Τετάρτη 5 Απριλίου 2006

Το Άλμπατρος του πελάγους και της Ζωής......

Άλμπατρος,(Albatros), λέξη μαγική για μένα το παιδί του κύματος του πελάγους που σερφάρισε όλα του τα χρόνια στις κορυφές των κυμάτων του Ωκεανού, η ομορφιά και
η μεγαλοπρέπεια του πελάγους και του Ωκεανού του Νοτιά του Ινδικού Ωκεανού.
Από τα ομορφότερα πλάσματα της δημιουργίας.
Την ώρα εκείνη της δημιουργίας την μαγική ο δημιουργός βρισκόταν σε μεγάλα κέφια,
έβαλε όλο του το μεράκι το ταλέντο του το μοναδικό και όλη την ομορφιά της ψυχής του
και δημιούργησε αυτό το μοναδικό πλάσμα το Πουλί που σερφάρι με μοναδική χάρη
και μεγαλοπρέπεια στις κορυφές των κυμάτων του Ωκεανού του Νοτιά.
Το Άλμπατρος, που πετάει μια ανάσα απο τις κορφές των κυμάτων είτε με φουρτούνα είτε
με μπονάτσα, του έδωσε ο δημιουργός όλη την ομορφιά και την χάρη της δημιουργίας μόνο
μιλιά δεν του έδωσε αλλά το Άλμπατρος δεν χρειαζόταν μιλιά σου μιλάει με τα μάτια του
τα μοναδικά, με την κίνηση το λίκνισμα του σωματός του και των φτερών του των μοναδικών
ένα λίκνισμα του ονείρου μαγικό μια ανάσα από την κορυφή του κύματος, που όμοιο του
δεν έχω ξανά δει, σου μιλάει με την μαγική του κίνηση σχίζοντας κόντρα τον άνεμο σαν
άγγελος στον ουρανό του Ωκεανού, στη θάλασσα του νοτιά με τα μάτια και το ράμφος του
το μεγάλο βγάζοντας μικρούς ήχους σαν φωνούλες.
Δεν κουνάει ποτέ τα πολύ μεγάλα φτερά του όπως όλοι οι άλλοι γλάροι του πελάγους
πετάει περήφανα κόντρα στον πελαγίσιο άνεμο μόνο με μαγική κίνηση των φτερών και
του σωματος του ακολουθόντας την πορεία του καραβιού.
Υποκλίνομαι μπροστά στον δημιουργό και την μεγαλοσύνη του για το θαύμα αυτό
της δημιουργίας, υποκλίνομαι στα Άλμπατρος του νοτιά τους φίλους μου τους μοναδικούς
και αγαπημένους τους συντρόφους των ταξιδιών μου στη θάλασσα του νοτιά απο το νότιο
ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας μέχρι το Μοντεβιδέο.
Όταν κροσσάραμε τον νότιο Ινδικό πορεία σχεδόν 270 μοίρες, δυτικά, παρέα μου μέρα νύχτα
τα Άλμπατρος που το πρωινό περνούσαν και στέκονταν κοντά στα φτερά της γέφυρας μια
ανάσα και με καλημέριζαν, τα βράδια περνούσαν για καλή νύχτα για 7 μερόνυχτα.
Μας καλωσόριζαν μόλις γυρίζαμε στο ακρωτήρι του νοτιά, πορεία 270 και μας συνόδευαν
μας έκαναν παρέα μοναδική μέχρι την άφιξη στο Μοντεβιδέο.
Τα Άλμπατρος είναι τα μοναδικά πλάσματα που βρήκαν το αεικίνητο ταξιδεύουν κόντρα
στον άνεμο με όλες της συνθήκες και ας έχει ο άνεμος του νοτιά ταχύτητα πολλές φορές
πάνω από 100 μίλια τηνώρα, πετούν χωρίς καν να κουνάνε τα φτερά τους μόνο τα προσαρμόζουν με μαγικές κινήσεις στο ρεύμα του ανέμου. Είναι θαυμαστό μαγικό μοναδικό
όποιο χαρακτηρισμό και να δώσω δεν φτάνει για αυτές τις καταπληκτικές ψυχές του πελάγους του νοτιά. Τα Άλμπατρος ήταν η συντροφιά μου πάντα στα ταξίδια του νοτιά
πορεία 270 η 090 στα μοναχικά μου ταξίδια σ' αυτό το κροσσάρισμα του ωκεανού
η μοναδική παρέα μ' αυτούς τους αληθινούς αγγέλους του πελάγους και της ζωής, του
Καπετάνιου του κύματος που τώρα είναι το Άλμπατρος της ψυχής της ζωής της καρδιάς
και της ομορφιάς, μόνιμος κάτοικος τώρα της " Γειτονιάς των αγγέλων "
που συνορεύει με την " Συνοικία το Όνειρο "

Γεια σου Ναυτάκο!

2 σχόλια:

THE_RETURN είπε...

Γειά σου Καπετάνιε!

Ωραίες οι καταθέσεις της ψυχής σου.
Πολύ το χάρηκα αυτό το κείμενο για το Άλμπατρος!

Να'σαι καλά!

Unknown είπε...

Καλήμερα από τον Καπετάνιο!
Με όλη μου την καρδιά και ψυχή
την θαλασσινή και την στεριανή
τώρα που ήρθε η ώρα της ξεκούρασης
και του απολογισμού.
Είναι κατάθεση ψυχής όπως ακριβώς
το λες γιατί και εσύ είσαι παιδί
της Θάλασσας, της μοναδικής και
αγαπημένης, όχι για βολτάρουμε
στην παραλία, αλλά να ταξιδεύουμαι
πάνω στο κύμα της όπως
τα Άλμπατρος της θάλασσας του Νοτιά.

Να' σαι καλά!
και να έχεις πάντα μέσα στην ψυχή σου πάντα το Άλμπατρος.

Καλή σου ημέρα !
Καπετάνιος!