Παρασκευή 21 Απριλίου 2006

Εβδομάδα των Παθών

Το δρόμο του μαρτυρίου μέχρι τον λόφο της σταύρωσης και την ανάσταση
θα ακολουθήσω αυτή τη φορά. Είναι μια υπόσχεση που έχω δώσει σε μένα
σαν άνθρωπο, απλό και ταπεινό.
Υποκλίνομαι με πραγματική ευλάβεια μπροστά στο θείο δράμα στο μεγαλείο,
το ψυχικό μεγαλείο του Χριστού όλου του κόσμου για αυτή του την συγκλονιστική
πορεία και θυσία που έκανε για τον άνθρωπο, που όμοιά της δεν υπάρχει από
την γέννηση του κόσμου, τις ζωής, σε αυτό τον πλανήτη.
Θα ακολουθήσω τα βήματα του Χριστού στο δρόμο του μαρτυρίου τραβώντας
τον σταυρό της σταύρωσης του, μαζί του, μέχρι τον λόφο της σταύρωσης
και τις θυσίας του, τις κορύφωσης του μαρτυρίου και θα καθίσω εκεί μέχρι
την ανάσταση μήπως και αισθανθώ έστω και λίγο από το ψυχικό μεγαλείο
της ψυχής και τις καρδιάς του.
Από το μεγαλείο που μου έδωσε να ζήσω τη ζωή την μία και μοναδική παρέα
με τον θάνατο και όχι με τον φόβο.
Ο φόβος δεν είναι καλός σύμβουλος ούτε καλός φίλος.
Ο θάνατος είναι σύμβουλος.
Ο θάνατος είναι ο αιώνιος σύντροφος μου, βρίσκεται πάντα στα αριστερά μου
όσο μακριά φτάνει το χέρι μου. Αυτό που κάνω κάθε φορά που έχω ανυπομονησία
γυρίζω προς τα αριστερά μου και ζητάω από τον θάνατο να με συμβουλέψει.
Ο θάνατος είναι μόνος σοφός σύμβουλος, είναι πάντα εδώ μαζί μου.
Τώρα, που γράφω αυτές τις σκέψεις μου, καθισμένος στην δική μου θέση
με καφέ και τσιγάρο. Ναι , είναι ο αιώνιος συντροφός μου.
Όλα αυτά που γράφω, τώρα, αρχίζοντας η Μεγάλη εβδομάδα, η εβδομάδα των παθών
του Γολγοθά, του Μαρτυρίου τις συγκλονιστικής πορείας του Χριστού προς την σταύρωση
και την κορύφωση του μαρτυρίου, μέχρι την Ανάσταση, είναι μέσα στην ψυχή μου
από τότε που κατάλαβα την ζωή και στάθηκα στα πόδια μου για την πορεία την δικιά μου
μέχρι το τέλος μου, μέχρι την κορύφωση του δικού μου μαρτυρίου και τον θάνατο.
που είναι πάντα δίπλα μου, ο μόνος σοφός σύμβουλος στην πορεία μου προς την κορύφωση
και το τέλος. Μαζί ανεβαίνουμε τον δρόμο του μαρτυρίου, μαζί με τον Χριστό
όλων των ανθρώπων. Η μεγάλη διαφορά, η συγκλονιστική, ακόμα και του θανάτου
είναι ότι ο Χριστός διάλεξε και αποφάσισε τον θανατό του και όχι ο θάνατος ο συμβουλός του.
Ενώ εγώ ?
Περιμένω πότε θα με αρπάξει ο θάνατος, ο καλός μου σύμβουλος, ο σύντροφος της ζωής
και του θανάτου μου. Γιατί έμαθα, τώρα ξέρω.
Η ζωή και ο θάνατος πάνε πλάι πλάι, απέχουν όσο μακριά φτάνει το χέρι μου
και είναι πάντα στα αριστερά μου.
Φοβόμουν, τώρα δεν φοβάμαι τον θάνατο γιατί είναι ο σύμβουλός μου και συνεχίζω
να ζω παρέα μαζί του. Έμαθα και ξεπέρασα τον φόβο, παρέα με τον θάνατο, ξεπέρασα
τον φόβο μέσα στις θύελλες τις καταιγίδες τα κύματα βουνά των ωκεανών που πήγαιναν
να καταπιούν το πλοίο και μένα, έμαθα να μην φοβάμαι γιατί είχα παρέα τον θάνατο
τον καλό μου σύμβουλο τον μόνο σοφό και πιστό συμτροφό μου, στην κουβέρτα
και στην πλώρη του πλοίου μέσα στα άγρια κύματα της θάλασσας των ωκεανών.
Ναι, βγήκα σώος, χωρίς να φοβάμαι και γύρισα στη βάση μου παρέα με τον θάνατο,
τον κολλητό μου, όπως λένε τα ξεπεταρούδια της Ζωής.
Γιατί είμαι κυνηγός και πολεμιστής.
και συνεχίζω να ζω και να χαμογελώ παρέα με τον θάνατο που είναι πάντα στ' αριστερά μου
όσο μακριά φτάνει το χέρι μου !

ο γιος τις θάλασσας !

2 σχόλια:

vatraxokoritso είπε...

σου ευχομαι καλη ανασταση καλο πασχα


καλη αναταση ψυχης.

Unknown είπε...

Eυχαριστώ ψυχή μου μέσα από
την καρδιά μου.
Καλή Ανάσταση καλό Πάσχα

Καλή ανάσταση ψυχής !

ο γιος τις θάλασσας !