Ταξιδεύοντας προς την γνώση......

Ο θάνατος είναι σύμβουλος !
Ο θάνατος σου σε προειδοποίησε, η προειδοποίηση
γίνεται πάντα με ένα ρίγος.
Ο θάνατος είναι ο αιώνιος σύντροφός μας βρίσκεται πάντα
στα αριστερά μας, όσο μακριά φτάνει το χέρι μας.
Οταν κοίταζες το γεράκι, αυτός σε παρακολουθούσε.
Σε παρακολουθεί πάντα και θα σε παρακολουθεί μέχρι να σε τσακώσει.
Πως μπορούμε να νιώθουμε τόσο σημαντικοί όταν ξέρουμε ότι ο θάνατος μας παραμονεύει ?
Εκείνο που πρέπει να κάνεις όταν σε πιάνει ανυπομονησία, είναι να γυρίζεις
προς τα αριστερά σου και να ζητάς από τον θάνατό σου να σε συμβουλέψει.
Αν ο θάνατός σου, σου κάνει κάποιο νεύμα, αν έχεις την τύχη να τον δεις για μια στιγμή,
η έστω αν έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεται δίπλα σου και σε παρακολουθεί,
γλιτώνεις από ένα σωρό ασήμαντα πράγματα.
Είσαι γεμάτος προκαταλήψεις.
Ο θάνατος είναι μόνος σοφός σύμβουλος που διαθέτουμε.
Όταν νίωθεις, όπως πάντοτε σου συμβαίνει, πως όλα σου πάνε στραβά και σε οδηγούν
στην καταστροφή, γύρισε προς τον θανατό σου και ρώτησε τον αν είναι έτσι.
Ο θάνατος σου θα σου πει πως κάνεις λάθος και πως τίποτα άλλο δεν μετράει
έξω από το αγγιγμά του.
Εγώ δεν σε άγγιξα ακόμα.
Ένας από μας πρέπει να ζητήσει τη συμβουλή του θανάτου και να απαλλαγεί από
τις μικρότητες που ανήκουν σε ανθρώπους που ζουν τη Ζωή τους σ' άμπως
ο θάνατος να μην υπάρχει.
Κάνε με να ξαναδώ πάλι εκείνη τη σκιά.
Εννοείς το θάνατο σου, έτσι δεν είναι ?
Είναι δυνατό να βλέπουμε τον θάνατό μας ?
Και βέβαια, Είναι εδώ μαζί μας !

Από το Ταξίδι στο Ιξτλάν
Carlos Castaneda.

Αν πρέπει να πεθάνω, απλούστατα θα πεθάνω !
Ο γιος της θάλασσας !