα μάτια, δεν μπόρεσα να ξεπεράσω τον αποχαιρετισμό.
Όλοι με περίμεναν στην σκάλα του πλοίου με συγκίνηση, πολλοί με δάκρυα στα μάτια για
να με σφίξουν στην αγκαλιά τους και να μου δώσουν ένα φιλί αγάπης, εκτίμησης
σεβασμού εμπιστοσύνης, να μου ευχηθούν καλή πατρίδα και καλή συνέχεια στη ζωή.
Στιγμές μοναδικές που έμειναν για πάντα στην ψυχή του απόμαχου πια Καπετάνιου
του γέρου καπετάνιου του βοριά του νοτιά του πιστού φίλου των Άμπατρος του γιου
της θάλασσας με την χρυσή καρδιά που έμεινε πάντα παιδόπουλο.
Δεν έκρυψα την συγκίνηση μου την ώρα του αποχαιρετσμού ούτε τα δάκρυα στα μάτια μου
τους αγκάλιασα όλους και τους έσφιξα στην αγκαλιά μου, στην αγκαλιά του Καπετάνιου τους. Δάκρυα ευγνωμοσύνης ήταν τα δάκρυα στα μάτια μου, το ευχαριστώ από την ψυχή μου
σε όλους αυτούς που με εμπιστεύθηκαν όλα αυτά τα χρόνια στις περιπλανήσεις μας στους
ωκεανους. Πιστοί σύντροφοι, όχι πλήρωμα μου, παρ' όλο που ήμουν Καπετάνιος τους.
Κατέβηκα την σκάλα του πλοίου με τα δάκρυα στα μάτια, όλοι περίμεναν να κατέβει
ο καπετάνιος για να φύγει το πλοίο, στο πλατύσκαλο με περίμενε ο Λοστρόμος φίλος από
χρόνια, πιστός και αγαπημένος, η μάνα και ο πατέρας του καταστρώματος, ο Λαέρτης
του Οδησσέα, μ' αγκάλιασε με δάκρυα στα μάτια, σφιχτά μην του φύγω, τελευταίο
αγκάλιασμα, τελευταίο αντίο Καπετάν Δημήτρη μας μου λέει μια ανάσα από την ανάσα μου.
Δεν χρειάστηκε να πω τίποτα άλλο.
Ανέβηκε η σκάλα του καραβιού, το τελευταίο του οδειπορικού μου, περίμενα στην προβλήτα
έλυσαν οι κάβοι, τραβούσαν το πλοίο τα ρυμουλκά να απομακρυνθεί από την προβλήτα
το γύρισαν, πρόσω αργά η μηχανή, όλοι κουνούσαν τα χέρια για τον τελευταίο χαιρετισμό
του Καπετάνιου τους από τα ρέλια και τις κουπαστές, τρία σφυρίγματα από τον καινούργιο
Καπετάνιο, το ξεπεταρούδι, τρία σφυρίγματα με την μπουρού του πλοίου για το αντίο
στον Καπετάν Δημήτρη το παιδί τον γιο της θάλασσας.
Κουνούσα και τα δυο μου χέρια σε ένα χαιρετσμό ψυχής, αντίο με δάκρυα στα μάτια,
κάθισα εκεί μέχρι να βγει από τον λιμενοβραχίονα του λιμανιού και πάρει τον δρόμο
για το καινούργιο ναύλο. Καλό σας ταξίδι, καλές θάλασσες, ο Άγιος Νικόλας στην πλώρη σας.
Σήμερα απελύθη αμοιβαία συναινέση ο Καπετάν Δημήτρης.
Έτσι έγραψα στο Ημερολόγιο Γέφυρας.
Έτσι, απλά !

Από καιρό ήθελα να γράψω αυτό το μικρό οδοιπορικό ζωής μου για όλους εσάς που θα
το διαβάσετε στην μικρή αυτή κοινότητα της Συνοικίας το Όνειρο.
Μέσα στο οδοιπορικό της ζωής μου, στις αναζητήσεις μου στο δρόμο προς την γνώση βρήκα
αυτή την μικρή κοινότητα τώρα, σαν τον Οδυσσέα που βρήκε την Ιθάκη του.
Και είπα, Καπετάνιε βρήκες την δική σου Ιθάκη με τα Άλμπατρος σαν του Νοτιά.
Μπήκα, με καλώς όρισαν δυο νεράιδες σαν από παραμύθι και έμεινα.
Πράγματι αυτή είναι όλη η αλήθεια.
Ευχαριστώ όλους σας για το καλώς όρισες, η πιό όμορφη κουβέντα μέτα το αντίο
Καπετάν Δημήτρη την ώρα του αποχαιρετισμού.
Είναι μια πραγματική κατάθεση ψυχής σε όλα τα παιδιά , κορίτσια και αγόρια.
Καλημέρα γιε της θάλασσας
καληνύχτα ναύτη, ναυτάκο
Να είσαι καλά Καπετάνιε
Γεια σου Καπετάνιε, γλυκέ μου Καπετάνιε
Σου είμαι ευγνώμων Καπετάνιε μου
Γιε της θάλασσας
Καπετάνιε με την χρυσή καρδιά
Όλα αυτά για μένα από τα παιδιά της μικρής αυτής κοινότητας.
Χρεάζεται να προσθέσω τίποτα άλλο ?
και το ευχαριστώ από καρδιάς που σας λέω δεν είναι τίποτα
μπροστά σε αυτά που μου προσφέρεται απλόχερα.
Βρήκα την ομορφιά της ψυχής και της καρδιάς τις σκέψης.
Την μικρή αυτή κοινότητα την ονόμασα Συνοικία το όνειρο
γιατί συνορεύει με την Γειτονιά των αγγέλων που μένω.
Σας ευχαριστώ για το ζεστό σας καλώς όρισμα και τηναγάπη σας !

Ο γιος της θάλασσας!